Dagblaðið Vísir - DV - 03.10.2014, Blaðsíða 41

Dagblaðið Vísir - DV - 03.10.2014, Blaðsíða 41
Helgarblað 3.–6. október 2014 Skrýtið 41 Var a Nightmare oN elm Street SaNNSöguleg? n Wes Craven las um dularfullan sjúkdóm n Asískir menn létust eftir hörmulegar martraðir H vað eru draumar? Kannski er sú spurning ein sú leyndardómsfyllsta í mannlegri tilveru og hef- ur verið frá alda öðli. Í dag hafa vísindin kortlagt draum- heima að mörgu leyti en það breyt- ir því ekki að okkur dreymir stund- um vitleysu sem við skiljum ekki. Og fyrirboðar í draumum, hvað er það? Lítið er í raun vitað um til- gang draumanna. Sumir telja að þeir stuðli að betri hvíld en þegar draumarnir verða að martröðum verður ekki mikil hvíld, eða hvað? Hér er sagt frá verstu draumför- um sem þekkjast. Martraðir drógu menn til dauða. Skelfilegur sjúkdómur Við upphaf níunda áratugarins birtust greinar í blöðum í Los Ang- eles og víðar í Bandaríkjunum um óhugnanlegan kvilla. Fórnarlömb- in voru flóttamenn frá Suðaustur- Asíu og höfðu lent í stríðshörm- ungum í Víetnam, Kambódíu og Laos en voru að öðru leyti heilbrigt fólk. Kvillinn herjaði á þá í svefni og lýsti sér í skelfilegum martröðum. Þessar draumfarir voru svo hræðilegar að þeir sem lentu í þeim vildu ekki sofna og teyguðu svart kaffi stríðum straumum og notuðu örvandi lyf á borð við amfetamín til að halda sér vakandi eins lengi og mögulegt var. Mörg fórnarlambanna dóu hreinlega í svefni, hugsanlega úr hræðslu vegna martraða. Blöð- in kölluðu þennan dularfulla sjúk- dóm „asíska svefnheilkennið“. Ekki er fyllilega ljóst hvað var á seyði þarna en margir fylltust miklum óhug vegna þessara atburða. Krufningar á hinum látnu leiddu fátt í ljós. Hvað hafði eigin- lega komið fyrir? Kvikmyndagerðarmaðurinn Wes Craven fylgdist með málinu en það varð helsta kveikjan að hryll- ingsmyndinni A Nightmare on Elm Street sem út kom árið 1984. Ljótur karl Hún er ein frægasta hryllingsmynd kvikmyndasögunnar. Myndin fjall- ar um ungt fólk í friðsælu banda- rísku úthverfi sem lendir í mikl- um hörmungum þegar óvætturinn Freddy Krueger, ljótur karl með snjáðan hatt, ræðst á það og pín- ir. En hann birtist bara í svefni. Unglingarnir hitta vonda karlinn í draumi þar sem hann limlestir þá. Þegar viðkomandi vaknar svo er hann alsettur þeim sárum sem Freddy veitti í draumnum. Á meðal leikara var Johnny Depp sem þá var ungur að árum og fetaði sín fyrstu skref á hvíta tjaldinu. Martraðir leikstjórans Persónan Krueger átti fyrirmynd í skuggalegum manni sem leikstjór- inn sá þegar hann var ungur piltur. Kvöld eitt þegar Craven var heima hjá sér sá hann gamlan mann ganga eftir gangstéttinni fyrir utan gluggann. Maðurinn staðnæmdist um stund og starði á piltinn unga. Hann skelfdist svo svakalega við þessa sýn að maðurinn fór að birt- ast honum síendurtekið í martröð- um. Hann ákvað því að gera bíómynd um þennan ógnvekjandi mann. En hann vissi auðvitað ekki hvað gamli maðurinn hét og gaf honum því nafnið Freddy Krueger í höfuðið á krakka sem hafði strítt honum mikið í æsku. Aldagömul þjóðtrú Sjúkdómurinn sem hrjáði asísku piltana í Bandaríkjunum var ekki nýr af