Gerðir kirkjuþings - 2010, Page 10

10
voru endanlega fengnar í hendur með samkomulaginu frá 1997. Hverfi ríkisvaldið frá
þessum stuðningi við kirkjuna raknar tilkall hennar til afhentra eigna að sjálfsögðu
við. Þessi grundvallarstaðreynd verður að vera öllum skýr og ljós.
Annar þáttur í niðurskurðarkröfu ríkisins lýtur að áframhaldandi lækkun sóknargjalda,
sem eru einu föstu tekjur sóknanna í landinu og raunar einnig annarra skráðra
trúfélaga en þjóðkirkjunnar. Það er kunnara en frá þurfi að segja að sóknargjöldin
standa að mestu undir margháttaðri starfsemi sókna þjóðkirkjunnar og annarra
trúfélaga, svo sem barna- og æskulýðsstarfi, félagsstarfi aldraðra og þjónustu við
einmana fólk, fátæka og sjúka auk fræðslu- og menningarstarfs. Þjóðkirkjan og önnur
trúfélög hafa löngum litið svo á að sóknargjöldin væru í eðli sínu félagsgjöld, sem
ríkið innheimti með sköttum og væru því ekki bein framlög úr ríkissjóði. Sjónarmið
ríkisvaldsins hefur hins vegar um langt árabil verið á þá lund að sóknargjöldin séu
ekkert annað en bein framlög úr ríkissjóði, sem verði að sæta niðurskurði og
skerðingu eins og önnur útgjöld ríkisins. Þessu hefur þjóðkirkjan jafnan andmælt og
gerir enn. Ég tel að það sé verðugt verkefni kirkjuþings og kirkjuráðs að leggja sitt lóð
á vogarskálar til að leiðrétta þennan kúrs með þeim rökum ekki síst að trúfélög eru
frjáls félög sem ríkið sýnir þann stuðning að ætla ákveðna hlutdeild í skattheimtu sem
er grundvölluð á skráningu í þessi félög. Það ætti að vera öllum ljóst hversu brýnt
velferðarmál í samfélaginu það er að sóknir þjóðkirkjunnar og önnur trúfélög séu í
færum til að styðja og styrkja og hlaupa undir bagga þegar á móti blæs og fjölmargir
eiga erfitt uppdráttar, ekki aðeins efnalega, heldur einnig og ekki síður félagslega og
tilfinningalega.
Virðulega kirkjuþing.
„Allt sé hjá yður í kærleika gjört.“ Við göngum nú til þess brýna verkefnis þessa
aukakirkjuþings að móta og styrkja stefnu í þeim fjárhagsvanda, sem þjóðkirkjan og
þjóðfélagið allt stendur frammi fyrir. Það verðum við að gera af kærleika, af festu og
ábyrgð, af réttlæti og ekki síður raunsæi. Óbilgirni má ekki taka völdin og byrgja
okkur sýn. Við megum ekki aðeins horfa á eigin hag og hagsmuni þjóðkirkjunnar.
Samfélagið allt er í sárum og allir verða um stundarsakir að setjast undir árar. Um leið
hljótum við að gera þá kröfu til viðsemjanda okkar að hann virði og meti sjónarmið
þjóðkirkjunnar og það mikilvæga hlutverk sem hún gegnir í samfélaginu. Spurningin
er að mínum dómi ekki hvort heldur hvernig. Þess vegna er ábyrgð okkar í dag mikil.