Glóðafeykir - 01.12.1969, Síða 19

GLÓÐAFEYKIR
19
Sljórn K. S. /. v.: Jón Eiríksson, Djúpadal; Björn Sigtryggsson, Frarnnesi, Jóhann
Salberg Guðmundsson, Gísli Magnússon, Eyhildarholti og Tobias Sigurjónsson,
i Geldingaholti, stjórnarformaður.
leikar ekki rýmkast, svo að kyrrstaða eða stöðvun virðist bíða ýmissa
atvinnugreina og framkvæmda, þótt hagur útflutningsframleiðsl-
unnar batni nokkuð í bili. Efnahaoskerfið er ótraust o«• vantar festu
o o
og fyrirhyggju. Undanfarnar gengistellingar sanna það bezt. Spurn-
ing er hvort við stöndum ekki hallari fæti nú, efnahagslega, en við
upphaf lýðveldis fyrir fjórðungi aldar. Þar mætti færa rök bæði með
og móti. En hvað sem því líður, þá stendur samvinnuhreyfingin
frammi fyrir miklum vanda og hættu. Samvinnuhugsjónin, sem áður
fyrr yfirbugaði ótrúlega erfiðleika, fjárvana og ofsótt, hefur fölnað
og er næstum mínningin ein. — Annar meginþáttur samvinnuhreyf-
ingarinnar í dag eru fjárhagsmálin. Þau standa víða höllum fæti.
Þessir tveir höfuðþættir samvinnuhreyfingarinnar eru báðir jafn
nauðsynlegir ef vel á að fara, og raunar lífsskilyrði.
Að nú hefur hallað undan fæti í bili, má efalaust rekja til margra
orsaka. En það upplausnarástand í efnahagsmálum, sem hér hefur
serið, á þar ekki lítinn hlut — auk ábyrgðarleysis og rótleysis fólks-
ins sjálfs, sem að sjálfsögðu á einnig sínar orsakir.
Bændur hafa verið kjarninn í samvinnuhreyfingunni frá upphafi,
og svo er enn hér í Skagatirði. Hagur bænda og annarra félagsmanna
og afkoma kaupfélagsins, — þetta hlýtur alltaf að vera svo nátengt,