Morgunblaðið - 20.02.2016, Qupperneq 43

MINNINGAR 43
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 20. FEBRÚAR 2016
höfðum spurnir hvor af öðrum og
heyrðumst stöku sinnum í síma.
Þegar ég flutti í héraðið fyrir
um áratug endurnýjuðum við
kynnin og var eins og þau hefðu
aldrei rofnað. Hann hafði lítið
breyst, sami gegnheili góði
drengurinn sem ég kynntist á
Hólum. Jóndór hefur í áratugi
rekið stórt fjárbú ásamt Guðnýju
konu sinni með góðum árangri
enda þau bæði samvalin í dugn-
aði, snyrtimennsku og metnaði.
Jóndór var auðvitað valinn til for-
ystu í ýmsum félagsmálum í sinni
sveit og var um tíma vel virkur á
þeim vettvangi en það hentaði
honum ekki allt. Réttlætiskennd-
in var svo mikil og heilindin að
hann átti erfitt með að taka þátt í
erfiðum ákvörðunum sem gátu á
einhvern hátt bitnað á öðrum.
Hann dró sig því út úr flestu sem
átök gátu orðið um. Þetta segir
talsvert um manninn, hann var
friðarsinni, vildi allt fyrir aðra
gera en ekki á hlut neins, enda
vinsæll í öllu héraðinu.
Jóndór var grallari og stríðinn,
tók þátt í annáluðum hrekkjum
bænda í Öxarfirði hvers við ann-
an. Þá var hann félagi í sérkenni-
legum félagsskap skrítinna
manna og var þar hrókur alls
fagnaðar. Á reglulegum fundum
þeirra var aldrei rætt neitt af viti
og ekkert mátti spyrjast út um
hvað umræðurnar snérust um.
Þarna naut hann sín við að glett-
ast og grínast með félögum sín-
um. Það var gaman að spjalla við
Jóndór á léttari nótunum, þá kom
hæðnisglampi í augun og tvírætt
glott í andlitið ásamt miklum
hlátri. Hann var líka góður við-
ræðu um alvarleg mál og höfum
við oft leyst heimsmálin við eld-
húsborðið á Ærlæk og auðvitað
var Guðný þátttakandi. Verst er
að við komum ekki okkar lausn-
um á framfæri, þá væri heimur-
inn örðuvísi.
Jóndór var mikill gæfumaður,
hann átti einstaka konu, hana
Guðnýju sína, sem vann alltaf við
hlið hans í öllu sem gert var og
var það ekki lítið, þau unnu sam-
an sem eitt. Þau eiga þrjú vel
gerð og gefin börn sem öll eru
farin að heiman og svo var kom-
inn sólargeisli, afastrákurinn.
Brosið fór aldrei af Jóndóri þegar
sá litli var nálægt eða þegar talað
var um hann.
Héraðið hefur misst mikið þar
sem Jóndór er, traustan og góðan
mann, góðan félaga og nágranna
sem alltaf var tilbúinn að aðstoða
aðra. Glettinn og skemmtilegan
gárunga sem gjarnan sá spaugi-
legu hliðarnar á málefnum.
Ég held ég geti talað fyrir
munn allra sem voru með okkur á
Hólum að við séum öll með kökk í
hálsi við andlátsfregn Jóndórs og
þökkum honum samfylgdina í 40
ár.
Ég sendi móður hans, Guðnýju
konu hans, börnum og öðrum
ættingjum mínar innilegustu
samúðarkveðjur. Far í friði, góði,
trausti vinur.
Daníel Pétur Hansen.
Með þessum fáu orðum langar
mig að kveðja góðan vin, Jón
Halldór, eða Jóndór eins og hann
var ævinlega kallaður en hann er
einn af þeim sem fóru allt of
snemma.
Ekki grunaði mig að það væri
síðasta skiptið sem ég hitti Jón-
dór á lífi þegar ég kvaddi þau
Guðnýju hress og kát, eins og þau
áttu að sér að vera, út við fjárhús
á Ærlæk snemma í nóvember síð-
astliðnum og hélt af stað heim
með tvo norður-þingeyska hrúta
til kynbóta á komandi fengitíð.
