Morgunblaðið - 08.02.2016, Side 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 8. FEBRÚAR 2016
✝ RagnhildurHelgadóttir
fæddist í Reykja-
vík 26. maí 1930.
Hún lést 29. jan-
úar 2016 eftir
stutta sjúkralegu.
Foreldrar Ragn-
hildar voru hjónin
Kristín Bjarna-
dóttir húsfreyja, f.
1894, d. 1949, og
Helgi Tómasson
yfirlæknir, f. 1896, d. 1958.
Bræður Ragnhildar eru Tóm-
as, f. 1927, Bjarni, f. 1933, og
Brynjólfur, f. 1951. Móðir
Brynjólfs var seinni kona
Helga, Ragnheiður Brynjólfs-
dóttir, f. 1912, d. 2004.
Ragnhildur giftist 9. sept-
ember 1950 bekkjarbróður sín-
um Þór Vilhjálmssyni, f. í
Reykjavík 9. júní 1930, d. 20.
október 2015. Foreldrar hans
voru Inga Árnadóttir, f. 1903,
d. 1995, og Vilhjálmur Þ.
Gíslason, f. 1897, d. 1982.
Afkomendur Ragnhildar og
Þórs eru: 1) Helgi, f. 1951,
kvæntur Guðrúnu Svanfríði
Eyjólfsdóttur, f. 1952. Dætur
þeirra eru Ragnhildur, f. 1972,
gift Halldóri Eiríkssyni og
eiga þau þrjú börn, og Svana,
f. 1977, gift Brynjari Ágústs-
syni og eiga þau fjögur börn
en faðir þess elsta er Óli Hall-
landi. Hún var fyrst kvenna
forseti í deildum Alþingis,
neðri deildar þingsins 1961-
1962 og aftur 1974-1978. Hún
var forseti Norðurlandaráðs
1975, einnig fyrst kvenna og
formaður Íslandsdeildar á
þingi Evrópuráðsins 1987-
1991. Hún sat í miðstjórn
Sjálfstæðisflokksins 1963-1971
og 1979-1981 og var formaður
Landssambands sjálfstæð-
iskvenna 1965-1969.
Hugðarefni Ragnhildar í
stjórnmálum voru einkum
kvenréttindi og mannréttindi,
fjölskyldu- og velferðarmál
auk mennta- og menningar-
mála. Hún flutti frumvörp um
skattamál hjóna, lægri
húsnæðiskostnað fyrir ungt
fólk og öryrkja, athugun á
þörf atvinnulífs fyrir háskóla-
og tæknimenntun og útvarps-
lög. Meðal þess sem hún var
ánægðust með sjálf var
fæðingarorlof fyrir konur í
verkalýðsfélögum.
Hún starfaði einnig utan
vettvangs stjórnmálanna, rak
verslun 1954-1955, var lög-
fræðingur Mæðrastyrks-
nefndar 1959-1960 og 1964-
1971, ritstýrði Lagasafni 1982-
1983 og var formaður stjórnar
stofnunar Árna Magnússonar
2006-2009.
Hún bjó frá 1994-2002 í
Genf og Lúxemborg vegna
starfa manns síns sem þar var
dómari.
Útför Ragnhildar verður
gerð frá Neskirkju við Haga-
torg í dag, 8. febrúar 2016,
klukkan 15.
dór Konráðsson. 2)
Inga, f. 1955, gift
Stefáni Einarssyni,
f. 1953. Börn
þeirra eru Ásta, f.
1978, en hún fórst
í Bleiksárgljúfri
sumarið 2014, Þór,
f. 1992, og Kol-
beinn, f. 1994,
unnusta hans er
Steinunn Kristín
Helga Þórarins-
dóttir. 3) Kristín, f. 1960, gift
Þóri Óskarssyni, f. 1957. Börn
þeirra eru Birna, f. 1988, gift
Ingólfi Birgissyni og eiga þau
eitt barn. Heimir, f. 1990, og
Heiður, f. 1993. 4) Þórunn, f.
1968.
Ragnhildur varð stúdent frá
Menntaskólanum í Reykjavík
árið 1949 og lauk lagaprófi frá
Háskóla Íslands árið 1958.
Hún var á lista Sjálfstæð-
isflokksins í Reykjavík fyrir
alþingiskosningarnar 1953 og
aftur 1956 þegar hún var kjör-
in á þing ein kvenna, 26 ára
gömul. Ragnhildur var þing-
maður með hléum til 1991.
