Morgunblaðið - 10.09.2015, Blaðsíða 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 10. SEPTEMBER 2015
Vinur okkar
hjóna, hann Palli
Magg, er látinn.
Það er erfitt fyrir
okkur að skilja
hvers vegna hann varð fyrir val-
inu núna en honum eru líklega
ætluð önnur mikilvægari hlutverk
á æðri stað en hér á jörð.
Palli var samferða mér allt frá
16 ára aldri er við hófum að læra
vélvirkjun í Vélsmiðjunni Héðni,
1. september 1961. Hann kom til
náms í vélvirkjun í Héðni ásamt
fleiri nemendum sem höfðu verið í
Gagnfræðaskóla Verknáms í
Brautarholti.
Í Vélsmiðjunni Héðni hófust
okkar kynni og hafa þau varað í
54 ár. Þar af unnum við Palli sam-
an í samfleytt 19 ár. Á vegum
Héðins vorum við á Seyðisfirði,
Siglufirði, Djúpavogi, og Stöðvar-
firði. Saman vorum við svo í Iðn-
skólanum í Reykjavík og Vélskóla
Íslands og að honum loknum réð-
um við okkur til að setja saman
vélar í Búrfellsvirkjun. Í júlímán-
uði 1969 réðum við okkur til vél-
stjórastarfa hjá Landsvirkjun og
vorum við saman á vöktum í alls
11 ár. Fjölskyldur okkar bjuggu
þar lengst af í húsum hlið við hlið
þannig að návígi fjölskyldna okk-
ar var mikið.
Er við Palli vorum á Siglufirði
1963 þá kynntumst við elskuleg-
um konum okkar sem hafa fylgt
okkur alla tíð síðan. Þegar við Ása
giftum okkur á Siglufirði á jólum
1965 þá var auðvitað Palli fenginn
til að vera svaramaður minn
þannig að tenging okkar var
margvísleg.
Palli og Góa bjuggu við Búrfell
1969-1980 en árið 1980 fluttu þau
til Reykjavíkur vegna nýrra
starfa Palla í Stjórnstöð Lands-
virkjunar að Geithálsi sem hann
tók að sér að gegna.
Palli var mikill félagsmálamað-
ur. Hann varð strax virkur félagi í
Iðnnemasambandi Íslands og
Páll Magnússon
✝ Páll Magn-ússon fæddist
24. júlí 1944. Hann
varð bráðkvaddur
30. ágúst 2015. Út-
för Páls fór fram 9.
september 2015.
Vélstjórafélagi Ís-
lands. Hann gegndi
starfi aðaltrúnaðar-
manns vélfræðinga
hjá Landsvirkjun,
var í Hreppsnefnd
Gnúpverjahrepps, í
stjórn Sparisjóðs
Vélstjóra og félagi í
Rotary-hreyfingunni
í Kópavogi þar sem
hann naut sín vel.
Á þessu sést að
Palla var treyst fyrir ýmsum
trúnaðarstörfum sem hann leysti
vel af hendi.
Víð Ása vottum Góu , Magna
Þór, Ingva Má og fjölskyldum
þeirra okkar dýpstu samúð við
fráfall góðs eiginmanns, föður,
tengdaföður, afa og vinar um ára-
tuga skeið. Blessuð sé minning
hans.
Benedikt og Áslaug (Ása).
Kveðja frá Landsneti.
Páll Magnússon starfaði sem
fjargæslumaður í stjórnstöð
Landsnets frá stofnun fyrirtæk-
isins þar til hann fór á eftirlaun.
Páll hafði þó unnið lengur við raf-
orkukerfið því hann starfaði hjá
Landsvirkjun við byggingu Búr-
fellsvirkjunar og síðar vélstjóri
við rekstur hennar. Í Búrfelli bjó
hann með fjölskyldu sinni í all-
mörg ár áður en hann fluttist til
Reykjavíkur og hóf störf í stjórn-
stöð Landsvirkjunar og síðar
Landsnets sem fjargæslumaður.
