Morgunblaðið - 02.06.2016, Blaðsíða 23

Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug vegna andláts og útfarar elskulegs
sambýlismanns míns, föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
HJALTA ÞÓRÐARSONAR,
fv. skrifstofustjóra MBF,
Ástjörn 2, Selfossi.
.
Margrét Sturlaugsdóttir,
Rúnar Hjaltason, Elísabet Jensdóttir,
Heimir Hjaltason, Ingibjörg Gunnarsdóttir,
Arna Hjaltadóttir, Kjartan Ólafsson,
Sóley Hjaltadóttir, Ólafur Jónsson,
Svala Hjaltadóttir, Júlíus Eyjólfsson,
Hjaltey Rúnarsdóttir, Andrés Ásgeirsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
bar á góma í okkar spjalli sem og
auðvitað gegnum lestur einhverra
af þeim fjölmörgu bókum og ritum
sem eftir hann liggja sem höfund,
ritstjóra eða hvatamann að út-
gáfu.
Ég vil fyrst og fremst þakka
Einari Laxness að leiðarlokum
ánægjuleg kynni og stuðning.
Hans verður saknað í okkar fé-
lagsskap og tómlegt til þess að
hugsa að eiga þess ekki von að
hitta hann, ekki síst þegar hinn
góði félagsskapur eldri vinstri
grænna tekur upp þráðinn að
hausti.
Ég votta aðstandendum samúð
mína.
Steingrímur J. Sigfússon.
Það var gaman á stjórnarfund-
um í Sögufélagi í forsetatíð Einars
Laxness. Við Sigríður Erlends-
dóttir, Ragnheiður og fjölmennur
hópur karlmanna áttum fjörugar
umræður um þjóðfélagsmál áður
en gengið var til formlegrar dag-
skrár. Þetta voru langir fundir en
maður fann ekki fyrir tímanum. Í
minningunni er eins og allir hafi
haft miklu meiri tíma þá. Það var
einnig mikið félagslíf tengt stjórn-
arsetunni og var Elsa ávallt með
Einari. Það var bara svo gaman að
hittast.
Einar var forseti á árunum
1978-1988, og fetaði þar í fótspor
afa síns, Einars Arnórssonar ráð-
herra og sagnfræðings, sem var
forseti á árunum 1935-1955. Hér
er ekki ætlunin að gera úttekt á
sagnfræðingnum Einari Laxness
enda væri það langt mál. Mig
langar eingöngu til að nefna nokk-
ur rit Einars sem mér finnst sér-
lega merkileg. Í fyrsta lagi Ís-
landssaga a til ö sem var og er
stórvirki, grundvallarrit í Íslands-
sögu – á borði flestra sagnfræð-
inga og sennilega sú bók sem mað-
ur hefur oftast flett upp í.
Ómetanlegt uppsláttarrit fyrir
kennslu og rannsóknir í Íslands-
sögu. Hitt ritið eru rúmar 500
blaðsíður af bréfaskiptum Jóns
Guðmundssonar og Jóns Sigurðs-
sonar með skýringum sem Einar
gaf út á vegum Þjóðskjalasafns Ís-
lands fyrir um tíu árum. Bréf eru
frumheimildir, einn eftirlætis-
heimildaflokkur sagnfræðinga.
Þær breytast ekki en túlkun á
þeim gerir það og munu kynslóðir
ókominna sagnfræðinga stöðugt
hafa gagn af þeim. Í forsetatíð
Einars var útgáfustarf Sögufélags
í blóma. Helst vil ég nefna í því
sambandi að ný ritröð sá dagsins
ljós, Safn Sögufélags, rit þýdd úr
torskildum tungumálum eins og
tékknesku og latínu, um Ísland og
Íslendinga, í umsjón Helga Þor-
lákssonar prófessors.
Auk þess að vera merkur sagn-
fræðingur var Einar skemmtileg-
ur, hjartahlýr, hress, glaðlegur og
mikill vinur. Ég votta Elsu og allri
fjölskyldunni innilega samúð.
Anna Agnarsdóttir.
