Morgunblaðið - 08.02.2016, Qupperneq 17

MINNINGAR 17
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 8. FEBRÚAR 2016
ylja okkur á erfiðum tímum og
munum við geyma margar góðar
minningar í hjörtum okkar.
Mamma var mikill listakona og
liggja eftir hana margir munir og
handverk sem við njótum áfram.
Hún hafði gaman af ferðalögum
og nutum við þess að hafa hana
hjá okkur þegar hún kom norður.
Alltaf var gaman að fara í ferðalög
og bíltúra með henni þar sem já-
kvæðni hennar var alltaf með í för.
Þegar við fjölskyldan komum suð-
ur opnuðu hún og pabbi, meðan
hann lifði, heimili sitt fyrir okkur
með bros á vör og var ekki annað
tekið í mál en við gistum hjá henni
og var alltaf jafn notalegt að vera
þar. Hún var yndisleg mannekja
sem verður sárt saknað og mik-
ilvæg í lífi okkar allra. Þótt alltaf
sé erfitt að kveðja veit ég að hún
var orðin þreytt og veit að nú hef-
ur hún fengið hvíld. Hvíl í friði,
elsku besta okkar, sem gafst okk-
ur svo mikið. Minning þín verður
ljós í lífi okkar.
Katrín, Stefán, Elvar
Örn og Ingólfur Björn.
Komin yfir sumarlandið
tengdamóðir mín eða amma Erla
eins og ég kallaði hana.
Kynni mín af henni voru ein-
stök og sagði ég stundum við hana
að ég vildi hafa kynnst henni fyrr.
Hún tók mér, dóttur minni og
tengdasyni opnum örmum.
Fróð var Erla og mikil hæfi-
leikakona, sjálfstæð, góð og gjöf-
ul, sokkar og vettlingar frá henni
hlýja mér og mínum á köldum
dögum, fallegu augun hennar og
blíða brosið.
Skilningur á mannlegu eðli og
reynsla lífsins sem hún miðlaði
mér og mínum eru okkur ómet-
anlegt.
Hennar er sárt saknað en góðar
minningar hugga okkur í sorg
okkar.
Þakklæti fyrir dýrmætar
stundir lifa í minningunni um þig.
Guð verði með ykkur öllum og
styrki ykkur í sorg ykkar.
Blessuð sé minning þín, Erla
amma.
Þórey
(Æja).
Amma, Erla Svanhvít Guð-
mundsdóttir, var yndisleg og góð
manneskja. Hún var glæsileg í út-
liti, ávallt vel tilhöfð og klæddist
fallegum fötum. Hún var atorku-
söm, fimm barna móðir og eigin-
kona, kona athafna, listasmiður í
málma og gler og hannyrðakona
góð. Stórfjölskyldan hefur notið
góðs af ullarflíkum og listmunum
frá henni. Amma var félagslynd,
rík af vinum og elskuð af fjöl-
skyldu og ættmennum. Hún
ræktaði frændgarðinn, vini og
vandamenn og var forsprakki
þess að stórfjölskyldan héldi
tengslum sín á milli.
Í minningunni skín sólin og
bros ömmu á sínum stað og stutt í
hlátur. Amma var afreksíþrótta-
kona á yngri árum. Hún stundaði
fimleika með Ármanni og um ára-
bil spilaði hún badminton. Fjölda
verðlaunapeninga átti hún frá
þessum tíma og á einum og einum
stóð ritað Íslandsmeistari. Við
unga fólkið nutum þess að stunda
badminton með henni og ferðirn-
ar í fjöllin voru ófáar til skíðaiðk-
unar.
Eitt sinn sagði amma mér frá
því að hún og Þorbjörn afi hefðu
byrjað að skjóta sér hvort í öðru,
er þau voru í starfi hjá Fé-
lagsprentsmiðjunni á fimmta ára-
tugnum, en á þeim tíma var Vísir
prentaður þar. Hún sagði mér frá
þessu þegar ég starfaði sjálfur á
tíunda áratugnum í prentsmiðj-
unni sem var í yfir 100 ár í eigu
fjölskyldu Kristínar konunnar
minnar. Mér þótti þetta skemmti-
leg tenging, hvort sem um örlög
eða tilviljun væri að ræða.
