Dagblaðið Vísir - DV - 30.04.2008, Blaðsíða 21

DV Umræða
MIÐVIKUDAGUR 30. APRÍL 2008 21
MITVDIIV
Öryggið í fyrirrúmi Lögreglan sýndi börnunum réttu handtökin við að festa á sig hjálmana við Sundahöfn í gær. Þetta erfimmta árið sem Eimskipa-
félag (slands og Kiwanis gefa öllum sjö ára börnum reiðhjólahjálma. DV-MYNDSIGUÐUR
Plúsinn fær Heiður Lilja
Sigurðardóttir sem afþakkaði
aukasæti i Ungfrú Island sem
búið var til fyrir hana eftir að
hún lenti i 6. sæti i Ungfrú
Norðuriandi. Aðeins 5 stúlkur
áttu að komast áfram.
SPURNINGIIV
ER BARBIE A
BANNLISTANUM?
„Ég geri ekki ráð fyrir öðru en
dúkkurnar verði áfram til sölu. Mér
finnst þetta mjög saklaust," segir
Jónfna Arnarsdóttir, verslunarstjóri (
Leikbæ, Smáralind. Aðalsaksóknari
(rans hefurgagnrýnt Barbie harðlega
að undanfömu og telur sölu á
dúkkunni hafa skaðleg áhrif á
menningu landsins.
Er menningarstefna
nauðsynleg?
„Hlutverk borgarinnar er að halda
uppi innviðum, byggjabrýr
og skapa ramma fyrir
menningarlífið, sjá
til þess að aðstæður
séu ákjósanlegar
til að menning og
listirgeti blómstrað i
borginni."
Það var árið 2001 að Reykja-
vík setti fyrst fram sérstaka menn-
ingarstefnu. Menningarstefnan var
þá sú fyrsta og eina sinnar tegund-
ar á íslandi burtséð frá menningar-
stefnu menntamálaráðuneytisins
um menningu á landsbyggðinni er
samþykkt var ári fyrr. Síðan þá hafa
menningarstefnur sprottið upp víðs-
vegar um landið í ýmsum sveitarfé-
lögum. Stefnumörkunin var á sínum
tíma enn eitt skref í áttina að heild-
stæðari sýn og skipulagi í menning-
armálum borgarinnar.
Síðan árið 2001 hefur margt
breyst í samfélaginu og margir telja
tíma tíl kominn að endurmóta stefn-
una. Nú stendur yfir endurskoðun á
menningarstefnu borgarinnar. 1 far-
vegi er langt og mjög skemmtílegt
ferli samráðs og hugmyndafunda
sem kallar fram hugsjónir og hug-
myndir um framtíð lista og menn-
ingar í borginni. Nú hafa fýrstu hóp-
arnir hist sem unnu með spumingar
um núverandi stöðu og kostí og galla
núverandi áherslna. Nú er unnið
með framtíðarsýn og vonandi verð-
ur hugsað út fyrir kassann, þvert
á núverandi skipulag menningar-
stofnana og styrkjakerfis borgarinn-
ar. En er menningarstefha nauðsyn-
leg spyrja sumir? Er menning ekki
fyrirbæri sem er í eðli sínu eitthvað
óskipulagt og sjálfsprottið?
Þetta em réttmætar grundvallar-
spurningar. Það er hins vegar svo að
ÞORBJÖRG HELGA
VIGFÚSDÓTTIR
útvarpsmcidar skrifar
sanngjarn og jafn réttur hafður að
leiðarljósi þarf því að móta stefnu í
málaflokkum. Hins vegar er mikil-
vægt að menningarstefna sé mjög
lifandi og í sífelldri endurmótun eins
og menningin sjálf.
Á fslandi er menningarlífið drif-
ið áfram af framtaki sem kviknar af
áhuga, ástríðu og þörf fýrir tjáningu.