nálinni. Hann hefur þekkst lengi í heimalöndum þeirra í Suð- austur-Asíu. Hjá Hamong-fólkinu í Laos er skaðvaldurinn sagður vera vondur andi. Og á Filippseyjum er hann nokkurs konar norn sem leggst á fórnarlambið eins og mara og kæfir það í svefni. Þekkt minni er í þjóðtrú víða um lönd að einhvers konar púki leggist ofan á sofandi mann. Í ís- lenskri og norrænni þjóðtrú er það hin ógnvekjandi mara sem leggst ofan á fórnarlömbin. Svissnesk-breski listmálarinn Henry Fuseli málaði frægt málverk undir lok átjándu aldar sem kallast Martröðin. Það sýnir sofandi konu, höfuð hennar hallar niður á gólf. Á bringunni situr ljótur púki og til hliðar gægist djöfullegur hestur inn fyrir gluggatjöldin. Málverkið þykir endurspegla þjóðtrú Evrópu- manna á þessum tíma sem hrædd- ust kynjaverur sem þessar í svefni. Martraðir eru ólíkar Eins og við þekkjum öll snú- ast martraðir ekki endilega um blóðsúthellingar og hrylling. Stundum snýst martröðin um að lenda í óþægilegum kringumstæð- um í daglegu lífi. Nokkur efni virð- ast koma sífellt fram í draumum. Það eru til dæmis draumar um skóla, að einhver elti mann, hátt fall, að koma of seint, að tennur detti úr munninum á manni, flug, að falla á prófi, að einhver sem maður þekkir deyi eða að bílslys verði. Slíkir draumar geta verið óþægilegir en erfitt er að ímynda sér að hryllingsmynd yrði búin til upp úr þeim. Martröð um símaklefa Getið þið ímyndað ykkur martröð um símaklefa? Símaklefar eru ekki sérstaklega ógnvekjandi fyrirbæri, eða hvað? Hvað ef þú myndir læs- ast inni í símaklefa? Og kæmist ekki út sama hvað? Það er töluvert hræðileg tilhugsun. Það er svið hinnar klassísku spænsku hryllingsstuttmyndar La Cabina (Símaklefans), verðlauna- myndar frá 1972 eftir leikstjórann Antonio Mercero. Myndin er mjög lík draumi, dæmigerðri martröð. Á sólríkum morgni fylgir venju- legur maður syni sínum í skólabíl- inn. Á leiðinni heim sér hann símaklefa og skellir sér inn í hann til að hringja í einhvern. Þegar maðurinn er kominn inn lokast dyrnar á eftir honum. Hann reynir að nota símann en hann virkar ekki. Og reynir að kom- ast út úr klefanum. En dyrnar eru harðlæstar. Sama hvað hann ham- ast, þær opnast ekki. Vegfarendur staðnæmast og stara á aumingja manninn. Sumir reyna að hjálpa honum, en það tekst ekki. Hann er læstur inni. Spaugileg sena breytist smám saman í súrrealíska martröð. Mað- urinn er pikkfastur í klefanum en enginn kemur raunverulega til bjargar. n Helgi Hrafn Guðmundsson helgihrafn@dv.is Símaklefamartröð Spænsk stuttmynd fjallar um skelfileg örlög í símaklefa. Freddy Krueger Ein frægasta persóna hryllings- myndanna lifði í martröðum fólks. Skæruliðar í Laos Víetnamstríðið breiddist út til nágrannalandanna Laos og Kambó- díu. 117 innflytjendur frá Laos létust í Bandaríkjunum á áttunda áratugnum úr dularfullum sjúkdómi sem lýsti sér með hræðilegum martröðum. Púki næturinnar Henry Fuseli (1741-1825) málaði þetta málverk sem sýnir martröð. Margar þjóðir trúa á illa verur sem sækja að fólki í draumum. n Alex var tvístígandi en Claire í skýjunum vegna brúðkaupsáforma
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.