Morgunblaðið - 09.07.2016, Qupperneq 33

MINNINGAR 33
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 9. JÚLÍ 2016
✝ María Krist-insson
Bruchne, fæddist
13. september 1928
í þýsku borginni So-
pot, rétt við pólsku
landamærin. Hún
lést á Heilbrigð-
isstofnun Þing-
eyinga 27. júní
2016.
Foreldrar henn-
ar voru María og
Franz Bruchne. Systkini Maríu
voru: Hans Alfreð, Bruno, Hildi-
gard, Fridel, Margot, Gertrud og
Sigfrid, öll látin nema Margot.
María giftist 8. september 1951
Kristjáni Kristinssyni, f. 9. jan-
úar 1919, d. 14. apríl 1995, frá
Nýhöfn á Melrakkasléttu. For-
eldrar hans voru hjónin Kristinn
Kristjánsson, bóndi og járn-
smiður í Nýhöfn, og Sesselja
Benediktsdóttir. Systkini Krist-
jáns voru: Helga Sigríður, Bene-
dikt, Steinar, Sigurður Jóhann
og Guðmundur sem eru öll látin.
Börn Kristjáns og Maríu eru: 1)
Wolfgang Jóhann, kjörsonur
Kristjáns, f. 23. nóvember 1949,
d. 29. apríl 1971. 2) Kristinn, f.
18. nóvember 1951, d. 26. nóv-
ember 1980. Dóttir hans og Guð-
Jóhanns Kristins er Chrystian
Oliwier. c) María Margrét, f. 23.
febrúar 1992, sambýlismaður
hennar er Guðmundur Fannar
Sigurbjörnsson og synir þeirra
eru Stefán Þór og Kristinn
Freyr. 4) Hans Alfreð, f. 10. des-
ember 1960.
María var ein af mörgum ung-
um þýskum konum sem komu til
starfa á Íslandi 1949. María var
ráðin kaupakona í Nýhöfn á Mel-
rakkasléttu og kom þangað 11.
júní 1949. María festi þegar ræt-
ur við Nýhöfn og 1952 byggðu
þau Kristján sér íbúðarhús á
sléttri flöt upp af suðvesturbotni
Leirhafnarvíkur og fékk það
réttnefnið Sandvík. Kristján og
María voru með hefðbundinn
sauðfjárbúskap til ársins 1978 en
áður og eftir það stundaði Krist-
ján grásleppuveiðar og sótti
ýmsa vinnu utan heimilis. María
sinnti heimilinu af dugnaði, tók
fullan þátt í búskapnum og brá
sér upp á traktor ef því var að
skipta. Þá vann hún um tíma ut-
an heimilis, m.a. við rækju-
vinnslu á Kópaskeri. María bjó
áfram í Sandvík eftir andlát
Kristjáns en flutti 2007 til Kópa-
skers og þaðan lá leiðin í
Hvamm, Dvalarheimili aldraðra
á Húsavík.
Útför Maríu verður gerð frá
Snartarstaðakirkju í dag, 9. júlí
2016, klukkan 14.
rúnar Bjarnadóttur
er Ásdís Ester, f. 31.
mars 1973, maki
Kristmundur Óli
Jónsson og eru börn
þeirra Tómas
Darri, Guðrún Sif
og Bjarni Freyr.
Sambýliskona
Kristins var Guðrún
Eiríksdóttir, f. 6.
mars 1979, og sonur
þeirra er Kristján,
f. 12. júní 1979, kvæntur Hrafn-
hildi Björk Brynjarsdóttur. Börn
þeirra eru Tinna Sóley og Gabrí-
el Kristinn. 3) María, f. 25. nóv-
ember 1954. Sonur Maríu og
Skúla Sverrissonar er Vignir, f.