Hún sat samtals 24 ár á þingi.
Ragnhildur var
menntamálaráðherra 1983-
1985 og heilbrigðis- og
tryggingamálaráðherra 1985-
1987, önnur konan til að
gegna ráðherraembætti hér á
„Hver á sér fegra föðurland,
með fjöll og dal og bláan sand,
með norðurljósa bjarmaband
og björk og lind í hlíð,
með friðsæl býli, ljós og ljóð,
svo langt frá heimsins vígaslóð?
Geym, drottinn, okkar dýra land,
er duna jarðarstríð.“
(Hulda)
Það var árið 1974 á Þingvöllum,
þegar haldið var upp á 1100 ára af-
mæli Íslandsbyggðar, sem ég hitti
Ragnhildi mágkonu mína í fyrsta
sinn og er það mér sérstaklega
eftirminnilegt. Þingvellir skört-
uðu sínu fegursta þennan dag og
þannig finnst mér samskiptin við
Ragnhildi alltaf hafa einkennst af
útgeislun og gleði. Hún var bros-
mild og létt í lund en ákveðin und-
ir niðri, fylgdi málum fast eftir og
tók á þeim af fullri alvöru.
Fyrir mörgum árum þegar við
Brynjólfur vorum búsett í Frakk-
landi og vorum á einni af okkar
fyrstu ferðum til Parísar áttum
við sérstaklega „Parísarlegan“
dag með Ragnhildi og Þór. Þau
buðu okkur út að borða á fínni
veitingastað en við áður höfðum
kynnst. Síðan var haldið í eftir-
miðdagste á einu af glæsihótelum
borgarinnar, sem var meiri háttar
upplifun fyrir unga námsmenn. Á
seinni árum fórum við í skemmti-
legar heimsóknir til þeirra bæði til
Genfar og síðar Lúxemborgar og
fengum nasaþefinn af viðburða-
ríku lífi þeirra þar. Það var ekki
síður gaman að koma í heimsóknir
í Stigahlíðina, Hagavík og síðar í
Miðleitið.
Ragnhildur hélt sérstaklega vel
utan um fjölskylduna og stórfjöl-
skylduna af hlýju og væntum-
þykju. Hún notaði hvert tækifæri
og merkisdaga nákominna, jafnt
lifandi sem látinna, til að ná fjöl-
skyldunni saman, oft þrátt fyrir
miklar annir. Matarboðin hjá
Ragnhildi og Þór voru ávallt bæði
skemmtileg og smekkleg, enda
voru þau hjónin mjög samstiga og
náin.
Það voru ófáar ferðir með þeim
hjónum yfir kaffibolla aftur í tím-
ann í umræðum um ættir og ætt-
fræði og tengsl manna á milli og
þá fyrst lengdust þræðirnir þegar
Tómas og Bjarni voru viðstaddir.
Einnig var oft staldrað við í óp-
eruheiminum og ekki urðu efna-
hags- og stjórnmálin útundan.
Ragnhildur var alla tíð öflug tals-
kona frelsis í viðskiptum og jafn-
réttis kynjanna. Hún var stóra
systir bræðra sinna allra þriggja
þó einn þeirra væri nokkru eldri
en hún. Milli hennar og Ragnheið-
ar tengdamóður minnar, sem lést
árið 2004, var mikill og góður vin-
skapur.
Að hafa verið samferða konu
eins og Ragnhildi í rúm fjörutíu ár
hefur auðgað lífið og gefið því auk-
inn lit og þakka ég það.
Minningin um þig lifir.
Hrönn Kristinsdóttir.
Ragnhildur föðursystir mín
hefur verið hluti af daglegu lífi
mínu og fjölskyldu minnar alla
mína ævi hvort sem er í persónu,
orði eða umræðu. Það eru þannig
mikil tímamót að þann 29. janúar
2016 lauk hennar farsælu ævi.
Lungann af fullorðinsárunum
bjó hún á sömu torfu og foreldrar
mínir og fannst mér strax sem
smákrakka að það sem lýsti best
góðum vinskap hennar og Þórs
Vilhjálmssonar við foreldra mína
væri að engin girðing var milli lóð-
anna í Stigahlíð þar sem við bræð-
ur og börn Ragnhildar og Þórs,
þau Helgi, Inga, Kristín og Þór-
unn, gátum leikið okkur á einum
velli. Leikur sem hefur leitt til far-
sæls vinskapar stórs hóps frænd-
systkina. Samgangur milli heim-
ilanna var mikill og frjálslegur
sem byrjaði stundum með spurn-
ingu Ragnhildar til mín þegar ég
var smákrakki hvort móðir mín
ætti bolla af sykri. Þetta fannst
mér merkilegur áhugi á sykri, en
var fyrst og fremst leið til að koma
á skemmtilegum samskiptum.
