Morgunblaðið - 10.09.2015, Blaðsíða 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 10. SEPTEMBER 2015
Elsku amma,
þegar ég lít til baka
er ég svo þakklátur
fyrir allar minning-
arnar sem við áttum
saman. Allir dagarnir sem ég
eyddi hjá þér á sumrin í Sjáv-
argrundinni þegar ég var lítill
þar sem þú gafst mér alltaf grill-
aða samloku með osti, skinku og
tómatsósu. Í minningunni voru
þetta bestu samlokur í heimi. Það
var svo notalegt að sitja í eldhús-
inu með þér og þar gátum við set-
ið tímunum saman og spjallað um
daginn og veginn. Þú sagðir mér
frá Bomma frænda í KR og fleiri
hetjum úr Garðastrætinu.
Það var alltaf svo spennandi að
fara í næturpössun til þín þegar
ég var lítill. Við keyptum nammi
og gos í sjoppunni (þú notaðir
tækifærið og fórst aðeins í spila-
kassann) og svo horfðum við á
spennumyndir. Ég er viss um að
mamma hefði ekki leyft mér að
horfa á þessar myndir heima.
Þetta lýsti þér svo vel, elsku
amma, þú fórst alltaf þínar eigin
leiðir í lífinu og varst ekki endi-
lega að spá í hvað öðrum fannst
um þig. En einmitt það gerði þig
að svo einstakri persónu og þess
vegna skilurðu svo mikið eftir
þig. Ég kann svo vel að meta
þennan eiginleika þinn og mun
reyna að tileinka mér hann meira
í framtíðinni.
Þú varst sérlega glæsileg kona
og mikil smekkmanneskja, enda
rann franskt blóð þér í æðum
eins og þú sagðir alltaf. Fatnaður
og mublur voru yfirleitt allra fín-
asta sort hjá þér. Ég er svo lán-
samur að hafa fengið nokkrar
mublur frá þér eftir að þú fórst á
Ísafold og þykir mér einna vænst
um viðar míníbarinn, ég get
ímyndað mér að barinn hafi
sjaldan verið tómur í gamla daga
og því mun ég tryggja að það
breytist ekki hjá mér. Mér þykir
svo vænt um að þessir hlutir frá
þér séu orðnir stór partur af
mínu eigin heimili og þeir munu
vera það áfram.
Ég veit að þú varst mjög
hreykin af mér í einu og öllu, en
ég brást þér líklega á einu sviði af
því ég var ekki búinn að næla
mér í „kellingu“ (eins og þú
myndir orða það). Þetta var þér
ávallt ofarlega í huga. Undir það
allra síðasta hjá þér á Ísafold, þar
sem þú lást í rúminu, hafðir þú
ekki gefið frá þér neitt skiljan-
legt orð. Þegar ég mætti hins
vegar til þín, kyssti þig á kinnina
og horfði í augun þín lifnaði yfir
þér og þú gerðir þig loks skilj-
anlega og spurðir „ertu ekki
kominn með kellingu?“. Ekta þú,
elsku amma, sprelllifandi í anda
og karakterinn þinn skein í gegn
þó að líkaminn hafi verið að
syngja sitt síðasta.
Mér þótti rosalega vænt um að
sjá hvað þér leið vel á Ísafold.
Það gaf manni nokkurs konar ör-
yggistilfinningu. Mér þykir leitt
að hafa ekki heimsótt þig oftar
þar en líklega var það þessi ör-
yggistilfinning sem olli því, en þú
mátt vita að hugur minn var allt-
af hjá þér. Þegar ég heimsótti þig
á Ísafold hafði ég sérstaklega
gaman af því að spjalla við þig og
skoða allar ljósmyndirnar sem þú
hafðir varðveitt í gegnum tíðina
og ná langt aftur í ættir. Fyrir
mér er þetta gríðarlega dýrmæt
minning um lífsleið þína, elsku
amma mín, og ég lofa þér því að
sjá til þess að myndirnar verði
varðveittar vel áfram um ókomin
ár.
Þú munt aldrei hverfa úr huga
Halldóra
Ólafsdóttir
✝ Halldóra Ólafs-dóttir fæddist
9. október 1932.
Hún lést 31. ágúst
2015. Útför Hall-
dóru fór fram 9.
september 2015.
mínum, hvíldu í
friði, elsku besta
amma Dóra.
Halldór Ragnar
Emilsson.
