Morgunblaðið - 07.05.2016, Síða 33

MINNINGAR 33
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 7. MAÍ 2016
✝ Guðrún ÓskJóhannsdóttir,
bóndi og hand-
verkskona, Marka-
skarði í Rangár-
þingi eystra,
fæddist á Selfossi
20. mars 1967. Hún
lést á líknardeild
Landspítalans í
Kópavogi 26. apríl
2016.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin Jóhann Guð-
mundsson, f. 11. febrúar 1920,
d. 19. febrúar 1999, og Gyða
Oddsdóttir, f. 1. júlí 1936, d. 18.
apríl 2008, bændur í Kolsholts-
helli í Flóa. Systkini: Halldór
Svanur, f. 1961, drengur, f. and-
vana 1962, Brynjólfur Þór, f.
1965, og Dagmar, f. 1969.
Eftirlifandi eiginmaður
Guðrúnar er Jón Bruno Ingv-
arsson, f. 10. september 1961 að
Varmadal á Rangárvöllum. Son-
Markaskarði og fluttu svo að
Fossöldu 10 á Hellu árið 1987.
Vorið 1990 fluttu þau að Marka-
skarði og hófu þar búskap.
Samhliða búskap starfaði
Guðrún um tíma í kjötvinnslu
Sláturfélags Suðurlands á
Hvolsvelli. Áður starfaði hún
meðal annars í fiski í Grindavík,
í kjötvinnslu og á saumastofu á
Hellu. Síðustu árin starfaði hún
alfarið við búskap og handverk
ýmiskonar. Guðrún sótti fjöl-
mörg handverksnámskeið til að
auka við þekkingu sína, meðal
annars í ullarvinnslu, skinna-
verkun og listmálun. Hún prjón-
aði mikið og hannaði eigin ull-
arfatnað sem hún seldi víða á
Suðurlandi undir merkinu
„Rúna frá Helli“. Þá hafði hún
mikinn áhuga á ljósmyndun alla
tíð. Hún var í ljósmyndaklúbbn-
um 860+ og tók þátt í ljós-
myndasýningu klúbbsins á
Hvolsvelli árið 2015. Guðrún
starfaði einnig í Kvenfélaginu
Einingu á Hvolsvelli og tók þar
virkan þátt.
Útför Guðrúnar fer fram frá
Selfosskirkju í dag, 7. maí 2016,
klukkan 14.30. Jarðsett verður
að Breiðabólstað í Fljótshlíð.
ur hjónanna Ingv-
ars P. Þorsteins-
sonar, f. 20. mars
1929, og Vigdísar
Óskarsdóttur, f. 7.
september 1930, d.
31. maí 1980,
bænda að Marka-
skarði í Rang-
árþingi eystra.
Guðrún og Jón
gengu í hjónaband
11. apríl 2016.
Börn þeirra eru: 1. Oddur
Helgi, f. 27. nóvember 1987. 2.
Katrín Ósk, f. 13. apríl 1990. 3.
Svanhildur Marta, f. 10. sept-
ember 1996.
Guðrún ólst upp á Kolsholts-
helli í Flóa, gekk í Villingaholts-
skóla og síðar í gagnfræðiskól-
ann á Selfossi. Sumarið 1984
kynntist hún eftirlifandi eig-
inmanni sínum. Þau hófu sam-
búð að Núpi í Fljótshlíð í árs-
byrjun 1985. Bjuggu síðar í
Nú er því miður komið að
kveðjustund hjá okkur þegar við í
dag fylgjum konunni minni og
móður barnanna minna til hinstu
hvílu.
Þetta gerðist allt of fljótt og
erfitt að sætta sig við það sem
orðið er.
Við munum minnast hennar
með bros á vör. Það var stundum
ótrúlegt sem þessari elsku datt í
hug að hanna. Allt handverkið og
náttúrudútlið sem hún vann að.
Hún elskaði dýr og þeim þótti
vænt um hana – enda voru þau
alltaf hluti af fjölskyldunni.
Málverkin, ljósmyndirnar og
allt hennar fallega handverk er
okkur í dag óskaplega kært. Hún
var góð í öllu því sem hún tók sér
fyrir hendur og minning hennar
mun lifa í gegnum listmunina.