Páll var mjög góður fagmaður,
nákvæmur, vandvirkur og mjög
áhugasamur um nýjungar. Þegar
almenn tölvuvæðing var að byrja
þá tók hann sig til og forritaði
gagnavinnslukerfi á litla tölvu.
Þetta frumkvæði hans þróaðist
síðar yfir í bilanaskráningu fyrir
raforkukerfi landsins. Þetta eru í
dag mikilvægar upplýsingar sem
stuðst er við þegar ákvarðanir eru
teknar. Páll var einn af lykil-
mönnum verkefnisins og sá um
skráningarnar fyrir Landsnet þar
til hann hætti.
Páll var virkur í félagsmálum,
sat í stjórn Vélstjórafélagsins og
tók virkan þátt í hagsmunabar-
áttu þess. Eins og með önnur
störf leysti hann þetta hlutverk
vel af hendi af einlægni og góðum
samskiptum. Það var ekki síst
fyrir tilstuðlan hans að málum
lauk í sátt og án eftirmála. Þessir
eiginleikar einkenndu hann í öllu
sem hann gerði. Málin ræddi
hann án fordóma, með opnum
hug, víðsýni og góðum rökum. Af
samstarfsmönnum sínum var
hann alla tíð mjög vel liðinn.
Síðustu starfsár Páls óx raf-
orkukerfið hratt og sífellt flókn-
ara var að stjórna því. Páll aðlag-
aðist þessari þróun vel og fylgdi
þróuninni eftir og stóð fyrir sínu.
Hann var mjög virtur af sam-
starfsmönnum sínum. Þeir sem
yngri voru leituðu iðulega ráða
hjá Páli þar sem hann var mjög
jákvæður að eðlisfari, úrræðagóð-
ur og átti auðvelt með að útskýra
verkefnin. Þannig skilaði hann
reynslunni og þekkingunni
áfram.
Við fyrrverandi samstarfs-
menn Páls sendum eiginkonu
hans Jóhönnu, sonum þeirra,
Magna og Ingva Má, ásamt fjöl-
skyldum þeirra innilegar samúð-
arkveðjur. Við söknum öll góðs fé-
laga.
Guðmundur Ingi
Ásmundsson.
Það fer að nálgast fimmta ára-
tuginn síðan leiðir okkar Palla
Magg, eins og hann var kallaður
daglega, lágu fyrst saman, sem
var í stjórn Vélstjórafélags Ís-
lands, VSFÍ, á áttunda áratug lið-
innar aldar. Á þessum árum var
margt álitamálið sem kom til um-
ræðu og úrlausnar hjá félaginu.
Þá var m.a. verið að leggja niður
vaktir hjá Landsvirkjun, Lv., og
taka upp í staðinn dagvakt, en
Palli var hjá Lv. nánast allan sinn
starfstíma og á þessum árum yf-
irtrúnaðarmaður. Breyting á
vaktafyrirkomulagi af þessu tagi
fylgdi mikil röskun á högum vél-
fræðinganna sem störfuðu hjá
fyrirtækinu, bæði félagslega og
launalega, sem þurfti að finna við-
unandi lausnir á.
Í þessu sem öðru reyndist Palli
hollráður, en hlutverk hans sem
yfirtrúnaðarmanns var að vera í
stöðugum samskiptum við fé-
lagana á stöðvunum, hlusta eftir
áherslum þeirra og bera þeim
þær hugmyndir sem uppi voru til
breytinga á vinnufyrirkomulag-
inu og hvernig Lv. hygðist breyta
launagreiðslunum þannig að
höggið yrði sem bærilegast.
Annað eftirminnilegt álitamál
sem snerti Lv. og kom upp á vakt-
inni hans Palla var bæði ráðning í
stöður álagsstjóra í nýja stjórn-
stöð Lv. og gerð kjarasamnings
þar um, sem m.a. kvað á um
starfslok við 65 ára aldur. Með
nýju stjórnstöðinni var öll álags-
stjórnun flutt frá einstökum
stöðvum í stjórnstöðina þar sem
sérþjálfaðir starfsmenn sinntu
þessu vandasama hlutverki.
