Glóðafeykir - 01.11.1971, Blaðsíða 37

GLÓÐAFEYKIR
37
Flýja þeir hvorki fall né straff
fyrir gamlar syndir,
þó að hjá fullum „fótógraff“
fái þeir nýjar myndir.
Jón á Bakka mun — og eigi með réttu — hafa litið svo á, að þessu
væri stefnt að sér, því að nú tekur hann að yrkja kvæði það, er hér
fer á eftir, þótt aldrei tæki ritari það á þann veg, að það væri svana-
söngur skáldsins:
Ljóðafuglinn læt ég minn
lyfta vængnum fleyga,
ef ég nú í síðsta sinn
sæti hér skal eiga.
Vizkan á sitt alda hrós,
ei það lof við ringum.
Hennar fagra lýsi ljós
leiðir Skagfirðingum.
Gæfa styðji greindan hal
og glöggsýn framtakslundar.
Takist ávallt virðaval
vel til sýslufundar.
Fegrist sýsluferillinn
fríkki héraðsblóminn.
Þróist okkar auðurinn,
auðna, gleði og sóminn.
Bænda- upp rísi -býlin há,
bæjarhýsing fagurgljá.
Rafstraums lýsi ljósin þá
og leiðir vísi bólin á.
Tók nú heldur að draga úr kveðskapnum, enda leið að fundar-
lokum. Síðustu erindin munu þau vera, er hér fara á eftir. F.r hið
fyrra eftir oddvita sýslunefndar, en hið síðara eftir ritarann.