Skólavarðan - 01.03.2009, Page 19

KENNARAvIÐTAL
19
SKÓLAVARÐAN 2.TBL. 9. ÁRG. 2009
í Bretlandi, Eddu sem er viðskipta- og
markaðsfræðingur og starfar í Bergen og
Ernu sem hyggur á kennaranám. „Ég er
mjög ánægð,“ segir Inga og hlær. „Erna
ætlaði aldrei að verða kennari en henni
snerist hugur, kennarinn blundar í henni.
Hún er tölvufræðingur. Við Matthías búum
í suðurborginni í Bergen með hundinum
okkar af golden retriever kyni. Við höfum þó
ekki verið í Noregi allan þennan tíma heldur
bjuggum við í mörg ár hér heima. En svo
fór ég aftur út í nám, í þetta sinn í almenna
menntunarfræði, og þá ætluðum við að vera
í tvö ár. Ég var mjög ánægð með námið í
Háskólanum í Osló, Norðmenn eru sterkir
á sviði menntunarfræði og áttu tiltölulega
snemma öfluga fræðimenn þar. Ég lauk
náminu en þá vildu Snorri og Erna, sem voru
orðin 20 og 23 ára, búa áfram ytra.“
Fornt mál í Sognsfirði
Inga og Matthías ákváðu að vera eitthvað
lengur og Inga fór að kenna í „högskole“
í Sognsfirði. „Munurinn á högskole og uni-
versitet er að sá fyrrnefndi er starfsnáms-
skóli,“ segir Inga. „Þarna vorum við í þrjú
ár og þar var mjög gott að vera. Ég held
enn sambandi við skólann og fer þangað
sem gestafyrirlesari. Á þessum tíma var
skólinn mjög fjölmennur. Fram til ársins
1994 voru sjálfstæðir starfsnámsskólar út
um allt land, tækniskólar, kennaraskólar,
hjúkrunarfræðiskólar og fleiri, en nú hafa
þeir verið sameinaðir. Það var gaman að
vera í Sogndal, íbúar voru lengi einangraðir
og málið er fornt og líkt íslensku. Við
höfðum vanist því að geta talað íslensku án
þess að nokkur skildi okkur en í Sogndal
uppgötvuðum við að þannig var það bara
ekki lengur og þetta frelsi var fyrir bí. Við
vorum kannski í strætó og þá kom fólk með
athugasemd við það sem við vorum að tala
um og spurði: „Voruð þið að meina þetta?“
Til gamans má bæta við þessa frásögn að
sama ár og bókin eftir Murphy sem Inga og
amma hennar notuðu kom út á íslensku, árið
1917, var bóndi nokkur í Sogndal að plægja
akurinn sinn. Kemur þá ekki upp grafsteinn
með rúnaletri sem hefur haft talsvert mikla
þýðingu fyrir þekkingu okkar á forn-norrænu
og sögu þeirrar tungu.
Ertu vitlaus maður!
Í Sognsfirði kenndi Inga menntunarfræði
og sérkennslufræði. Eftir að hún réð sig
til Háskólans í Bergen hefur hún auk þess
verið að þróa nýtt nám fyrir náms- og
starfsráðgjafa. Þá situr hún í rekstrarstjórn
eins grunnskóla í borginni. „Þetta er mjög
áhugavert viðfangsefni,“ segir Inga. „Þannig
var að fræðsluskrifstofan í Bergen bauð
grunnskólum upp á að prófa að vera með
rekstrarstjórn við skólann en einungis
einn skólastjóri þáði boðið. Félagar hans
í stéttinni sögðu: „Ertu vitlaus maður!
Ætlarðu að gefa frá þér öll völd!“ En hann
ákvað að prófa.“ Gerð var tilraun til tveggja
ára og skólastjórinn var svo ánægður að
hann hélt áfram með þetta rekstrarform.
„Núna eru allir nýir skólar í Bergen með
rekstrarstjórn frá upphafi,“ segir Inga. „Í
stjórninni eru fulltrúar kennara og annarra
starfsmanna, nemenda, foreldra og svo tveir
utanaðkomandi, ég er annar þeirra. Skólinn
heitir Paradis skole, hvorki meira né minna,
í höfuðið á hverfinu sem hann er í, Paradis.