Palli var í hópi þeirra sem vald-
ir voru af Lv. til þessara starfa,
sem segir nokkuð um stöðu hans
hjá fyrirtækinu.
Af almennum málum sem
komu á borð VSFÍ á vakt Palla er
mér m.a minnisstæð upptaka
kvótakerfis í íslenskum sjávarút-
vegi. Þetta mál var eins og flestir
muna afar umdeilt og er enn á
meðal almennings. Þrátt fyrir að
Palli tengdist ekki sjósókn né út-
gerð á nokkurn hátt var hann
fljótur að átta sig á því að ef við
sem þjóð ætluðum okkur að hafa
hámarks arð af þessari sameigin-
legu auðlind yrðum við taka upp
gjörbreytta fiskveiðistjórn.
Hætta veiðum umfram ráðgjöf
sem hafði viðgengist hömlulaust á
þessum árum þrátt fyrir fögur
fyrirheit um breytt vinnubrögð
margra ríkisstjórna. Í þessu máli
sem og öðrum þeim sem komu á
okkar borð var Palli alltaf mál-
efnalegur og ráðagóður, man ekki
til þess að hann hafi nokkurn tím-
an hækkað róminn eða hreytt
ónotum í nokkurn mann þrátt fyr-
ir skoðanaágreining. Palli var eld-
klár og heilsteyptur einstakling-
ur, maður orða sinna, sem alltaf
var gott leita til og eiga að.
Síðustu árin vorum við félagar í
Rótarýklúbbi Kópavogs; þar sem
annars staðar reyndist hann nýt-
ur og góður félagi. Í lok síðasta
fundar bað ég hann að aka mér
heim, sem var auðsótt mál. Á leið-
inni var margt spjallað en ekki
hvarflaði það að mér þá þegar ég
kvaddi hann og þakkaði greiðann
að kveðjustundin væri runnin upp
en enginn má víst sköpum renna.
Kæri vinur, góða heimkomu og
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Við hjónin vottum eftirlifandi
eiginkonu og aðstandendum öll-
um dýpstu samúð.
Guðrún og Helgi Laxdal.
✝ Eva Kristjáns-dóttir fæddist á
Ísafirði 25. febrúar
1913. Hún lést á
Droplaugarstöðum
6. september 2015.
Foreldrar henn-
ar voru Guðbjörg
Bjarnadóttir, f.
1877, d. 1967, og
Kristján Hans Jóns-
son, f. 1875, d.
1913. Systkini
hennar voru Jón, f. 1904, d.
1999, Solveig, f. 1905, d. 1998,
Soffía, f. 1907, d. 1976, og Krist-
jana, f. 1909, d. 1977. Vorið
1914 fer Eva í fóstur í Möðrudal
á Fjöllum til Aðalbjargar Önnu
Stefánsdóttur, f. 1878, d. 1953,
og ólst upp hjá henni. Fóst-
mann Óskar Karlsson, f. 1943,
d. 1992. Synir þeirra eru Krist-
ján Hans og Markús Már. Lang-
ömmubörnin eru 7.
Árið 1921 flytur Eva með
fóstru sinni til Reykjavíkur og
bjó þar síðan, utan nokkurra
ára, þegar hún var hjá móður
sinni á Akureyri. Frá fermingu
og þar til hún gifti sig vann hún
að mestu í prentsmiðjum. Fyrst
hjá Jóni Helgasyni, eiginmanni
fóstru sinnar, síðan hjá Oddi
Björnssyni á Akureyri og að síð-
ustu í Gutenberg. Eva sinnti ein-
göngu börnum og búi í um tíu
ár, en fór þá aftur að vinna utan
heimilis og þá við fiskvinnslu.
Seinna vann hún við ræstingar
og þrif í heimahúsum, sem hún
sinnti fram yfir 85 ára aldur.
Eva fluttist 93 ára í þjónustu-
íbúð við Lönguhlíð 3, en síðustu
fimm árin hefur hún búið á
Droplaugarstöðum. Bálför Evu
verður gerð frá Fossvogskirkju
í dag, 10. september 2015, kl.
