Morgunblaðið - 19.05.2016, Síða 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 19. MAÍ 2016
Þrátt fyrir sorgina sem fylgir
því að kveðja vin í hinsta sinn, þá
fyllist hjarta mitt gleði og þakk-
læti, því það er mikil blessun að
eignast trausta og góða vini og
þannig vinur var Birgit.
Hún var vönduð manneskja,
jákvæð og skemmtileg auk þess
að vera einstaklega ræktarsöm.
Ræktarsemin gilti um allt í lífi
hennar, hvort sem það var fjöl-
skyldan, vinirnir eða garðurinn
hennar með fallegu rósunum, allt
naut umhyggju og hún hlúði að
öllu og öllum. Þau hafa reyndar
gert það bæði hjónin, Birgit og
Hreinn, enda vart hægt að finna
samhentari og yndislegri hjón en
þau, umvafin ástúð og virðingu
hvort annars alla tíð. Í veikindum
hennar kom svo vel í ljós að börn-
in þeirra hafa líka tileinkað sér
ræktarsemi eins og foreldrarnir,
því það var eftir því tekið á
sjúkrahúsinu hve vel þau hugs-
uðu um móður sína og hlúðu að
henni öllum stundum, ásamt
Hreini.
Allar ómetanlegu minningarn-
ar um góðu og skemmtilegu sam-
verustundirnar okkar, alveg frá
því að við Birgit kynntumst á
unglingsárunum sem kærustur
og verðandi eiginkonur vinanna
Hreins og Odds, allar þær góðu
samverustundir sem við áttum öll
saman í vinahópnum sem tengd-
ist spilaklúbbnum og öll árin síð-
an mun ég geyma sem fjársjóð í
huga mér og hjarta.
Við Ingunn Ragnars eigum
eftir að sakna þess að eiga ekki
oftar „hitting“ með Birgit, eins
og við áttum reglulega þrjár sam-
an. Það síðasta sem Birgit sagði
brosandi þegar ég kvaddi hana í
hinsta sinn á sjúkrahúsinu var:
„Nú förum við að skipuleggja
hitting.“
Sólin hnígur út við sundin blá
meðan sólargeislar roða strá
um ægisbarm, hann andar rótt.
Góða nótt!
Sofnar lítill fugl á grænni grein
því að gleymt er honum sérhvert
mein,
um sumarnótt
hann sefur rótt.
Sofa blómin smáu á fagurgrænni
grund,
glitrar döggin skær
eins og álfagull og eðalsteinar.
Góða nótt!
Sofnar lítill fugl á grænni grein
því að gleymt er honum sérhvert
mein,
um sumarnótt
hann sefur rótt.
(Jónbjörg Eyjólfsdóttir)
Ég votta Hreini, börnum
þeirra og fjölskyldum mína inni-
legustu samúð og bið þeim allrar
blessunar.
Elsku Birgit, hafðu hjartans
þökk fyrir samfylgdina.
Ragna.
Góð vinkona, Birgit Helland,
er látin eftir erfið veikindi. Birgit
var glaðleg, hlý og skemmtileg
kona, sem hafði mjög góða nær-
veru.
Við hjónin kynntumst henni
sem eiginkonu Hreins í gegnum
bridge-klúbb sem hefur verið í
gangi áratugum saman. Það var
ávallt með tilhlökkun sem komið
var til Birgit og Hreins í spila-
kvöld þar sem góðar veitingar
voru ávallt á boðstólum í kaffi-
hléinu. Fjörugar og hressilegar
umræður og dillandi og smitandi
hlátur Birgit er eftirminnilegur.
Þau hjónin voru mjög samhent
og gengu samstíga í gegnum lífið
í meira en hálfa öld.
Við þökkum Birgit fyrir ára-
tuga vináttu og minnumst með
hlýhug margra samverustunda
spilaklúbbsins og maka, svo sem
árshátíða, sumarbústaðarferða
og margra ferðalaga til útlanda
og var Birgit einstaklega góður
ferðafélagi með sitt góða skap og
glaðlega bros.
Við vottum Hreini og fjöl-
skyldunni okkar innilegustu sam-
úð.
Sigrún og Hjalti.
✝ Lukka Ingi-björg Þorleifs-
dóttir fæddist á
bænum Sléttu við
Vindheim í Norð-
firði 8. ágúst 1921.