Kveðja frá Sögufélagi
Einar Laxness sagnfræðingur
er fallinn frá eftir langa og starf-
sama ævi og varði hann drjúgum
tíma í þágu Sögufélags um ára-
tugaskeið. Hann ritaði grein um
aldarsögu félagsins árið 2002, en
þá voru liðnir meira en fjórir ára-
tugir síðan hann settist fyrst í
stjórn þess árið 1961.
Við sem komum síðar til liðs við
sagnfræðina minnumst Einars
sem mikils Sögufélagsmanns, sem
ávallt bar hag þess fyrir brjósti,
lét sig framgang þess mikið varða
og mætti á fundi og samkomur fé-
lagsins allt fram á síðasta dag.
Ekki eru nema nokkrar vikur liðn-
ar síðan hann kom síðast og fagn-
aði með félaginu þegar ný bók
kom út.
Einar settist í stjórn Sögu-
félags árið 1961, var 17 ár stjórn-
armaður og var jafnframt einn rit-
stjóra tímaritsins Sögu á árunum
1973-1978. Þá tók hann við sem
forseti félagsins, trúnaðarstarfi
sem hann sinnti af alúð og elju-
semi í tíu ár allt fram til ársins
1988. Tímaritið Saga hefur verið
flaggskipið í útgáfu félagsins frá
því það byrjaði að koma út árið
1949. Á því tímabili sem Einar var
ritstjóri ásamt Birni Teitssyni og
Birni Sigfússyni efldist ritið, for-
síða þess var endurnýjuð og ýms-
ar efnislegar nýjungar komu
fram. Í forsetatíð Einars efldist
Sögufélag og dafnaði það einnig
vel, félagsmenn hafa aldrei verið
fleiri, útgáfusviðið var víkkað út
og farið var að gefa út þýdd rit síð-
ari alda, Íslandssögu fyrir al-
menning og bækur ætlaðar til
kennslu.
Auk þess að koma að útgáfu-
málum og ritstjórn á vegum Sögu-
félags var Einar virkur í fræði-
störfum meðfram kennslu og
öðrum störfum. Liggja eftir hann
mörg rit og ber sérstaklega að
draga fram í dagsljósið stórmerkt
uppflettirit um Íslandssögu sem
gefið hefur verið út í þrígang, síð-
ast árið 2015. Það rit mun lengi
halda nafni hans á lofti.
Sögufélag sendir ekkju Einars,
börnum og fjölskyldu innilegar
samúðarkveðjur og þakkar og
minnist alls hins óeigingjarna
starfs sem hann vann á vettvangi
félagsins.
Fyrir hönd félagsins,
Hrefna Róbertsdóttir,
forseti Sögufélags.
Kveðja frá Þjóðskjalasafni
Einar Laxness var sagnfræð-
ingur og starfsmaður Þjóðskjala-
safns Íslands og skilaði þar af-
bragðsgóðu verki. Hann hóf störf
sem skjalavörður árið 1993 og lét
af því starfi árið 2001 þegar hann
varð sjötugur.
Í ljósi reynslu hans og þekking-
ar voru Einari einkum falin sér-
verkefni. Rannsóknir og annar
undirbúningur vegna sýninga og
samning sýningartexta var drjúg-
ur hluti verka hans. Hann kom
m.a. að uppsetningu þriggja
stórra sýninga safnsins á þessum
árum. Sýningin „Fram til fullveld-
is“ var opnuð í núverandi lestrar-
sal Þjóðskjalasafns 1. desember
1993, „Leiðin til lýðveldis“ var
haldin í samstarfi við Þjóðminja-
safn í Morgunblaðshúsinu og
hófst sumarið 1994 og loks var
„Kristni í 1000 ár“ opnuð í Safna-
húsinu árið 2000. Auk þess kom
hann að öðrum minni sýningum.
Þá vann Einar við ráðgjöf í marg-
víslegum málum og ekki má
gleyma að hann var afburðagóður
yfirlesari hvers konar sérfræði-
texta, enda sjálfur afar góður
penni.
