Glóðafeykir - 01.11.1971, Blaðsíða 58

58
GLÓÐAFEYKIR
í Tungusveit, Jónssonar, og fyrri konu hans Önnu Bjarnadóttur á
Sjávarborg.
Ársgamall missti Guðmundur móður sína. Olst upp í Hvammkoti
og víðar þar fremra. Árið 1921 kvæntist
hann Guðrúnu Jónsdóttur bónda á Um-
svölum í Þingi, Magnússonar bónda í Holti,
Péturssonar, og konu hans Guðlaugar
Eiríksdóttur á Stóru-Giljá í Þingi, Jóns-
sonar, en kona Eiríks og móðir Guðlaugar
var Guðrún Jónsdóttir frá Giljurn í Vestur-
dal, alsystir Guðmundar í Bjarnastaðahlíð,
föður Eiríks bónda í Sölvanesi á Fremri-
byggð, föður Sigrúnar húsfr. á Miðgrund í
Blönduhlíð og síðar á Akureyri, móður
þeirra bræðra Fiunbogasona, Bjarna ráðu-
nautar í Búðardal, Eiríks Hreins bókavarð-
ar og Stefáns tannlæknis.
Arið 1921 settu þau Guðmundur og Guðrún saman bú að Ytra-
Vatni og bjuggu þar óslitið til 1957, er þau seldu jörð og bú í hend-
ur Jóhannesi syni sínum. Þau eignuðust 11 börn, misstu 4 kornung,
upp komust 7: Þórdis, húsfr. í Hjarðardal neðri í Önundarfirði,
Kristin, húsfr. á Gilsá í Eyjafirði, Jóhannes, bóndi á Ytra-Vatni,
Margrét, húsfr. á Reykjum í Hrútafirði, Gíslina, býr með bróður
sínum á Ytra-Vatni, Magnús, til heimilis á Ytra-Vatni og Eirikur,
langdvölum á sjúkrahúsi.
Guðmundur á Ytra-Vatni var hygginn maður og gerhugull um
alla hluti. Hann var einn af beztu bændum í Lýtingsstaðahreppi;
bú hans var að vísu aldrei mjög stórt, en umhirða öll með ágætum
og afurðir að sama skapi.
Guðmundur var góður meðalmaður vexti, þrekvaxinn, myndar-
legur að vallarsýn, dökkur á yfirbragð, fullur að vöngum, svipfar
allt og augnaráð athugult og tiltakanlega festulegt. Hann var ágæt-
lega greindur, skoðanafastur, rólyndur, hóglátur i viðmóti og frá-
hverfur því að halda sér fram. Hann var orðstilltur maður og orðvar,
!ét aldrei stóryrði falla; „mikil vandræðis vandræði" var orðtak hans,
er eitthvað svarf að. Hann var rammtraustur maður o° hinn mætasti
o
drengur.
Sr. Lárus Arnórsson, prestur á Miklabæ í Blönduhlíð, lézt þ. 5.
dag aprílmánaðar 1962. Hann var fæddur að Hesti í Borgarfirði 29.