Skagfirðingabók - 01.01.1975, Qupperneq 128

SKAGFIRÐINGABÓK
. enn eins og ydur herra Alþíngismadur mun ad nokkru
leiti kunnugt er þessi hreppur svo bágstaddur ad hann
naumast er í nokkurn máta aflags fær heldur miklu frem-
ur hjálpar þurfandi þar ed líka hardindinn munu hafa
geisad hjer svipad eins og í þíngeiarsíslu sem ráda má af
því ad snjór Lá hjer sumstadar á túnum þar til 11 vikur
af sumri og geingid var hjer á skídum á manntalsþing
(6. Júní) ,..“14
Þá geta hreppstjórar þess í sama bréfi, að svo mikið hafi að
undanförnu fallið af fénaði bænda, að sumir eigi „svo sem eínga
saudskepnu og búa því eíngauíngu vid kvíildinn og hafa því ekk-
ert ad missa“.15
Neitun Fljótamanna við hjálparbeiðninni hlýtur að stafa af
miklum harðindum heima fyrir, þar eð Fljótamenn höfðu sjálfir
reynt, hvernig við fátækt og harðæri var að búa, og hefðu áreiðan-
lega ekki vikizt undan beiðni af þessu tagi, ef þeir hefðu verið
aflögufærir.
Hallærið 1873 er enn eitt sumarhretið, en þau virðast hafa
farið hvað verst með sveitina, enda urðu heyskaðar hretanna til
þess að fækka varð búpeningi, ef ekki átti að drepa hann úr hor
um veturinn. Þá fækkaði innistöðufé einnig vegna hretanna, eins
og fram kemur í bréfinu.
Vert er að benda á ádrepu hreppstjóranna, sem ber með sér, að
kýr séu mesta óþurftafé.* Sauðkindin gaf af sér gjaldvöru, og því
þótti borga sig að ala hana. Kýrin mjólkaði og úr mjólk voru bún-
ar til ýmsar afurðir til heimilisnota. En hún var afar þurftafrek
og át stóran hluta hins takmarkaða heyforða. Einmitt vegna þess,
hve kýr voru dýrar í rekstri, voru þær heldur lítils metnar, og eins
og hér kemur fram, finnst bændum þeir ekki eiga neitt að missa,
þegar kvígildin eru ein eftir.
Þrátt fyrir þetta hret og vandræði af þess völdum, verður því
* Þetta er engin einkaskoðun Fljótamanna. Hliðstæður hugsunarháttur
er e. t. v. skýrast dreginn fram í skáldsögu Halldórs Laxness, Sjálfstæðu
fólki.
126