Þessi ómældi sykuráhugi hefur nú
orðið enn skemmtilegri þegar
horft er til frama dóttur hennar
Ingu á sviði næringarfræði. Sam-
gangur milli heimilanna var mik-
ilvægur líka þegar Þórunn, Tóta
frænka mín, fæddist og fannst
mér ég verða stóri bróðir níu ára
gamall því við kölluðum bæði Þór-
unni, móðurömmu mína, ömmu.
Viðhorf Ragnhildar var já-
kvætt og jafnlynt og henni í mun
gagnvart okkur að ræða þannig
um mál að horfa til farsælla
lausna, samhliða fallegu brosi,
sem kemur alltaf í huga þegar
nafn hennar kemur upp. Hún gat
farið á flug þegar áhuginn var
mikill, en jarðtengingin var æ
stutt undan með hjálp Kristínar
dóttur hennar.
Þrátt fyrir önnum kafinn feril
og ómældan áhuga á pólitík þá var
áhuginn á fjölskyldu mikill og um-
gangur við stórfjölskyldu lipur,
hvort sem var á lóðinni í Stigahlíð
eða síðar eftir að pabbi flutti í Mið-
leiti og nokkru seinna þegar
Ragnhildur og Þór fluttust í
næsta hús. Mér fannst það sanna
fyrir mér að þau systkini þurftu
alltaf að sjá hvort til annars. Hún
sá að vísu ekki til hinna bræðra
sinna, Bjarna og Brynjólfs, en
þeir voru ekki síður hluti af henn-
ar daglega lífi. Góður vinskapur
var þannig hennar aðalsmerki.
Þetta var hins vegar mest áber-
andi í 70 ára vinskap hennar og
Þórs eiginmanns hennar. Þau
voru áberandi samrýnd og sam-
taka hjón. Fjörleg þátttaka henn-
ar og Þórs í fjölskyldulífi hvort
sem var í sveitinni á skemmtun
undir stjórn Helga sonar þeirra
eða á spilakveldi um jól hjá bróður
mínum eru skemmtilegar minn-
ingar sem lifa til framtíðar. Helsta
arfleifð hennar fyrir mig er þó
mikilvægi þess að gæta bróður
síns.
Við Obba og börn okkar minn-
umst Ragnhildar og Þórs með hlý-
hug og sendum börnum þeirra,
barnabörnum og barnabarna-
börnum þeirra okkar innilegustu
samúðarkveðjur við þessi tíma-
mót.
Kristinn Tómasson.
Í dag kveð ég merka konu með
miklum söknuði. Frú Ragnhildur
Helgadóttir, lögfræðingur, fyrr-
verandi ráðherra og alþingismað-
ur fyrir Sjálfstæðisflokkinn, náði
að lyfta grettistaki í íslenskri jafn-
réttisbaráttu með elju sinni og
metnaði. Að sama skapi var hún
einstök fyrirmynd og ómetanleg
hvatning fyrir okkur konur í Sjálf-
stæðisflokknum.
Ragnhildur var glæsileg kona
og naut hvarvetna virðingar í
embættum sínum, bæði innan-
lands og á alþjóðavettvangi. Hún
vann störf sín af alúð og festu í
þágu þjóðarhagsmuna. Hún kom
mörgum merkum málum fram,
ekki síst á sviði mikilvægra rétt-
indamála eins og lengingu fæðing-
arorlofs.
Ég var svo heppin að kynnast
Ragnhildi persónulega og áttum
við jafnan góð samskipti, hvort
sem var í störfum fyrir Alþingi
eða Sjálfstæðisflokkinn. Hún
reyndist vinur í raun, var ráðagóð
og veitti óhikað sinn stuðning kon-
um sem voru að fóta sig á hinu
hála svelli stjórnmálanna. Hennar
leiðsagnar var gott að njóta.
Hún og Þór voru einkar sam-
heldin hjón, bæði fróð og
skemmtileg og gott að vera í
þeirra félagsskap. Við Kristinn
heitinn, maðurinn minn, kynnt-
umst þeim fyrst í lagadeild HÍ og
áttum góðar stundir saman síðar á
lífsleiðinni.