Amma mín, Guð gefi þér ljós og
frið.
Vilhjálmur,
Kristín Sigurfljóð,
Halldór Rúnar og
Katrín Sigurfljóð.
Elsku amma, ég veit nú ekki
hvar ég á að byrja, minningarnar
eru svo ótrúlega margar, ég var
nú ekki gömul þegar ég komst
upp á lagið með að fá að sofa hjá
þér um helgar þegar afi var á
sjónum, alltaf var jafn gott að fá
að kúra hjá þér. Alltaf varstu jafn
yndislega ljúf og góð. Man þó eftir
einu skipti að þú skiptir skapi og
varst ekki sátt við mig, málið var
að ég hef verið 5-6 ára og vaknaði
snemma hjá þér, fór fram á bað-
herbergi og fór að skoða mjög
spennandi snyrtisett með litlum
skærum, mér fannst nú ekki mik-
ið mál að snyrta sjálf á mér hárið,
þú varst nú ekki sömu skoðunar
og sagðir: Guð minn góður, hvað á
ég að segja mömmu þinni? Ég
fékk að ganga með húfu það sum-
ar.
Gæti þulið upp óendanlega
margar skemmtilegar minningar
frá ferðalögum, sumarbústaða-,
rútuferðum og búðarápi sem var
þitt yndi. Ásamt því að vera virk í
fjölmörgu félagsstarfi og ósjaldan
þegar við kíktum í heimsókn voru
vinkonurnar hjá þér í kaffi.
Gjafmildi þín var endalaus, ást
og hlýja, yfirleitt eftir heimsókn
bættist gullmoli í safnið, enda
kona með frábæra hæfileika hvort
sem var í silfursmíði, gleri, postu-
líni eða hannyrðum.
Það er sárt að hugsa til að þú
sért horfin, elsku amma mín, þín
er sárt saknað, þvílíkt ríkidæmi
að hafa átt þig alla mína ævi. Hvíl
í friði. Þín
Erla Þorbjörg.
Elsku besta amma mín er látin.
Ég er svo heppin að fá að bera
nafnið hennar og er ég stolt af því
að vera alnafna svona merkrar og
duglegrar konu sem aldrei kvart-
aði og hafði fjölskylduna ávallt í
fyrirrúmi. Ýmsar minningar
koma upp í hugann á þessum tím-
um. Alltaf var gott að koma í
heimsókn til ömmu og tók hún
alltaf vel á móti sínu fólki með
hlýju og góðum veitingum.
Pönnukökurnar hennar ömmu
voru bestar í heimi. Amma var
alltaf jákvæð, æðrulaus og sýndi
mér og mínum alltaf mikinn
áhuga. Hún vildi fylgjast með
hvað allir voru að gera og vílaði
ekki fyrir sér að muna nöfn allra
afkomendanna enda var ættbog-
inn orðinn ansi stór. Þegar ég var
lítil minnist ég þess að amma var
alltaf til í leik og spilaði fótbolta og
kastaði sér á eftir boltanum við
mikinn fögnuð barnabarnanna.
Ekki grunaði mig að síðustu ára-
mót yrðu þau síðustu sem amma
setti upp partýhattinn við matar-
borðið á gamlárskvöld og að tími
ömmu hér á jörð væri að styttast
svo mjög. Nú er hún komin á betri
stað og laus við þrautir síðustu
mánaða og afi hefur tekið á móti
henni opnum örmum. Takk fyrir
allt, amma mín, þú munt eiga
pláss í hjarta mínu um ókomna
tíð. Ég vil ljúka þessu á vísu eftir
Vatnsenda-Rósu sem á vel við á
þessum tímum.