Eftir formleg starfslok var Ein-
ar viðloðandi safnið í nokkur ár á
meðan hann lauk vinnu við útgáfu
bréfa Jóns Guðmundssonar, rit-
stjóra Þjóðólfs, til Jóns Sigurðs-
sonar. Þau komu út í bókinni Jón
Guðmundsson ritstjóri, Bréf til
Jóns Sigurðssonar forseta 1855-
1875, sem Þjóðskjalasafn gaf út
árið 2007. Áður hafði hann tekið
saman bréf Jóns Guðmundssonar
til sama viðtakanda frá árunum
1845-1855. Þau birtust í ritinu
Bréf til Jóns Sigurðssonar. Úrval,
2. bindi, sem út kom á vegum
Bókaútgáfu Menningarsjóðs og
Þjóðvinafélagsins árið 1984. Ein-
ari var umhugað um að ljúka
þessu verki.
Einar var vel liðinn enda ákaf-
lega ljúfur í allri umgengni og
hjálpsamur öllum sem til hans
leituðu. Hann var hafsjór af fróð-
leik um sögu lands og þjóðar og
þess nutu samstarfsmenn hans í
safninu ríkulega. Þar var ekki
komið að tómum kofunum.
Einar sýndi Þjóðskjalasafni og
starfsmönnun þess ræktarsemi
eftir að störfum hans lauk þar.
Hann heimsótti oft safnið og fyrr-
verandi samstarfsmenn sína þar.
Síðasta heimsókn Einars var í lok
aprílmánaðar, þegar hann þáði
boð safnsins í útgáfuteiti. Að venju
var Einar glaður og kátur og
áhugasamur um málefni safnsins.
Fyrir hönd starfsmanna Þjóð-
skjalasafns færi ég eftirlifandi
eiginkonu Einars, Elsu Jónu
Theódórsdóttur, og fjölskyldu
hans einlægar samúðarkveðjur.
Eiríkur G. Guðmundsson
þjóðskjalavörður.
MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 2. JÚNÍ 2016
✝ Kristján Brynj-ólfur Kristjáns-
son fæddist í Borg-
arnesi 4. ágúst
1944. Hann lést á
hjúkrunarheimilinu
Ási í Hveragerði 16.
maí 2016.
Foreldrar hans
voru Kristján M.
Kristjánsson kaup-
maður, f. 31. októ-
ber 1909, d. 29. júní
1998, og Ingibjörg Brynjólfs-
dóttir húsmóðir, látin. Systkini
Kristjáns Brynjólfs voru Bryndís
Friðþjófsdóttir, f. 3. desember
1938, látin, Brynhildur Krist-
jánsdóttir, f. 27. maí 1948, d. 20.
nóvember 2013, og Hans-Kon-
rad Kristjánsson, f. 1958.
Þann 17. júlí 1965 gengu þau
ber 1987, Alexander Már Bene-
diktsson, f. 17. desember 1994,
Rebekka Rut Benediktsdóttir, f.
11. janúar 1998, og Ísabella Mar-
grét Benediktsdóttir, f. 14. októ-
ber 2004.
Binni var sendur í fóstur hjá
Sigríði í Sólheimatungu í Borg-
arfirði frá fimm ára aldri en
fluttist 14 ára heim í föðurhús að
Borgarholtsbraut í Kópavogi.
Hann útskrifaðist úr Barnaskóla
Mýrasýslu, Varmalandi, vorið
1958 en stundaði síðan nám í
Kópavogsskóla. Eftir útskrift
þaðan hóf hann nám í þjóna- og
veitingaskólanum og útskrif-
aðist þaðan 1965. Fljótlega eftir
útskrift fluttust þau hjónin til
Svíþjóðar, bjuggu í Klippan, en
komu síðan heim 1967. Eftir
heimkomu starfaði hann sem
þjónn á ýmsum stöðum eins og í
Klúbbnum, Glaumbæ, Hótel
Sögu en þó lengst af á Hótel
Loftleiðum.
Útför Kristjáns verður gerð
frá Digraneskirkju í dag, 2. júní
2016, klukkan 13.