13.
ursystir hennar,
dóttir Aðalbjargar
og Jóns Helgason-
ar, var Helga, f.
1923, d. 2009.
Eiginmaður Evu
var Kristján Bene-
dikt Gauti Jónsson,
f. 1913, d. 1990,
giftu þau sig þann
15. nóvember 1947
og bjuggu alla tíð í
Reykjavík. Börn
þeirra eru fjögur: 1) Jón Gauti,
f. 1949, d. 2012. 2) Kristjana, f.
1951, maki Stefán Magnússon, f.
1951. Börn þeirra eru Gauti,
Brynhildur og Bjarni.
3) Þórdís Anna, f. 1953. Son-
ur hennar er Benedikt Gauti. 4)
Guðbjörg Eva, f. 1956, maki Ár-
Á mildri haustnóttu kvaddi
Eva móðursystir mín eftir langt
og farsælt líf. Ævi hennar var á
margan hátt óvenjuleg. Þegar
hún var á fyrsta ári breyttust að-
stæður fjölskyldu hennar á
grimmilegan hátt, svo að segja á
svipstundu. Fjölskyldan bjó á Ísa-
firði nálægt frændfólki og vinum,
börnin fimm voru hraust og efni-
leg, og björt framtíð virtist blasa
við öllum, þegar Kristján, heim-
ilisfaðirinn, lést eftir skamma
sjúkdómslegu. Á þessum tíma
áttu ekkjur með mörg ung börn
ekki margra kosta völ og varð
Guðbjörg, móðir Evu, að tvístra
börnum sínum því hún gat aðeins
haft eitt barnið hjá sér í vinnu-
konustarfi. Hinum bauðst fóstur
hjá ættingjum og vinum. Lengst
frá móður sinni fór Eva litla, alla
leið að Möðrudal á Fjöllum. Þar
dvaldi hún fáein ár og eignaðist
góða fóstru, Aðalbjörgu Stefáns-
dóttur, sem sýndi henni mikið ást-
ríki. Fluttist Eva svo með henni til
Reykjavíkur og ólst þar upp hjá
henni. Móðir Evu hélt alltaf bréf-
legu sambandi við fóstru hennar
og síðar Evu sjálfa og gat þannig
fylgst með henni úr fjarlægð.
Árið 1933 var viðburðaríkt ár í
lífi Evu. Þá fór hún til Akureyrar
til móður sinnar sem þar var bú-
sett. Á heimili hennar hittust öll
systkinin og móðir þeirra, saman í
fyrsta skipti eftir 19 ára aðskiln-
að. Í rauninni voru þetta fyrstu
kynni Evu af fjölskyldu sinni því
auðvitað mundi hún ekkert eftir
henni frá frumbernsku. Eva bjó
með móður sinni og tveimur
systkinum á Akureyri í sex ár og
þar man ég hana fyrst þegar ég
var fjögurra ára gömul. Man ég
hvað mér fannst hún falleg, svo
átti hún líka svo fína kjóla, en best
af öllu var hvað hún var góð. Hún
kom stundum með ömmu minni
og systkinum sínum að heim-
sækja okkur á Munkaþverá og
hafði hún sérlega gaman af því að
fara á hestbak. Ég sé hana fyrir
mér ljósklædda með fallega
dökka hárið flaksandi í golunni
þar sem hún þeysist um á Gránu
Bjarna, sem var besta reiðhross-
ið.
Eva fluttist aftur til Reykjavík-
ur 1939, bjó hjá fóstru sinni og
vann í Prentsmiðjunni Gutenberg
í mörg ár. Oft kom hún norður í
heimsókn til móður sinnar og
systkina tveggja. Þó fjarlægðin
væri mikil milli Evu og fjölskyldu
hennar á fyrsta hluta ævi hennar
varð sambandið milli þeirra
seinna afar traust og náið og
reyndist Eva móður sinni einstak-
lega vel. Árið 1947 giftist Eva
Kristjáni B.G. Jónssyni blaða-
manni og leyndi sér ekki væntum-
þykjan milli þeirra. Þau voru bæði
mjög gestrisin og átti ég mitt ann-
að heimili hjá þeim fyrstu árin
sem ég var í námi í Reykjavík.