Fyrir þetta allt þakka ég og
sendi jafnframt fjölskyldunni
hugheilar samúðarkveðjur.
Minningin lifir um einstaka
konu.
Sólveig Pétursdóttir.
Að leiðarlokum langar okkur að
minnast einstakrar vinkonu,
Ragnhildar Helgadóttur. Við urð-
um þeirrar gæfu aðnjótandi að
kynnast þeim hjónum Ragnhildi
og Þór persónulega árið 1993 og
eignast vináttu þeirra. Segja má
að EFTA-dómstóllinn hafi leitt
okkur saman, en Þór hafði verið
skipaður dómari fyrir Íslands
hönd og réð Davíð Þór sem að-
stoðarmann sinn. Þetta leiddi til
þess að við fluttum til Sviss og
markaði upphaf sterkrar vináttu
og margra samverustunda með
þeim hjónum.
Þegar við kynntumst hafði
Ragnhildur stigið út úr sviðsljósi
stjórnmálanna með farsælan feril
að baki og fylgdi sátt eiginmanni
sínum á vit nýrra tækifæra á er-
lendri grundu. Hún sinnti með
miklum sóma margvíslegum
skyldum sem þau hjónin höfðu í
tengslum við dómarastarf Þórs og
við, Íslendingarnir við EFTA-
dómstólinn, vorum stolt af þeim.
Þau voru glæsileg og samhent,
verðugir fulltrúar Íslands.
Ragnhildur tók af heilum hug
þátt í lífi og starfi barna og barna-
barna þrátt fyrir að búa í öðru
landi. Andlit hennar ljómaði þegar
hún talaði um fjölskylduna og eft-
irvæntingin skein úr augunum
þegar von var á henni í heimsókn.
Fjölskyldan stóð hjarta hennar
næst.
„Ef hjúkrunarfræði hefði verið
kennd í háskólanum hefði ég farið
í hana,“ segir Ragnhildur í viðtali
sem birtist í bókinni Frú ráðherra
– Frásagnir kvenna á ráðherra-
stóli. Þetta kemur þeim sem
þekktu hana ekki á óvart. Hún
umvafði fólkið sitt kærleika og
ástúð og hafði næmt auga fyrir
þörfum annarra. Nutum við góðs
af því. Þegar við lítum til baka
þökkum við fyrir þær stundir sem
við áttum með Ragnhildi og Þór.
Við sendum börnum, barnabörn-
um og öðrum ástvinum Ragnhild-
ar okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Svala og Davíð Þór.
Ragnhildur Helgadóttir er lát-
in hálfníræð að aldri. Þar er geng-
in merk forystukona sem á langri
ævi markaði heillavænleg spor
hvar sem hún gekk til verka.
Ungri voru henni allir vegir færir
sökum atgervis, glæsileika og ætt-
ernis. Hún sótti sér lögfræði-
menntun og var hún þriðja kona
er lauk lögfræðiprófi á Íslandi, en
störf hennar urðu þó fyrst og
fremst á vettvangi stjórnmálanna.
Hún var í liði sjálfstæðismanna og
kornungri var henni sýndur mikill
trúnaður og var hún hverjum
vanda vaxin. Tuttugu og þriggja
ára fór hún fyrst í framboð til Al-
þingis og tuttugu og sex ára náði
hún kjöri og var hún eina konan
sem sat á Alþingi kjörtímabilið
1956-1959.
Henni var alla tíð mjög umhug-
að um að auka hlut kvenna í
stjórnmálum sem og annarsstaðar
í þjóðlífinu og var öflugur braut-
ryðjandi réttinda kvenna á langri
ævi. Ragnhildur var forseti Neðri
deildar Alþingis á sex þingum og
var fulltrúi í Norðurlandaráði um
fimm ára skeið og forseti ráðsins
árið 1975 fyrst kvenna. Ragnhild-
ur var menntamálaráðherra í rík-
isstjórn Steingríms Hermanns-
sonar 1983-1985 og heilbrigðis- og
félagsmálaráðherra 1985-1987. Þá
átti hún sæti í Evrópustefnunefnd
Alþingis. Öllum þessum forystu-
störfum gegndi hún með myndar-
skap og þokka. Hún var skaprík
og einbeitt þegar henni var mikið í
hug, en glöð og skemmtileg í dag-
legri umgengni. Meðal þeirra
framkvæmda sem hún barðist
harðast fyrir má nefna byggingu
Geðdeildar LSH við Hringbraut
og af laganýmælum þriggja mán-
aða fæðingarorlof kvenna í verka-
lýðsfélögum. Eiginmaður Ragn-
hildar var Þór Vilhjálmsson,
prófessor og dómari. Þau hjón
voru gift í 65 ár, en Þór lést á liðnu
hausti og þurfti Ragnhildur ekki
að sakna hans nema fáa mánuði.