Hugmyndirnar voru svo margar
að stundum sögðum við henni að
hún þyrfti að fara að slökkva ljós-
ið fyrir ofan höfuðið á sér til að
draga aðeins úr þeim.
Öll eigum við okkur einstöku
minningar af henni sem lifa í
hjörtum okkar. Henni þótti alltaf
vænt um alla og öllum sem
kynntust henni þótti vænt um
hana.
Við hittumst aftur síðar, ástin
mín. Minning þín er ljós í lífi okk-
ar. Hvíldu í friði.
Jón Bruno.
Elsku mamma.
Ég trúi á ást við fyrstu sýn
vegna þess að ég hef elskað
síðan ég opnaði augun fyrst
og sá þig.
Þín verður sárt saknað. Hvíldu
í friði.
Svanhildur Marta.
Elsku mamma.
Þegar ég hugsa til þín á ég ótal
margar fallegar og góðar minn-
ingar sem eru mér svo dýrmætar
og munu fylgja mér inn í lífið og
það sem lífið hefur að bjóða. Ég
mun aldrei gleyma hversu góð
móðir og vinkona þú varst og þú
sannarlega kenndir mér svo
margt gott sem mun nýtast mér
svo vel í framtíðinni. Það sem er
mér efst í huga er þegar við fór-
um í veiðiferðina okkar saman
niðri í Helli og vorum að veiða í
áveituskurðinum. Og að sjálf-
sögðu tókst okkur tveimur í sam-
einingu að krækja í fisk.
Það var alltaf svo gott að tala
við þig og þú hafðir alltaf ráð við
öllu og varst alltaf tilbúin að
kenna mér alls konar hluti, eins
og í vetur þegar þú kenndir mér
að verka ull.
Ég er virkilega stoltur af því
að vera sonur þinn. Takk kær-
lega fyrir allt, elsku mamma. Þín
verður sárt saknað. Hvíldu í friði.
Oddur Helgi.
Elsku mamma.
Ég sit hér ein, hjartað er klofið.
Ég veit þú kemur til mín í draumi,
þá mun allt lagast
því þú ert hjá mér.
Að eilífu þín lilla.
Þín verður sárt saknað. Hvíldu
í friði.
Katrín Ósk.
Það var fallegt veður daginn
sem hún Guðrún kvaddi þessa
jarðvist. Fuglarnir sungu, sólin
skein, blár himinn og sannkallað
vor í lofti. Á þannig degi er gott að
kveðja.
Því miður var orðið augljóst í
hvað stefndi og þrátt fyrir að hún
hafi reynt allt til að berjast gegn
illvígum sjúkdómi fór sem fór.
Hvorki hún sjálf né nokkurt okkar
sem næst henni stóðum vorum
tilbúin að horfast í augu við þessi
örlög. Allt of snemma og allt of
stuttur fyrirvari.
Eftir sitja minningar sem ná
aftur til þess þegar Jón kom fyrst
með hana heim í Arabæjarhjá-
leigu sumarið 1984. Um það leyti
fæddist Dagbjört systir og allt frá
fyrsta degi sýndi Gunna okkur
systkinunum öllum ósvikna vænt-
umþykju og vináttu sem og börn-
um systkina minna þegar þau
fæddust.
Við svo skyndileg leiðarlok er
margt sem maður hefði viljað vera
búinn að segja. Til dæmis hversu
óskaplega vænt mér þótti um að
þau Jón skyldu koma í seinni gift-
ingu okkar hjóna í Oxford á Eng-
landi sumarið 2013. Þegar ég bauð
þeim tók Gunna strax frumkvæði
og sagði að þau kæmu – það var
ekki eitt hik og hún naut sín frá-
bærlega úti. Mætti með flottan
hatt í athöfnina, eins og hefð er á
Englandi, og var í sumarlegum og
fallegum kjól. Fyrir þetta verð ég
ætíð þakklátur.
Þetta var önnur utanlandsferð-
in þeirra saman, en árið áður fóru
þau til Tenerife tvö ein. Það var að
vísu ekki alveg stresslaust því
hvorugt talaði góða ensku – en allt
gekk vel og þau skemmtu sér kon-
unglega í sólinni.
Gunna var góð móðir og var
mjög umhugað um börnin sín og
þeirra velferð. Hún var einnig
stoð og stytta Jóns í gegnum árin
og að öðrum ólöstuðum var fjósið í
Markaskarði á hennar herðum.
Guðrún var góð sál. Maður
heyrði hana ekki oft hallmæla öðr-
um. Hún var dýravinur og hélt
sérstaklega upp á ungviðið. Hún
hafði dálæti á köttum. Mórautt fé
var í sérstöku uppáhaldi. Hún tal-
aði í mörg ár um að sig langaði í
mórauða kind og sá draumur
rættist loks árið 2009. Á sauðburði
var Gunna betri en enginn í burð-
arhjálpinni og eins til að koma
vanburða lömbum á legg. Þeir eru
ófáir heimalningarnir sem hún
hefur fóstrað. Gunna gladdist yfir
litlu og var alltaf þakklát þegar
henni voru gefnar gjafir eða var
hjálpað. Hún hafði líka ánægju af
því að gefa öðrum og þá gjarnan
eitthvað sem hún gerði sjálf í
höndunum, en hannyrðir ýmiss-
konar voru hennar stóra áhuga-
mál. Þá var myndavélin sjaldan
langt undan og til mörg þúsund
myndir eftir hana í gegnum árin.
Kvenfélagið Eining átti einnig
hug hennar og í þeim félagsskap
leið henni vel. Það var alltaf sér-
stök tilhlökkun að sækja samkom-
ur og viðburði á vegum kven-
félagsins og það hafði forgang
umfram annað.
Við leiðarlok þökkum við hjón-
in Guðrúnu samfylgd, væntum-
þykju og vináttu í gegnum árin.
Jóni, Oddi, Katrínu og Svanhildi
biðjum við Guðsblessunar í sorg-
inni.
Nú ríkir kyrrð í djúpum dal,
þótt duni foss í gljúfrasal,
í hreiðrum fuglar hvíla rótt,
þeir hafa boðið góða nótt.
Nú saman leggja blómin blöð,
er breiddu faðm mót sólu glöð,
í brekkum fjalla hvíla hljótt,
þau hafa boðið góða nótt.
Nú hverfur sól við segulskaut
og signir geisli hæð og laut,
en aftanskinið hverfur hljótt,
það hefur boðið góða nótt.
(Magnús Gíslason)
Blessuð sé minning Guðrúnar
Óskar Jóhannsdóttur.
Ingvar P. Guðbjörnsson.
Skjótt skipast veður í loft.
Gunna okkar er fallin frá langt um
aldur fram. Það er sárt að horfa á
eftir svo ungri konu hverfa á
braut í klær krabbans og það
svona fljótt. Ekki óraði mig fyrir
því að svona færi þegar hún lagð-
ist inn á spítala fyrir um sex vik-
um síðan.
Gunna var hörð af sér og var
staðráðin í að ná upp heilsu til að
geta hafið lyfjameðferð, sem því
miður hafðist ekki. Því varð von
okkar úti og í dag berum við hana
til sinnar hinstu hvílu. Minningar
um góða konu munu lifa með okk-
ur.
Ég sótti mikið í að vera hjá
þeim Jóni á uppvaxtarárunum og
leið mér vel í sveitinni því ég fann
mig alltaf velkomna. Mér þótti
gaman að fá að gista og hjálpa til
við bústörfin. Þau voru sem mín
önnur fjölskylda og munu alla tíð
vera. Ég á ófár gjafir frá Gunnu
sem hún gaf mér bara af því hana
langaði til þess. Nú síðast um jólin
gaf hún mér gjöf sem er mér afar
kær.
Gunna var sannkölluð lista- og
hannyrðakona. Hún sá list í öllu
og oft í því sem enginn annar sá
list í. Handverk hennar var fallegt
og fjölbreytt. Ber þar helst að
nefna eldfjallapeysurnar sem hún
hannaði. Hún gerði einnig sinn
eigin lopa og litaði sjálf. Hún var
alltaf með myndavélina og til eru
margar fallegar ljósmyndir eftir
hana.
