Dagblaðið Vísir - DV - 06.01.2012, Síða 46

Jón Viðar Jónsson
leikminjar@akademi.is
Sjónvarp
Áramótaskaup RÚV
38 Menning 6.–8. janúar 2012 Helgarblað
FJARNÁM
Skráning á vorönn fer fram 7.-14. janúar
á slóðinni www.fa.is/fjarnam
Þetta var
gott skaup!
S
jaldan lýgur almanna-
rómur, segir máltækið,
og almannarómur var
að þessu sinni mjög
skýr, heyrðist mér,
þegar hann kvað upp sinn
dóm í sjónvarpsfréttunum:
Þetta var gott skaup! Dirfist
einhver að vera á móti þeim
dómi? Jú, formaður Sjálfstæð-
isflokksins, hann hafði ekki
húmor fyrir þessu, talar um
„háð án ádeilu“, reynir ekki
einu sinni að láta sem sér hafi
staðið á sama. Sem er, þegar
á allt er litið, besta umsögn
sem höfundar skaupsins gátu
fengið.
Já, þetta var gott skaup, eitt
besta skaup sem ég man eft-
ir fyrr og síðar. Skeytin fljúg-
andi í allar áttir, auðvitað fyrst
og fremst að pólitíkusum og
öðrum handhöfum Valdsins,
traðkandi á varnarlausum al-
menningi, ljúgandi og svíkj-
andi allt og alla. Í engum aftur-
bata eftir allt sem á undan er
gengið, nákvæmlega engum.
Leikræn útfærsla oftast mjög
góð, leikstjórn, myndataka,
klipping, allt til fyrirmynd-
ar. Einstaka hugmynd bráð-
snjöll, nefni bara af handa-
hófi staðgöngufeðrunina eða
rokkbandið Skarið. Rennsl-
ið þétt og hratt, ef nokkuð var
fullhratt, maður hafði ekki
undan að meðtaka brandar-
ana þegar á leið; ég hef orð-
ið þess var að sumt, og jafn-
vel margt, fór fram hjá ýmsum.
Það er mest yngra fólk, sem að
þessu stendur; það gleymir því
stundum að ekki eru allir jafn
fljótir að fatta og það sjálft, að
gamla fólkið þarf að öðru jöfnu
meiri tíma til að meðtaka og
melta en myndbandakynslóð-
in. Og að RÚV á nú einu sinni
að vera útvarp okkar allra.
Auðvitað voru atriðin mis-
jöfn, persónulega fannst
mér þau úr Hörpunni einna
þynnst. En það stafar kannski
í og með af því hversu vel
heppnaður aðalþráður verks-
ins var: hin stefnulausa og
auðnuleysislega bílferð Stein-
gríms og Jóhönnu um íslenska
vetrarvegi. Og ekki batnaði
það þegar Jón Bjarnason var
sestur í aftursætið, fyrst veif-
andi riffli, svo að Jóhanna
keyrði nú örugglega í rétta átt,
síðan með syndahafur, feng-
inn frá biskupi, í fanginu – ís-
lenskan hafur til allrar lukku.
Þetta var þrælfyndið, einhvers
konar sambland af vegamynd
og absúrdleikriti, og rann að
lokum saman við Hörpuþráð-
inn, sem einnig var fitjað upp á
í byrjun. Og ekki spillti lokakór
barnanna, atriði sem var í senn
sorglegt og beitt: æska lands-
ins streymandi fram um götur
og torg á meðan Harpan sigldi
til hafs undir norskum fána. Ég
sé að þetta og fleira er komið
á jútjúb, þið getið skoðað það
þar, ef Sjónvarpið endursýnir
ekki hið fyrsta.
Gunnar Björn Guðmunds-
son hefur með þessu skaupi
staðfest það sem mann var
farið að gruna: að hann er að
verða einn af sterkustu leik-
stjórum okkar af sinni kyn-
slóð. Hann velur leikendur af
glöggskyggni, blandar saman
gömlum kröftum og nýjum,
reyndum og minna reyndum,
atvinnufólki og áhugamönn-
um; þorir að veðja á yngra fólk
sem kom sumt einkar ánægju-
lega á óvart: ég nefni bara þau
Önnu Svövu Knútsdóttur og
Kára Viðarsson, bæði upp-
rennandi stjörnur ef allt er
með felldu. Efst í leikflokkn-
um trónuðu þau þó, Sigrún
Edda og Stefán Jónsson, ger-
samlega óborganleg sem hinir
vegalausu og ráðvilltu forystu-
menn.
