Glóðafeykir - 01.11.1971, Blaðsíða 66

66
GLÓÐAFEYKIR
Arið 1907 kvæntist Sveinn Guðrúnu Jónsdóttur bónda í Bakka-
koti, Jónassonar bónda og læknis á Tunguhálsi, Jónssonar, og konu
hans Helgu Hjálmarsdóttur bónda í Bakkakoti, Árnasonar, en móðir
Helgu og kona Hjálmars var Guðrún, dóttir Stefáns bónda í Flata-
tungu, Guðmundssonar. Þau slitu samvistum. Af 4 börnum þeirra
hjóna komust 3 upp: Sigurjón, bús. í Hafnarfirði, Helga, húsfr. á
Akureyri og Hjálmar, bóndi á Syðra-Vatni á Efribyggð.
Sveinn Sigurðsson var gildur meðalmaður á velli, þrekvaxinn og
kraftalegur, andlitssvipur mikilúðlegur og festulegur. Allur var mað-
urinn aðsópsmikill í framgöngu og óvílsamur, bar sig vel og var
stundum „riddari“ kallaður — og eigi til lítilsvirðingar. Hann var
ágætlega greindur, lesinn og fróður og víða heima, vel að sér í forn-
tim bókmenntum íslenzkum, dómbær áaætleoa á mál 02: stíl. Er
Einar H. Kvaran skáld kom að Giljum til Sveins og sá mikinn og
góðan bókakost þessa afdalabónda, undraðist hann stórum og hafði
orð á. Sveinn var alvörumaður 02, eia,i allra leika; seinmæltur 02: fast-
mæltur, rómsterkur og talaði með áherzlum. Hann var skapsmuna-
maður og þó geðstilltur, vinfastur og trygglundaður, raungóður og
hlýr í hjarta, þótt stundum virtist vera skrápur nokkur á ytra borði.
Hann var drenour 2;óður 02 einn sá maður, sem eftirminniie2'ur
000 7 o
verður öllum þeim, er gerst þekktu.
Þorsteinn Sigurðsson, vélstjóri á Sauðárkróki, lézt 25. okt. 1962.
Hann var fæddur að Móskógum á Bökkum 14. maí 1895, sonur Sig-
urðar, bónda þar og síðar í Hólakoti á Höfðaströnd, Jónssonar, og
konu hans Guðlaugar Þorsteinsdóttur.
Þorsteinn ólst upp með foreldrum sínum
til fermingaraldurs. Missti föður sinn 1910,
var eftir það í vist á ýmsum stöðum þar vtra
og stundaði jafnframt sjóróðra fyrir hús-
bændur sína. Til Sauðárkrúks fluttist hann
1925 og þar stóð heimili hans æ síðan. Var
mörg ár vélgæzlumaður á bátum, eftirlits-
maður rafstöðvarinnar á Sauðárkróki um
7 ára skeið eftir að Sölva Jónssonar missti
við; var við fiskvinnslu síðustu árin. Hvar,
Þorsteinn Sigurðsson sem hann lagði hönd að verki, var unnið af
kunnáttu og einstakri trúmennsku.
Árið 1926 kvæntist Þorsteinn Ingibjörgu Konráðsdóttur, bónda í
Brekkukoti fremra í Blönduhlíð, Bjarnasonar bónda í Brekku hjá