Morgunblaðið - Sunnudagur - 13.09.2015, Blaðsíða 20
20 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 13.9. 2015
Ferðalög og flakk
R
étt eins og stærri þjóðir tala oft um hvað það sé gott að komast í
náttúruna og núllstillinguna á Íslandi, þá gæti ég trúað að þannig
líði Íslendingum heilt yfir þegar þeir heimsækja Færeyjar. Meiri-
hluti landslagsins er ósnortinn af steinsteyptum fingraförum
mannsins og það er einhver yfirvegun, æðruleysi og heiðarleiki í fólkinu á
staðnum.
Það er engin tilviljun að við Íslendingar tölum um Færeyinga sem frænd-
ur vora. Ég rifjaði upp með heimamönnum þegar Færeyingar efndu til
samskota, með því að ganga hús úr húsi með söfnunarbauka, og öfluðu
þannig talsverðs fjár til handa þeim sem áttu um sárt að binda í kjölfar
snjóflóðanna ægilegu í Súðavík og Flateyri árið 1995. Framtakið er í sjálfu
sér lofsvert en hafa ber í huga að árið 1995 var ekki ósvipað árinu 2009 á
Íslandi; efnahagurinn lítið annað en sviðin jörð eftir harkalegan samdrátt og
það gerir góðverkið enn aðdáunarverðara því Færeyjar áttu ekki mikið til
skiptanna í þann tíma en það kom þó ekki í veg fyrir að þeir kæmu þeim til
hjálpar sem á þurftu að halda. Heimamenn í Klakksvík brosa þegar þetta
er rifjað upp og segjast myndu gera slíkt hið sama aftur. Við Íslendingar
ættum að hafa það í huga ef á bátinn gefur einhvern tímann hjá frændum
vorum.
Það er ekki ofsagt að heimamenn hafi allt viljað fyrir undirritaðan gera
þegar hann var þar á ferð í síðasta mánuði og ekki laust við að mér liði eins
og aðalsmanni – eða jafnvel aldavini þeirra sem á vegi mínum urðu, og var
ég þó þarna á ferð í fyrsta skiptið. Ég náði líka bara að skoða Klakksvík,
Þorshöfn og Kirkjubæ að einhverju ráði og á því mikið óskoðað.
Eitt það fyrsta sem fangar augun í Klakksvík er Christianskirkjan, sem
er forkunnarfögur bygging og ætti að hrífa jafnt trúaða sem trúlausa.
Kirkjan var reist árið 1963 til minningar
um þá færeysku sjómenn sem fórust í
seinni heimsstyrjöldinni og fer því vel á
því að í rjáfri hennar hangir bátur með
fornu smíðalagi. Kirkjan sjálf er byggð í
forn-norrænum stíl. Fyrir bragðið er
engin turnspíra á kirkjuskipinu en það
er aftur á móti á þremur hæðum og þar
sem svo hátt er til lofts er hljómburð-
urinn framúrskarandi. Vert er að benda
sérstaklega á innsetningu sem er í kjallara kirkjunnar með tíu ótrúlega hag-
anlega gerðum hringlaga viðarlistaverkum eftir Edward Fuglø, einn fremsta
núlifandi listamann Færeyja. Nefnist verkið Jesus úr Nazareth og er lista-
vel úr garði gert. Ef lesendur kunna að ramba á Edward, sem býr í Klakks-
vík, er aldrei að vita nema hann bjóði þeim í heimsókn á vinnustofu sína, en
það er verulega áhugavert innlit, ef fæst.
Íslenski vertinn og færeyski bjórinn
Skammt undan, við Klaksvíksveg, er að finna indælis pöbb, er nefnist Royk-
stovan. Þar ríkir vinaleg stemning og ekki spillir að vertinn er íslenskur,
Sigþór að nafni, og hefur hann á allan hátt tamið sér gestrisni og góð-
mennsku heimamanna sem sást bæði á því að hann gaf sér góðan tíma til
að setjast og spjalla og ekki síður á því að hann skenkti undirrituðum staup
af Yamazaki Single Malt Distiller’s Reserve, sem er fágætt japanskt önd-
vegisviskí. Fyrir þá sem langar að tylla sér á gott kaffihús og gæða sér á
léttum réttum í leiðinni er óhætt að mæla með Frida Klaksvik Cafe við
Nolsoya Palsgotta 7. Fyrirtaks kaffi og léttir réttir.