Hún lést á Dval-
arheimilinu Hlíð á
Akureyri 11. maí
2016.
Foreldrar henn-
ar voru Þorleifur
Ásmundsson, f.
1889, d. 1956, og María Jóna
Aradóttir, f. 1895, d. 1973.
Lukka var sjöunda í röð 14
systkina. Aðalheiður var elst, f.
1912, d. 2006, Ari, f. 1913, d.
2005, Guðni, f. 1914, d. 2002,
Stefán, f. 1916, Ingvar, f. 1917,
d. 1963, Gyða, f. 1919, d. 2009,
Lilja, f. 1923, d. 2014, Guðbjörg,
f. 1924, Ásta, f. 1926, Friðjón, f.
1928, d. 2004, Guðrún, f. 1930,
Sigurveig, f. 1933, d. 2009, Vil-
hjálmur, f. 1936.
Þann 20. nóvember 1948 gift-
ist Lukka Alfreð Júlíussyni, f.
1915, vélstjóra við Laxárvirkjun
í Suður-Þingeyjarsýslu. Þau
eignuðust tvær dætur, Margréti
Steinunni, f. 1948, og Maríu, f.
1954. Fyrir átti Lukka soninn
Þór Má Valtýsson, f. 1943. Þór
var kvæntur Kolbrúnu
1972. Börn Þórðar af fyrra
hjónabandi með Önnu Lilju
Hauksdóttur, f. 1974, eru Birgir
Þór, Sunna Björk og uppeld-
issonurinn Aron Geir Ottósson.
Mörtu Maríu á Þórður með Mar-
gréti Andrésdóttur. Börn Ragn-
heiðar frá fyrra hjónabandi eru
Viktor Ingi Ólason og Stefán
Máni Ólason. b) Alfreð, f. 1976,
maki Brynja Dröfn Tryggva-
dóttir, f. 1976. Börn þeirra eru
Anna María, Arngrímur Friðrik
og Ingibjörg Ólína. c) Elsa, f.
1979, maki Óli Ingi Ólason, f.
1981. Börn þeirra eru Eva Ingi-
björg, Óli Þór og Ari Óðinn. d)
Linda, f. 1986, maki Baldur
Kristinsson, f. 1980. Börn þeirra
er Klara Hrund, Tómas Bjarni
og óskírður Kristinsson. e) Júlía
Margrét, f. 1988, maki Sævar
Veigar Agnarsson, f. 1984. Börn
þeirra eru Agnar Kári, Þórður
Ásgeir og María Ósk.
Alfreð og Lukka áttu sitt
heimili við Laxárvirkjun til árs-
ins 1967 er þau fluttust til Ak-
ureyrar. Fyrst bjuggu þau á
Eyrarvegi 31 en frá 1989 í Víði-
lundi 24. Lukka var mikil hús-
móðir og sinnti heimili sínu af
alúð. Hún vann í fataverksmiðj-
unni Heklu í nokkur ár en
fékkst líka við saumaskap
heima. Alfreð lést árið 1997.
Lukka bjó í Víðilundi til ársins
2010 er hún flutti í Dvalarheim-
ilið Hlíð.
Útför Lukku fer fram frá
Akureyrarkirkju í dag, 19. maí
2016, og hefst athöfnin kl. 13.30.
Guðveigsdóttur, f.
1944. Börn þeirra:
a) Þorbjörg Lilja, f.
1976, maki Bene-
dikt Jónsson, f.
1977, og eiga þau
þrjá syni, Eyþór
Bjarka, Baldur
Orra og Smára
Stein. b) Páll, á son-
inn Emil með Stine
Irene Johansen.
Margrét Stein-
unn giftist Stefáni Stefánssyni,
f. 1947. Börn þeirra: i) Stefán
Alfreð, f. 1968, maki Svanfríður
Oddgeirsdóttir, f. 1974. Börn
þeirra eru Alexander Geir, Mar-
grét Dís og Stefán Birgir. ii)
Gauti, f. 1972, maki Stefanía
Arnardóttir, f. 1974. Börn
þeirra eru Máni, Saga og Lukka.
iii) Ingibjörg, f. 1976, maki Hall-
grímur Óli Guðmundsson, f.
1972. Börn þeirra eru Stefán
Óli, Edda Hrönn og Gyða Dröfn.
iv) Davíð, f. 1979, maki Dóra
Birna Ævarsdóttir, f. 1978.
