Morgunblaðið - Sunnudagur - 20.03.2016, Page 52

52 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 20.3. 2016
LESBÓK
SJÓNVARP Eitt lítríkasta persónugallerí sjónvarpssögunnar er að
finna í bandarísku útgáfunni af gaman/dramanu Shameless. Í nýjasta
þættinum var rússneska barþernan Svetlana eitthvað hvefsin við einn
viðskiptavininn á Alibi-kránni. „Hvað amar eiginlega að henni?“
spurði viðskiptavinurinn kráreigandann, Kevin Ball. „Pabbi, henn-
ar seldi hana í kynlífsþrælkun þegar hún var barn. Það hef-
ur legið illa á henni síðan,“ svaraði Ball.
Viðskiptavinurinn fór að spyrja nánar út í Svetlönu
og fékk meðal annars þær upplýsingar að henni
hefði verið smyglað inn í landið. Stóðu augu hans
þá á stilkum enda starfsmaður útlendingaeft-
irlitsins. Þannig að aumingja Svetlana, sem er
hamhleypa til allra verka, er ekki búin að
bíta úr nálinni með þetta hranalega viðmót.
Langvarandi fýla
Svetlana Milko-
vich ásamt syni
sínum.
SJÓNVARP Breska sjónvarpskonan Clare
Balding vill að stöllur sínar í sjónvarpi slaki
aðeins á í klæðaburði. Það gæti orðið til þess
að þær yrðu fremur dæmdar út frá hæfi-
leikum sínum en klæðaburði og framkomu.
Hún segir þetta ekki síst eiga við um konur
sem koma fram í morgunsjónvarpi. „Hvers
vegna í ósköpunum klæða þær sig eins og
þær séu á leið í hanastélsboð? Hver setur
þennan þrýsting á þær?“ spyr Balding. Hún
hvetur morgunþáttastjórnendur til að mæta í
útsendingu í frjálslegri klæðnaði og upplagt
sé að vera í náttfötum á föstudögum. Það
myndi bara gera andrúmsloftið afslappaðra.
Þáttastjórnendur klæðist náttfötum
Clare Balding berst fyrir frjálslegri klæðaburði.
AFP
Leikhópurinn Kviss búmm bang.
Viðhorf okkar
til tímans
ÚTVARP Tókstu eftir himninum í
morgun? nefnist leikrit eftir
farandleikflokkinn Kviss búmm
bang sem Rás 1 útvarpar á sunnu-
daginn kl. 13. Fjallar það um við-
horf okkar í vestræna heiminum til
tímans. Hvorki meira né minna.
Flytjendur eru Kviss búmm bang
og fleiri en í farandleikflokknum
eru Eva Björk Kaaber, Eva Rún
Snorradóttir og Vilborg Ólafsdóttir
sem jafnframt leikstýra verkinu.
ÚTVARP Gestur
Matthíasar Más
Magnússonar í
þættinum Laugar-
dagkvöld með
Matta á Rás 2 kl.
19.23 verður
Haukur Tryggva-
son vert á Græna hattinum á Akur-
eyri. Haukur mun, eins og aðrir
gestir Matta, svara tuttugu spurn-
ingum með jafnmörgum lögum.
Haukur hefur af mikilli elju byggt
upp tónleikahald á Græna hattinum
sem orðinn er einn alvinsælasti tón-
leikastaður landsins. Fróðlegt verð-
ur að heyra hvernig tónlist hann
hlustar á sjálfur.
Haukur hjá
Matta á Rás 2
ÚTVARP Logi Bergmann Eiðsson
og Rúnar Freyr Gíslason vakna
með hlustendum Bylgjunnar alla
laugardagsmorgna. Þáttinn kalla
þeir Bakaríið og segja hann bragð-
mikinn en samt svo mildan og
froðukenndan. Þeir félagar leika
létt lög, spjalla saman og við hlust-
endur um allt milli himins og jarðar
og fá hressa gesti í heimsókn í
hljóðverið í Skaftahlíðinni.
Logi Bergmann Eiðsson.
Bragð og froða
Ég verð að viðurkenna að ég erbúinn að gefast upp á Millj-örðum, það er Billions, nýja
fjármáladramanu sem SkjárEinn
sýnir á fimmtudagskvöldum. Þátt-
urinn var kynntur með miklum lúðra-
blæstri fyrir skemmstu enda valinn
maður í hverju rúmi, Damian Lewis,
Paul Giamatti og Malin Åkerman, svo
einhverjir séu nefndir, og maður var
óneitanlega forvitinn í fyrstu. Til að
gera langa sögu stutta þá tengi ég
ekki við þáttinn. Þrátt fyrir góðan
vilja.
