Glóðafeykir - 01.11.1971, Blaðsíða 26

26
GLÓÐAFEYKIR
drengir á fætur með rúmin á herðunum og hvolfdu þeim við. Varð
nú, sem nærri má geta, mikill hávaði og gauragangur, strákarnir
veltust í gólfinu, ýmist berir eða í nærfötunum, en brúnamyrkur
var í herberginu og þvi erfitt að fá fangstað á sökudólgunum. Allt í
einu stóð skólastjóri í dyrunum, með ljós í hendi, og leit yfir víg-
völlinn. Fengum við harða áminningarræðu fyrir framferðið og voru
drengir niðurlútir í fyrsta tímanum lijá skólastjóra morguninn eftir.
Hann var hins vegar jafn ljúfur og kátur og venjulega og minntist
tkkert á óeirðirnar kvöldið áður.
Öðru atviki man ég eftir, sem mér finnst sýna vel hve Sigurður
lagði sig fram um að venja okkur á að hlýða réttmætum fyrirmælum
og skipunum. Hann mun hafa tekið eftir því, að við hreyfðum okkur
b'tið útivið. Einn daginn kallaði hann okkur alla út og fór með okk-
ur í gönguför út og niður í svokallað Víðines, sem er nokkuð fyrir
utan Hóla. Urðum við að ganga í takt og bera okkur hermannlega.
Mörgum piltunum mun hafa fundizt þessi göngutúr nokkuð erfiður
og kannski einkum þvingandi. Daginn eftir mættum við á sama stað
og lögðum upp í gönguna öðru sinni. En nú brá svo við, að nokkra
vantaði í hópinn. Skólastjóri sagði ekkert við því. Þriðja daginn, er
við vorum að fara í skjólflíkur í herbergjum okkar, leit skólastjóri
inn í herbergin, en nokkrir strákar, sem ætluðu sér að komast hjá því
að fara í gönguna, lágu í rúmunum og breiddu yfir höfuð og var
svo frá gengið, að lítt eða ekki bar á því að þar væri nokkur maður.
Þar sem hann sá ekkert athugavert fór hann út og gekk með þeim.
sem mættu, en nú vantaði um helming strákanna. Þótti okkur skóla-
stjóri þungur á brún, en ekkert sagði hann. Og gangan fór fram eins
og venjulega. Daginn eftir kom skólastjóri inn í svefnloftin í því að
leggja átti af stað og gekk nú rakleitt að rúmunum, kippti upp sæng-
unum og komu þá strákar í ljós, alklæddir undir sængurfötunum.
Rak Sigurður þá þegar á fætur, út og i gönguna. Þar sem vant var
að snúa við heim, staðnæmdist skólastjóri með hópinn og segir okk-
ur að hlaupa í hring, töluvert stóran, umhverfis sig. Urðum við að
hlaupa þannig hratt marga hringi, unz hann mælti fyrir um að halda
heimleiðis. Þannig gekk þetta í þrjá daga. Eftir það var göngunni
hagað eins og í upphafi. En allir mættu eftir þetta.
— Hvað tók svo við hjá þér eftir skólavistina?
— Ég var í vinnu hér og þar, eftir því sem tækifæri buðust. Mig
langaði alltaf til þess að fara út í búskap, enda má segja, að ég hafi
menntað mig til þess, þó að námið á Hólum gæti raunar komið að