Börn þeirra eru Ingibjörg
Embla, Tristan Þór, Eldar
Freyr og Yrsa Þöll.
María giftist Birgi Þór
Þórðarsyni, f. 1951. Börn þeirra:
a) Þórður, f. 1972, maki Ragn-
heiður Hulda Þórðardóttir, f.
Móðir mín byrjaði snemma að
vinna. Í fyrstu gætti hún yngri
systkina og síðar vann hún við
barnapössun í kaupstaðnum. Á
unglingsárum vann hún í fiski.
17 ára fór hún til Akureyrar og
vann um tíma á heimili Aðalheið-
ar systur sinnar. Síðar gerðist
hún vinnukona á efnaheimili í
bænum. Þegar því starfi lauk
fékk hún vinnu á Hótel KEA.
Hún starfaði líka utan Akureyr-
ar, m.a. á Leirhöfn á Melrakka-
sléttu við húfugerð. Hún var einn
vetur ráðskona á vertíð í Sand-
gerði.
Mamma fékk snemma áhuga á
hannyrðum og var fær á því sviði.
Vann hún við saumaskap heima
og utan heimilis. Hún var ætíð vel
til fara og sá til þess að börnin
hennar væru sómasamlega
klædd.
Og ekki gleymdi hún barna-
börnunum, þau fengu marga fal-
legu flíkina frá henni.
Móðir mín var hjartahlý kona
og gestrisin. Gott var að heim-
sækja mömmu og Alla, það var
góður andi á heimili þeirra.
Mamma var við góða heilsu
allt til ársins 2009 er henni tók að
hraka bæði líkamlega og andlega.
Hún átti orðið erfitt um gang en
hafði áður verið mjög dugleg að
fara í langar gönguferðir. Minn-
inu hrakaði mikið og var hún
greind með byrjunareinkenni
alzheimers. Heyrnin varð daufari
og varð hún alveg heyrnarlaus
árið 2013.
Fyrst var fremur auðvelt að
halda uppi samræðum með því að
skrifa á spjald og fá hana til að
lesa það sem þar stóð. En svo
kom að því að hún átti mjög erfitt
með að lesa það sem skrifað var.
Þannig einangraðist hún meira
og meira.
Samt reyndi hún að tala við
mann en það var þá næstum allt í
spurningaformi.
En alltaf var ánægjulegt að
heimsækja mömmu á Hlíð þótt
dagsformið væri vissulega mis-
jafnt. Hún þekkti mig alltaf og
mundi eftir börnunum mínum.
Kæra mamma, það var dýr-
mætt að vera samferða þér í tæp
73 ár.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Þór Már Valtýsson.
Í dag verður borin til grafar
móðursystir mín, hún Lukka
eins og hún var jafnan kölluð
innan stórfjölskyldunnar. Lukka
var ein af 14 systkinum sem
komust á legg í Naustahvammi í
Norðfirði á fyrri hluta síðustu
aldar. Það var erfitt fyrir afa og
ömmu að brauðfæða alla þessa
munna en það tókst og var eng-
inn afgangur fyrir annan verald-
arlegan munað. En trosið hefur
ekki verið verra en það að öll
hafa náð háum aldri fyrir utan
einn bróður sem lést fyrir aldur
fram. Mikil samheldni hefur
ætíð verið í stórfjölskyldunni
þannig að ég ólst upp við heim-
sóknir til frændfólksins og
tengslin voru sterk milli þessa
stóra systkinahóps. Það var allt-
af mikið ævintýri að heimsækja
Lukku og Alla þegar þau bjuggu
við Laxárvirkjun og mikil til-
hlökkun þegar það var í bígerð.
Þegar ég hleypti heimdraganum
og byrjaði í framhaldsskóla var
ég svo heppinn að vera kostgang-
ari hjá Lukku frænku í einn vetur
og kynntist henni þar af leiðandi
betur en annars hefði orðið. Aldr-
ei man ég eftir aðfinnslum frá
henni í minn garð þó örugglega
hafi ég ekki hagað mér alltaf eftir
bókinni. Lukka var mikil hús-
móðir eins og reyndar þær systur
allar, fallegt og smekklegt heimili
bar þess vitni og alltaf búið til
veisluborð hvert sem hráefnið
var. Lukka var mikil handverks-
og saumakona, saumaði og sneið
kjóla og annan fatnað fyrir konur
lengi vel og þótti hún mjög fær í
því.