Þó að kali heitur hver,
hylji dali jökull ber,
steinar tali og allt hvað er,
aldrei skal ég gleyma þér.
Þín nafna,
Erla Svanhvít.
Ég sit hér og hugsa um Erlu og
leiði hugann mörg ár aftur í tím-
ann, alveg frá því að við vorum
litlar stelpur, ég bjó í Skerjafirði
og hún á Grímsstaðaholti, síðan
flutti hún í bæinn, þá sáumst við
ekki fyrr en í fimleikum hjá Ár-
manni í húsi Jóns Þorsteinssonar.
Við fórum að stunda skíði í Jós-
efsdal þar sem Ármenningar
höfðu aðstöðu, og áttum við þar
margar dásamlegar stundir bæði
vetur og sumar í mörg ár. Svona
gekk þetta, t.d. voru mennirnir
okkar saman í frjálsum íþróttum í
Ármanni. Við vorum saman í
saumaklúbbi í um það bil 45 ár, að
ég tali nú ekki um spilaklúbbinn
þar sem við spiluðum brids til
fjölda ára, ég vil þakka Erlu vin-
konu minni fyrir allar þessar
samverustundir. Þín vinkona,
Sunneva
(Sunna).
Það syrtir að þegar vinirnir
hverfa. Ein af mínum bestu
æskuvinkonum er fallin frá. Erla
Svanhvít Guðmundsdóttir, Gull-
smára 9.
Þegar ég lít til baka hrannast
upp ótal ánægjustundir æskuár-
anna. Okkar leiðir lágu snemma
saman og aldrei bar skugga á vin-
áttuna, þó við værum ekki alltaf
sammála. Við virtum skoðanir
hvor annarrar. Eftirminnileg
framganga þín og prúðmennska
vakti strax athygli mína við
fyrstu kynni. Þér var hún svo
eðlislæg svo sómi var að. Tel mig
lánsama að hafa orðið vináttu
þinnar aðnjótandi í gegnum árin.
Þú varst traustur vinur sem aldr-
ei brást. Vandvirk og vönduð til
munns og handa.
Við nutum þess svo sannarlega
hvað margvísleg áhugamálin lágu
vel saman. Skíðaferðir í Bláfjöll-
um og skautaferðir á flóðlýstri
tjörninni í Reykjavík við dynjandi
músíkina koma strax upp í hug-
ann. Ekkert sjónvarp sem trufl-
aði útivistaráhugann þá. Vorum
duglegar að fiska upp allskyns
kúrsa bæði innan- og utanlands.
Brugðum okkur m.a. í einn besta
málaskóla í Brighton á Englandi,
með tilheyrandi inntökuprófi svo
við næðum betri árangri í nám-
inu, á réttum stað í kerfinu. Mikið
upplifelsi og skólinn frábær. Ekki
nóg með það, heldur fórum við
líka til S-Þýskalands í málaskóla
sem eiginkona íslensks lista-
manns stofnsetti og nýtti sér hús-
næði í lúxusvillu í eigu bróður
síns, sem stóð ónotuð vegna bú-
ferlaflutninga hans til Sviss þar
sem hann var starfandi læknir.
Þar nutum við lífsins í vellysting-
um á við fimm stjörnu hótel.
Sannkölluð ævintýraferð.
Já, margs er að minnast. Bara
smá brot af langri vegferð saman.
Man líka hvað sýningarflokkur
Ármanns í fimleikum kvenna var
flottur. Þar var Erla og sómdi sér
vel. Trúlega genetískir eiginleik-
ar því Albert bróðir hennar var
afreksmaður með meiru í íþrótt-
um, eins og svo margir vita. Þau
áttu ekki langt að sækja það því
móðir þeirra var mikilvirk hann-
yrðakona og faðir þeirra gull-
smiður. Já, Erla var hagleik-
skona við hvaðeina sem hún tók
sér fyrir hendur. Hún naut þess
líka að spila bridge reglulega,
enda slyngur spilari. Já, áhuginn
var víða.
