Víkurfréttir - 13.12.2001, Blaðsíða 25

„Ég held líka að ág eyði meiri tíma með börnunum mínum hér úti heldur en að ég myndi gera
ef ég byggi á íslandi. Hér er ég langt í burtu frá öllum vinum og ættingjum og því fer öll orka í
börnin mín óskipt, sem annars hefði að hluta farið í að styrkja vina- og fjölskyldutengsl.
Vildi sanna mig
Stína fór í nám við Kent State
University í Ohio Fylki um
haustið 1994. Að sögn ætlaði
hún upphaflega að læra dýra-
fræði en snerist hugur þegar
hún kom í skólann og fór að
læra alþjóðastjómmálafræði og
kvennafræði. Hún stóð sig af-
burðavel í skólanum útskrifað-
ist á mettíma með B.A.-gráðu
árið 1997. „Það var svo mikill
keppnisandi í mér. Eg var
komin með barn og sumir
héldu að ég myndi aldrei end-
ast í náminu. Mér fannst ég
verða að sanna mig, kláraði
námið og fór strax í meistara-
nám í ríkisrekstrarfræði í byij-
un árs 1998, sem ég kláraði á
síðasta ári.“
Dóttirin varð ettir á íslandi
Þegar Stína fór út í nám þá
þurfti hún að taka erfiða
ákvörðun, hún segir það vera
það erfiðasta sem hún hafi
nokkum tíma gert. „Ég skildi
litlu dóttur mína eftir hjá
mömmu, því mér fannst ekkert
vit í að flækjast með hana út í
óvissuna. Ég var ekki búin að
fá íbúð, dagheimilispláss eða
neitt og vissi ekki hveiju ég átti
von á. Pabbi hennar var á sjó
og ætlaði að koma út til mín,
þegar ég væri búin með íyrsta
árið. Ég var á biðlista hjá fjöl-
skyldugörðunum og átti ekki
að fá ibúð þar fyrr en vorið
1995. Eftir einn mánuð þá gat
ég ekki meir, ég saknaði litlu
dóttur minnar svo mikið. Ég
fór því upp á skrifstofu og bók-
staflega grátbað starfsfólkið þar
að láta mig hafa íbúð strax. Það
gekk eftir og dóttir mín kom út
eftirjólin 1994.“
Stuðningur fjölskyldunnar
Stína segist hafa reynt að
skipuleggja námið þannig að
hún hafi getað eytt sem mest-
um tíma með dóttur sinni. Þær
bjuggu tvær einar í lítilli íbúð
og höfðu það gott saman, en þó
varð oft lítið um svefn hjá
móðurinni, sérstaklega yfir
prófin. „Ég neyddist til að vera
svakalega skipulögð með allt
sem ég gerði; ekkert djamm né
sjónvarpsgláp. Það komu tímar
þar sem ég efaðist um að ég
gæti þetta. En ég er þrjósk og
vildi ekki koma heim án þess
að hafa klárað það sem ég byij-
aði á.“
Systir Stínu flutti út ásamt fjöl-
skyldu sinni árið 1995, þar sem
maðurinn hennar kom til að
læra við sama háskóla og
hjálpað hún Stínu á þessum
tíma. „Ég gifti mig árið 1996
og á alveg yndislegan mann,
sem sá um heimilið þegar ég
byijaði í mastersnáminu. Móðir
hennar var líka dugleg að koma
í heimsókn og hjálpa til með
stelpuna. Ég er sannfærð um að
mér hefði ekki gengið eins vel
í skólanum sem raun bar vitni,
ef ég ætti ekki svona góða og
hjálpsama fjölskyldu. Hún hef-
ur verið mér alveg ómetanlegur
styrkur þegar sem mest var að
gera í skólanum.“
Kleinur og slátur
Stína segist vera mikill Islend-
ingur í sér og heldur fast í
gamlar hefðir, en matreiðslu-
bók Helgu Sigurðardóttur er
einn af dýrgripum heimilisins.
Hún tók sig til og bakaði klein-
ur um daginn með ágætisár-
angri og móðir hennar er dug-
leg að koma með slátur til
hennar á haustin. En kjötfarsið
sem hún reyndi að búa til í
fyrra hefur þó engan veginn
staðist það íslenska í gæðasam-
anburði, en hún er staðráðin að
halda áfram að búa það til
þangað til það smakkast eins
og það íslenska. Stína talar líka
alltaf íslensku við bömin sín og
eiginmaðurinn er duglegur að
tala víkingamálið.
„Stelpan mín les bæði tungu-
málin en ég les eingöngu ís-
lenskar bækur fyrir bömin. Svo
er ég líka meði aragrúa af ís-
lenskum spólum og ekki má
gleyma Stafakörlunum í tölv-
unni. Ég trúi því að ef bömin
læra ekki íslensku þá munu þau
aldrei ná að eiga rætur á Is-
landi. Stelpan mín talar íslensk-
una vel og lítur á sig sem ís-
lending. Litli strákurinn minn
er að verða alveg eins þó hann
sé bara 4 ára.“
Á kafi í lífsgæða-
kapphlaupinu
Þó að Stína sé mikill íslending-
ur í sér þá hefur hún líka tekið
eftir neikvæðri þróun sem á sér
stað, og á þá við aukningu á of-
beldisglæpum og eiturlyfja-
notkun. „Velmegunin er að
keyra allt um koll á íslandi,
eins og í Ameríku. Fólk er að
vinna á fullu allan sólarhring-
inn til að eignast flotta hluti,
sem ættu í raun að vera aukaat-
riði. Bömin ættu að vera númer
eitt, en þegar fólk vinnur mikið
þá er lítill tími eftir fýrir þau.