Í Klaksvik er svo ómissandi að falast eftir heimsókn í brugghús Föroya
Bjór, brugghús sem er fjölskyldufyrirtæki og hefur svo verið frá stofnun
þess árið 1888. Annika Waag, framleiðslustjóri, er fjórði ættliðurinn sem fer
fyrir starfseminni en Einar faðir hennar er forstjóri. Í brugghúsinu er hægt
að skoða bæði hráefni og tækjabúnað og einnig er þar gestastofa með ýms-
um gömlum munum sem tengjast sögu fyrirtækisins gegnum áratugina.Fyr-
irtækið hefur hingað til lagt áherslu á hefðbundna bjórstíla, svo sem ljósan
lager, og má þar nefna Gullið sem er Íslendingum að góðu kunnur, en þó
ber í auknum mæli á flóknari og meira krefjandi bjórstílum á borð við IPA,
stout og fleiri. Gestrisnin er söm við sig hjá Föroya Bjór og annars staðar í
Færeyjum og í skoðunarferðinni má drekka í sig sögu fyrirtækisins jafnt og
afurðir þess – allt innan hófsemismarka, nema hvað.
Færeyingar eru glaðir á góðri stund og á eyjunum er nánast vikulega
einhver hátíð í gangi og því ómögulegt að láta sér leiðast. Auk þess verður
net jarðganga eyjanna á milli sífellt viðameira svo auðvelt er að fara á milli.
Það tekur til að mynda ekki meira en klukkustund að aka til Þórshafnar og
þaðan er svo smáskreppur til Kirkjubæjar, hinnar fornu byggðar sem skart-
ar meðal annars rústunum af Magnúsardómkirkju sem eru frá um 1300.
Þar sem annars staðar stendur ekki á heimamönnum að segja gestum und-
an og ofan af því sem fyrir augu ber.
Heima hjá
frændum
vorum
ÞAÐ ER BÆÐI NOTALEGT, HEIMILISLEGT OG NÁTTÚRU-
LEGA FALLEGT AÐ BREGÐA SÉR Í HEIMSÓKN TIL FÆREYJA.
FRÆNDUR VORIR TAKA VEL Á MÓTI ÍSLENDINGUM.
Jón Agnar Ólason jonagnar@mbl.is
Frændur vorir Færeyingar kunna þá list að brugga
magnaðan mjöð og Gull frá Föroya Bjór er ís-
lenskum bjórunnendum að góðu kunnur.
Fljótgert er að aka milli eyja og bæjarfélaga í Færeyjum enda vegir afbragðsgóðir og gangagerð hefur stórbætt sam-
göngur á seinni árum. Vissara að stilla hraðanum í hóf og gæta að sér enda verður þokan oft þykk eins og baunasúpa.
* Það er engintilviljun aðvið Íslendingar töl-
um um Færeyinga
sem frændur vora.
Ein nafntogaðasta kempa Færeyja á seinni tímum er Ove Jo-
ensen, oft kenndur við Nólsey, en árið 1986 vann hann það
ótrúlega þrekvirki að róa einsamall á opnum árabát frá
Þórshöfn til Kaupmannahafnar. Það er sprettur sem nemur
um 900 sjómílum eða 1700 kílómetrum. Fyrir gráglettni ör-
laganna drukknaði Ove ári síðar, nánast í flæðarmálinu við
Nólsey. Það er til marks um hversu lítt Færeyingar taka sig
alvarlega að þegar ég bar söguna undir heimamann hló hann
við og sagði að þó Ove hefði að sönnu verið hreystimenni
og afrek hans magnað, þá hefði kappinn sömuleiðis verið
örlagadrykkjumaður og desemberkvöldið sem hann
drukknaði hefði hann verið blindfullur að laumast til hjákon-
unnar í árabátnum sínum. Þannig fór um sjóferð þá.
HIN BREYSKA HETJA