Jökull - 01.12.1978, Síða 84

Vetrarferðir á Öræfajökul
PÁSKAFERÐ 1978
Um miðjan febrúarmánuð 1978 hóuðum
við hver í annan, fimm félagar í Islenska
Alpaklúbbnum og Flugbjörgunarsveitinni í
Reykjavík og tókum að ráða ráðum okkar um
páskaferð á Öræfajökul. Þátttakendur í ferð-
inni skyldu vera þeir Rúnar Nordquist, farar-
stjóri, Guðjón Halldórsson, mikilvægasti
maður ferðarinnar því hann hafði alla elda-
mennsku með höndum, og loks þrír óbreyttir:
Óli Ragnar Gunnarsson, Torfi Hjaltason og
Magnús Guðmundsson.
Áætlað var að ferðin tæki 10 daga. Hug-
myndin var að ganga á Öræfajökul frá
Fagurhólsmýri, dvelja uppi á Sléttunni, eins
og gígurinn er jafnan kallaður, í nokkra daga,
og ganga á hina ýmsu tinda Öræfajökuls, s.s.
Hvannadalshnúk og Hrútsfjallstind. Þaðan
átti síðan að fara um Hermannaskarð niður í
Mávabyggðir og Esjufjöll og enda á Breiða-
mérkursandi.
Laugardaginn 18. mars, árla morguns, var
lagt af stað austur í Öræfi með áætlunarbíln-
um. Varð öðrum farþegum starsýnt á okkur og
farangur okkar, bakpoka, tjöld, snjóþotur,
skíði, ísaxir og íshamra auk annarra furðutóla.
Á leið okkar austur gekk á ýmsu. Sá galli var á
gjöf Njarðar að áætlunarbíllinn fór aðeins til
Kirkjubæjarklausturs þann daginn. Frá
Klaustri fórum við því í jeppa samdægurs til
Fagurhólsmýrar. Bílstjórinn, sem reyndar er
frændi Óla, býr í Mýrdal og var hann nú
mættur við annan mann og kerru. Á hana fór
farangurinn en inni í jeppanum sátum við alls
sjö og var þar þröngt setinn Svarfaðardalur.
Þegar við komum til Fagurhólsmýrar um kl.
19 var veður þungbúið og smáskúrir öðru
hvoru. Tókum við strax til við að flytja okkur
upp í um 200 m hæð fyrir ofan Fagurhólsmýri.
Þar fundum við góðan tjaldstað. Urðum við
að fara tvær ferðir, því snjólaust var en út-
búnaður og vistir um 40 kg á mann. Voru þar
stærstu póstarnir ríflegur matarskamtur, elds-
neyti á prímusana, og tjöldin.
Fyrstu nóttina í tjaldstað var úrkoman á
Fagurhólsmýri 12 mm. Blotnuðu svefnpokar
þeirra Óla og Torfa svo í Blacks-braggatjald-
inu að þeir urðu að rölta til byggða og fá þá
þurrkaða inni í húsi. Ekkert var hægt að að-
hafast þann dag vegna veðurs, rigningar-
hraglanda og roks. Var tímanum eytt í að
spila jatsí, drekka kaffi og næra sig.
Það sama var uppi á teningnum daginn
eftir, veður þungbúið og úrkoma öðru hvoru.
Tóku nú líkur á því að við gætum farið um
Mávabyggðir og Esjufjöll mjög að minnka
vegna tímans sem tapast hafði.
Loks á þriðjudag, 21. mars, gátum við lagt
upp kl. 9 um morguninn. Logn var og heið-
skýrt og frost —8°C. Urðum við að fara tvær
ferðir upp í snjólínu í um 400 m hæð. Þegar
þangað kom var hafurtaskinu skipt milli snjó-
þotunnar og bakpokans. Síðan hófst „píslar-
gangan mikla“. Við gengum í einfaldri röð og
beittum handleggjunum auk ganglimanna
með því að nota skíðastafina til að ýta okkur
áfram. Þannig þumlunguðum við okkur upp í
móti hægt og bítandi. Kl. 10 um kvöldið
vorum við komnir í um 1600 m hæð. Þar
áðum við og var þá hituð súpa. Varla bærðist
hár á höfði, en frost var orðið —17°C. Nú
áttum við aðeins um 200 m eftir upp á Slétt-
una. Hnappurinn (1851 m) í brún sléttunnar
eða gígskálarinnar virtist vera í seilingarfjar-
lægð. Aftur lögðum við í hann, en þegar tók að
nálgast miðnætti var komin þoka og byrjað að
blása af suðaustri. Töldum við ekki ráð að
halda inn á sléttuna milli Hnappa og
Hvannadalshnúks við svo búið, auk þess sem
82 JÖKULL 28. ÁR