Jökull - 01.12.1978, Blaðsíða 77

Fimmtudaginn 26. mars vöknuðum við
klukkan 6. Þá var 1 °C hiti, en þokan mikil, svo
að við vorum óvissir um, hvort við ættum að
leggja upp eða halda kyrru fyrir og bíða
bjartara veðurs. En nú höfðum við verið viku á
fjallinu í staðinn fyrir 4 daga, eins og við
.höfðum gert ráð fyrir, og óttuðumst við, að
fólk okkar væri orðið hrætt um okkur. Við
afréðum því að reyna að skreiðast nokkra
kílómetra áfram. Nú var færðin ill og þokan
svo svört, að við sáum tæpast 3 metra frá okk-
ur. Við vorum skammt komnir áleiðis, er
langur aflíðandi varð fyrir okkur, en færðin
batnaði eftir því sem ofar dró og þá létti þok-
unni, en kafald skall á í staðinn. Við vorum nú
orðnir þaulæfðir og ótrúlega þolnir við að
sækja á brattann og draga sleða á eftir okkur.
Loks komumst við upp á hæðina, en þá var
eftir að sjá, hvar fært væri niður. Við létum
vera h. u. b. 100 metra millibil á milli sleð-
anna, og skyldu þeir Axel og Sörensen fara
fram og aftur milli þeirra svo að eigi fennti í
skíðaförin og við þá ef til vill misstum af öðr-
um hvorum sleðanum. Hins vegar fórum við
Tryggvi að leita fyrir okkur, hvar komast
mætti niður, annar í útsuður en hinn í vestur.
Við komum aftur eftir 20 mínútur, en hvor-
ugum hafði orðið neitt ágengt, brattinn var
allstaðar of mikill. Nú fóru þeir Axel og
Sörensen af stað, annar í suður, en hinn í
landsuður. Sörensen sneri aftur eftir 15 mín-
útur og hafði hann farið erindisleysu eins og
við Tryggvi. Þegar hálftími var liðinn og Axel
kom ekki, varð okkur órótt og var Tryggvi þá
sendur til þess að leita hans. Enn leið fjórð-
ungur stundar, og bólaði hvorki á Axel né
Tryggva. Þá sendi ég Sörensen til þess að leita
þeirra, því að nú leit út fyrir, að eitthvað
óvænt hefði borið að höndum. En ég varð að
bíða langar stundir, áður en þeir félagar snéru
aftur, og ægilegar hugsanir um afdrif þeirra
tóku að ásækja mig. Kafaldið og ofviðrið voru
nú komin í algleyming, svo að ég átti fullt í
fangi með að hlaupa fram og aftur milli sleð-
anna. Eg rak alla stafi, sleðasiglur o. s. frv., sem
fyrir hendi voru, niður meðfram skíðaförun-
um milli sleðanna, til þess að þeim félögum
gengi betur að rata á mig og sleðana. Loks
komu þeir í ljósmál allir þrír í einu eftir 2
klukkutíma fjarveru. Eg varð svo feginn að sjá
þá aftur að ég steingleymdi að setja ofan í við
Axel, eins og ég hafði þó ætlað mér. Hann
hafði hitt á stað, þar sem auðvelt var að
komast niður. Hafði hann fyrst farið niður i
kleif eina, sem var svo þröng, að hann gat ekki
villst í henni og hafði síðan haldið áfram
langar leiðir, þangað til hann kom út á sléttu
mikla. Við biðum nú ekki boðanna, lögðum af
stað niður Axelskleif og héldum áfram þangað
til við vorum komnir út á sléttuna. Nú birti til
og gerði glaða sólskin, en veður var hvasst á
norðan. Sól var nú hæst á lofti, en þó var
kuldinn 10°C. Við áttum í rauninni að stefna
beint í vestur á Tungufell, en með því að okkur
kom saman um, að synd væri að nota ekki hið
ágæta leiði, þá settum við upp segl og
stefndum beint í suður. Nú bar okkur óðfluga
yfir, kílómetra eftir kílómetra, svo að við fór-
um 10 km á 58 mínútum. En þá urðum við að
taka ofan seglin, því að veðrið óx sífellt og þar
að auki gerði kafald, svo að við sáum ekkert
fram undan. Kuldinn var nú 15°C og var það
nú okkar eina áhugamál að komast af fjallinu,
því að ella gátum við búist við annari slíkri
nótt sem við höfðum átt í Skrattabæli.
Nokkuð miðaði okkur og niður á við, en þó
sóttist ferðin seint vegna kafalds og svartviðris.
Kl. 7 um kvöldið vorum við komnir á
Kambabrún fyrir ofan Laxá, h. u. b. 3 km í
landnorðri við Hörgsholt í Hreppum (8 km í
landnorðri við Hruna). Við höfðum farið 34
km um daginn. Kuldinn var nú 12°C.
Nú ætluðum við að reisa tjaldið, en náðum
því ekki í sundur fyrir frosti, því að þokusúld
hafði verið um morguninn. Reyndist ógerlegt
að þíða það, svo að við tókum þegar að gera
snjókofa og höfðum lokið því verki eftir 2
klukkustundir. Höfðum við þar góðan og
hlýjan næturstað.
Föstudaginn 27. mars var 12°C kuldi kl. 7
um morguninn. Veður var bjart og kyrrt og
sáum við nú yfir byggðina. Þá var sú þraut
eftir, að finna hvar fært væri niður, því að
meðfram Laxá eru gjár miklar og margar og
allógreitt yfirferðar. Okkur heppnaðist það
eftir talsverða erfiðleika, og kl. 11 '/2 vorum við
JÖKULL 28. ÁR 75