Nú skulum við vona að leik-
hússtjórar, dagskrárstjórar og
aðrir stjórar hafi vit á að tryggja
sér sem fyrst krafta Gunnars
Björns og annarra sem hér
eiga hlut að máli, skapi þeim
aðstöðu til að halda sínu mikil-
væga starfi áfram. Því að þetta
er spéspegill sem við megum
ekki vera án.
Hvernig fannst
þeim skaupið?
É
g sat með fullt af fólki og
horfði á þessa árlegu rev-
íu sem virðist alltaf skipta
þjóðina jafn miklu máli.
Merkilegt nokk stökk hvorki
mér né öðrum gestum eitt ein-
asta bros allan tímann.
Kannski dofnaði stemning-
in þar sem ég missti of snemma
áhugann og fór að rabba meira
við afa minn sem skildi heldur
ekki grínið í þessu. Ætli það sé
ekki mikilvægt að byrja skaup-
ið strax á besta brandaranum
til að koma fólki í stuð? Það
tókst ekki í þetta skiptið hvað
okkur varðar.
Ég tók reyndar strax eftir því
hvernig gert var grín að nokkr-
um einstaklingum sem eru
kenndir við ákveðinn lífsstíl.
Fannst það leiðinlegt, líklegast
vegna þess að mér finnst löngu
komið gott af þessu opinbera
„lífsstílsstríði“ sem minnir á
ríginn sem var á milli MH og
Versló í gamla daga. Með öðr-
um orðum, „Lopatreflar“ gegn
„Skinkum“. Vissulega má gera
grín að öllu og öllum, það er
næstum því skylda... en þetta
var bara eitthvað hálfenda-
sleppt og mjög klént. Svo var
endirinn á skaupinu næstum
nákvæmlega eins og í fyrra
nema bara mikið yngri söng-
kona. Það fannst mér spes.
Það er til svo mikið af hrika-
lega sniðugu fólki á landinu.
Leikurum og fólki sem stúd-
erar grín alla daga. Ég hefði
viljað fá fleiri þeirra í þessa
vinnu. Til dæmis Steinda og
Bent ásamt Ladda, einhverj-
um úr Spaugstofunni, Ósk-
ari Jónassyni, Hugleiki Dags,
Mið-Íslandi, Ágústu Evu, Þór-
unni Antoníu, Brynhildi Guð-
jóns og Eddu Björgvins eða
Helgu Braga svo einhverj-
ir séu nefndir. Við eigum úr-
val snillinga sem hafa helgað
starfsorku sína því að fá Ís-
lendinga á öllum aldri til að
skella upp úr.
Þegar hefðin er svona
sterk fyrir því að allir horfi
á sjónvarp þetta kvöld er
ábyrgðin mikil hjá stjórn-
endum að velja fólk sem hef-
ur sýnt það og sannað að það
fær okkur til að hlæja. Þetta
er þó og hefur alltaf verið
flókið mál því fólk hefur jú
misjafnan húmor og klárt
mál að það gengur víst aldrei
að fá heila þjóð til að hlæja
að því sama. Það gengur von-
andi bara betur næst hvað
mig og afa minn varðar. Við
bíðum spennt.
Enginn
brosti
Fannst skaupið lélegt Margrét Hugrún Gústavsdóttir, ritstjóri
veftímaritsins Pjattrófna.
M
ér fannst skaupið mjög gott
þetta árið. Þar sem ég var mjög
ánægður með skaupið í fyrra þá
voru væntingarnar nokkuð mikl-
ar. Ég varð ekki fyrir vonbrigðum, nema
kannski með lokalagið. Þó það hafi verið
gott þá náði það ekki að fanga mann jafn
vel og lagið í fyrra.
Að öðrum leikurum ólöstuðum voru
Hjálmar, í hlutverki Gísla Rúnars, og Þor-
steinn Bachmann, í hlutverki biskups, tví-
mælalaust senuþjófar kvöldsins.
Þó að pólitíkin hafi ávallt verið stór
hluti af skaupinu þá finnst mér einhvern
veginn eins og hún hafi verið fyrirferðar-
meiri en oft áður, sem sýnir kannski bara
hversu mikið „djók“ hið pólitíska landslag
er þessa dagana. Orðasambandið „funny
because it’s true“ kemur manni svo í hug
þegar ákveðnir stjórnmálamenn gagn-
rýna „háð án ádeilu“.
Fyndið, því það er satt
Ársæll Níelsson Leikari og hótelstjóri.