Stjórnin hittist þrisvar til fjórum sinnum á
hverri önn. Fyrir nokkrum árum var gerð
ítarleg stefnuskrá og ég hafði umsjón með
því ferli, þetta hefur allt gengið mjög vel.“
Basl að fá gott fólk í kennaranám
„Það er frábært að vera Íslendingur í Noregi,“
segir Inga. „Þar eru svo margir Íslandsvinir.
Það hefur reyndar alltaf verið svoleiðis en
aldrei eins og nú. Það kemur einhvers konar
föðurleg tilfinning yfir Norðmenn þegar
Íslendingar eiga í kröggum. Nýlega barst mér
til dæmis fréttabréf frá Norræna félaginu
þar sem óskað var eftir stuðningi við íslenska
krakka til að komast á íþróttamót í Noregi.
Ég ákvað að framsenda samstarfsmönnum
mínum þetta erindi og það fór svo að ég fékk
ekki matarfrið í hádeginu, allir vildu leggja
hönd á plóg. Fólk hafði virkilega langað til
að hjálpa með einhverjum hætti en vissi ekki
hvernig það ætti að fara að því og þarna
kom tækifæri.
Inga er komin hingað til lands í tengsl-
um við rannsókn sem hún er að gera á
starfshugmyndum íslenskra, breskra og
norskra barna og unglinga. Þátttakendur
eru í 6. og 9. bekk sem er 7. og 10. bekkur
í Bretlandi. Markmiðið er að skoða hvernig
börn og unglingar hugsa um framtíð
sína með tilliti til starfsvals. „Þetta er
svið sem lítt hefur verið skoðað í þessum
aldurshópum,“ segir Inga, „en Guðbjörg
Vilhjálmsdóttir hefur kannað þetta hjá
eldri nemendum. Ég legg spurningar fyrir
nemendur í tveimur grunnskólum hérlendis
og valdi skóla sem eru nokkuð áþekkir
um félagslegan jöfnuð, það er að segja
félagslega breidd.” Þá hefur Inga einnig
verið í samstarfi við Kristínu Jónsdóttur á
menntavísindasviði HÍ um kennaraskipti
gegnum Nordplus og vegna uppbyggingar
náms- og starfsráðgjafarmenntunar. „Ég
reyni auðvitað að finna leiðir til að geta
komið hingað reglulega,“ segir Inga og
„Útileikskólar byggjast á að efla
frumkvæði og útsjónarsemi nemenda
við aðrar aðstæður en í mótuðu
umhverfi leikskólans. Nemendur læra
m.a. að una úti í misjöfnu veðri, kynnast
umhverfinu á annan hátt en í stuttum
vettvangsferðum og að nýta sér það
sem náttúran býður upp á til leikja,
rannnsókna og dægrastyttingar.“
Fréttabréf leikskólans Barnabóls, 2. tbl.
3. árg. 2007
Á vefsíðu um Björnslund á vef Norð-
lingaskóla:
Markmiðið er því að nemendur öðlist
færni í að nota umhverfi sitt í öllu
sínu námi og tengt sem flestum
námsgreinum sem stuðlar að því að
þeir geti yfirfært reynslu í þekkingu og
gerir námið jafnframt fjölþættara og
margbreytilegra.
---
Í tengslum við hönnun útiskólastofunnar
komst Norðlingaskóli í samstarf við
Háskólann í Bergen (www.hib.no) en
sá skóli starfrækir námsbraut fyrir
meistaranema sem sérhæfa sig í úti-
kennslu. Háskólinn í Bergen sendi á
haustdögum 2006 fjóra nema til að
vinna að hönnun útikennslustofu við
Norðlingaskóla sem lokaverkefni sitt til
meistaragráðu. Norsku meistaranem-
arnir voru hér á Íslandi í u.þ.b. fimm
vikur haustið 2006 ... og unnu að
tillögum um notkun sem og hönnun
svæðisins þannig að það nýttist sem
best til útikennslu.
Mynd frá Náttúruskóla Reykjavíkur.