26. október 1975. Börn Vignis og
fyrrverandi sambýliskonu, Elísu
Ýrar Sverrisdóttur eru Victoría
Elma, Sverrir Franz og Gabríela
Dóra. Sambýlismaður Maríu var
Haukur Þórisson. Börn Maríu og
Hauks eru: a) Þórir Rafn, f. 24.
júlí 1984. Dóttir hans og Sig-
urbjargar Tinnu Hallgríms-
dóttur er Elísabet María. Sam-
býliskona Þóris er Dagmar
Þráinsdóttir. b) Jóhann Kristinn
f. 20. október 1987, sambýlis-
kona hans er Sylwia Krawczyk
og sonur hennar og kjörsonur
Það ríkti eftirvænting norður á
Sléttu vorið 1949. Beðið var eftir
ungum þýskum kaupakonum í
Leirhöfn, Nýhöfn og Grjótnes. Svo
birtust þær 11. júní, hver annarri
myndarlegri og þeim var fagnað
með gestrisni og góðvild. Vísast að
ungu mennirnir hafi þá þegar
hugsað sér nánari kynni og þannig
fóru líka leikar; Hildur giftist í
Grjótnes og þeir Nýhafnarbræður,
Steinar og Kristján, kvæntust Jó-
hönnu og Maríu og byggðu sín ný-
býli úr Nýhafnarjörð.
Þýsku stúlkurnar aðlöguðust
fljótt íslenskum aðstæðum. „Var
ekki erfitt að koma hingað norður
á hjara úr því fallega og frjósama
Þýskalandi,“ spurði ég Maríu.
„Nei, nei, og það var dásamlegt –
að geta gengið óhrædd út og lagt
sig úti í móa, horft á sólina í kyrrð
og öryggi.“ Hér festi María rætur;
stofnaði sitt íslenska heimili í
Sandvík og eignaðist fjögur börn –
á sama aldri og við Miðtúnsbræður
og stutt á milli heimilanna. Leiðir
spunnust saman; alla daga – vikur
– mánuði og ár; úti sem inni; við
sauðburð, göngur og heyskap; á
sjó, á ferðalögum og vinnustöðum.
Þetta var í þá daga. Svo var hleypt
heimdraganum og leiðir lengdust.
Alltaf var samt jafn gaman að hitt-
ast – vinna saman, segja sögur og
hlæja. Ekki þarf að fjölyrða um
þátt Maríu í þessu kompaníi – hún
var einfaldlega mamma krakk-
anna í Sandvík.
Svo kom höggið stóra; Volli
frændi í Sandvík drukknaði, aðeins
21 árs, er smábát hvolfdi á Leir-
hafnarvík og Kiddi, bróðir hans,
hætt kominn. Þetta var mikið áfall
fyrir Sandvíkurheimilið og enn var
höggvið í sama knérunn tíu árum
síðar er Kristinn, þá tveggja barna
faðir í sambúð, drukknaði ásamt
öðrum manni er bátur þeirra fórst
í ofviðri á Öxarfirði.
Áfallahjálp var ekki til sem þörf
hefði verið á, ekki síst fyrir systk-
inin á mótunarskeiði og víst varð
Kristján aðeins hálfur maður á eft-
ir. María virtist standa þetta ótrú-
lega af sér; með óbilandi trú á Guð
og vissu um endurfundi. Já, María
í Sandvík var sterk kona. Í Sand-
vík vildi hún búa og eftir lát Krist-
jáns var hún þar áfram í því sam-
félagi sem henni þótti vænst um.
Svo fór að fækka og hún sá eftir
byggðinni sem eitt sinn var og hús-
unum sem stóðu auð og fagnaði því
er við hjónin hófum endurbygg-
ingu Nýhafnar. Hún gaf okkur
hlut sinn í þeirri eign, kom daglega
og fylgdist með framkvæmdum og
þegar við „fluttum inn“ kom hún
með veggklukkuna sem tengdafor-
eldrar hennar höfðu fengið á gull-
brúðkaupsdegi – sagði hana eiga
heima í Nýhöfn. Hún prjónaði
lopapeysur á Miðtúnsstrákana
fullorðna og fagnaði afkomendum
þeirra sem sínum eigin og steikti
kleinur beint upp í Skugga – hund
eins þeirra.
María var orðin þreytt og þráði
hvíldina; dauðann hræddist hún
ekki. Hún hlakkaði til endurfunda
með Stjána sínum og Volla og
Kidda. Guð almáttugur uppfylli þá
ósk hennar.
Við Miðtúnsbræður og fjöl-
skyldur okkar þökkum Maríu
samfylgd á langri leið. Við Krist-
jana þökkum henni tryggðina og
allar heimsóknirnar í Nýhöfn.
Börnum og öðrum afkomendum
Maríu vottum við okkar einlæg-
ustu samúð.