Við hjón áttum því láni að fagna
að vinna með Ragnhildi að fjöl-
mörgum verkefnum bæði á Al-
þingi og í ýmsum nefndum. Hún
var mjög starfhæf, greind, glað-
vær og háttvís en með ákveðnar
skoðanir, sérstaklega á jafnréttis-
málum.
Við færum aðstandendum
hennar samúðarkveðjur og minn-
umst Ragnhildar með virðingu og
þökk. Blessuð sé minning hennar.
Sigrún Magnúsdóttir
og Páll Pétursson.
Landspróf var áfangi á leið í
lengra nám á meðan það var til.
Tveir drengir hófu nám í mennta-
skóla haustið 1967, lentu saman í
bekk og voru þar saman fjóra vet-
ur þar til þeir luku námi. Annar
utan af landi, hinn borgarbarn og
átti heima í göngufæri frá skól-
anum sínum. Svo æxlaðist að þeir
urðu snemma á skólatímanum
kunningjar og góðir vinir.
Ég var heimagangur á heimili
Ragnhildar og Þórs árin sem við
Helgi vorum í menntaskóla og
kom þar oft eftir það. Á daginn
voru húsráðendur ekki mikið
heima, alltaf við vinnu bæði tvö.
En skólastrákar hittast ekki bara
á daginn, og stundum þurfa þeir
líka fóður. Á heimilinu var þá líka
fröken Ólafía, sem þau hjón höfðu
léð hús um árabil. Og alltaf voru
umræður, afar sjaldan um stjórn-
mál, en um allt annað milli himins
og jarðar. Og fullorðna fólkið
sýndi mikinn áhuga á því sem
unga fólkið var að gera.
Það var svolítið sérstakt fyrir
sveitastrákinn úr dreifðri fjöl-
skyldu að kynnast þessu fólki,
stórri fjölskyldu með margar
hefðir, mörg tilefni til þess að
koma saman, og einnig að ræða
við þau í fámenni í góðu tómi. Allt-
af var haldið að okkur örlítilli
menningu, góðum mat og fleiru,
en umfram allt virðingu fyrir mál-
efni og viðmælanda, hver sem
hann var. Þau voru bæði sannkall-
að íhaldsfólk, – af gamla skólan-
um, heilsteypt og strangheiðarleg,
hvernig sem á það er litið. Og svo
var heldur ekkert að skopskyninu.
Oft eftir menntaskóla hef ég á
verið á mannamótum þar sem þau
hafa líka verið og alltaf sýndu þau
sömu hlýjuna í minn garð. Ég tel
mig ríkari að hafa fengið að kynn-
ast þessu grandvara fólki, Ragn-
hildi og Þór, og ganga samtímis
þeim örlítinn spöl á lífsleiðinni.
Því er sorgin mikil nú þegar
þau kveðja okkur, og það með svo
stuttu millibili sem raunin er, eftir
langt líf saman. Stærst er samt
sorgin fjölskyldunnar, sem sér á
eftir foreldrum, ömmu og afa,
langömmu og langafa, fyrir utan
sorg annarra ættingja. Mínar
innilegustu samúðarkveðjur til
ykkar allra.
Ólafur Vigfússon.
Kveðja frá Landssambandi
sjálfstæðiskvenna
Við minnumst Ragnhildar
Helgadóttur sem eins merkasta
brautryðjanda og fyrirmyndar
kvenna í stjórnmálum á Íslandi.
Það hefur líklega ekki verið auð-
velt að vera eina konan á Alþingi
kjörtímabilið 1956-1959 eins og
hún gerði með mikilli reisn. Hún
lét það ekki aftra sér frá frekari
stjórnmálaþátttöku og ruddi einn-
ig brautina með því að vera fyrsti
kvenforseti Norðurlandaráðs og
menntamálaráðherra frá því í maí
1983 þar til í október 1985 þegar
hún varð heilbrigðis- og trygg-
ingamálaráðherra. Hún barðist á
þeim vettvangi fyrir því að lög-
leiða fæðingarorlof sem reyndist
eitt mikilvægasta skrefið í átt að
auknu jafnrétti kynjanna.