Nú þegar sumri
hallar kveður Dóra
Ólafs, frænka mín,
vini og vandamenn,
lífið og tilveruna á
látlausan og hóg-
væran hátt.
Eftir áttatíu og tveggja ára
göngu á lífsins vegi fór það svo að
undan lét líkamleg heilsa og nú-
tíminn fjarlægðist. Eftir hélst þó
glampi í auga og reisn þegar um-
ræður snerust um þá sem henni
þótti vænst um; börnin hennar,
tengdabörn og barnabörn. Öll
hafa þau sýnt henni virðingu og
væntumþykju og alla þá hjálp
sem hún leitaði eftir þegar aldur
og heilsa stóðu í vegi. Þegar svo
er komið er gott að kveðja sáttur
og glaður og þakka fyrir sig.
Það gat hún frænka mín svo
sannarlega gert. Hún naut þess
að búa í æsku við gott atlæti for-
eldra sinna og frændgarðs, en
hún ólst upp hjá móður sinni og
með móðursystkinum sínum sem
enn bjuggu í foreldrahúsum að
Garðastræti 13 í Reykjavík.
Þegar leiðir foreldra hennar
skildi og móðir hennar flutti aft-
ur heim var Halldóra á barns-
aldri, en þau höfðu misst eldra
barn sitt, Jóhönnu, fáum árum
áður.
Foreldrar Halldóru voru hjón-
in Clara Jóna Guðjónsdóttir og
Ólafur Gunnlaugsson, kaupmað-
ur í Reykjavík, lengst af á Rán-
argötu 15. Það var ekki í kot vís-
að hjá frænkum og frændum í
Garðastræti 13 á þeim árum sem
Dóra var að alast upp, og stutt til
pabbans á Ránargötunni. Dóra
varð fljótt glæsileg stúlka, dökk á
brún og brá og vakti athygli
þeirra sem urðu á vegi hennar.
Eftir hefðbundna skólagöngu fór
hún í Hússtjórnarskóla Reykja-
víkur og útskrifaðist þaðan. Hún
starfaði sem aðstoðarstúlka
tannlæknis og í tískuvöruversl-
unum hér í Reykjavík, lengst af í
Feldinum við Laugaveginn.
Dóra var létt í lund, naut þess
að vera innan um gesti og gang-
andi og var ólöt við að halda vin-
um og ættingjum góðar veislur
við hin ýmsu tækifæri. Hún hélt
tryggð við vinkonur sínar frá
starfsárunum, sem gjarnan voru
með þegar gesti bar að garði.
Hún bar alltaf hlýjan hug til
frændfólks síns í Kaupmannhöfn
og heimsótti það oft á meðan
Guðrún föðursystir hennar var
þar enn á lífi. Þar voru systkinin
Óli og Emma og hún rifjaði svo
oft upp minningar liðinna sam-
verustunda við þau.
Halldóra giftist Óla Þorbirni
Haraldss. Schou og eignuðust
þau dótturina Ólöfu Hönnu,
hjúkrunarfræðing, en fyrir átti
Dóra soninn Emil Gunnar, við-
skiptafræðing.
Þau festu rætur í Garða-
bænum og undi Dóra þar hag sín-
um vel.
Dóra var lánsöm í einkalífi
sínu, börnin bæði efnisfólk og af-
komendurnir gleðigjafar ömmu
sinnar.
Nú er komið að því að kveðja
Halldóru frænku mína. Ég þakka
henni samfylgdina í gegnum lífið
og óska henni góðrar heimkomu.
Við vorum í eldra genginu af
barnabörnum ömmu okkar og
afa, þeirra Halldóru Hildibrands-
dóttur og Guðjóns Jónssonar,
járnsmíðameistara í Garðastræti
13, Hildibrandshúsi, en frá þeim
hoppuðu 13 systkini niður
Fichersundið á sínum tíma. Þau
eru vinir í varpa, sem nú fagna
góðum gesti.
Brynhildur K. Andersen.
„Heill og sæll
Óskar, þetta er
Eyjó.“ „Sæll Eyjó
minn, hvað seg-
irðu?“ Svona hljóm-
uðu kveðjur okkar, oftar en ekki,
þegar ég hringdi og átti við þig er-
indi.