Eva var hæglát og hógvær, en
líka glaðlynd og bjó yfir skemmti-
legri kímnigáfu. Öllum sem
kynntust henni hlaut að þykja
vænt um hana.
Eva og Kristján eignuðust
fjögur börn. Elsta barnið, Jón
Gauti, lést fyrir fáeinum árum
fyrir aldur fram. Eftir lifa dæt-
urnar þrjár og hefur verið aðdá-
unarvert að fylgjast með hversu
vel þær sinntu móður sinni.
Lengst af var Eva einstaklega
heilsuhraust og hætti síðast að
stunda Sundhöll Reykjavíkur
þegar hún varð 100 ára. Þótt Eva
lifði í meir en öld varð hún aldrei
gömul í mínum huga. Ég kveð
hana með söknuði og þakklæti.
Kristín Jónsdóttir.
Eva
Kristjánsdóttir
Elsku afi. Við er-
um afar þakklátir
fyrir allar góðu
minningarnar sem
við eigum um þig og eru þær okk-
ur dýrmætar. Það var gott að
alast upp í næsta nágrenni við
ykkur ömmu og það gerði okkur
kleift að heimsækja ykkur oft og
njóta þess að vera með ykkur. Nú
þegar þú ert farinn frá okkur og
kominn til ömmu höfum við rifjað
upp þær góðu stundir sem við átt-
um saman. Við eigum eftir að
sakna þess að horfa ekki með þér
á Manchester United-leikina og
spjalla um liðið okkar, FH. Þá eru
ógleymanlegar heimsóknirnar til
ykkar ömmu á laugardögum þar
sem alltaf var boðið upp á miklar
kræsingar og við tippuðum á
enska boltann. Það var alltaf há-
punktur hverrar viku hjá okkur að
gera þetta saman. Þú varst ynd-
islegur afi, við erum stoltir af þér
en nú ertu kominn til ömmu og við
vitum að þið fylgist með okkur.
Hvíl í friði, elsku afi.
Arnór Freyr og Viktor Örn.
Í dag kveð ég afa minn, afa
minn sem ég dýrkaði og dáði og
Hilmar Ægir
Arnórsson
✝ Hilmar ÆgirArnórsson
fæddist 16. júní
1928. Hann lést 1.
september 2015.
Útför Hilmars fór
fram 8. september
2015.
var mín fyrirmynd.
Afi var dugnaðar-
maður mikill og
maður sem margir
litu upp til. Ég ylja
mér við góðar minn-
ingar af okkur sam-
an.
Það var svo gott
að geta alltaf hlaupið
yfir til ömmu og afa
þegar maður vildi og
gott að vita af þeim í
næsta húsi. Amma og afi tóku
manni alltaf opnum örmum og var
alltaf hægt að leita til þeirra. Allt-
af voru þau með nóg af sætindum
fyrir okkur systkinin og elskuðum
við það alveg hreint. Minningarn-
ar eru óteljandi og þeim fylgja ótal
mörg tár. Það verður auðvelt
seinna meir að brosa í gegnum
tárin því minningarnar eru hlýjar,
góðar og skemmtilegar.
Elsku afi, ég á eftir að sakna
þín svo mikið, sakna þess að fara
ekki með Moggann yfir til þín,
sakna þess að fara ekki með þér á
leiki hjá FH, sakna þess að fá þig
ekki í heimsókn hingað yfir til
okkar og sakna þess að sjá þig
ekki aftur. Þú munt ávallt eiga
stóran stað í hjarta mínu, elsku
afi. Takk fyrir allt.
Þegar tími minn á jörðu hér
liðinn er, þá er ég í burtu fer
þá ég veit að þú munt vísa veg
og taka á móti mér.
(Ingibjörg Gunnarsdóttir)
Þín,
Arna Sif.
Elsku amma. Ég
fékk mér síðasta
nammimolann hjá
þér þegar ég kvaddi
þig í hinsta sinn fyrir nokkru og ég
vissi að í þetta sinn var þér alvara.
