Víkurfréttir - 13.12.2001, Blaðsíða 46

„Mig hefur alltaf langað til að
fara til Indlands og vissi að ef
ég færi ekki núna færi ég
aldrei," segir Elín Guðmanns-
dóttir sem lagði af stað í tæpa
fjögurra mánaða ferð til Asíu í
febrúar síðastliðinn. Elín var þá
að ljúka námi í lífefhafræði fra
Háskóla íslands og átti að fá
fastráðningu hjá íslenskri erfða-
greiningu eftir að hafa unnið
þar með náminu. „í staðinn fyr-
ir að fastráða mig strax ákvað
ég að fara í nokkurra mánuða
ffí og láta smásjámar og frum-
umar eiga sig í smá tíma.“
Thelma Jónsdóttir heimsótti El-
ínu, gæddi sér að yndislegri
ostaköku og hlustaði á áhuga-
verða og spennandi ferðasögu.
Leiðangur ekki frí
„Þegar ég og Þóra Bima As-
geirsdóttir, ferðafélagi minn úr
Hafnarfirði, lögðum af stað í
ferðina vomm við í raun ekki
búnar að skipuleggja ferðina
neitt vel. Við vorum bara
ákveðnar í því að ferðast um
Indland, Nepal og Kína en ná-
kvæm ferðaáætlun var ekki til
staðar, hvað þá fyrirffam bókuð
hótel eða lestarferðir. Við vor-
um staðráðnar í að spila þetta
bara af fingmm ffam enda er
það kosturinn við að ferðast um
með bakpoka. Ef þér líkar ekki
einhver staður hoppar þú bara
upp í næstu lest eða rútu og
heldur áffam“, segir Elín og
bætir við að henni hafi frá upp-
hafi verið fullljóst að ekki væri
um vanalegt ffí að ræða heldur
spennandi og ef til vill stremb-
inn leiðangur. „Eg vissi að okk-
ur biðu ódýr gistiheimili, gaml-
ar rútur og kaldar sturtur en æv-
intýraþráin var það mikil að það
gat ekki stoppað mig.“
Gífurlegt áreiti
Þann 25. febrúar settu Elín og
Þóra upp bakpokana og kvöddu
fjölskyldunar og héldu til hinn-
ar Ijarlægu heimsálfú Asíu.
„Við lentum um miðja nótt í
Delhi og létum leigubílstjórann
keyra okkur á hótel sem við
höfðum valið af hálfgerðu
handahófi. Þegar við fómm svo
út á götu næsta dag eftir ágætis-
svefn beið okkar ótrúleg mann-
mergð, enda hótelið staðsett við
eina helstu markaðsgötu í Del-
hi. Við vorum fljótar að átta
okkur á því að höfúðborgin er
ekki góður staður til að byija
svona ferðalag. Areitið er svo
gífúrlegt og Indveijamir sjá það
greinilega að maður sé nýlentur
og reyna að nýta sér það með
uppsprengdum verðum o.s.ffv."
Heilagar kýr
Elín og Þóra yfirgáfú því Delhi
fljótt og héldu til Agra þar sem
Taj Mahal höllin skartar sínu
fegursta enda talin ein af falleg-
ustu byggingum heims. Þær
skoðuðu þessa fallegu höll og
rauða virkið sem prýðir Agra.
Eftir þessa nokkm daga á Ind-
landi var Elínu orðið ljóst að
Indland er öðmvísi en hún
hafði reynt að ímynda sér. „Það
var allt rosalega skítugt og íbú-
amir ofboðslega fátækir, sumir
eiga í raun ekkert. Það var ein-
nig ósjaldan sem kýr ráfúðuðu
um götumar að leita sér að
fæði, en þær em heilagar á Ind-
landi og því bannað að drepa
þær. Þetta var því allt mjög
ffamandi en samt sem áður
áhugavert og mjög spennandi
að upplifa", segir Elín.
Rauðir bananar í Kerala
Eftir dvölina í Agra tóku Elín
og Þóra stefnuna suður á bóg-
inn niður til pálmatréshéraðsins
Kerala með nokkrum stoppum
s.s. í Bombay og Góahéraði.
„Kerala er tvímælalaust falleg-
asta héraðið á Indlandi sem við
heimsóttum. Pátmatré allsstaðar
og yndislega fallegar strandir.
Rauðu bananamir vom líka
mjög sætir og góðir,“ segir Elín
dreymandi á svip og rifjar upp
bátsferð þeirra ffá Alapusa til
Kollam. „Við leigðum okkur
húsbát í einn sólarhring og vor-
um bara tvær um borð með
kokk, þjón og skipstjóra. Þetta
var æðisleg ferð og við alveg
eins og prinsessur. Að vera á
eigin bát gerði okkur kleift að
stöðva í litlum þorpum með-
ffam árbökkunum sem var
mjög áhugavert."
Hof hindúa
Elín og Þóra heimsóttu næst
borgina Madeira og lítið þorp
rétt fyrir utan borgina sem þær
fúndu í raun bara af tilviljun,
þar sem þær höfðu villst aðeins
af veginum. „I þessu þorpi hitt-
um við mjög indælan mann
sem sýndi okkur aðal hofið í
bænum. Það sérstaka við þessa
ferð er að hann fór með okkur
alveg innst í hoftð en þar fá
vanalega bara hindúar aðgang.
Við fylgdumst því með fólkinu
veita guðum sínum fómir sem
vom allt ffá blómakrönsum til
lifandi hænsna. Þetta var mjög
sérstök upplifún og ég sá hver-
su einlægt fólkið var við guði
sína,“ segir Elín sem fékk sjálf
blessun inn í hofinu.
Kristinn skóli styrktur
af Islendingum
Eftir að hafa skoðað allmörg
hindúhof fóm Elín og Þóra til
Vijayawada sem liggur á miðri
austurströnd Indlands. Þar er að
fmna kristinn skóla sem hjálp-
arstarf íslensku kirkjunnar safn-
ar fé fyrir og allnokkrir Islend-
ingar styrkja nám bamanna.
„Við vorum búnar að boða
komu okkar og fengum ffábær-
ar viðtökur. Við vorum strax
heiðraðar með risastómm
blómakrönsum og kynntar fyrir
bömunum. Við skoðuðum svo
skólann og kynntumst krökkun-
um sem vissu öll hvar Island
liggur og þekktu nokkuð til
landsins," segir Elín. Nokkur
bamanna sýndu Elínu og Þóm
heimili sín sem vom oftast
vægast sagt lítilfjörleg, vana-
lega kofar með moldaigólfúm
en þökk fjárstuðning íslensku
kirkjunnar er bömunum kleift
að sækja skólann. Á vegum
kirkjunnar í Vijayawasa er ein-
nig boðið upp á læknishjálp
fyrir nærliggjandi þorp. Elín
segir að hún geti staðfest að
þessum peningum sem kirkjan
sendir til Indlands sé vel varið
og hún hafi verið snortin yfir
því góða starfi sem ffam fer í
bænum.
Indlandsdvölina enduðu Elín og
Þóra í Varanasi sem er ein
heilagasta borg hindúa. „í Var-
anasi var hámark Indlandsdval-
arinnar náð. Áreitið þar var gíf-
urlegt en ég held að einmitt
46