Ég varð þess heiðurs aðnjót-
andi að kynnast Óskari í gegnum
börn hans og æskuvini mína,
Ragga og Ingu. Ég minnist þess
þegar ég hitti Óskar í fyrsta sinn,
en þá hafði ég 13 ára gamall stofn-
að hljómsveit þar sem Raggi, son-
ur Óskars, og aðrir góðir drengir
stigu sín fyrstu spor á tónlistar-
brautinni. Raggi hafði spurt for-
eldra sína, Óskar og Ellu, hvort
við drengir mættum æfa hljóm-
sveitina í bílskúrnum á Breiðvang-
inum í Hafnarfirði og var það
sjálfsagt mál frá þeirra hendi. Þar
sem við barnungir drengir bárum
nýkeypt hljóðfæri í bílskúr þeirra
hjóna með spennu í hjarta og
drauma um heimsfrægð var byrj-
að að spila með öllum þeim hávaða
og látum sem því fylgir. Aldrei var
gefist upp á okkur drengjum þrátt
fyrir mikil læti og ýmsar falskar
nótur sem fylgdu með í okkar tón-
listaruppeldi. Allt frá þessum tíma
hefur orðið til vinátta og virðing
sem hefur staðið óslitið síðan.
Heimili þeirra Ellu og Óskars hef-
ur nánast verið mitt annað heimili
frá fyrstu kynnum og svo mikið
var ég heima hjá þeim á tímabili
að ég var oftar en ekki kallaður
fóstursonurinn.
Í gegnum tugi ára höfum við átt
samleið og upplifað lífið og allt það
sem því fylgir. Matarboð, afmæli,
gleði á gamlárskvöldum, brúð-
kaup Erlu og aðrar ótaldar gleði-
stundir sem ég hef fengið að eiga
með þér og þinni fjölskyldu. Mig
langar þó að minnast sérstaklega
þeirra stunda er við áttum einir
saman, spjall í bílskúrnum, bíltúra
og ekki síst er þú fórst með mig og
sýndir mér vítt og breitt þær eign-
ir er þú hafðir til sölu fyrir hönd
Ríkiskaupa sem var þinn vinnu-
staður.
Oft áttum við okkar samtöl um
lífið og tilveruna, pólitík og stjórn-
un heimsmála, en þrátt fyrir þínar
skoðanir á mönnum og málefnum
þá heyrði ég þig aldrei hallmæla
neinum en gafst mér þess í stað
góð heilræði til að hugsa um og
velta vöngum yfir þegar okkar
samtölum lauk.
„Heill og sæll Óskar, þetta er
Eyjó“. Í þetta sinn fæ ég ekki svar
á móti en mig langar til að þakka
þér fyrir allt og allt. Alla þá vin-
áttu og umhyggju sem þú sýndir
mér. Takk fyrir allt það góða sem
þú kenndir mér og gerðir fyrir
mig! Um leið og ég sendi mínar
samúðarkveðjur á vini og þína
fjölskyldu þá vil ég segja: Við
sjáumst síðar.
Eyjólfur Lárusson.
Fallinn er frá vinur minn, Ósk-
ar Ásgeirsson. Ég kynntist Óskari
fyrir meira en 40 árum þegar ég
hóf störf hjá Innkaupastofnun rík-
isins. Þar hitti ég einnig Bjössa,
Jón Sverri og Pétur. Þeir voru all-
ir vinir og var ég strax tekinn í
vinahópinn. Eina hefð höfðu þeir
sem alls ekki mátti brjóta. Þeir
fóru alltaf í sumarbústaðaferð,
gistu á bóndadaginn, borðuðu
þorramat og fengu sér viðeigandi
drykki. Þessi hefð hefur haldist
óbreytt í yfir 40 ár. Við vorum allir
hættir hjá Innkaupastofnun fyrir
tugum ára fyrir utan Óskar sem
vann þar fram til síðasta dags.
Fyrstu árin var alltaf gist í Nesi-
Grímsa en seinni árin var gist í bú-
Óskar Kristinn
Ásgeirsson
✝ Óskar KristinnÁsgeirsson
fæddist 6. apríl
1946. Hann lést 31.
ágúst 2015. Útför
Óskars fór fram 9.
september 2015.
stöðum sem einhver
af okkur vinunum
átti. Óskar var alltaf
límið sem hélt okkur
saman. Hann
hringdi til okkar
nokkrum dögum fyr-
ir bóndadaginn til að
tékka á hvort við
værum ekki klárir
fyrir daginn.