Þú varst svo oft búin að vera á
leiðinni yfir en komst alltaf til
baka og sagðir þá brandara eða
eitthvað ótrúlega súrrealískt og
skemmtilegt og það var eins og þú
værir ekki tilbúin að kveðja. Þú
hafðir kannski bara farið í stutt
ferðalag til að tékka á aðstæðum
en varst ekki alveg tilbúin að
kveðja okkur og þú varst kannski
líka pínurædd við hvað tæki við.
Þú varst ótrúleg, alveg einstök,
engri lík og gerðir hlutina á þínum
hraða sem oft var ekki í takt við
nánasta umhverfi. Þú hafðir húm-
or fyrir sjálfri þér.
Þegar við Valdi, Úlfur Óðinn og
Urður Æsa, sem þá var í mallan-
um mínum, fluttum aftur til Ís-
lands þá leituðum við lengi að íbúð.
Við fundum ekkert fyrr en við
skoðuðum pínulitla kjallaraíbúð í
Vesturbænum. Við Valdi kinkuð-
um kolli hvort til annars þegar við
vorum að skoða hana og vissum að
þetta var málið. Ekki af því að hún
var flott og fín heldur af því að
þarna var góður og notalegur andi
og þá uppgötvuðum við að þessi
íbúð var beint á móti litlu notalegu
íbúðinni ykkar afa á Brávallagöt-
unni. Minningarnar frá þeim tíma
þegar ég var krakki og unglingur
að heimsækja ykkur þangað eru
eiginlega skreyttar einhverjum
ævintýrarlegum bjarma. Mér
þykir mjög vænt um þær minn-
ingar. Það var svo góður andi í hlý-
legu íbúðinni ykkar og svo ótrú-
Sigurbjörg
Sigfinnsdóttir
✝ Sigurbjörg Sig-finnsdóttir
fæddist 5. október
1918. Hún lést 19.
ágúst 2015. Sig-
urbjörg var jarð-
sungin 4. sept-
ember 2015.
lega gaman að
heimsækja ykkur,
leika, spjalla, gramsa
í dótinu, skoða gaml-
ar bækur, gömul
fréttablöð, úrklippu-
bækur, máta gamla
kjóla og skó af þér
niðri í geymslu,
hlusta á sögur af
sjónum, sögur af
tröllskessum, huldu-
fólki og öðrum yfir-
náttúrulegum verum, hlusta á
gamlar plötur á grammafóninum,
hlusta á þig syngja Ó, Jesú bróðir
besti til að svæfa okkur systkinin,
heyra gömlu stóru klukkuna í stof-
unni tifa, dásamleg þögn og kyrrð
og tíminn stóð eiginlega í stað
þarna inni. Maður gat alveg
gleymt sér og langaði ekki að fara.
Það kemur fyrir að ég staldra
við þegar ég er að gera eitthvað
eða segja eitthvað og þá finn ég
svo greinilega þig, ömmu mína, í
mér. Við frænkurnar höfum oft
talað um það að okkur finnst þú
vera í okkur öllum og við erum
stoltar af því. Við erum líka stoltar
af hinum svokölluðu göllum. Því
ég held að gallarnir séu líka kostir.
Geir afi ferðaðist lengst af á
skipinu Kötlu þar sem hann vann
sem bryti. Stundum fórst þú með.
Hann fór í löng ferðalög til ann-
arra heimsálfa og var lengi í burtu
frá þér. Ég ímynda mér að það
hafi verið erfiður tími og svo
óbærilegur missir fyrir þig þegar
hann kvaddi þetta líf. Nú ert þú
komin til afa og vonandi getið þið
haldið áfram að ferðast saman í
annarri vídd. Ég ímynda mér að ef
eitthvað heldur áfram eftir þetta
líf séu sálir ykkar núna að mætast,
faðmast og dansa saman, kynnast
upp á nýtt. Þetta er skemmtileg
tilhugsun og ætla ég að halda mig
við hana og minninguna um þig,
litla, fallega, góða amma mín mun
lifa. Ég og fjölskylda mín söknum
þín. Þín,
Erna.