Kristján Brynjólfur
og Kristbjörg Jó-
hannsdóttir, f. 30.
janúar 1944, í
hjónaband. Börn
þeirra eru Ingi-
björg
Brynjólfsdóttir, f.
12. apríl 1966, og
Benedikt Már
Brynjólfsson, f. 13.
nóvember 1968.
Kristján Brynjólfur
og Kristbjörg slitu samvistum
árið 1979. Barnabörnin eru: Al-
mar Þór Ingason, f. 2. desember
1987, Brynjar Þór Ingason, f. 4.
júní 1989, d. 19. desember 2010,
Fannar Þór Ingason, f. 4. maí
1994, Benedikt Már Ingibjarg-
arson, f. 20. október 2010, Aron
Aminov Benediktsson, f. 8. októ-
Elsku hjartans pabbi minn, nú
er komið að leiðarlokum að sinni.
Mínar bestu minningar eru
þegar ég var gutti og við fjölskyld-
an vorum öll saman.
Þá varstu svo sannarlega besti
pabbi sem ég gæti óskað mér. Þú
varst fyrirmyndin mín og ég leit
upp til þín. Þú kenndir mér að
hjóla, smíðaðir meira að segja hjól
handa mér. Þegar þú varst að
þjóna elti ég, litli pabbastrákur-
inn, þig í jakkafötunum mínum.
Ég vildi vera svona flottur eins og
pabbi.
Ég var ungur að árum þegar þú
byrjaðir að veikjast, það skiptust á
skin og skúrir í lífi þínu. Kannski
sýndi ég ekki alltaf hvað ég elskaði
þig, en það gerði ég svo sannar-
lega. Þú varst eini pabbi minn og
er ég líkur þér og er stoltur af því.
Þú varst sannkallað glæsimenni
með sterka andlitsdrætti sem ég
hef frá þér.
Enginn veit hvað átt hefur fyrr
en misst hefur og á það vel við hér.
Ég hélt að við hefðum mikið meiri
tíma saman. Þetta skyndilega frá-
fall þitt sýnir mér að maður á að
vera duglegri að rækta fjölskyld-
una sína. Við vitum aldrei hvað
morgundagurinn ber í skauti sér.
Þar til næst, pabbi minn.
Sumir hverfa fljótt úr heimi hér
skrítið stundum hvernig lífið er,
eftir sitja margar minningar
þakklæti og trú.
Þegar eitthvað virðist þjaka mig
þarf ég bara að sitja og hugsa um þig,
þá er eins og losni úr læðingi
lausnir öllu við.
Þó ég fái ekki að snerta þig
veit ég samt að þú ert hér,
og ég veit að þú munt elska mig
geyma mig og gæta hjá þér.
(Ingibjörg Gunnarsdóttir)
Þinn sonur,
Benedikt.
Elsku afi okkar, nú er komið að
kveðjustund, fyrr en við bjugg-
umst við.
Afi í Hveragerði eins og við
systkinin sögðum alltaf. Við fórum
oft í bíltúr til þín á Ás. Þegar við
vorum minni og á meðan Eden var
enn til skruppum við þangað og þú
keyptir ís fyrir okkur og settir
pening í apann góða.
Elsku afi, þú varst mikil barna-
gæla og gladdist alltaf mikið við að
hitta okkur. Það eiga sko ekki allir
afa sem prjónar, en það áttum við.
Allar peysurnar, sokkarnir og
vettlingarnir sem þú gerðir. Þú
varst snillingur með prjónana. Það
er mikill söknuður við brotthvarf
þitt. Við sendum pabba, Ingu,
Konna bróður þínum, ömmu og
hinum barnabörnum þínum inni-
legar samúðarkveðjur. Við kveðj-
um þig með þessu fallega ljóði:
Snert hörpu mína, himinborna dís,
svo hlusti englar guðs í Paradís.
Við götu mína fann ég fjalarstúf
og festi á hann streng og rauðan skúf.
Úr furutré, sem fann ég út við sjó,
ég fugla skar og líka úr smiðjumó.