Bjössi vinur okk-
ar féll frá árið 2001
aðeins 66 ára og nú er hann Óskar
okkar allur. Þegar ég lít til baka
þá finnst mér frábært að hafa
kynnst svona öðlingsdrengjum.
Óskar var mikill hagleiksmaður,
sögumaður góður og fengum við
félagarnir að njóta þess. Ég hitti
yfirleitt engan þeirra oftar en einu
sinni á ári síðastliðin 35 ár.
Undantekningarlaust hef ég hitt
þá á fyrsta degi þorra. Þetta er
sönn vinátta.
Bóndadagurinn á næsta ári
verður því skrítinn fyrir okkur fé-
lagana þar sem enginn Óskar
hringir. Ég þykist samt vita að
Óskar lætur okkur vita tímanlega
á einhvern hátt.
Ég sendi innilegar samúðar-
kveðjur til Ellu og annarra ætt-
ingja. Minningin lifir um góðan
dreng.
Magnús Björn.
Fyrir 55 árum síðan hitti ég í
fyrsta sinn vin minn, hann Óskar
Ásgeirsson, sem þá var í heimsókn
í Smárahvammi hjá frænda mín-
um, Sigurði Kristjánssyni, en þeir
voru bestu vinir og bekkjarbræð-
ur. Hann var grannur, léttur á sér,
lífsglaður og góður drengur. Hann
ferðaðist um á Riga skellinöðru,
sem var frekar óvanalegt á þeim
tíma, en það gerði honum létt um
vik að renna í Fífuhvamm í Kópa-
vogi og heimsækja okkur strák-
ana.Vinátta myndaðist strax á
milli okkar sem hefur haldist allar
götur síðan.
Margar minningar fara í gegn-
um hugann og stendur það upp úr
hvað það var alltaf gaman að hafa
Óskar í hópnum og ekki var það
þunglyndið sem hrjáði okkur
strákana á unglingsárunum. Ósk-
ar var harðduglegur strax á unga
aldri og byrjaði fljótt að vinna.
Hann gerðist strax ríkisstarfs-
maður og fór að vinna hjá Við-
tækjaverslun Ríkisins þar sem ég
vann með honum í eitt ár. Þetta
var á þeim tíma þegar sjónvörpin
héldu innreið sína og tókum við þá
að okkur í aukavinnu að setja upp
sjónvarpsloftnet út um allan bæ.
Þetta var fyrir tíma körfubílanna
og ekki hrjáði okkur lofthræðslan
í þá daga. Því rifjast nú upp
glæfralegar sögur af okkur þegar
við vorum að klifra upp snarbrött
húsþökin í misjöfnum veðrum.
Svo var alltaf hlegið þegar verk-
efnunum var lokið. Kannski mætti
segja að við höfum verið mátulega
kærulausir.
Við ferðuðumst einnig mikið
saman í gamla daga, en eftir-
minnilegasta ferð mín með Óskari
var þegar ég keyrði þau í Nes-
kirkju á annan í jólum, í glerhálku
og slæmri færð, þá var hann að
fara að giftast sinni heittelskuðu
og voru það þeirra mestu gæfu-
spor, þrátt fyrir hálkuna.
Óskar var einstakur gæða-
drengur allt sitt líf og alltaf tilbú-
inn að aðstoða ef á þurfti að halda.
Það var alltaf notalegt að koma
inn á skrifstofuna hjá honum hjá
Ríkiskaupum, þar sem hann starf-
aði í rúm 48 ár. Þar voru margar
myndir af börnum hans og barna-
börnum, og ræddum við oft okkar
á milli hvað við værum hamingju-
samir að hafa eignast svona stórar
og yndislegar fjölskyldur.
Óskar var alltaf heilsuhraustur
í gegnum lífið og er því öllum sem
til hans þekktu mikill harmur í
huga að hann skyldi lenda í þess-
um veikindum sem að lokum tóku
hann alltof fljótt frá okkur.
Við hjónin kveðjum Óskar með
söknuði og þakklæti fyrir sam-
fylgdina öll árin. Ella mín, við
sendum þér og fjölskyldunni okk-
ar dýpstu samúðarkveðjur.
Við kveðjum nú Óskar og biðjum að Guð
hann leiði í ljósheiminn bjarta.
Og hugljúfar minningar lífinu frá,
létti ykkur sorgina í hjarta.