Elskulega Erla mín. Ég kveð
þig með djúpum söknuði. En það
er lífsins saga að kynslóðir koma
og kynslóðir fara. Tómlegt að
hugsa sér tilveruna án þín og ein-
staklega erfitt að geta ekki fylgt
þér síðasta spölinn. Tregafull
kveðja og hafðu hjartans þökk
fyrir samfylgdina. Innilegar sam-
úðarkveðjur til aðstandenda
þinna.
Hvíl í friði.
Þín æskuvinkona,
Rannveig
(Ransý).
Nú þegar ég lít til baka minnist
ég ömmu með gleði og væntum-
þykju. Hún var einstakur per-
sónuleiki og sjaldan lognmolla í
kringum hana. Minningarnar
hrannast upp og það er dýrmætt,
því það eru þær sem verða eftir
og varðveitast. Þær fyrstu sem
koma upp í hugann eru þegar hún
hringdi í mig í hvert skipti sem
kvennalandsliðið í fótbolta var
nýbúið að spila og lýsti atburða-
rásinni á sama hátt og þaulvön-
ustu íþróttafréttamennirnir eða
þegar hún bauð okkur systkinun-
um að skreyta íbúðina rétt áður
en jólahátíðirnar skullu á, hefð
sem viðhélst í fjölmörg ár. Ég
man líka hvað amma mín var
þrautseig þó svo heilsunni færi
hrakandi. Hún var föst á sínu og
persónueinkenni hennar hurfu
aldrei, hún var áræðin, hnyttin,
forvitin og hreinskilin, stundum
svo hreinskilin að fólki brá í brún
en við sem þekktum hana vissum
að á bakvið orðin leyndist ekkert
nema gott. Þó svo að amma hafi
ekki lagt stund á íþróttir varð hún
áhugakona með aldrinum og þeg-
ar hún lá á sjúkrahúsinu lækkaði
einn hjúkrunarfræðingur örlítið í
sjónvarpinu og þá var amma sko
fljót að koma í veg fyrir það.
Íþróttafréttirnar voru í gangi og á
þær skyldi hlustað. Það gleður
mig að hún var alltaf söm við sig
og litaði heiminn á sinn hátt. Nú
er hún búin að kveðja okkur og
skilur eftir sig skarð sem verður
ekki fyllt. Ég á eftir að sakna sím-
hringinganna, heimsóknanna og
nærveru þinnar. Hvíl í friði, elsku
amma mín.
Þinn
Guðberg (Beggi).
Elsku amma mín hefur kvatt í
síðasta sinn. Það er erfitt að
hugsa til þess að ég muni ekki
hitta hana meira, geti ekki hringt
og spjallað við hana. Ég get þó
huggað mig við að eiga margar
góðar minningar um hana. Hún
var mjög skemmtileg og litrík
persóna. Hún gat alltaf látið
mann fara að hlæja og á ég ótal
skemmtileg myndbönd af henni.
Það var auðvelt að plata hana með
sér að gera ótrúlega hluti, hún var
alltaf til í að spila með. Ég hlakk-
aði alltaf til að fá hana í heimsókn
norður og þá var ýmislegt brallað.
Hún lét sig hafa það að fara með
mér á skíði þó að hún hefði aldrei
stigið á skíði, prófaði vespuna
mína þrátt fyrir að hafa aldrei
keyrt vespu.
Það var alltaf fjör þegar barna-
börnin komu saman í „ömmu-hitt-
ing“ sem hún var svo dugleg að
halda.
Því miður náði ég ekki að
kveðja þig, amma mín, en þú
munt alltaf eiga stað í hjarta
mínu. Hvíl í friði, elsku amma
mín. Þín verður sárt saknað.
Erna Rún Halldórsdóttir.
Það stingur í hjartað og er hálf
ótrúlegt að hugsa til þess að nú
sért þú farin frá okkur, elsku
amma mín. Þó að kroppurinn
þinn hafi verið orðinn lúinn,
varstu alltaf hressasta amman í
bænum og erfitt að kveðja þig
svona skyndilega. Ef okkur
krakkana langaði að gera eitthvað
skemmtilegt þá strandaði það
aldrei á þér, þú varst til í alla vit-
leysuna sem okkur datt í hug.
