Víkurfréttir - 18.12.1997, Blaðsíða 67

var fyrsta áfallið'*.
En Jón lét ekki staðar numið og
að þessu sinni ákvað hann að
reyna fyrir sér á Selfossi þar
sem liann starfaði um skeið á
Inghóli við Fossnesti. En þá
snerist gæfan honum í vil.
Tilboð frá
Hard Rock
„Ég fékk tilboð frá Hard Rock í
Svíþjóð árið 1986. Fram-
kvæmdastjórinn P. Hanell kom
til Islands í því skyni að ræða
við mig en hann hafði frétt af
mér í gegnum Guðmund Þórs-
son sem þá var yfirkokkur á
Hard Rock í Reykjavík og góð-
ur vinur minri'.
Að sögn Jóns var tilboðið mikil
viðurkenning íyrir hann.
„Ég var mjög upp með mér.
Stuttu seinna eft-
irað
ég
hafði
fengið
form-
legt til-
boð fór
ég út til
Stokk-
hólms þar
sem ég hóf
störf sem yf-
irkokkur
Hard Rock
Café. Þetta var
mjög fjölbreytt
starf og í því fólst m.a. matseð-
ilsgerð og starfsmannahald en í
eldhúsinu unnu 22 manns. Við
fómm í gegnum fjárhagsáætlan-
ir þannig að ég fékk að fylgjast
mjög vel með rekstrinum.
Einu sinni í mánuði var haldinn
fundur með yfirmönnum og þá
gat maður séð hvemig rekstur-
inn gekk. Ef það vom einhverjir
hnökrar þá þurfti maður að laga
þá og endurskipuleggja hlutina.
Þetta var mjög lærdómsríkur
tími og þar kemst ég í fyrsta
sinn í snertingu við að hafa yftr-
umsjón með rekstri".
Starfmu í Stokkhólmi fylgdi
mikil vinna og ábyrgð. Þegar
Jón hafði starfað á Hard Rock í
þrjú ár ákveður hann að reyna
fyrir sér annars staðar.
„Það var komið ákveðið mynst-
ur á þetta. Ég var búinn að læra
mitt hlutverk og það eina sem
ég þurfti að gera var að halda
hlutunum saman. En það var
ekki hægt að fara út fyrir það.
Því ákvað ég að færa mig um
set. Ég fór ekki heim alveg
strax heldur fór ég að vinna á
litlurn og nýjum stað sem yfir-
kokkur. Staðurinn var í eigu
araba og þetta var alveg hrika-
legt. Það var alveg vonlaust að
ætla að fara að vinna að matar-
gerð með múslimum", segir Jón
og hristir höfuðið á meðan hann
hlær.
Hvað er hægt að
gera í Keflavík?
„Ég var þar í tvo til þrjá mánuði
en þá var hringt í mig að heim-
an. Guðmundur, sá sem benti á
mig í stöðuna á Hard Rock, var
búinn að setja á stofn veitinga-
húsið Grillhús Guðmundar og
bauð mér starf aðstoðar ffam-
kvæmdastjóra. Ég ákvað að
taka því og starfaði þar í tæpt ár.
En ég var ekki sáttur þar og
ákvað að hætta, þaðan kom ég
til Keflavíkur".
Af hverju datt þér í hug að hefja
veitingarekstur í Keflavík?
„Það er nú nokkuð skondin
saga“, segir Jón og brosir.
„Systir mín og mágur búa í
Keflavík, þau Reyndís og
Gunnlaugur Hilmarsson. Ég sat
heima hjá þeim eitt kvöldið og
vorum við að spjalla saman
þegar Gunnlaugur spyr upp úr
þurru hvort ég vilji ekki gera
eitthvað héma. Og ég sem er
nýkominn frá stórborg hugsa
með sjálfum mér, „Kefla-
vík, hvað er
hægt
segir Jón það hafa verið mikla
þrautargöngu að fara út í slíkan
rekstur.
„Þetta tekur svo mikið frá
manni“, segir hann alvarlegur.
„Það er ekki fyrir hvem sem er
að gera þetta og maður þarf að
vera svoldið kaldur. Þetta er
ekki eins fagurt og margur held-
ur. Bak við tjöldin er þetta
frumskógur og hann getur verið
hættulegur".
Keflavíkurnætur
Arið 1994 fer Jón af stað með
viðamikla skemmtidagskrá á
Strikinu er nefnd-
ist
inn aftur í matarveislumar en
honum til aðstoðar er Snomi
Snorrason veitingastjóri. Krist-
ján Ingi Helgason er skemmt-
anastjóri og hægri hönd Jóns er
Gunnlaugur Björgvinsson.
„Til þess að reka Stapann þarf
að velta ýmsu fyrir sér og passa
allt mjög vel. Maður þarf að
finna „púlsinn" hjá fólkinu og
hvað það er sem það vill. Ég
legg til dæmis ekki voðalega
mikla áherslu á dansleikina og
hef þá ffekar sjaldnar, eða einu
sinni í mánuði, en þá koma líka
margir".
Margt í
deiglunni á
nýju ári
aldrei ömggur með sjálfan sig
og þetta getur allt sanian hiunið
einn daginn. Viðhorf fólks hefur
aðeins breyst og fólk er hætt að
spyrja hvenær ég fari nú á haus-
inn. Maður er alltaf að reyna að
sanna sig og það getur náttúm-
lega tekið nokkum tíma“.
