Glóðafeykir - 01.11.1971, Blaðsíða 30

30
GLÓÐAFEYKIR
til sín, sagði að karlarnir heimtuðu það af sér að hann réði mig, ef ég
færi frá Briem. Svo að ég lét til leiðast, enda búskapardraumarnir
kannski ekki beinlínis raunhæfir. Þá var Kaupfélagið bara með eina
búð og þar ægði öllu saman. En nú var félagið búið að festa kaup á
Gránu. Þangað voru fluttar matvörur, byggingavörur, járnvörur,
búsáhöld o. fl. og rýmkaði nú mjög í Syðri-búðinni, sem svo var
nefnd. Yið þetta batnaði nrikið öll vinnuaðstaða og afgreiðsla varð
gieiðari. Það varð nú úr að við Þórður Blöndal settumst að í Ytri-
búðinni. Þórður \ ar þar þó ekki lengi, en var bráðlega fluttur upp á
skrifstofu. Kaupfélagið smá færði svo út kvíarnar, eftir því sem um-
setning óx. Bærinn smá stækkaði og auðvitað allur suður á við, því
að til annarra átta eru ekki stækkunarmöguleikar. Sigurður Þórðar-
son var nú horfinn frá Kaupfélaginu og fluttur til Reykjavíkur, en
Sveinn Gnðnnindsson, núverandi kaupfélagsstjóri. tekinn við. Hon-
um fannst nauðsyn á að auka þjónustu við fólkið í suður-bænum
með því að opna þar nýja matvörubúð. Henni var komið fyrir í
gamla sláturhúsinu, því að nú var nýtt sláturhús komið upp úti á
F.yri. Þetta létti enn á okkur í Ytri-búðinni, sem nú varð, að meiri
hluta til, verzlun fyrir bændur. Mjólkurbílstjórarnir lögðu pöntun-
arlista inn í búðina, þegar þeir konru að morgninum, við tókum til
vörurnar, bjuggum um þær og merktum og létum i bása inni í pakk-
húsi, en þar tóku svo bílstjórarnir þær, og er þetta fyrirkomulag enn
notað, enda til mikils hagræðis fyrir alla, senr hlut eiga að máli. Nú,
svo kom bílaverkstæðið og þá fóru þangað þær vörur, sem tilheyrðu
bílum og vélum. Þegar kjörbúðin var opnuð í Suður-bænum, var
hætt að verzla með matvöru í sláturhúsbúðinni. Þegar svo bygginga-
vörudeildin kom, rýmdist enn um okkur í Ytri-búðinni og þar kom.
að við Ytri-búðarmenn fórnm að tala um hvort við myndum bráð-
um hafa nokkuð til að verzla með. En við þurftum ekki að kvarta,
Gránumenn. Vörumagnið óx og peningaráð almennings, og fólkið
tók að veita sér meira en áður. — Nú, er svo ástæða til að rekja þessa
sögu lengra? Hún er öllum kunn.
— Og nú ert þú hættur að ráða ríkjum í Gránu?
— já, ég hætti í fyrra. Fannst mál til komið. Þá var ég búinn að
stunda verzlunarstörf í 55 ár og loksins hættur að hugsa til búskapar.
Hugmynd mín var sú, að láta af störfum þegar ég varð sjötugur og
sagði þá upp. En Sveinn kaupfélagsstjóri lagði svo fast að mér með
að halda áfram, að ég guggnaði fyrir honum. Nú, ég var heilsu-
hraustur og hafði eiginlega ekki aðra afsökun fyrir uppsögn minni