Minningarnar eru dýrmætar nú
þegar þú ert farin frá okkur, svo
mikið sem við höfum brallað sam-
an í gegnum tíðina og notalegt að
rifja þær upp núna.
Amma Sigrún var ekki hefð-
bundin kona að neinu leyti. Hún
var alveg dásamlega einstök, oft
þannig að maður botnaði ekkert í
henni. Hún var hreinskilin, góð-
hjörtuð, sjálfstæð, uppátækja-
söm, mikill húmoristi og einstak-
lega hress. Hún var líka uppstökk
og fljót að hneykslast þegar henni
var brugðið. Við hjónin stóðumst
því ekki mátið þegar við komumst
að því að von væri á tvíburum að
stríða ömmu smávegis. Amma
hafði ákveðið að prjóna skírnar-
kjól fyrir okkur barnabörnin sem
ganga átti á milli komandi lang-
ömmubarna. Kjóllinn var marga
mánuði í smíðum og hún var stolt
af honum. Þegar við komum til
hennar í kaffi til að segja frétt-
irnar sögðum við að hún þyrfti
eiginlega að gera annan kjól, það
hefði nefnilega svolítið komið upp
á. Ég var ekki búin að sleppa orð-
inu þegar kjálkinn á ömmu datt
niðrí gólf og hún snarstansaði í
sporunum, haldandi að við hefð-
um týnt kjólnum eða að hann væri
skemmdur. Það létti þó jafnskjótt
yfir henni aftur þegar í ljós kom
að sú var ekki raunin, þá sagði
amma auðvitað „en æðisgengis-
legt!“ eins og henni einni var lag-
ið. Hún var ekki lengi að snara
öðrum kjól.
Þegar tvíburarnir, þau Jóhann
og Guðrún, fæddust svo í maí varð
hún strax einn af þeirra allra
mestu aðdáendum. Hún hringdi
reglulega til okkar í Sviss þar sem
við búum og vildi fá að fylgjast
með öllu sem var að gerast. Hún
kom svo oft og mörgum sinnum í
heimsókn til okkar hingað á Glit-
vellina til þess að létta undir með
þreyttri móðurinni og þótti meira
að segja bara æðisgengislegt að
fá að skipta á bleyjum. Hún var
mjög skotin í tvíburunum og þeir í
henni.
Amma var mikil listakona, sér-
staklega með prjónana og hún
skilur eftir sig heilan fjársjóð af
prjónuðum flíkum. Hún var líka
svolítil dellukona þegar kom að
handavinnu og hefur hellt sér á
bólakaf í t.d. silfursmíði, víravirki,
tréútskurð og málaralist. Ömmu
var mikið í mun að leyfa sköpun-
argleðinni að ráða ferð og því var
oft gaman að koma í heimsókn til
hennar enda treysti hún okkur
krökkunum til ýmissa verka sem
aðrir gerðu ekki. Til dæmis leyfði
hún okkur að taka þátt í að mála
íbúðina sína og við fengum líka
leyfi til þess að verða sérstakir
jólaskreytingastjórar heima hjá
henni sem var mikill heiður.
Ég hlakka til að segja krökk-
unum mínum allar sögurnar af lit-
ríku langömmu þeirra. Þú veist að
þín verður sárt saknað ,elsku
amma, alltaf.
Hanna Sigrún
Sumarliðadóttir.
Elsku besta Þura
frænka mín, eða
Þura mamma eins og
ég kallaði þig oft, er
því miður búin að
kveðja hér á jörð eftir að hafa bar-
ist af hörku við illvígan sjúkdóm,
sem tók hana héðan of fljótt. Ég er
afar þakklát fyrir að hafa fengið
að þekkja svona yndislega konu
eins og Þuru og ég á margar góðar
minningar með henni sem ég mun
geyma í hjarta mínu eins og gull.