Í huganum til himins oft ég svíf
og hlýt að geta sungið í þá líf.
Þeir geta sumir synt á læk og tjörn,
og sumir verða alltaf lítil börn.
En sólin gyllir sund og bláan fjörð
og sameinar með töfrum loft og jörð.
Ég heyri í fjarska villtan vængjaþyt
Um varpann leikur draumsins
perluglit.
Snert hörpu mína, himinborna dís,
og hlustið, englar guðs í Paradís.
(Davíð Stefánsson)
Þín afabörn,
Alexander Már og
Rebekka Rut.
Minn elskulegi bróðir, Kristján
Brynjólfur Kristjánsson, kvaddi
þennan heim 16. maí síðastliðinn.
Faðir okkar kynntist móður minni
Reinholde Konrad Kristjánsson,
Konný, sem kom til landsins frá
Þýskalandi 1949. Hófu þau búskap
saman og fluttu á Borgarholts-
brautina í Kópavogi í apríl 1958,
þá var ég einungis þriggja mánaða
gamall. Síðar sama árið fluttist
Binni til okkar og bjó hjá okkur
allt frá 14 ára aldri til 21 árs aldurs
þegar hann flutti út til Svíþjóðar
Binni útskrifaðist vorið 1958 úr
Barnaskóla Mýrasýslu í Varma-
landi. Bar strax á handlagni hans,
en hann var klár bæði í handa-
vinnu og teikningu og hafði fallega
rithönd. Síðan hóf hann nám í
Kópavogsskóla og í framhaldi
ákveður Binni að læra til þjóns í
þjóna- og veitingaskólanum. Binni
útskrifaðist sem þjónn árið 1965
og fékk þar viðurkenningu fyrir
góða skreytingu.
Helsta áhugamál Binna var
fuglar; hann elskaði þá og einnig
tónlistina. Enda er til falleg mynd
af honum brosandi þar sem hann
heldur á stálpuðum kríuungum.
Það voru líka endur heima á hans
vegum en hann ræktaði einnig ótal
fugla seinna á lífsleiðinni. Tónlist-
in átti einnig hug hans allan. Hann
spilaði á gítar, stundum á raf-
magnsgítar, frá því að ég man eftir
mér og átti fullt af poppplötum
sem ég spilaði í botni löngum
stundum á grammófóninum hans.
Hann spilaði í hljómsveit sem hét
Kiss og þannig kynntist hann
verðandi konu sinni, Kristbjörgu
Jóhannsdóttur, þegar hann spilaði
með hljómsveitinni í húsmæðra-
skólanum.
Þau giftu sig 17. júlí 1965 og
fluttu síðan til Klippan í Svíþjóð.
Þar starfaði hann sem þjónn
næstu tvö árin þangað til þau
fluttu aftur heim og bjuggu hjá
okkur um stund þangað til þau
fluttu í Freyjugötu 1.
Heimili þeirra var fyrirmyndar-
heimili, eftirminnileg eru öll
ánægjulegu hátíðarboðin og heim-
sóknirnar. Sundum var ég látinn
passa Ingibjörgu og Benedikt
litla, við spiluðum spil og mikado,
hlustuðum á plötur sem þau áttu
eða Binni tók einfaldlega lagið.
Sérstaklega hafði ég unun af því
þegar hann spilaði heima á orgelið
hans pabba með miklum tilþrifum
þegar svo bar undir.
Eftir að Binni kom frá Svíþjóð
brást andlega hliðin og hún spilaði
ekki alltaf með. Oft ræddu feðg-
arnir um veikindamál þegar Binni
kom í heimsókn, um leið og hann
endurnýjaði víxlana stundvíslega,
en hann var alltaf mjög passasam-
ur í fjármálum. Í Binna bjó af-
skaplega góð sál. Honum þótti
mjög vænt um börnin sín og
barnabörnin og einnig um Borg-
arholtsbrautina, heimilið sem
hann ólst upp á. Eftir að Binni
skildi við Kristbjörgu héldu þau
alltaf sambandi og voru vinir og
hann gat ætíð leitað til hennar
þegar honum lá eitthvað þungt á
hjarta. Binni fluttist síðar á Ás í
Hveragerði og bjó þar til æviloka.
