Jökull

Tölublað

Jökull - 01.12.1978, Blaðsíða 72

Jökull - 01.12.1978, Blaðsíða 72
voru þau úr sauðargærum, og er lítil mann- raun að liggja úti í óbyggðum i þeim umbúð- um. Kl. 11 sagði vökumaður, að kuldinn væri þá aðeins 8°C. Mér þótti undrum sæta, hve þau umskipti voru snögg, og trúði ég satt að segja ekki vökumanni, hélt, að annaðhvort hann eða hitamælirinn hefði orðið fyrir áhrif- um af toddýinu. Ég fór því á fætur til þess að gæta betur að mælinum, en saga vökumanns reyndist sönn. Við fluttum þá sleðann, sem mælirinn var festur á, lengra burt frá tjaldinu, og breyttist hitastigið ekki við það. Þótti þá óþarfi að nokkur vekti og fór vökumaður i húðfat sitt og svaf ásamt okkur hinum þangað til kl. 7 morguninn eftir. Laugardaginn 21. mars var þoka um morguninn og nokkur snjódrífa úr útsuðri, kuldi 9°C (kl. 7). Við höfðum veðrið í fangið og skyggni var hið versta, svo að við máttum ekki greina, hvort fram undan voru flatir eða gjár, og sóttist okkur því seint gangan. Einn varð að vera á undan og hafa taug um sig, og komumst við ekki nema 10 km á fyrstu 5 klukkutímunum. Um hádegið gekk vindurinn heldur til norðurs, og reyndum við þá að koma seglum við á sleðunum, — skiðasegl reyndum við líka, — en með því að við höfðum vindinn á hlið, þá kollsigldu sleðarnir sig, hvor á fætur öðrum, og lá þá allt saman vembilfláka i snjónum, segl, stög, aktýgi, skíðin, sleðarnir og við sjálfir. Urðum við bráðlega fullþreyttir á þeim leik. Veðrið fór sívaxandi og kl. 2 var hann kominn í hánorður. Settum við þá upp sleðaseglin og brunuðum nú áfram h. u. b. 2 km. En nú brast á stórhríð, svo að allt varð i einu kófi, og með þvi að okkur var allt ókunnugt um landslagið þótti okkur nóg um skriðinn á sleðunum og þorðum því ekki annað en fella seglin. Kl. 4 var veðurhæðin orðin svo mikil, að sleðarnir þutu áfram seglalausir undan vindinum, en við skíða- mennirnir áttum fullt í fangi með að hamla, svo að við hefðum einhverja stjórn á ferðinni. Loks sáum við, að ófært var að halda áfram á þann hátt og tókum við þá af okkur skíðin og lögðum þau á sleðana. Snjórinn rauk og þyrl- aðist, svo að við sáum ekki skíðislengd fram undan okkur. Sáum við þá ekki annað ráð vænna, en að við bundum okkur saman með taug og óðum síðan snjóinn þangað til kl. 6. Það er ótrúlega notalegt í slíku illviðri að vita með sjálfum sér, að maður þarf ekki að hafa fyrir því að leita uppi bæ eða veitingastað, heldur flytur maður sjálfur heimilið með sér og getur reist það frá grunni á fáeinum mínútum. Það kvöld vorum við handfljótir, er við reistum tjaldið. Skriðmælirinn sýndi, að við höfðum farið 23 km, kuldinn var 9°C. Við höfðum hvorki bragðað vott né þurrt um daginn, og höfðum því sæmilega lyst á kvöld- matnum (hafrasúpu og tvöföldum skammti af nautaketi). Heldur mátti heyra veðragný um nóttina, og var stundum rykkt allóþyrmilega í tjaldið, svo að við vöknuðum við. Var líkast að heyra sem mörg hundruð fánar smyllu og skyllu saman yfir höfðum okkar. Sunnudaginn 22. mars var kuldinn 9°C og ákaft hríðarveður af landnorðri, svo að varla sá handa sk.il. Okkur kom því saman um að biða átekta og halda kyrru fyrir. Okkur hafði verið spáð, að við myndum hreppa stórhríðar og illviðri, sem kynnu jafnvel að standa yfir í eina eða tvær vikur. Við vissum ekki nema að þessar spár myndu rætast og þótti því ráðlegast að byrja þegar að draga mat við okkur. Akváðum við því að framvegis skyldi hver okkar fá 1 lítra af hafrasúpu, !4 harðfisk, 2 smurðar kexkökur og 1 stykki af súkkulaði á dag, en þar að auki nautaket annan hvorn dag. Taldist okkur svo til, að við hefðum nægar vistir í 36 daga, ef svo væri skammtað, svo að öllu var nú óhætt. Þar að auki voru húðfötin svo frábærlega skjólgóð, að óþarft var að kynda prímusvélarnar til upphitunar. Vettlingar okkar og risthlífar voru nú orðnar svo lasburða, að við sátum fram undir hádegi við að stoppa og staga. Tryggvi saumaði sér jafnvel nýjar risthlifar. Ég er ekki viss um, að allar húsmæður fari fimlegar með saumnálina og stagnálina en við! Um hádegi kveiktum við á prímusvélinni til þess að sjóða hafrasúpu, en allt í einu brast á það æði-veður, að okkur kom ekki annað til hugar en að tjaldið mundi slitna upp og allt 70 JÖKULL 28. ÁR
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Jökull

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Jökull
https://timarit.is/publication/1155

Tengja á þetta tölublað: 1. tölublað (01.12.1978)
https://timarit.is/issue/387296

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.

1. tölublað (01.12.1978)

Aðgerðir: