Tímarit um menntarannsóknir - 01.01.2008, Blaðsíða 101

Tímarit um menntarannsóknir - 01.01.2008, Blaðsíða 101
99 Tímarit um menntarannsóknir, 5. árgangur 2008 fram að hagnýt og fagleg hæfni, bæði í uppeldisgreinum og námsgreinum grunn- skóla, hafi verið kjarninn í starfshæfni grunnskólakennara en að nauðsynlegt sé að bæta við einni vídd, þeirri persónulegu, í ljósi nýrra rannsókna á kennarahlutverkinu (Krejsler, Laursen og Ravn, 2004). Höfundar telja þörf á dýpri skilningi og almennu samkomulagi um skilgreiningu á starfshæfni kennara sem feli í sér persónulega hæfni. Nýlegar niðurstöður íslenskra rannsókna ber að sama brunni (Hafþór Guðjónsson, 2004; Kristín Aðalsteinsdóttir, 2002; Ragnhildur Bjarnadóttir, 2004, 2008a); mikilvægt er að skilgreina persónulega hlið starfshæfninnar. Per Fibæk Laursen hefur gert umfangsmiklar rannsóknir á sýn kennara á eigin starfshæfni. Þátttakendur í rannsóknunum eru reyndir kennarar sem allir fengu þá umsögn að vera mjög „góðir“ kennarar. Hann komst að þeirri niðurstöðu að ákveðnir persónulegir eiginleikar séu kjarninn í starfshæfni þessara kennara og telur að leita þurfi leiða til að styrkja þennan kjarna starfshæfninnar með kennaramenntun. Hann leggur til að orðið „autencitet“ verði notað um þá mikilvægu og flóknu mannlegu eiginleika sem þurfa samkvæmt niðurstöðum rannsóknarinnar að prýða alla „góða kennara“. Erfitt er að þýða orðið á íslensku en samkvæmt orðabókaskýringum þýðir það að vera sannur, trúverðugur og heiðarlegur. Samkvæmt skilgreiningu Laursen felur hugtakið í sér einlægni, áhuga, virðingu fyrir börnum og fyrir eigin gildum og það að geta nýtt sér slík gildi í starfi (Laursen, 2004). Í rökstuðningi fræðimanna fyrir þörfinni á að draga persónulegu víddina inn í skilgreiningar á starfshæfni kennara er gjarnan vísað til breytinga á kennarahlutverkinu. Einkum er bent á þá staðreynd að uppeldishlutverkið er orðið ríkari þáttur í starfinu en áður og ábyrgðin víðari (Krejsler, Laursen og Ravn, 2004; Sigrún Aðalbjarnardóttir, 1992; Sigrún Aðalbjarnardóttir og Selman, 1997). Sú staðreynd að kennurum er nú ætlað að stuðla að félagslegum og tilfinningalegum þroska nemenda sinna hefur leitt til þess að kröfur um félagslega og tilfinningalega hæfni kennara hafa bæði aukist og orðið sýnilegri en áður (Hargreaves, 1998; Ingólfur Á. Jóhannesson, 1999; Klette, 2002; Krejsler, Laursen og Ravn, 2004; McLean, 1999). Þess utan gera breyttar aðstæður í skólum – ríkari áhersla á foreldrasamstarf, blandaðir nemendahópar og aðkoma aðstoðarfólks – nýjar kröfur til kennara um samstarfs- og stjórnunarhæfni. Margt bendir til þess að tengslin milli kennarans sem fagmanns annars vegar og einstaklings hins vegar séu nánari en áður (Hansbøl og Krejsler, 2004; Hargreaves, 1998). Starf kennara hefur alltaf verið erfitt og gert miklar kröfur til kennarans sem einstaklings en slíkar kröfur virðast vera breytilegar og háðar kennarahlutverkinu á hverjum tíma. Á undanförnum árum hef ég stundað rannsóknir á starfshæfni kennara frá sjónarhóli kennaranema (Ragnhildur Bjarnadóttir, 2004, 2005a, 2005b, 2008a). Í rannsóknum mínum er gert ráð fyrir að starfshæfni kennara sé heildstætt fyrirbæri sem hefur ýmsar víddir eða hliðar, þar á meðal persónulega hlið. Þá vísa ég til mannlegra eiginleika sem tengjast kennarahlutverkinu og hægt er að hafa áhrif á með kennaramenntun. Rannsóknir mínar á persónulegri hlið starfshæfninnar, þar sem þátttakendur eru kennaranemar í fjórum norrænum kennaraháskólum, sýna að kennaranemarnir upplifa kröfur um að sem verðandi kennarar vinni þeir með eigin tilfinningar, viðhorf og tengsl við aðra (Ragnhildur Bjarnadóttir, 2008a). Kennaranemarnir lýstu þeim viðfangsefnum kennara sem þeim þóttu sérlega erfið. Vandamálin sem nemarnir lýsa eru flókin og erfitt að sjá fyrir sér einfaldar lausnir. Einsemd og ótti við upplausn er áberandi (Søndenå, 2008). Niðurstöður benda til þess að kennaranemar telji sig þurfa að ná tökum á persónulegri hæfni ekki síður en faglegri og hagnýtri hæfni sem tengist kennarastarfinu. Nemarnir virðast vilja ná tökum á hæfni í samskiptum sem er samþætt úr félagslegri 3 Sjá nánar grein mína í tímaritinu Uppeldi og menntun, í prentun. Markmið kennaranáms
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126

x

Tímarit um menntarannsóknir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit um menntarannsóknir
https://timarit.is/publication/1140

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.