(Birgitta)
Magnús, Birgitta
og fjölskylda.
Óskar hafði verið dyggur
starfsmaður Ríkiskaupa í tæp 38
ár þegar hann lést þann 31. ágúst.
sl. Hann var aðeins á 22. aldursári
þegar honum var falið að halda
áfram með og síðar að ljúka verk-
efnum Viðtækjaverslunar Íslands
eftir að þau voru flutt til Inn-
kaupastofnunar ríkisins þann 1.
janúar 1968. Sama dag tók stofn-
unin einnig við verkefnum Véla-
sjóðs ríkisins sem urðu síðar mjög
stór þáttur í starfi hans hjá stofn-
uninni.
Óskar var ekki aðeins dyggur
starfsmaður, hann hafði einnig
alla þá helstu kosti sem samstarfs-
menn á góðum vinnustað óska sér.
Hann var einstakur vinnufélagi og
átti ríkan þátt í þeim góða starfs-
anda sem jafnan hefur einkennt
Ríkiskaup. Hann tók drjúgan þátt
í starfi starfsmannafélagsins Búða
á sínum yngri árum og var jafnan
fyrstur manna til að leggja sitt að
mörkum við viðhald sumarhúss
félagsins. Hann var einnig dugleg-
ur að bjóða vinnufélögum aðstoð
við eitt og annað utan vinnutíma
því handlaginn var hann.
Sérkenni Óskars var jákvæðni.
Sama hvað dundi á talaði hann
alltaf um jákvæðar hliðar verkefn-
is eða breytingar á vinnustaðnum.
Allir hafa kynnst misjöfnum skoð-
unum á vinnustaðamötuneytum.
Alveg sama hvað kokkurinn bras-
aði og hverjar skoðanir aðrir
höfðu þá hallmælti Óskar aldrei
matnum. Eftir hverja máltíð lýsti
jafnan hversu vel hann naut hvers
réttar, allt niður í smæsta með-
læti. Slík afstaða smitar út frá sér
og hjálpar til að skapa jákvæðan
anda sem er mikils virði hverjum
vinnustað.
Óskar var einkar samvisku-
samur og duglegur. Honum voru
því falin ýmis ábyrgðarstörf hjá
stofnuninni á löngum starfsferli.
Hann stjórnaði til fjölda ára sölu
notaðra bifreiða og tækja ríkisins,
var ritari og starfsmaður bíla-
nefndar ríkisins og vann einnig að
sölu fasteigna í ríkiseigu. Í gegn-
um störf sín kynntist hann fjölda
fólks um allt land sem kunni hon-
um þakkir fyrir sérstaklega góða
þjónustu enda vílaði hann ekki
fyrir sér að mæta utan venjulegs
vinnutíma og um helgar ef það
hentaði viðskiptavinum betur,
ekki síst þegar landsbyggðarfólk
átti í hlut. Þessi samskipti við við-
skiptavini og einnig við gamla
vinnufélaga setti hann gjarnan í
þann búning að öðrum varð til
mikillar skemmtunar.
Á löngum starfsferli varð Ósk-
ari vart misdægurt, að minnsta
kosti lét hann sig ekki vanta í
vinnu. Það var honum alltaf keppi-
kefli að mæta vel og var öðrum
góð fyrirmynd. Samviskusemi
hans gekk svo langt að það þurfti
nánast að reka hann til læknis
þegar hann var farinn að kenna
sér meins fyrir ári síðan. Hann
hélt samt jákvæðni sinni og bar-
áttuvilja allt fram undir það síð-
asta. Hann kíkti við þegar hann
hafði þrek til og þurfti þá alltaf að
vinna svolítið.
Starfsmenn Ríkiskaupa votta
Elínborgu og fjölskyldu hennar
innilega samúð. Hann var sam-
starfsmönnum sínum kær og glað-
lyndi hans og geðprýði hafði góð
áhrif á jafnt þá og viðskiptavini.
Óskars er sárt saknað. Við minn-
umst hans með hlýhug og virð-
ingu.
Fyrir hönd Ríkiskaupa og sam-
starfsmanna,
Halldór Ó. Sigurðsson.