Ég er ansi hrædd um að þegar
fer að hægja á góðærinu á Is-
landi þá munu margir finna sig
skuldum vafna og eiga erfitt
með að standa í skilum. í þessu
sambandi er einn kostur við að
búa í Ameríku, en það er að hér
býr fólk frá mörgum heims-
homum og þá em einstaklingar
síður að reyna að keppast við
nágrannann, eins og heima á
íslandi.“
Langar þig að flvtja heim til
Islands?
„Auðvitað blundar alltaf í mér
að koma heim. Ég var staðráð-
in í að koma heim og vinna og
byrja að skipta mér af stjórn-
málum en hlutirnir fóru bara
aðeins öðruvísi en ég ætlaði.
Ég myndi ekki hugsa mig tvis-
var um ef mér byðist góð staða
heima.“
Útdeilir milljónum dala
Stína býr ásamt fjölskyldu
sinni rétt við háskólann í Ohio
en hún starfar sem fjárhagsá-
ætlunarráðgjafi fyrir hérað-
stjómarumdæmið á svæðinu. í
umdæminu búa um 175 þús.
manns og fjárhags- áætlun þess
hljóðar uppá 60 milljónir dala.
„Ég sé um að gera fjárhagsá-
ætlun fýrir um 30 milljónir af
tekjum héraðsins. Þetta er
skemmtileg og krefjandi
vinna. Ég vinn einnig mjög
náið með héraðsstjórunum
okkar, sem eru þrír demókratar,
við alls konar fjármálaverk-
efni“, segir Stína en hún hefur
líka verið að kenna Excel eitt
kvöld í viku, sem henni þykir
mjog gaman.
„Annars lifi ég bara ósköp eðli-
legu lífi. Ég sef, vinn og reyni
að eyða sem mestum tíma með
börninum. Maðurinn minn
kennir bókfærslu og vefsíðu-
gerð í gagnfræðaskóla hér í ná-
grenninu en við kynntumst
þegar við vorum við nám í há-
skólanum.“
Það er engin lognmolla í kring-
um Stínu. Þegar hún er búin að
sinna öllum skyldustörfunum
yfir daginn þá drífur hún sig út
að hlaupa til að halda sér í
formi. „Ég hleyp svona að
meðaltali um 15-20 kílómetra á
viku (stundum meira þegar ég
er í stuði). Ég hleyp seint á
kvöldin með hundinn þannig
að ég hafi meiri tíma með
krökkunum þegar ég er búin að
vinna“, segir Stína og upp-
Ijóstrar því að draumurinn sé
að taka þátt í Reykjavíkurmara-
þoninu á næsta ári.
Börnin skipta mestu máli
„Ég held ég sé komin lengra í
áformum mínum, hvað vinnu
snertir, en ég heföi verið hefði
ég ekki flutt til Bandaríkjanna.
Tækifærin eru fleiri hérna“,
segir Stína þegar hún er spurð
að því hversu mikið hún haldi
að Bandaríkjadvölin hafi haft
áhrif á hana og hennar líf. „Ég
held líka að ég eyði meiri tíma
með bömunum mínum hér úti
heldur en að ég myndi gera ef
ég byggi á Islandi. Hér er ég
langt í burtu frá öllum vinum
og ættingjum og því fer öll
orka í bömin mín óskipt, sem
annars hefði að hluta farið í að
styrkja vina- og Qölskyldu-
tengsl. „Þjóðfélagið hér í Am-
eríku er allt öðmvísi en heima
og geta börnin því ekki leikið
sér ein úti frá moigni til kvölds,
þannig að fjölskyldan er mikið
saman. Ég hef líka grætt
ákveðna víðsýni á þessu öllu
saman.“
Stefni hátt
Framtíðin er óákveðin að
mestu en doktorsnámið heillar
Kristínu mikið. „Mér finnst al-
veg svakalega gaman að læra
og að ýta sjálfri mér út í hluti
sem em allt annað en léttir. En
doktorsnámið verður að bíða.
Ég vil eyða meira tíma með
fjölskyldunni því börnin eru
svo fljót að stækka. Auðvitað
vil ég vinna mig upp í hærri
stöður í minni grein og mig
hefur alltaf langað til að vinna
fýrir alþjóðlegar stofnanir. Ég
er allavega alltaf með augun
opin fyrir nýjum tækifærum.
Stjómmálaáhuginn er alltaf til
staðar og ég hef verið að velta
fyrir mér að fara kannski að
skipta mér af þeim hér úti. ís-
land er inni í öllum mínum
framtíðaráætlunum og ísland
mun alltaf skipa háan sess í lífi
mínu og barnanna. Ég kem
heim á hverju ári og það mun
ekki breylast."

w-.: m. % V ' *
■** ■ » •
... ^ v- •
• - • •
* . • • •
• • • s
Kapalsjónvarp
VÍKURFRÉTTA í REYKJANESBÆ
fréttir • mannlíf • auglýsingar
á skjámyndaformi
Auglýsingasíminn er 421 4717
JDLABLAE VÍKURFRÉTTA 2001
25