Stóra vandamálið er hvað aðal-
persónurnar eru ofboðslega óspenn-
andi. Bobby Axelrod er einhvers kon-
ar erkitýpa af fjármálaspaða, að
hætti Íslandsvinarins Jordans Bel-
forts. Bara ennþá flatari og óáhuga-
verðari. Trixin leka af honum og hann
snobbar viðstöðulaust niður, klæðist
hljómsveitabolum í stað jakkafata og
gengst upp í því að vera „kammó“.
Stakk meira að segja við stafni hjá
Metallica fyrir tónleika og skiptist á
orðum við James Hetfield. Það held
ég að Cliff gamli Burton hefði bylt sér
í gröfinni yfir því atriði. Lumma
dauðans.
Og þessi heimur? Vogunarsjóða,
fjármálaleikfimi, blekkinga, störu- og
typpakeppni. Sjitt! Þið afsakið orð-
bragðið!
Þetta er synd því Damian Lewis
var í einu orði sagt frábær í Home-
land sem ráðvillti hermaðurinn
Nicholas Brody sem enginn vissi
hvort var í þessu liðinu eða hinu. Held
hann hafi ekki einu sinni vitað það
sjálfur. Atriðið þegar hann ætlaði að
sprengja sig upp í neðanjarðar-
byrginu með varaforseta Bandaríkj-
anna var með þeim eftirminnilegri í
sjónvarpi í seinni tíð. Maður svitnar
við tilhugsunina eina.
Ég fílaði líka túlkun Claire Danes á
hinni geðhvarfasjúku Carrie Mathi-
son enda þótt sumum þyki hún hafa
ofleikið.
Það er einmitt málið, persónurnar
skipta höfuðmáli þegar draga á áhorf-
endur inn í sjónvarpsþætti. Séu þær
ekki áhugaverðar eru hverfandi líkur
á því að maður festist.
Hefði Dallas til dæmis náð flugi án
Joð Err? Löður án Burts Campbells?
Rætur án Kunta Kinte? Boston Legal
án Dennys Cranes?
Allt eru þetta persónur sem voru
stærri en þættirnir sem þær heyrðu
til. Urðu allar fjölskylduvinir, nú eða
fjölskylduóvinir, eins og Joð Err í
mörgum tilvikum. Og mögulega líka
Denny Crane. Sumir gætu jafnvel
haldið því fram að Donald Trump
byggi framboðspersónu sína á hon-
um. Denny Crane sá ekkert athuga-
vert við það að leysa ágreining með
því að draga hólk úr slíðri. Og ekki
tjáði að nefna homma, útlendinga og
annan „óþjóðalýð“ á nafn í hans eyru.
Og engri persónu í sjónvarpssögunni
hefur þótt skemmtilegra að tala um
sjálfa sig. Og segja nafn sitt upphátt;
Denny Crane. Denny Crane. Til-
gangurinn var vitaskuld að undir-
strika ódauðleikann og minna menn á
að þeir væru í kompaníi við stór-
menni.
Samt var Denny Crane á köflum
svo fáránlega sympatískur og við-
kunnanlegur. Mennskan uppmáluð, í
öllum sínum breyskleika. Eins og Joð
Err, þótt með öðrum hætti væri.
Denny Crane var mun kómískari per-
sóna en Joð Err, auk þess sem hann
bjó að samvisku, vini sínum Alan
Shore. Voru þeir ef til vill einn og
sami maðurinn? Hafið þið pælt í því?
Þetta vantar hjá Frank Banda-
ríkjaforseta Underwood í House of
Cards. Fínir þættir og skemmtilega
skrifaðir en vandinn er sá að maður
nær engri tengingu við Underwood.
Það vantar algjörlega í hann mennsk-
una. Sömu sögu má segja um forseta-
frúna. Maður sækir bara teppi þegar
hún birtist á skjánum, til að vinna á
hrollinum.
Kunta Kinte verður mér á hinn
bóginn um allan aldur ógleyman-
legur. Hvernig hann hélt reisn sinn
og gaf aldrei upp vonina andspænis
yfirþyrmandi erfiðleikum og órétt-
læti.
Hinn taugaveiklaði Burt Campbell
á sömuleiðis alla mína samúð enda
lenti hann á gamalsaldri í þeim
ósköpum að vera numinn á brott af
geimverum.
Segja má að samúð tengi mann líka
við Joð Err og Denny Crane; samúð
vegna viðhorfa þeirra til lífsins.
Þessu er ekki að heilsa hjá Bobby
Axelrod. Hann er bara fráhrindandi.
Að taka mennskuna úr manninum
Pistill
Orri Páll
Ormarsson
orri@mbl.is
’ Það er einmitt málið,persónurnar skiptahöfuðmáli þegar draga ááhorfendur inn í
sjónvarpsþætti. Séu þær
ekki áhugaverðar eru
hverfandi líkur á því að
maður festist.
Joð Err
Ewing
Burt
Campbell
Denny
Crane
Bobby Axelrod Claire Under-
wood
Kunta Kinte