Lukka var grönn, flott kona,
hnarreist og alltaf vel klædd.
Hún var hláturmild og kát og lá
vel orð til samferðafólksins en
gat líka verið orðhvöss ef henni
fannst ástæða til. Það er mikil
gæfa að fæðast inn í svona stóra
fjölskyldu þar sem ástúð og vin-
átta er ekki bara á yfirborðinu og
var Lukka einn af þeim gimstein-
um sem þar eru.
Um leið og ég þakka Lukku
fyrir alla þá elsku sem hún sýndi
mér og mínum vil ég votta Þór,
Möggu, Mæju og fjölskyldum
þeirra samúð við fráfall elsku-
legrar móður, ömmu, langömmu
og langalangömmu. Myndir
minninganna lifa um ástkæra og
góða konu.
Eiríkur Ólafsson.
Lukka Ingibjörg
Þorleifsdóttir
Óli Steph var
frumkvöðull sem
stundaði nýsköpun
löngu áður en þau
orð urðu til í íslensku. Hann
gjörbreytti íslenska auglýsinga-
bransanum til allrar framtíðar.
Hann færði okkur og boðaði
fagnaðarerindi Ogilvýs um mik-
ilvægi hins mælta og skrifaða
orðs; textinn væri því aðeins of
langur ef enginn nennti að lesa
hann. Hann bar með sér til
landsins og beitti aðferðafræð-
Ólafur Stephensen
✝ Ólafur Steph-ensen fæddist
1. febrúar 1936.
Hann lést 28. apríl
2016.
Útför Ólafs fór
fram 6. maí 2016.
unum sem gerðu
Madison Avenue
ódauðlegt í huga
markaðs- og aug-
lýsingamanna.
Hann vissi og skildi
að PR og auglýs-
ingar eru tvær
hliðar á sama pen-
ingnum.
Það voru einstök
forréttindi að fá að
alast upp, læra og
starfa í auglýsingabransanum
undir handleiðslu og handarjaðri
slíks afburðamanns. Ég efast
eiginlega ekki um að ég mæli
fyrir munn margra tuga kollega
minna sem nutu þess sama og
ég þegar ég segi einfaldlega:
Þökk sé þér, Stephensen, fyrir
allt og allt.
Ólafur Ingi (Ólingi).
Ég kveð bróður
minn með miklum
söknuði. Hann var
mikill stóri bróðir
og fór með mig stundum í bíó sem
lítinn dreng. Ellefu ára aldursmun-
ur var á okkur og hann sýndi mikla
umhyggju – sem sagt, hann var
umhyggjusamur gagnvart mér,
litla bróður sínum, sem í dag er
mitt á milli fertugs og fimmtugs.
Axel hafði eins og öll fjölskyldan
gaman af hundum og var eins og
við öll hin mikill hundavinur. Hann
var stoltur af litla bróður. Hann
hafði líka gaman af börnum og
voru mörg börn sem nutu þess að
umgangast hann. Þegar hann var
að komast á unglingsaldur daprað-
ist heyrnin og þurfti hann það sem
eftir lifði heyrnartæki. Axel var
mjög ræðinn og nutu þess margir
að spjalla við hann og kunnu vel að
meta húmorinn hans. Hann var
mikill húmoristi og þótti mörgum
bara gaman að vera nálægt honum.
Hann prófaði íþróttir eins og sund
og frjálsar og tók þátt í mótum,
einnig prufaði hann líkamsrækt.
Síðustu árin glímdi hann við van-
heilsu og þurfti það sem eftir lifði
súrefniskút og gat ekki lengur það
sem hann gat á yngri árunum, farið
svona mikið eins og bíó, kaffihús og
margt fleira. Axel var 55 ára. Guð
blessi minningu stóra bróður míns,
fái hann að hvíla í friði.
Ég á margar minningar um
Axel Valdimar
Erlingsson
✝ Axel Valdi-mar Erlings-
son fæddist 18.
apríl 1961. Hann
lést 1. maí 2016.
Axel var jarð-
sunginn 11. maí
2016.
hann bróður minn og
sé hann alls staðar fyr-
ir mér
Farðu í friði vinur minn
kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú
verður mér nær
aldrei ég skal þér
gleyma.
…
(Bubbi Morthens)
Kveðja, litli bróðir,
Gunnar Örn.
Axel var mikill húmoristi. Hann
gat oft reytt af sér brandara. Ég
kynntist Axel fyrst í Lyngási í
Safamýri 1968. Við vorum báðir
þar sem smápollar. Við fylgdumst
síðan að, vorum báðir í Bjarkarási
og Ási og síðast í Ásgarði, hand-
verkstæði.
Þegar við vorum litlir strákar í
Lyngási fórum við oft í síðastaleik.
Við hlupum eins og fiðrildi út um
allt til að forðast að verða „síðast-
ur“ eða til að „síðasta“ einhvern
annan. Leikurinn gat haldið áfram
þó við værum komnir inn og sæt-
um við hliðina á hvorum öðrum og
segðum „síðasta“ nei þú „síðasta.
Þetta fannst okkur skemmtilegt.
Síðustu árin í Ásgarði þá heilsuð-
um við hvor öðrum með að segja
„síðasta“. Svo hlógum við. Þegar
Axel hló, þá hló allt andlitið og
hann allur. Það var mjög smitandi.
Þegar Axel hló þá hlógu allir aðrir
líka. Axel gaf hamingju og gleði.
Góður vinur er farinn til himna en
hans hlátur og bros lifir í minning-
unni.
Gunnar A. Gunnarsson
Jensen.
Ekki grunaði mig
að þetta væri í síð-
asta sinn sem við
hittumst í þessu lífi,
elsku Ásdís mín, þegar við
skemmtum okkur saman árgang-
ur 1955 á Akureyri í september
síðastliðnum. Við fluttum hvor í
sitt húsið, þú í Sólvelli 19, ég í 17,
sem ungar snótir. Saman sátum
við allan barnaskólann og bröll-
Sigrún Ásdís
Jónsdóttir
✝ Sigrún ÁsdísJónsdóttir
fæddist 5. desem-
ber 1955. Hún lést
19. mars 2016.
Ásdís var jarð-
sungin 7. apríl
2016.
uðum ýmislegt sam-
an eins og gerist á
þessum árum. Vin-
skapur okkar hefur
alltaf haldist þó leið-
in á milli okkar sé
löng en þegar við
hittumst var alltaf
eins og við hefðum
hist í gær, spjallað,
mikið hlegið og rifj-
aðar upp skemmti-
legar minningar.
Það yljar mér þegar ég hugsa til
þín, elskan mín, hvað þú varst
góð og trygglynd manneskja.
Mikið á ég eftir að sakna þín.
Þín æskuvinkona,
Hildur Guðrún
Gunnarsdóttir.
Þær eru margar
góðar minningarnar
sem við eigum af
honum afa. Við hugs-
um til daganna þegar
við fengum að vera hjá ömmu og
afa, hvort sem það var heima á
Vopnafirði eða í útilegu í húsbíln-
um. Það var það skemmtilegasta
sem við gerðum, að keyra um á
húsbílnum, hlustandi á barnadiska,
með rautt Ópal og litabækurnar.
Við minnumst einnig þess að sitja í
besta hægindastólnum hjá afa,
fiktandi í eyrnasneplunum hans á
meðan sama barnamyndin rúllaði.
Sigurjón Árnason
✝ Sigurjón Árna-son fæddist 12.
janúar 1942. Hann
lést 14. apríl 2016.
Útför Sigurjóns
fór fram 20. apríl
2016.
Þessar góðu minn-
ingar, ásamt mörg-
um öðrum, munum
við alltaf geyma hjá
okkur.
Við erum öll svo
þakklát fyrir að hafa
fengið að þekkja þig
og þakklát fyrir tím-
ann sem við fengum
með þér. Þú varst
alltaf svo góður og
skemmtilegur og
hafðir alltaf svo mikinn áhuga á því
sem við vorum að gera, sem okkur
þótti svo vænt um. Þú gerðir okkur
stolt af að vera við sjálf og við erum
stolt að vera barnabörn þín.
Þótt þú sért nú horfinn úr aug-
sýn þá erum við viss um að þú verð-
ir aldrei langt undan. Við elskum
þig.
Takk fyrir allt afi.
Ragna, Axel og Jenný.