Ég kynntist fjölskyldunni á
Ærlæk fyrir 12 árum þegar ég
fór þangað í verknám. Það er
álíka langt síðan að ég áttaði mig
á að ég hefði ekki getað verið
heppnari með verknámsbæ. Þá
bjuggu Gulla og Guðmundur í
gamla húsinu og Jóndór, Guðný
og dæturnar í nýja húsinu en Sig-
urður farinn að heiman í skóla.
Þau hjónin sýndu mér að ég held
allt sem mögulegt var, fóru með
mig í heimsókn á nánast hvern
einasta bæ í sveitinni og marga í
nærsveitunum líka. Þetta var
mjög eftirminnilegur tími og
margt nýtt að sjá fyrir mig sem
hafði lítið farið út fyrir landar-
eignina heima, allavega ekki
nema innan sveitar áður en hér
var komið sögu. Þeir bæir sem
þau komust ekki yfir að fara með
mig á í verknáminu voru bara
heimsóttir einhverjum árum síð-
ar og þá sögðu þau bændunum
gjarnan að ég væri hjá þeim í
endurmenntun. Jóndór var mikill
bóndi, og þau Guðný bæði, þau
breyttu og hagræddu eftir því
sem árin liðu og fólkinu fækkaði á
bænum til að auðvelda sér bú-
störfin og er það nokkuð sem
fleiri þyrftu að taka sér til fyr-
irmyndar. Ég er afar þakklát fyr-
ir það góða samband og vináttu
sem hefur haldist við fjölskyld-
una á Ærlæk þó að verknámið
hafi klárast og ég hef litið á þau
sem mína aðra fjölskyldu allar
götur síðan.
Það er sárt til þess að hugsa að
eiga ekki eftir að hitta þig aftur
en maður fær víst litlu um það
ráðið. Ég þakka þér innilega fyrir
öll símtölin þar sem við skiptumst
á fréttum úr sveitunum okkar og
allar þær góðu stundir sem ég hef
átt með ykkur. Fallega sveitin
Öxarfjörður er ekki söm, sam-
félagið hefur misst mikið. Elsku
Guðný, Sigurður, Harpa, Sylvía
og fjölskyldur, Gulla, systkini
Jóndórs sem og fjölskyldan öll,
ykkur sendi ég mínar innilegustu
samúðarkveðjur, missir ykkar er
mikill en minningin um góðan
dreng lifir.
Hvíl í friði.
Þóra Kristín Loftsdóttir.
Í dag kveðjum við einn ötul-
asta landgræðslumann sem yrkt
hefur landið. Jón Halldór byrjaði
snemma í miklu og góðu sam-
starfi við Landgræðslu ríkisins
að rækta og bæta landið sitt. Jón-
dór, eins og hann var kallaður í
daglegu tali, gerði allt vel sem
hann innti af hendi, mikill fjöl-
skyldumaður, vinur og góður
bóndi og bar umhyggju fyrir
skepnum og landi. Jóndór var
einstaklega vandvirkur og örugg-
ur í því sem hann tók sér fyrir
hendur og er mér minnistætt
þegar hann fór að nota GPS
tæknina í áburðardreifingu
Landgræðslunnar við Kvensöðul
að tæknimaður Landgræðslunn-
ar hafði aldrei séð svona vandaða
ferla á loftmynd, það var upp á
einkunnina tíu. Það var aldrei
neitt vandamál varðandi þau
verkefni sem þurfti að fram-
kvæma.
