Skagfirðingabók - 01.01.1975, Page 85

VÍSINDAMABUR í SVEIT
Um sexleytið komum við að Hvítárbrú, en hún mátti vera til
vitnis um örar breytingar á þessum árum. Arið 1934 var engin
brú yfir Hvítá við Hvítárnes. Tveir bátar voru á bökkunum, sinn
hvorum megin. Þá ferjuðum við farangurinn yfir, því næst okkur
sjálfa, sundrákum hestana og skildum svo við, að bátur var sem
áður sinn hvorum megin fljótsins. Þetta var tveggja tíma vinna,
ákaflega skemmtileg tilbreyting á ferðalaginu. Arið 1937 vorum
við ósköp hrifnir af að geta riðið brúna á tveim mínútum á sama
stað, en síðastliðið sumar þorði bílstjórinn ekki að láta okkur vera
í áætlunarbílnum, er hann keyrði yfir brúna, enda nam bíllinn
nærri því við brjóstriðið báðum megin. Þá var nærri lokið við
smíði nýrrar brúar, en ekki hafði hún verið opnuð til umferðar.
A tæpum 40 árum hafði þetta gerzt.
Við vorum nætursakir í Hvítárnesi og héldum um hádegisbil
í Þjófadali. Við misstum af veginum og urðum að þvælast yfir
apalhraun lengi, það var ósköp erfitt hestunum. Slóðann fundum
við svo aftur, áðum í Þjófadölum og héldum síðan áfram á Hvera-
velli. Veður var hlýtt og logn sem betur fór. Næsta dag lögðum
við af stað um hádegi og komum við hjá varðmönnum við Seyðisá.
Þeir sýndu okkur víkingasverð, nýfundið í jörðu. Það sést nú í
sýningarsal Þjóðminjasafnsins; ég kannaðist við það í sumar, en
þá hafði það fengið nokkra aðgerð. Varðmennirnir fylgdu okkur
að Blöndu, en við gátum riðið hana hjálparlaust, eins og líka
Ströngukvísl, sem við máttum ríða þrívegis; við mættum nefni-
lega stóði, og Stóri-Gráni varð kolbrjálaður og elti það yfir
Ströngukvísl aftur. — Við gistum í Bugakofa og komum til
byggða seint að kvöldi næsta dags. Þegar við komum að Moshóli
á Mælifellsdal var dimmviðri og niðaþoka og svona hafði veðrið
verið niðri í byggð allan tímann (tvær vikur), á meðan við nutum
blíðunnar á hálendinu. Það er enginn furða, þótt ég kunni hvergi
betur við mig en á hálendi Islands, eins og ég hef margsagt.
Árin mín á Mælifelli fóru ekki bara í ferðastjá, mest af tím-
anum var ég rótgróinn sveitamaður, og þykir mér hæfa að geta
þess að nokkru, því að mikið bil er á milli sveitamannsins þá og
83