Lögmannablaðið - 01.06.2003, Blaðsíða 23

23
Af Merði lögmanni
Hvernig er þetta eiginlega eru engar kröfur gerðar lengur til lögmanna?, hugsaði
Mörður með sér þegar hann kom af erfiðum fundi. Hvernig átti honum að detta í hug
að þessi stelpukind væri ekki þarna til þess að taka við frakkanum hans og bera honum
veitingar? Slík mistök voru að mati Marðar eðlileg, enda leit stúlkukindin alls ekki út
fyrir að gegna svo mikilvægu starfi sem lögmennskan er. Nei, Mörður var nú vanari því
að eiga við gamla spilafélaga sína í störfum sínum og þurfa einstöku sinnum að þola
samskipti við einhverja nýútskrifaða besserwissara af karlkyninu. Mörður hafði
reyndar orðið var við að einhverjar konur væru í stéttinni, enda ekki hægt að komast
hjá því að taka eftir slíkum frekjum! Gat verið að þetta væri að breiðast út? Hvað yrði
þá um allt hið kunnuga sem hann þekkti í heimi lögmennskunnar?
Merði létti því mjög við að heyra af því að einhverjum lagabreytingum sem gera hefði
átt á kröfum til kunnáttu til lögmannsréttinda hefði verið frestað. En svo kom
skellurinn, fram kom í uppáhaldstímariti Marðar, sem tekur svo vel undir lífsskoðanir
hans, að einn af hverjum sex félagsmönnum væru af hinu kyninu. Ekki nóg, með það
heldur höfðu deilur um kunnáttukröfur lögmanna ekkert að gera með konur. Það voru
víst komnir fleiri lagadeildir en sú eina sanna sem Mörður þekkti.
Það var því víst ekki annað að gera en að taka því sem orðnum hlut að konur væru
orðnar hluti af lögmannaheiminum og því væri um að gera að bregðast við því strax
og þá helst með aðferðum sem virkuðu vel á þetta kyn í samskiptum lögmanna og
lögkvenna. En hvernig? Af reynslunni höfðu samningsaðferðir Marðar í samskiptum
við lögkonu ekki leitt til hagstæðrar niðurstöðu fyrir umbjóðendur hans. Þannig hafði
skjallið, daðrið og sú föðurlega ímynd sem hann reyndi að nota ekki borið árangur. En
kannski var það bara æfingarleysi? hugsaði Mörður með sér, enda hafði hann aldrei
þurft að beita slíku við kynbræður sína. Hvernig stendur þá á því að þegar lögkonur
beittu slíku undirferli hafði Mörður gleymt sér og orðið undir? Jú, við nánari athugun
sá Mörður að það væri vegna þess náttúrulögmáls að konur eru mönnum fremri í
slóttugheitum. Því þyrfti Mörður framvegis að vera á tánum þegar hann yrði fyrir
ágengni lögkvenna.
Þannig yrði það nú hluti af strategíu hans þegar allt annað klikkaði, að benda
lögkonum á að það væri óþarfi að vera með einhverja hysteríu, samsömun með
umbjóðanda væri óþörf. Slík tækni hlyti að pirra lögkonur og bjarga honum ef allt færi
á versta veg. Merði hafði nú oft langað að benda kynbræðrum sínum á þetta, en slíkt
hefði mátt misskiljast þannig að Mörður væri tapsár.
Nú ef allt fer á versta veg og málið tapast á móti lögkonu, þá er hægt að útskýra
ósigurinn með því að dómarinn hafi:
a) ekkert kunnað í lögfræði
b) vorkennt lögkonu af því hún kunni ekkert í lögfræði en var svo sæt, tók málið svo
nærri sér, einstæð móðir, í saumaklúbbi með …
L Ö G M A N N A B L A Ð I Ð