Einnig var hún nýlega byrjuð
að mála myndir, en hún var dug-
leg að sækja námskeið í hinum
ýmsum hannyrðum. Það nýjasta
hjá henni var að læra að súta
skinn og hafði hún klárað eina
gæru. Það eru ófá verkin til eftir
hana.
Gunna var mikill dýravinur og
hugsaði vel um öll dýr. Hana
langaði mikið til að kíkja á köttinn
Mola í Hafnarfirði, enda fæddur
henni.
Hún ætlaði að kíkja á hann
þegar hún færi heim af spítalan-
um.
Hún varð því mjög glöð með að
Jón og börnin skyldu koma henni
á óvart og bjóða henni í bæjarferð
þegar hún átti afmæli. Andinn
lyftist allur upp þegar hún ræddi
þá ferð og Mola vin sinn við mann.
Þau Jón giftu sig þann 11. apríl
síðastliðinn á spítalanum. Ég mun
ævinlega vera þakklát þeim að
hafa fengið að vera viðstödd þessa
fallegu og einlægu athöfn sem var
umvafin kærleika og ást.
Ég verð Gunnu ævinlega þakk-
lát fyrir allar þær stundir sem við
áttum saman, bæði í uppvextinum
og í seinni tíð. Minningin mun
ávallt lifa í hjörtum okkar, minn-
ing um konu sem var trú og
trygglynd sínu fólki og var sann-
ur vinur vina sinna.
Elsku Jón, Oddur, Kata og
Svana, við fjölskyldan vottum
ykkur okkar dýpstu samúð er við
kveðjum einstaka konu og vin
með ljóði sem ég samdi til hennar:
Er hugsa um engla,
ég sé nú þig,
sem vakir yfir
og verndar mig.
Í englanna hásal,
veit af þér nú.
Þar fullt er af englum,
kærleika og trú.
Það sorgina sefar,
að vita af þér,
að svífa senn yfir,
það sem eftir er.
Til himna horfi,
þar tel þig nú,
lítandi yfir,
bæ þinn og bú.
(DHG)
Hvíl í friði, elsku Gunna.
Dagbjört Hulda, Kristján og
Guðbjörn Svavar.
Guðrún Ósk
Jóhannsdóttir
✝ Helga Haralds-dóttir fæddist
8. maí 1957 í
Reykjavík. Hún lést
10. mars 2016.
Foreldrar Helgu
voru Haraldur
Ágústsson húsa-
smíðameistari,
Reykjavík, f. 25.
september 1926, d.
18. ágúst 1999, og
Sigríður Dagmar
Jónsdóttir, Dagga, frá
Syðri-Grund í Svarfaðardal,
bankastarfsmaður, f. 6. desem-
ber 1922, d. 5. maí 1983.
Systur Helgu eru: 1) Rann-
veig Haraldsdóttir grunnskóla-
kennari, Patreksfirði, f. 10.
ágúst 1954. Eiginmaður Gústaf
Gústafsson aðstoðarskólastjóri,
f. 10. febrúar 1954. 2) Sigrún
Haraldsdóttir sjúkraliði, Dan-
mörku, f. 16. september 1955.
Eiginmaður Guðmundur Vikar
Þorkelsson sjómaður f. 12. apríl
1955. 3) Dagmar
Haraldsdóttir
framkvæmdastjóri,
Reykjavík, f. 1. apr-
íl 1964. Eiginmaður
Pétur Pétursson
fótboltaþjálfari og
ljósmyndari, f. 27.
júní 1959.
Eftirlifandi eig-
inmaður Helgu er
Markús Úlfsson, f.
2. febrúar 1956.
Markús og Helga eignuðust
tvær dætur: 1) Karólína Mark-
úsdóttir félagsráðgjafi, Reykja-
vík, f. 17. september 1977. Maki
Ívan Burkni, grafískur hönn-
uður, f. 28. maí 1969. Dóttir: Mó-
nika Mist, f. 5. febrúar 2004. 2)
Dagmar Markúsdóttir, f. 7. sept-
ember 1983, fulltrúi hjá Trygg-
ingastofnun, Reykjavík. Sonur:
Haraldur Ágúst Brynjarsson, f.
9. júní 2007.
Útförin hefur farið fram í
kyrrþey.
