Dagblaðið Vísir - DV - 25.03.2014, Blaðsíða 2

2 Fréttir Vikublað 25.–27. mars 2014
H
eildarútkall – Kollabúðar-
dalur. Datt á vélsleða. Fót-
brotinn.“ Svona hljóðuðu
SMS-skilaboðin sem björg-
unarsveitarmaðurinn Ját-
varður Jökull Atlason fékk send í
símann sinn 6. mars síðastliðinn,
klukkan 12.21. Sex mínútum áður
hafði honum sjálfum tekist, eftir að
hafa við illan leik skriðið í símasam-
band, að senda neyðarlínunni SMS-
skilaboð. „Hjálp“, skrifaði hann. Svo
tókst honum að hringja eftir aðstoð.
Að þessu sinni var það björg-
unarsveitarmaðurinn sem var
hjálparþurfi. Játvarður, eða Játi, eins
og hann er kallaður, er 24 ára Reyk-
hólabúi. Hann hafði verið að gera
við snjósleðann sinn og langaði að
prófa hann í góðu veðri á Þorska-
fjarðarheiði. Hann var einn á ferð
og ætlaði ekki að vera lengi. Ekki
vildi betur til en svo að Játi ók snjó-
sleðanum fram af kletti á heiðinni
með þeim afleiðingum að hann
brotnaði illa neðan við hné og rifn-
aði á rasskinn. Hann þurfti meðal
annars að grípa til þess örþrifaráðs
að binda á sér brotinn fótinn við
lærlegginn. Þannig þvældist fótur-
inn síður fyrir á meðan hann skreið
frá slysstaðnum í leit að símasam-
bandi.
Sársaukinn var svo mikill
Játi, sem segist ágætlega kunnugur
á heiðinni, fór fram af kletti og lenti
ofan á sleðanum ofan í laut. Við það
meiddi hann sig illa á fæti. Hann
fann að honum blæddi undir gall-
anum og segist hafa óttast að hann
væri með opið beinbrot. Með því að
renna upp gallanum gat hann geng-
ið úr skugga um að svo væri ekki.
Hann sá að blóðið kom frá rassin-
um og var í smá stund hræddur um
að hafa sprengt eitthvað innan í sér.
„Ég varð svolítið hræddur þegar ég
sá blóðið fyrst en ég reyndi að hugsa
ekki of mikið um það.“ Í ljós kom
síðar að hann hafði rifið gat á aðra
rasskinnina.
Þegar hann hafði náð áttum
reyndi hann að hringja á aðstoð
en náði ekki símasambandi. Hann
gat ekið sleðanum svolítið en stýr-
isbúnaðurinn var skemmdur, svo
hann þurfti að reyna að snúa hon-
um. „Ég skríð fram fyrir sleð-
ann og reyni að draga hann
til að framan. Sársaukinn
var svo mikill við átökin
að ég næ ekki að snúa
honum. Ég skríð þá
aftur fyrir og reyndi
að lyfta honum upp
að aftan. Það var
sama sagan.“
Hann kom sleð-
anum ekki
upp úr laut-
inni.
Þegar
ljóst var
að
sleðinn var óökuhæf-
ur tók Játi eftir því að
blóðið var meira en
hann hafði talið
í fyrstu. Blóð-
ið lak niður
undan annarri
skálminni svo
hann skyldi eft-
ir sig slóð þegar
hann færði sig
til. „Ég sé að
blóðið er
meira
en ég
hafði
gert mér grein fyrir.“ Játi segir að
sér hafi verið ljóst að hann yrði að
komast í símasamband. Ítrekaðar
tilraunir til að ná sambandi höfðu
ekki borið árangur. Hann greip þá
á það ráð að skríða af stað úr laut-
inni og reyna að komast í samband,
sem er stopult á þessum slóðum.
Hann segist þó hafa vitað að hægt
væri að ná sambandi nokkuð víða
af heiðinni. Hann reyndi fyrst að
klöngrast upp á klettinn en var
orðinn svo kvalinn að það
gekk ekki. Þá ákvað hann
að reyna að skríða niður
brekkuna. Fóturinn sem
ekki lét að stjórn gerði
honum erfitt fyrir og
honum sóttist þetta
litla ferðalag seint.
Batt fótinn við
lærlegginn
Játi er vanur að
bjarga sér og
dó ekki ráða-
laus. Hann tók
ólina af snjó-
flóðaýlu sem
hann hafði
með-
ferðis og
freistaði
þess að
binda
fót-
inn við
lærlegginn, þannig að kálfinn lægi
við aftanvert lærið. „Ég tek fótinn
aftur og reyni að hnýta kálfann upp
við lærið á mér. Það var nokkuð
þægileg staða,“ segir hann af æðru-
leysi.
Hann gafst fljótlega upp á því að
skríða. Bandið hélt ekki og verkirn-
ir voru miklir. „Á þessum tíma er ég
bæði orðinn hræddur og reiður út í
sjálfan mig að hafa verið með þenn-
an glannaskap. Þetta var ekkert ann-
að,“ viðurkennir hann.
Hann segist í vonleysi hafa tek-
ið upp símann og lyft honum eins
hátt og hann gat og reynt að senda
neyðarlínunni skilaboðin „Hjálp“.
„Ég held símanum uppi og horfi á
skjáinn. Allt í einu sé ég að skilaboð-
in fara út. Það var mjög mikill léttir.
Ég áttaði mig á því að þegar haft yrði
samband við aðstandendur myndi
Aldís [konan hans, innsk.blm.] vita
hvar ég væri.“
Batt fótinn við lærlegginn
n Játvarður Jökull fótbrotnaði illa á vélsleða n Dró sig áfram í snjónum á höndunum n Fékk sjálfur SMS með útkallsboðinu
Baldur Guðmundsson
baldur@dv.is
Á slysstað Þarna má
sjá endann á kletta-
beltinu sem Játi fór fram
af. MyndIR GúStaf Jökull ÓlafSSon
„Ég tek fótinn
aftur og reyni
að hnýta kálfann upp
við lærið á mér
Illa fótbrotinn
og hrakinn
Frétt DV.is frá 6. mars
Fyrstu fréttir af slysinu létu ekki mikið
yfir sér. „Björgunarsveitirnar á Hólmavík,
Reykhólum og í Búðardal voru í dag kall-
aðar út vegna slyss sem varð á Þorska-
fjarðarheiði. Þar hafði maður á vélsleða
ekið fram af hengju og fótbrotnað.
Maðurinn, sem var einn á ferð, gat hringt
eftir hjálp. Þyrla Landhelgisgæslunnar
var kölluð út og lenti á slysstað eftir
klukkan 13 í dag. Björgunarsveitir náðu
til mannsins um sama leyti og gátu búið
um hann til flutnings með þyrlunni til
Reykjavíkur.“
Á batavegi Játvarður Jökull
var tvær vikur á spítala.