Ærlækur er einn af þeim bæj-
um sem maður hlakkar mikið til
að heimsækja, landið kynnt af ná-
kvæmni og alúð og svo veiting-
arnar á eftir alveg frábærar. Með
þessu samstarfi myndaðist vin-
átta og var ýmislegt skrafað og
gert þó það væri ekki vinnutengt,
t.d. smíðaður kafari og veitt undir
ís á Hafurstaðavatni. Eftir þá
ferð bað Jóndór mig að skrifa
tossalista, því hann gleymdi
flestu sem mér þótti eðlilegt að
hafa með, það mátti ekki koma
fyrir aftur. Á ævikvöldi auðnaðist
honum að sjá mikinn árangur af
landbótastarfi sínu sem hann gat
verið stoltur af. Það hefur
löngum verið gæfa Landgræðsl-
unnar að hafa með sér til stuðn-
ings ósérhlífna og trúa stuðnings-
menn við að bæta landið. Þar
hefur verið að verki sú framvarð-
arsveit sem ótrauð axlaði erfiði
og baráttu við óblíð náttúruöfl og
lagði grunn að betra og fegurra
Íslandi. Í þessum hópi var Jóndór
meðal hinna fremstu. Með þess-
um línum vil ég þakka fyrir sam-
starfið, vináttuna og allar stund-
irnar síðasta áratuginn eða svo,
takk fyrir okkur, kæri vinur.
Fjölskyldunni á Ærlæk votta
ég mína dýpstu samúð á þessum
erfiðu tímum.
Fyrir hönd Landgræðslu rík-
isins,
Daði Lange Friðriksson.
✝ Júlíus Axelssonfæddist á Borg
á Mýrum 12. sept-
ember 1937. Hann
lést á dvalarheim-
ilinu Brákarhlíð í
Borgarnesi 4. febr-
úar 2016.
Foreldrar Júl-
íusar voru Ingi-
björg Jónsdóttir, f.
16. júní 1907, d. 19.
febrúar 1970, og
Axel Kristjánsson, f. 1. desem-
ber 1907, d. 26.
október 2001.
Júlíus bjó hjá
foreldrum sínum í
Borgarnesi meðan
þeirra naut við en
síðustu ár dvaldi
hann á dvalarheim-
ilinu Brákarhlíð í
Borgarnesi.
Útför Júlíusar
fer fram frá Borg-
arneskirkju í dag,
20. febrúar 2016, klukkan 14.
Ég fékk að kynnast daglegu
lífi í Borgarnesi og Júlla frænda
mínum á sjötta og sjöunda áratug
síðustu aldar þegar ég dvaldi hjá
Ingu frænku minni nokkra daga
á sumrin. Júlli var þá rúmlega
tvítugur og átti þá þegar við þau
veikindi að stríða sem hrjáðu
hann alla ævi. Góðu stundirnar
notaði hann til ýmiss konar hand-
verks, m.a. smíðaði hann ná-
kvæmar eftirlíkingar af vinnuvél-
um úr blikki. Þegar hann átti leið
til Reykjavíkur kom hann gjarn-
an við hjá Heklu á Hverfisgöt-
unni, sem þá flutti inn Caterpill-
ar-vinnuvélar, og kom hlaðinn
myndabæklingum heim í Borgar-
nes. Svo settist hann niður og
smíðaði líkön, en efnið kom úr
olíubrúsum sem hann klippti nið-
ur. Hann notaði ekkert annað
efni, t.d. klippti hann blikkið nið-
ur í ræmur sem notaður voru til
samsetningar. Þessi vandvirkni
og nostur við smáatriðin kom
fram í öllu sem Júlli tók sér fyrir
hendur. Seinna á ævinni tók hann
til við að skrá niður upplýsingar
um verklegar framkvæmdir í
Borgarnesi og taka myndir til
frekari skýringa. Hann skilur
m.a. eftir sig mikið safn mynda
sem sýna dæmi úr atvinnusögu
Borgarness.
Júlli var mjög fróðleiksfús og
hafði gaman af ferðalögum. Hann
hélt þá að jafnaði dagbók með ná-
kvæmum lýsingum.
Hann fór í ferðir innanlands
með verkalýðsfélaginu í Borgar-
nesi og síðar með Bændaferðum
til útlanda. Seinni árin bauð hann
með sér fylgdarmanni, en einnig
naut hann velvildar samferða-
manna sem hann og við frænd-
fólk hans erum þakklát fyrir.