Okkur systur langar að minn-
ast elsku Helgu frænku sem
kvaddi allt of snemma, hún hefði
orðið fimmtíu og níu ára á morg-
un, sunnudaginn 8. maí.
Við og Helga erum systradæt-
ur, Helga dóttir Döggu og við
dætur Önnu. Helga ólst upp í
Reykjavík en við á Akureyri. Það
var alltaf gott að heimsækja
æskuheimili Helgu á Rauðalækn-
um. Dagga frænka, Halli og syst-
urnar Rannveig, Sigrún, Helga
og Dagmar tóku ætíð vel á móti
okkur. Það var á margan hátt
eins og að eiga sitt annað heimili
fyrir okkur, svo velkomnar vor-
um við.
Hjálpsemi og gleði einkenndi
heimilisandann. Margar minn-
ingar eru frá fjörugum samræð-
um við eldhúsborðið.
Mömmur okkar voru úr Svarf-
aðardalnum, þar sem Sundskáli
Svarfdæla var reistur þegar þær
voru á unga aldri, og sund varð
eitt af áhugamálunum.
Við systur elskum allar sund,
eins og við höfum fengið það með
móðurmjólkinni. Þannig var það
líka með Helgu frænku. Hún
elskaði sund, sól og útiveru. Var
sannkallað sólskinsbarn. Það var
gaman að hitta hana á sundlaug-
arbakkanum eða í pottinum. Hún
var svo yndislega hlýleg og fal-
leg. Framkoman fáguð svo af bar.
Hláturinn og brosið, allt frá
hjartanu og í gegnum augun.
Alltaf í fallegum sundfötum og
með varalit. Já, hún Helga var
sannkölluð drottning. Það er
skrýtið að hugsa til þess að sam-
verustundirnar verði ekki fleiri.
Svona er lífið, oftast gleði en
stundum svo mikil sorg. Sorg
sem ekki er borin á borð.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Við sendum okkar dýpstu
samúðarkveðjur til Markúsar,
eiginmanns Helgu, dætranna
Karólínu og Dagmarar og barna-
barnanna Moniku og Haralds.
Einnig til systranna, Rannveigar,
Sigrúnar, Dagmarar og fjöl-
skyldna þeirra.
Helena, Anna Pála,
Sigurbjörg og Sigrún
Pálsdætur.
Helga
Haraldsdóttir
Okkar ástkæri
SIGURÐUR GÍSLASON,
Hóli II, Bolungarvík,
lést mánudaginn 25. apríl. Útför hans fer
fram frá Fossvogskirkju mánudaginn 9. maí
kl. 13. Blóm og kransar afþökkuð en þeim
sem vilja minnast hans er bent á líknarsjóð Lionsklúbbs
Bolungarvíkur, reikn.nr. 174-26-396, kt. 420675-0549.
.
Erna Sigurðardóttir, Sigurður Þórðarson,
Gísli H. Sigurðsson,
Hólmfríður Sigurðardóttir, Björn E. Sigurðsson,
Smári Sigurðsson,
Sigurður Sigurðsson, Hólmfríður Einarsdóttir,
Guðný Sigurðardóttir, Ásgeir Baldursson,
Guðbjörg Jóhannsdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabarn.
Elskuleg eiginkona mín, móðir, amma og
langamma,
SIGRÍÐUR JÚLÍUSDÓTTIR,
Eyrarflöt 4, Akranesi,
lést þriðjudaginn 3. maí á Landspítalanum.
Útför auglýst síðar.
.
Arnfinnur Scheving Arnfinnsson
Margrét Arnfinnsdóttir
Maren Lind Másdóttir Gunnar Harðarson
Helena Másdóttir Ársæll Ottó Björnsson
og barnabarnabörn
Elskulegur afi, langafi og bróðir,
PÉTUR VALDIMARSSON,
fyrrverandi hafnarvörður,
lést á Vífilsstöðum þann 1. maí.
Útför fer fram frá Kapellunni í Fossvogi
11. maí klukkan 15.
.
Sigurður Sveinbjörn Tómasson,
Steinar, Tómas Hrói og Kristján Ari
Viðarssynir,
Fríða og Guðfinna Ebba Valdimarsdætur.