Glóðafeykir - 01.11.1971, Blaðsíða 56

Glóðafeykir - 01.11.1971, Blaðsíða 56
56 GLÓÐAFEYKIR laug mann sinn* ásamt með syni þeirra hjóna, Birni, bónda og hreppstjóra í Brimnesi, og dætrum hennar tveim af fyrra hjóna- bandi, stjúpdætrum Gunnlaugs; Huldu, húsfr. á Marbæli í Oslands- hlíð og Önnu, húsfr. á Laufhóli fáður Litli- hóll) í Viðvíkursveit. Gunnlaugur Björnsson var góður meðal- maður á vöxt. grannvaxinn frekar og grann leitur, brúnamikill og eigi smáfríður, svip- urinn gáfulegur og festulegur, augun hvöss og skutu gneistum, ef honum hitnaði í geði og átti andstöðu að mæta eða óbilgirni. Hann var atgervismaður um gáfur, tilfinn- ingaheitur og tryggur í lund, vinfastur og vinavandur. Hann var orðfær vel og skáld- mæltur, mælskur á manntundum, talaði oft af hita, háum rómi og snjöllum, hlaut jafn- an gott hljóð og óskipta athygli áheyrenda. Hann var heill maður og aldrei hálfvolgur, annað hvort var hann með eða móti — og gilti það jafnt um menn og málefni. Stundum mátti ef til vil) Jrykja, sem nokkuð skorti á fulla sanngirni. Hann var skapfastur alvörumaður, einþykkur nokkuð og varð naumast þokað af þeirri línu, er hann kaus að fylgja, enda djúp sannfæring að baki. En þótt alvara væri einn gildastur þáttur í eðli hans, var honum þó hávaðalaus gleði og kímni eiginleg og töm í fámennum hópi. Hann var hlýr og nota- legur í viðmóti við vini og góða kunningja; heitur í aðdáun, kaldur í andúð. Gunnlaugur í Brimnesi var hugsjónamaður eins og fleiri þeir menn ágætir, sem gengu ungmennafélögunum og samvinnuhreyf- ingunni á hönd á fyrstu áratugum aldarinnar. En hann var fastheld- inn að eðlisfari og ekki ginnkeyptur fyrir öllum nýjungum. Skap- gerðin var um fram allt traust, naumast sveigjanleg að sarna skapi. Hann var einlægur samvinnumaður. Hann var deildarstjóri Við- víkurdeildar og fulltrúi á aðalfundum K. S. fjölda ára. Hann sat í hreppsnefnd Viðvíkurhrepps og var oddviti um skeið. Hann var og mjög lengi í stjórn Sögufélags Skagfirðinga svo og í stjórn Fram- sóknarfélags Skagfirðinga. Gunnlaugur Björnsson var sérstæður um margt, minnilegur mað- ur og góður drengur. Gunnlaugur B iörnsson Sigurlaug lézt 23. febrúar 1971.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Glóðafeykir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Glóðafeykir
https://timarit.is/publication/1145

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.