Oddur Borgar Björnsson.
Ég vil með fáum orðum minn-
ast frænda míns, Júlíusar Axels-
sonar, eða Júlla eins og hann var
ætíð kallaður. Ég kynntist hon-
um vel á æskuárum mínum er ég
átti heima á Borg á Mýrum, þar
sem faðir minn var prestur.
Mæður okkar Júlla voru systur
og samgangur milli heimila okkar
var mikill. Foreldrar mínir og við
systkinin fluttum til Reykjavíkur
haustið 1945, en hið góða sam-
band við frændfólkið í Borgar-
nesi var þó aldrei rofið.
Júlli hafði gott auga fyrir því
sem var að gerast í samtíð hans,
hann var afar listfengur og laginn
við að festa atburði í samtíð sinni
í myndir, bæði í málverkum og
ljósmyndum. Hann hafði einstak-
lega gott auga fyrir ljósmyndun
af náttúru sem fólki og átti hann
gott safn ljósmynda sem sýna vel
hve flinkur hann var við að sjá hið
listræna í náttúrunni og festa það
á filmu. Einnig var hann iðinn við
að taka myndir þegar einhverjar
framkvæmdir áttu sér stað í
Borgarnesi, sem er mikilvægur
fengur þegar skoðuð er saga
framkvæmda í Borgarnesi. Ljós-
myndasafn sitt hafði hann skipu-
lega sett í albúm og er það því hið
aðgengilegasta.
Heilsu Júlla hafði hrakað á
seinustu árum og dvaldi hann á
dvalarheimilinu Brákarhlíð í
Borgarnesi síðustu ár sín, þar
sem hann naut einstaklega góðr-
ar aðhlynningar starfsfólks.
Jóhann Emil Björnsson.
Júlíus Axelsson hefur nú feng-
ið hvíldina eftir rúmlega 78 ára
lífshlaup. Júlíus, eða Júlli eins og
hann var jafnan kallaður, var
einn af þessum gamalgrónu
Borgnesingum sem svo gaman
var að fylgjast með og seinna að
kynnast. Við Júlli vorum ná-
grannar þegar ég var barn og ég
man vel þegar við sátum og
fylgdumst með gatnafram-
kvæmdum við Böðvarsgötuna,
sennilega í kringum 1973, ég þá
lítill pjakkur að horfa á þessar
stóru vélar og þá kappa sem þeim
stýrðu en Júlli við þá iðju sína
sem mikill fjársjóður er nú í, að
skrá niður minnispunkta og taka
myndir. Júlli fylgdist manna best
með öllum framkvæmdum í
Borgarnesi í áratugi, festi á filmu
og skrifaði hjá sér minnispunkta
um allar framkvæmdir, hvaða
menn voru við störf, tegundir
vinnuvéla og áfram mætti telja.
Þessir pistlar birtust um árabil í
Kaupfélagsritinu sáluga og voru
mjög greinargóðir eins og Júlla
var von og vísa.
Við Júlli urðum síðan nágrann-
ar að nýju þegar ég og fjölskylda
mín fluttum á Þorsteinsgötuna
fyrir um 11 árum síðan, Júlli fékk
stundum að sitja í hjá mér þegar
við hittumst á förnum vegi og það
brást ekki að hann skrifaði niður
hjá sér um leið og við kvöddumst
númerið og tegundarheitið á bíln-
um sem ég var á í það sinnið. Júlli
hélt nákvæma dagbók og í þeim
punktum og ekki síður mynda-
safninu hans er gríðarlegur fjár-
sjóður. Júlli var búinn að ganga
frá sínum málum þannig að Hér-
aðsskjalasafn Borgarfjarðar fær
ljósmyndasafnið nú eftir hans
dag, þar geymast mikil verðmæti
og þar með minning um þann
góða dreng sem Júlli var.