Ég var svo heppin að hafa fengið
að búa hjá ykkur Svenna í Erlu-
hólunum nokkur sumur og einn
vetur. Mikið var það dásamlegt
þegar ég kom heim frá útlöndum
og fór að sofa heima hjá ykkur
enþá var alltaf svo góð útilykt af
rúmfötunum sem þú varst búin að
hafa fyrir að hengja út á snúru.
Þura var alltaf svo myndarleg og
átti svo fallegt og hlýlegt heimili.
Það var alltaf svo gaman að vera
með ykkur og þið voruð svo góð
við mig. Eitt dæmi um það var að
Þuríður
Sölvadóttir
✝ Þuríður Sölva-dóttir fæddist
21. júní 1946. Hún
lést 20. janúar 2016.
Útför Þuríðar fór
fram 4. febrúar
2016.
ef ég kom upp í
kringum matmáls-
tíma þá var mér allt-
of boðið í mat þannig
að ég reyndi að
koma ekki oft upp
þá, því ég kunni ekki
við að vera alltaf að
borða hjá ykkur, þó
að ykkur hafi ekki
fundist það mikið
mál. Á kvöldin var
oft spjallað og hlegið
sem var mjög skemmtilegt, þó að
stundum skildi ég nú voða lítið
þegar verið var að ræða um golf-
íþróttina sem ykkur fannst svo
gaman að stunda, en það var allt í
lagi. Alltaf þegar ég spurði Þuru
hvernig hefði verið í golfi, þá svar-
aðir hún alltaf að það hefði verið
skemmtilegt, hvort sem henni
gekk vel eða ekki. Mörg kvöld sát-
um við og spjölluðum fram á nótt
þegar strákarnir þínir voru farnir
að sofa, enda er það algengt í okk-
ar ætt að vaka lengi. Oft litum við
á klukkuna og uppgötvuðum að
hún var orðin ansi margt og við
áttum að mæta snemma í vinnu,
en það gerði ekkert til og við vor-
um búnar að gleyma því næsta
kvöld. Mér fannst svo gaman þeg-
ar ég var lítil og fór með mömmu
og pabba á Þingvelli til ykkar og
yndislegra foreldra þinna í sum-
arbústaðinn þeirra. Mér finnst svo
yndislegt að þið Svenni og fjöl-
skyldan gátuð komið hingað eitt
kvöld á síðustu Þjóðhátíð og hald-
ið upp á það að þið kynntust hér 50
árum áður. Þura var svo sterk og
æðrulaus, hún var oft búin að
spyrja mig hvernig ég hefði það
eftir bakuppskurðinn minn, þrátt
fyrir að hún væri mikið veik og að
glíma við ólæknandi sjúkdóm.
Hún var svo falleg kona bæði að
innan sem utan. Ég fékk svo fal-
legt jólakort frá henni síðustu jól
með svo fallegum og hlýlegum
orðum. Elsku Þura mamma, ég
þakka þér fyrir allt sem þú kennd-
ir mér og gerðir fyrir mig og allar
samverustundir. Ég vona að þú
sért komin á góðan stað til þeirra
sem eru áður farnir og að þú finnir
hvergi til lengur.
Ég votta elsku Svenna, Siddý,
Lindu, Sölva og fjölskyldum
þeirra og öðrum ástvinum mínar
dýpstu samúð. Megi Guð og aðrir
góðir vættir styrkja ykkur og
styðja í gegnum erfiða tíma.
Þeir segja mig látinn, ég lifi samt
og í ljósinu fæ ég að dafna.
Því ljósi var úthlutað öllum jafnt
og engum bar þar að hafna.
Frá hjarta mínu berst falleg rós,
því lífið ég þurfti að kveðja.
Í sorg og í gleði ég senda mun ljós,
sem ykkur er ætlað að gleðja.
(Höf. ók.)
Ástarkveðjur
Halla.