Þar hafði hann í herbergi sínu af
og til finkur og páfagauka en hann
prjónaði einnig undurfagrar peys-
ur.
Binni var afskaplega myndar-
legur ungur maður. Hann var ætíð
mikill snyrtipinni. Sem krakki
minnist ég þess ætíð þegar hann
var að hafa sig til, klæðast hvítri
skyrtu, bera á sig Old Spice rak-
spíra og brilljantín í hárið. Binni
var einn af bestu þjónum landsins
og fékk meðal annars Nixon-næl-
una sem þakklæti fyrir góð þjón-
ustustörf.
Mér þótti vænt um það í minni
síðustu heimsókn til hans, sem ég
vil minnast, þegar ég gaf honum
rakspírann og hann bar hann á sig
og naut þess virkilega. Ég faðmaði
hann og kvaddi með þeim orðum
að ég ætlaði að koma aftur til hans.
Ég vil kveðja Binna með því að
þakka honum fyrir allt það góða
sem hann sýndi mér í lifanda lífi.
Hans Konrad Kristjánsson.
Komið er að leiðarlokum okkar
í þessari jarðvist og þú floginn á
vit nýrra ævintýra. Í nýjum heimi
þar sem engar hömlur eru, sál og
líkami heil að nýju.
Kristján, þú varst tengdapabbi
minn í þó nokkur ár og sá eini sem
ég hef haft. Þú ert afi barnanna
minna tveggja. Þú varst ríkur
maður af barnabörnum, en þér
hlotnaðist að eignast átta. Ég hef í
gegnum árin heyrt ófáar sögurnar
af þér þegar þú varst upp á þitt
besta. Ég veit að þú varst snilld-
arþjónn, ávallt flottur í tauinu og
svo myndarlegur að eftir þér var
tekið.
Þú varst alltaf hreinn og beinn
og sagðir það sem þér fannst, en
að sama skapi varstu stundum við-
kvæmur fyrir gagnrýni. Þú varst
listaverkamaður í höndunum og
ófáar peysurnar hafa flogið úr
höndum þínum. Þú varst mjög
vandvirkur í því sem þú tókst þér
fyrir hendur.
Í gegnum tíðina hefur þú alltaf
haft mikinn áhuga fyrir dýrum og
þá aðallega fuglum. Síðustu æviár-
in varstu með mikinn félagsskap
af fuglunum þínum.
Fjölskylda þín og aðrir ástvinir
hafa misst mikið með brottför
þinni. Við sjáumst síðar, Kristján
minn. Ég sendi börnum þínum
Ingibjörgu og Benedikt, barna-
börnum og öðrum ástvinum inni-
legar samúðarkveðjur.
Ó, leyf mér þig að leiða
til landsins fjalla heiða
með sælu sumrin löng.
Þar angar blóma breiða
við blíðan fuglasöng.
Þar aðeins yndi fann ég
þar aðeins við mig kann ég
þar batt mig tryggða band
því þar er allt sem ann ég,
það er mitt draumaland.
(Jón Trausti)
Katrín Ósk Adamsdóttir.
Kristján Brynjólf-
ur Kristjánsson
Maðurinn minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
BIRGIR ARI EINARSSON,
fyrrverandi skólastjóri,
Ásvegi 28,
Breiðdalsvík,
andaðist á hjartadeild Landspítalans 29. maí. Útförin fer fram frá
Heydalakirkju í Breiðdal laugardaginn 4. júní klukkan 11.
.
Auður Stefánsdóttir og fjölskylda.
Röng undirskrift.
Í gær, miðvikudaginn 1. júní,
birtist rangt nafn við minn-
ingargrein. Undir grein móð-
ur um Regínu Sif Mar-
inósdóttur stóð Elín
Sigurðardóttir en móðir Reg-
ínu er Guðbjörg Birkis Jóns-
dóttir.
LEIÐRÉTT