Nú hin síðustu ár hefur Júlli
verið hjá okkur í Brákarhlíð,
hann hefur verið mikill velgjörð-
armaður heimilisins ásamt því að
setja skemmtilegan brag á heim-
ilislífið með framgöngu sinni,
kímni og skemmtilegum samræð-
um. Ég vil með þessum fátæk-
legu orðum þakka Júlla fyrir góð
kynni, skemmtileg samtöl og fyr-
ir þann mikla hlýhug sem hann
sýndi heimilinu.
Blessuð sé minning Júlíusar
Axelssonar, minning hans mun
lifa meðal okkar í Borgarnesi.
Björn Bjarki Þorsteinsson.
Júlíus Axelsson
Harpa Heimisdóttir
Útfararstjóri
Hrafnhildur Scheving
Útfararþjónusta
Kirkjulundur 19  210 Garðabær
sími 842 0204  www.harpautfor.is
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
JÓNÍNA ÞORLEIF MAGNÚSDÓTTIR,
Háalundi 2, Akureyri
lést á dvalarheimilinu Hornbrekku,
Ólafsfirði, laugardaginn 30. janúar.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Innilegar þakkir til starfsfólks Hornbrekku á Ólafsfirði fyrir hlýju
og alúðlega umönnun. Þökkum kveðjur og veitta samúð.
.
Árni Höskuldur Magnússon,
Laufey Lena Árnadóttir, Ragnar Einarsson,
Magnús Rúnar Árnason, Sigríður Hrefna Jósefsdóttir
og barnabörn.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir,
afi og langafi,
GUNNAR LÁRUSSON,
Jörundarholti 16, Akranesi,
lést sunnudaginn 14. febrúar. Útför hans fer
fram frá Akraneskirkju miðvikudaginn
24. febrúar klukkan 14.
.
Lára Dröfn Gunnarsdóttir, Jarle Reiersen,
Eyrún Signý Gunnarsdóttir, Stefán S. Sigurðsson,
Hafdís Gunnarsdóttir, Ágúst Páll Sumarliðason,
Anna Björg Gunnarsdóttir, Teitur Gunnarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
RUNÓLFUR B. AÐALBJÖRNSSON
frá Hvammi,
Sunnubraut 1, Blönduósi,
lést föstudaginn 12. febrúar. Hann
verður jarðsunginn frá Blönduóskirkju 27. febrúar klukkan 14.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á orgelsjóð
Blönduósskirkju.
.
Sigurbjörg Hafsteinsdóttir,
Hafsteinn Runólfsson, Sigrún Dúna Karlsdóttir,
Rannveig Runólfsdóttir, Gauti Jónsson,
Njáll Runólfsson, Ásta Þórisdóttir,
Bjarni Runólfsson, Auður Elfa Hauksdóttir,
Svala Runólfsdóttir, Benedikt Blöndal Lárusson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi, langafi,
bróðir og mágur,
GUNNAR FRIÐRIK MAGNÚSSON,
Blönduhlíð 25, Reykjavík,
lést laugardaginn 13. febrúar á líknardeild
Landspítalans. Útför hans fer fram
frá Háteigskirkju þriðjudaginn 23. febrúar klukkan 13. Þeim sem
vildu minnast hans er bent á Karitas, hjúkrunar- og
ráðgjafarþjónustu.
.
Magnús Gunnarsson, Feldís Lilja Óskarsdóttir,
Ari Gunnarsson, Jónína Kristmanns,
Halldóra Kristín Magnúsdóttir, Unnar Þór Böðvarsson,
afabörn og langafabörn.
Elsku besti vinur okkar,
SIGURGEIR KRISTINSSON (GEIRI)
frá Norðurgarði, Vestmannaeyjum,
síðast til heimilis að Egilsbraut 9
(Níunni), Þorlákshöfn,
andaðist á Heilbrigðisstofnun Suðurlands,
Selfossi, fimmtudaginn 18. febrúar.
Útförin fer fram frá Þorlákskirkju í Þorlákshöfn
laugardaginn 27. febrúar klukkan 14.
Fyrir hönd aðstandenda,
.
Laufey og Heimir.
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Minningargreinar