Öflug menningarstarfsemi og mikið
vinnuframlag fólks tíl menningarlífs-
ins er oft vanmetíð. Menning þarf á
rödd að halda sem hvetur til viðeig-
andi og aukinna úrræða og stuðning
við það jákvæða framlag sem menn-
ing ljær lífsskilyrðum borgarinnar.
Hlutverk borgarinnar er að halda
uppi innviðum, byggja brýr og skapa
ramma fýrir menningarlífið, sjá til
þess að aðstæður séu ákjósanlegar til
að menning og listir getí blómstrað í
borginni. Menningarlífið í Reykjavík
þarfnast stuðnings tíl að ná að þróast
og blómstra. f því felst meðal annars
að viðurkenna hvað menning getur
lagt af mörkum til efnahagslegrar,
samfélagslegrar og umhverfislegrar
veiferðar Reykjavíkur og þar af leið-
andi bætt lífsgæði okkar.
þegar kerfi, eins og sveitarfélög, eru
farin að styrkja einhverja starfsemi er
nauðsynlegt að byggja ramma utan
um hana og tryggja að allir hafi skýr-
ar upplýsingar um styrki og verkefni
borgarinnar sem eru greidd úr vasa
skattgreiðenda. Til að ramminn sé
Sandkassinn
Kristján Hrafn Guðmundsson
talar um truflandi orð
ÞÆR ERU MARGAR villurnar í ís-
lenskunni sem maður ýmist sér
eða heyrir aftur og aftur. Sumar
eru þeirrar gerðar að maður á
erfitt með að sýna því skilning
að þær birtist og heyrist sí og æ.
Aðrar, tíl að mynda þær sem snúa
að rithætti orða þar sem ómögu-
legt er að heyra í framburði hvort
tiltekinn stafur eigi að vera þar
inni eða ekki, eru skiljanlegri.
Eitt orð þeirrar gerðar bæði trufl-
ar mig og böggar alltaf þegar ég
þarf að skrifa það. Þetta er orðið
„heimildarmynd".
í 0RÐABÓK er orðið einungis birt
með r-inu. Heimildarmynd er
lýst sem mynd sem geymi vitn-
eskju um eitthvað. Þegar ég sagði
við einn prófarkalesaranna hérna
á DV að þetta
skýrði ekki fyr-
ir mér hvers
vegna einung-
is mætti skrifa
þetta orð með
r-inu sagði
hann að mynd-
in væri heimild.
Ein heimild,
þess vegna r. Hins vegar sagði
hann að hægt væri að skrifa orðið
án r ef ég væri viss um að myndin
væri byggð á ýmsum heimildum.
Þá leið mér betur. Sú fullyrðing er .
þó án efa ávísun á áfamhaldandi
togstreitu í framtíðinni.
ANNAÐ 0RÐ af svipuðum meiði er
„náttúrlega" í merkingunni auð-
vitað. Mér tókst loks að koma því
inn í hausinn á mér fyrir nokkr-
um árum að þegar verið er að
tala um eitthvað sem kemur úr
náttúrunni, til dæmis náttúru-
leg vítamín, er u í orðinu. Aftur
á móti þegar vísað er til einhvers
sem er sjálfsagt fær u-ið hvíld.
Þessi regla er hins vegar langt í
frá sjálfsögð. Síðast á laugardag-
inn sá ég orðið til að mynda með i
u-i í síðarnefndu merkingunni
á forsíðu Fréttablaðsins, og svo
tvisvar eða þrisvar í sömu grein-
inni inni í blaðinu.
ÞRIÐJA 0RÐIÐ sem hægt væri að
velta sér upp úr á þennan hátt
er orðið „framkvæmdastjóri". Ég
nenni því hins vegar ekki núna,
þó oft og (hérna á að vera „og"
en ekki „á" eins og svo algengt er
að sjá) tíðum sjáist það skrifað
með r-i.
ÞESS MÁ GETA að þrátt fyrir þetta
tuð hef ég aldrei slökkt á Kast-
ljósinu við fyrstu amböguna sem
ég heyri.
hvað er að frétta?