Ragnhildur var sannkallaður
leiðtogi og alltaf reiðubúin að
miðla af reynslu sinni til þeirra
sem á eftir hafa komið. Í nóvem-
ber 2015 var Ragnhildur heiðruð
af Landssambandi sjálfstæðis-
kvenna ásamt öðrum konum sem
gegnt hafa ráðherraembætti fyrir
Sjálfstæðisflokkinn. Eldmóður
hennar, áræði, hlýja og staðfesta
munu verða okkur leiðarljós og
hvatning til að halda áfram að
hvetja og styðja konur til áhrifa í
stjórnmálum.
Fyrir hönd Landssambands
sjálfstæðiskvenna,
Þórey Vilhjálmsdóttir,
formaður.
Ragnhildur Helgadóttir var
hvort tveggja kona heimilisins og
heimsins. Hún gekk ung inn á
vettvang stjórnmálanna. Þar var
hún í senn rík af mildi og einurð. Í
framgöngu var hún bæði hæversk
og stór í sniðum.
Hún hljóp þó ekki úr einni
skaphöfn í aðra. Með einhverjum
og nokkuð einstæðum hætti óf
hún þessar andstæðu lyndisein-
kunnir í einn vef. Í honum lágu
töfrar hennar og styrkur.
Kynni okkar hófust þegar við
Ingibjörg vorum við nám í laga-
deild Háskóla Íslands. Ragnhild-
ur og Þór, sem þá var prófessor
við deildina, skynjuðu að þar voru
ungir stúdentar að stíga fyrstu
skrefin í átt að sameiginlegu lífs-
hlaupi. Þau lögðu umbúðalaust
lykkju á leið sína til þess að sýna
að þau hefðu trú á þeim ráðahag.
Þessi fyrstu kynni báru vott um
hversu umhyggja þeirra beggja
náði langt út fyrir það sem skyld-
an bauð. Þeim var báðum annt um
velferð annarra. Þarna varð til
strengur trúnaðar og trausts sem
varð því sterkari sem árin liðu.
Leiðir okkar Ragnhildar lágu
síðar saman á Alþingi og í ríkis-
stjórn. Það var lærdómsríkt að
fylgjast með henni við ríkisstjórn-
arborðið. Ýmsir tóku þar orðið
oftar en hún en engir komu jafn
vel nestaðir rökum fyrir því sem
þeir vildu ná fram.
Einhverju sinni eftir kjara-
samninga lagði hún til hækkun á
bótum almannatrygginga. Hún
var með rökin á reiðum höndum
en hafði líka búið sig undir að and-
æfa þeim sjónarmiðum sem ég
kom með í malpokanum úr fjár-
málaráðuneytinu. Þegar spurt var
hvort rétt væri að mætast á miðri
leið sýndi hún fram á að heilla-
vænlegra væri að fara alla leið en
hálfa. Ég efast um að fjármálaráð-
herra hafi í annan tíma látið í
minni pokann jafn sáttur.
Engum ofsögum er sagt að
Ragnhildur Helgadóttir hafi
markað djúp spor á ýmsum svið-
um hvort heldur það var forysta
fyrir fæðingarorlofi, frjálsum út-
varpsrekstri eða einarður mál-
flutningur fyrir þátttöku Íslands í
víðtæku samstarfi vestrænna
þjóða. Að baki bjó hugsjón um
frelsi og manngildi. Hún setti
sjálfa sig aldrei framar málefnun-
um og lagði öðrum heilshugar lið á
sviði stjórnmálanna eða til að
stíga þar inn.
Það var auðna að fá að vera í
hópi samferðamanna Ragnhildar
Helgadóttur um skeið. Sú þakk-
arskuld verður nú ekki goldin með
öðru en að muna.
Þorsteinn Pálsson.
Ragnhildur Helgadóttir sýndi
ung hvað í henni bjó. Það þótti
varla sjálfsagt að 26 ára laganemi
og tveggja barna móðir færi í
framboð til Alþingis árið 1956.
Ákvörðun hennar bar skýran vott
um metnað, hugrekki og einlægan
vilja til að bæta samfélag sitt. Hún
Ragnhildur
Helgadóttir