Fjallhress og glaðbeittur –
þannig var Óskar. Þótt stutt væri í
glensið hjá Óskari var fag-
mennska og umhyggja um við-
skiptavini Ríkiskaupa alltaf í fyr-
irrúmi. Allir þekktu Óskar, allir
vildu þekkja Óskar og Óskar
þekkti eiginlega alla. Óskar er eitt
þekktasta andlit Ríkiskaupa – fyrr
og síðar. Fyrir því eru margar
ástæður. Langur og farsæll
starfsferill Óskars hjá Ríkiskaup-
um í ríflega fjóra áratugi. Einstak-
lega ljúf og þægileg nærvera Ósk-
ars. Snöfurmannleg vinnubrögð
Óskars og einlægur vilji til þess að
leysa öll mál, stór og smá. Með
Óskari er góður drengur fallinn
frá. Það eru forréttindi að hafa
unnið með Óskari. Hann gerði
okkur sem eftir lifa að betri mann-
eskjum. Blessuð sé minning Ósk-
ars.
Guðmundur Hannesson.
Farðu í friði góði vinur
þér fylgir hugsun góð og hlý
sama hvað á okkur dynur
aftur hittumst við á ný.
(Magnús Eiríksson)
Kæri Óskar.
Með nokkrum fátæklegum orð-
um kveð ég þig, kæri vinur og
gleðigjafi. Okkar kynni vörðu frá
árinu 1991 þegar ég fékk vinnu hjá
Ríkiskaupum, unnum við þar sam-
an í tíu og hálft ár. Er það
skemmtilegasti vinnustaður sem
ég hef unnið á, ekki endilega
vegna vinnunnar heldur vegna
fólksins sem þar vann og án þess
að halla á nokkurn mann varst þú
skemmtilegastur, þú ert skemmti-
legasti maður sem ég hef kynnst á
lífsleiðinni. Alltaf hress og kátur,
tilbúinn að fíflast og djóka, sem
mér fannst ekki leiðinlegt.
Þegar ég var á ferð fyrir sunn-
an í vor kom ég við í Ríkiskaupum
til að hitta þig og aðra fyrrverandi
vinnufélaga. Þar hitti ég Sævar og
Kollu, þau einu sem eftir eru af
gamla liðinu, sögðu þau mér að þú
værir veikur og værir á sjúkra-
húsi. Ekki hvarflaði að mér eitt
andartak að við ættum ekki eftir
að hittast oftar og djóka smá.
Ákvað ég að kíkja bara á þig í
næstu suðurferð en úr því verður
ekki þar sem sú ferð er farin til að
fylgja þér síðasta spölinn. Þetta
segir manni að halda aldrei að lífið
sé sjálfgefið.
Það er sagt „það lifir lengst sem
lýðnum er leiðast“ en það á alls
ekki við um þig, þar sem þú ferð
allt of snemma og ég get ómögu-
lega trúað að nokkrum manni hafi
leiðst þú. Var ég svo heppin að fá
að vinna stundum með þér við
bílauppboðin á þriðjudögum og
dagana á eftir að hringja út til
uppboðsbjóðanda fyrir þig, það
var góður tími. Á hverjum morgni
komstu fram í afgreiðslu til að
fletta Mogganum og sagðir „mað-
ur byrjar að fletta aftan frá til að
lesa minningargreinarnar, þegar
maður er kominn á þennan aldur
þekkir maður oftast einhvern á
síðunni“. Þetta var fyrir um 15 til
25 árum. Ég gat ómögulega skilið
hvað þú varst að tala um aldur,
enda við öll á mjög góðum aldri.
Þú glottir jú reyndar alltaf um
leið. Núna, þessum árum seinna,
erum við samstarfsfélagar þínir
að lesa minningar um þig á þess-
um síðum. Það er ekki sanngjarnt,
þú sem áttir að fara að hætta að
vinna og njóta lífsins, en hvenær
er lífið sanngjarnt? Það er margs
að minnast frá þessum skemmti-
legu Ríkiskaupaárum – þær minn-
ingar geymi ég í minningabank-
anum mínum með hellings
vöxtum.
Takk fyrir okkar góða samstarf
sem aldrei bar skugga á.
Hversvegna er leiknum lokið?
Ég leita en finn ekki svar.
Ég finn hjá mér þörf til að þakka
þetta sem eitt sinn var.
(Starri í Garði)
Kæra fjölskylda Óskars, mínar
innilegustu samúðarkveðjur til
ykkar allra. Missirinn er mikill.
Guð gefi ykkur styrk í sorginni.
Ástrún Lilja Sveinbjarnardóttir.