Lögmannablaðið - 01.06.2003, Blaðsíða 12

12 2 / 2 0 0 3
ALÞINGISKOSNINGAR voru nokkrumdögum áður en þetta er skrifað. Tveir starf-
andi lögmenn voru kjörnir á þing og sá þriðji er
fyrsti varamaður í sínu kjördæmi. Félagsmenn
hljóta að vera sammála um að lögmennska sé
kjörinn undirbúningur fyrir störf á
löggjafarsamkundunni. Þá getum
við glaðst yfir því að eiga lögmenn
á þingi, án tillits til þess hvort við
teljumst til samherja þeirra í stjórn-
málum. Heillaóskir félagsins fylgja
þeim til nýrra starfa.
Ríkisstjórn sömu flokka og
stjórnað hafa landinu síðustu átta ár
hefur nú sitt sitt þriðja kjörtímabil.
Sumir telja það bera vott um festu,
aðrir skort á ferskleika. Ekki er
tekin afstaða til þess hér, en því haldið fram að
best fari saman festa og ferskleiki. Þannig tel ég
því farið hjá LMFÍ. Samþykktir félagsins
tryggja festu, með því að tveir meðstjórnendur
eru kjörnir á ári, til tveggja ára, og rík venja
hefur staðið til þess að formenn félagsins
útskrifist í það starf úr öðrum stjórnarstörfum.
Almennt búa því 3 af 5 stjórnarmönnum að
nokkurri reynslu í upphafi starfsárs. Ferskleiki
er hins vegar tryggður með a. m. k. tveimur
nýjum stjórnarmönnum ár hvert. Nýir stjórnar-
menn eru Ólafur Rafnsson, hdl. og Ragnheiður
Bragadóttir hdl., ferskt fólk, og er mikils vænst
af þeirra störfum. Áfram sitja í stjórn undirrit-
aður, Jóhannes Karl Sveinsson, hrl., varafor-
maður og Aðalsteinn Jónasson, hrl. Ég held að
þetta sé gott lið og hlakka til að takast á við
verkefni komandi árs sem hluti þess.
Eins og fram hefur komið í fyrri pistlum
funda fulltrúar stjórnar reglulega með fulltrúum
dómarafélagsins, dómstólaráðs of dómsmála-
ráðuneytisins. Á fundum með fulltrúum dóm-
arafélagsins og dómstólaráðs, hafa komið fram
miklar áhyggjur af gríðarlegri fjölgun mála fyrir
dómstólum, sérstaklega Héraðsdómi Reykja-
víkur. Fjölgunin er mest í innheimtumálum, sem
engar varnir eru í og nánast ávallt útivist. Munn-
lega fluttum málum mun einnig hafa fjölgað og
sú ógn vofir yfir að málahali hlaðist upp. Það
yrði afleitt. Þá má ljóst vera að fjölgun mála
fyrir héraðsdómum mun leiða til fjölgunar mála
í Hæstarétti. Á fundum með full-
trúum dómara höfum við tekið fram
að Lögmannafélagið muni að sjálf-
sögðu leggja lið öllum skynsömum
tillögum til lausnar þessum vanda,
enda gengur ekki að mál fari í það
horf sem var fyrir tiltölulega
skömmu, þegar það tók mörg ár að
koma máli á enda í dómskerfinu.
Lausnin sem virðist blasa við er
fjölgun dómara. En það sem við
blasir þarf ekki endilega að vera rétt
og lausnir sem felast í því að henda meiri pen-
ingum í vandamálið eru sjaldnast affarasælar.
Það hlýtur að þurfa að ráðast að rót vandans og
leita leiða til þess að fækka málum sem fara til
dóms. Er t. d. einhver nauðsyn á því að smærri
óskilyrtar skuldakröfur fari fyrir dóm? Er ekki
hugsanlegt að veita slíkum kröfum einfaldlega
beina aðfararheimild. Skuldarinn á þó alltaf það
úrræði að skjóta máli til dóms, telji hann rétt á
sér brotinn? Það er kannski ekki Lögmanna-
félagsins að móta úrræði til lausnar vandamál-
inu, en við hljótum að taka þátt í umræðum um
lausn á vandamáli sem er svo nærri störfum
okkar.
Sú hugmynd að fjölga kröfum sem njóta
beinnar aðfararheimildar hljómar ugglaust mis-
vel í eyrum lögmanna. Hafi menn áhyggjur af
því að mál kunni að dragast hjá dómstólum,
eiga slíkar áhyggjur ekki síður við um ýmis mál
hjá sýslumönnum. Mér finnst heldur klén
afsökun við því að mál fáist ekki tekin fyrir hjá
sýslumanni, að fjárveiting til embættis sé upp-
urin. Með hverskyns beiðnum til sýslumanns
fylgir greiðsla, sem ég tel ljóst að standi undir
kostnaði við málin. Þótt þær tekjur renni ekki
beint til embættanna, hlýtur fjárveitingarvaldið
P I S T I L L F O R M A N N S :
Gunnar Jónsson
hrl.