Jón segir að það sé gott að búa í
Keflavík þó að samfélagið sé
frekar lokað, sérstaklega fyrir
aðfluttan Reykvíking. En ætlar
hann að búa þar áfram?
,Já ég ætla að vera hér áfram
sérstaklega af því að ég rek fyr-
irtæki. En maður veit aldrei
hver framtíðin verður fyrr en á
reynir", segir Jón og talar hér af
reynslu sinni. „Ég ber ábyrgð á
starfsfólki mínu og þarf að
halda þessu öllu gangandi.
Starfsfólkið er gmnnurinn
að mínum rekstri en án
þess væri þetta ekki
hægt“.
að gera
þar?“.
Gunnlaugur sagði þá, ja, við
skulum bara leita að húsnæði"
og það fundum við á Hafiiar-
götunni".
Strikið var opnað í desember-
mánuði 1992 og átti í upphafi
að vera veitingastaður en það
þróaðist út í eitthvað allt annað.
Þessi maður fer á
hausinn á morgun
.jEftir eitt ár tók ég aðra stefhu.
Ég sá að þetta var fiumskógur
héma suðurfrá og erfitt að fóta
sig og þá sérstaklega fyrir nýjan
mann sem var að koma inn í
þetta umhverfi. Enginn vissi
hver ég var og maður heyrði oft
sagt „Hver er þessi maður, hann
fer á hausinn á morgun". Sumt
fólk er vafalaust ennþá að bíða
eftir því“, segir Jón og hlær
glettnislega., J>etta fólk hafði
einfaldlega ekki trú á mér en
það vom aðrir sem gerðu það
eins og fjölskyldan og þáver-
andi sambýliskona mín“.
Skemmtanah'fið í Keflavík tók
nokkmm breytingum á þessum
tíma og kom krafa um
skemmtistaði þar sem ekki
þurfti að borga inn. Að sögn
Jóns þurfti fólkið stað sem það
gæti einfaldlega „kíkt" inn á.
Stuttu eftir að Jón opnar veit-
ingastaðinn Strikið fer að halla
undir fæti í rekstri stóm stað-
anna.
„Ég var ekki að bjóða upp á
neitt og því gat ég leyft mér að
hafa ókeypis inn sem er öðm-
vísi en í dag. Það tókst alveg
ágætlega og ég sá fram á það
eftir ár að ég þurfti að stækka
við mig. Þá var ég kominn með
dansgólf og í raun skemmti-
stað“.
Þrátt fýrir að vel hafi gengið
Keflavík-
umætur. þar komu
fram helstu söngvarar landsins
frá fyrri tíð sem flestir em frá
Suðumesjum. A þessum tíma
tók Kolbrún Sigtryggsdóttir þátt
í rekstrinum ásamt Jóni en að
sögn Jóns hefur hún verið hans
stoð og stytta. Saman eiga þau
dótturina Lovísu Mjöll sem er
þriggja ára.
A þessum tíma fór Jón að finna
fyrir því að húsnæðið þrengdi
að og fannst honum kominn
tími á breytingar. Keflavíkur-
nætur var forsmekkurinn að því
sem koma skyldi og árið 1996
tekur hann að sér rekstur
Stapans sem hefur fyrir löngu
markað sín spor í skemmtana-
sögu landans.
„Það var mikið stökk að fara út
í reksturinn á Stapa. Stapinn
hentaði þó vel undir skemmtan-
ir eins og Keflavíkumætur og
bauð upp á heilmikla mögu-
leika á svipuðum nótum. Það
nýttum við okkur til þess að
halda mataiveislur, dansleiki og
um þessar mundir jólahlaðborð.
Þetta var miklu meira krefjandi
starf en á Strikinu enda þarf ég
alltaf að vera skapandi og gera
eitthvað nýtt. Þegar maður er
kominn á endastöð þá verður
maður að halda áfram og fara
nýja leið. Annars leiðist manni
hreinlega".
Stapinn hefur
sérstöðu
Hvemig skemmtistaður er Stap-
inn?
„Hann hefur sína sérstöðu. En
þetta er að vísu stórt og opið
hús og það getur stundum verið
erfitt. Það þurfti ofboðslega
mikið til þess að koma þessu af
stað aftur og miklar breytingar.
Slíkt er alltaf mjög kostnað-
arsamt en ég fór bara
rólega af stað“.
Jón er nokkuð ánægður
með það að vera kom-
urinn er enn að
og það er margt
í deiglunni á
nýju ári. Það
má segja að
einn fyrsti
viðburður-
inn á nýju
ári sé ára-
móta-
sprengja
Stapans á
nýársnótt
en þar
koma saman
meðlimir úr
hljómsveitunum
Mezzoforte,
Todmobile og
SSSól. Stapinn
mun þjóna fjöl-
breyttu hlutverki
áfram á nýju ári en
þar verða haldnar
árshátíðir og
ýmsir fundir og
ráðstefnur.
„Ég ætla að
halda fjöl-
breytninni
áfram því
maður
verður að
hafa allar
klær úti í
þessum
bransa",
myndasmið
segir
Jón.
Finnur
þú fyrir
sam-
keppn-
inni?
,Já,
mað-
ur er
V íkurfréttir
JÓLABLAÐ