Jökull - 01.12.1978, Síða 85

Mynd 1. Farangur selfluttur að snjólínu.
Ljósm. Guðjón Halldórsson.
menn voru orðnir lúnir og hvíldar þurfi.
Slógum við því tjöldum í 1800 m hæð i nokkur
hundruð metra fjarlægð frá Hnappnum hin-
um hærri. Bjuggum við til láréttan stall í
hlíðina og hlóðum skjólgarða við tjöldin.
Síðan fórum við að sofa.
Morguninn eftir vaknaði ég við það að við
Óli og Torfi vorum komnir í eina kássu og
okkur haldið sem í skrúfstykki. Þar að auki var
Rúnar í tjalddyrunum flytjandi okkur þau
hughreystandi tíðindi að allt væri að fenna í
kaf. Úti var komin blindhríð og svo mikill
veðurofsi að varla var stætt. (Ekki er hægt að
gefa upp hitastig hér eftir því að hitamælirinn
fannst seinna um daginn, brotinn og braml-
aður.) Var nú ráðist í að grafa snjóhús en það
gekk illa, því holuna fyllti jafnóðum sem
mokað var upp úr henni. Reftum við þá yfir
holuna með skíðunum og fór þá verkið aðeins
að ganga.
Er leið á morguninn tók veðrinu að slota.
Það var ekki falleg sjón er við okkur blasti.
Braggatjaldið var lagst á hliðina, annað lang-
bandið slitið, tveir burðarbogar af þremur
skemmdir og tjaldið að mestu leyti á kafi í
snjó. Blacks-Mountain-tjaldið hafði lagst
saman svo aðeins sást í endana á því, en það
slapp þó að mestu óskemmt. Allt að því 1,5 m
djúpt snjólag var ofan á snjóþotunum þar sem
við höfðum skilið þær eftir daginn áður. Kom
sér nú vel að hafa góðar skóflur.
Seint um kvöldið þann sama dag var greftri
snjóhússins lokið. Þetta var hið myndarlegasta
hús, um 15 m2 á stærð með eldhúskróki og
„ísskáp“. Einhver kom með þá uppástungu að
kalla húsið Hótel Hnapp, en Óla fannst rétt-
ara, þar sem þetta væri í rauninni aðeins gat
niður í jökulinn að kalla húsið Hótel
Hnappagat.
Var það samþykkt með öllum greiddum
atkvæðum. Útséð var nú um það, að við
kæmumst niður í Esjufjöll. Annað tjaldið var
skemmt og tíminn að hlaupa frá okkur. Var
því augljóst, að við yrðum að fara sömu leið
niður og við komum upp, þ.e.a.s. niður að
Fagurhólsmýri. Við höfðum þó enn þrjá daga
til að gera það, sem hugurinn girntist uppi á
jöklinum, ef veður yrði hagstætt.
Skírdagur rann upp bjartur og fagur. Varð
það úr að nota daginn til ferðar á Hvanna-
dalshnúk. Snæddur var morgunmatur og tek-
ið saman það, sem þurfti til dagsins. Rúnar
tók sig til og hlóð snjóvörðu eina mikla, rúml.
2ja m háa, og skreytti hana með snjóþotu.
Þótti þetta vissara, ef veður breyttist til hins
verra, er á daginn liði.
Á hádegi var stigið á skíðin og haldið upp á
brún sléttunnar, sem var aðeins 20—30 m fyrir
ofan ,,Hnappagat“. Var sléttan og tindar allir
baðaðir sólu. Færi var gott, og innan stundar
vorum við sunnan undir Hvannadalshnúk.
Settum við upp brodda og gengum í línu upp.
Ekki voru nema tveir okkar í fjallgönguskóm,
því skór hinna voru svo harðfrosnir, að ekki
var hægt að komast í þá. Gengu þeir upp á
skíðaskónum. Á toppnum var logn og sól, en
talsvert frost. Útsýni var mjög gott til vesturs,
og sá allt til Kerlingarfjalla. Austan Öræfa-
jökuls var aftur á móti skýjað, og útsýni til
þeirrar áttar lítið. Dvöldum við á Hnúknum
lengi dags, og þegar við komum niður af hon-
um, var orðið kvöldsett. I „Hnappagat“ kom-
um við, þegar orðið var aldimmt. Þetta hafði
verið góður dagur og menn sammála um að
þótt svo vildi til að við kæmumst ekki á fleiri
tinda en Hvannadalshnúk væri ferðin búin að
borga sig. Enda er það oft svo í jöklaferðum
þegar veður gerast válynd og erfiðið mikið að
menn velta því fyrir sér af hverju þeir fari í
slíkar ferðir. Væri ekki miklu þægilegra að
sitja heima og gæða sér á páskaeggi og ýmsum
dýrindis krásum öðrum. En dagur sem þessi og
kvöldið sem á eftir fylgir veita svarið. Allar
JÖKULL 28. ÁR 83