Farðu í friði, elsku María, á
fund Guðs sem blessi þig og varð-
veiti alla tíð.
Níels Árni Lund.
Fallin er frá María Kristinsson
frá Sandvík á Melrakkasléttu.
María var ein af þýsku stúlkunum
sem komu til Íslands árið 1949 og
réðu sig til vinnu á sveitaheimilum.
Það komu þrjár stúlkur á Sléttuna,
María, Jóhanna og Hildur. María
giftist ungum bóndasyni, Kristjáni
Kristinssyni frá Nýhöfn á Sléttu
en Jóhanna sem var móðir mín,
giftist bróður hans Steinari og
Hildur settist að á Grjótnesi og
giftist Birni Björnssyni. Það var
því lítið samfélag þýskra kvenna á
Leirhafnartorfunni og myndi nú
eflaust vera kallað fjölmenningar-
samfélag.
Þessi tími einkenndist af mikl-
um breytingum, vélvæðing og nýir
búskaparhættir voru að ryðja sér
til rúms. Unga fólkið hugsaði stórt
og það voru mikil verkefni fram
undan. María og Kristján byggðu
upp nýbýlið Sandvík og systkini
Kristjáns, Helga og Steinar
byggðu einnig nýbýlin Miðtún og
Reistarnes ásamt sínum mökum.
Mikil hjálpsemi og samheldni ein-
kenndi þetta unga fólk og þarna
var gott að alast upp. María var
sérstaklega dugleg og rak sitt
heimili af miklum myndarskap.
Allt grænmeti var ræktað og var
margt af því nýnæmi í íslenskum
sveitum en það sem stendur upp
úr í minningunni er hvað María og
Stjáni voru samheldin og góð við
hvort annað.
Það var alveg sama þó að ald-
urinn færðist yfir, glettni, hlýja og
væntumþykja einkenndu sam-
skipti þeirra.
María var mjög heilsteypt
manneskja því þrátt fyrir að lífið
færi oft um hana ómjúkum hönd-
um þá var hún alltaf jafn jarðbund-
in og með sitt á hreinu. Hún upp-
lifði sem unglingur hörmungar
seinni heimsstyrjaldarinnar en
einnig missti hún tvo yndislega
syni í hafið sem var henni mikil
raun. Það er svo með sterkar per-
sónur að þær rétta úr sér eftir
áföllin, bæta þeim í reynslubank-
ann og þannig var María. Hún hélt
áfram með lífið sitt og gerði það
vel.
Það var alltaf jafn ánægjulegt
að koma í Sandvík og hitta þessi
góðu hjón og síðan Maríu eftir að
Kristján féll frá. Seinustu árin bjó
María á Kópaskeri og kom ég til
hennar í síðustu ferð minni á
heimaslóðir. Þar hafði hún búið sér
fallegt heimili og fór allra sinna
ferða þó að hún þyrfti að fara niður
erfiðar tröppur. Henni fannst allt-
af mikilvægt að hreyfa sig daglega
og gafst ekki upp á því.
Hún var glettin og glaðvær eins
og hún var vön og áttum við gott
spjall. Þegar heilsunni fór að
hraka fór María síðan á dvalar-
heimilið Hvamm á Húsavík.
Nú er komið að leiðarlokum hjá
Maríu minni og trúi ég því að hún
sé nú í hlýjum faðmi Stjána síns og
drengjanna sinna. Farðu vel,
María mín.
Aðalheiður H.M.
Steinarsdóttir.
María Kristinsson
Vesturhlíð 2 Fossvogi | Sími 551 1266 | útför.is
Með kærleik og virðingu
Útfararstofa Kirkjugarðanna
Útfarar- og lögfræðiþjónusta
Við erum til staðar
þegar þú þarft á
okkur að halda
Við önnumst alla þætti undir-
búnings og framkvæmd útfarar
ásamt vinnu við dánarbússkiptin.
Við þjónum með virðingu og
umhyggju að leiðarljósi
og af faglegum metnaði.
Guðmundur Baldvinsson
Frændi okkar og vinur,
BENEDIKT Þ. JÓNSSON
frá Hrísum í Víðidal,
lést á Heilbrigðisstofnun Vesturlands,
Akranesi, þann 11. júní.
Útför hefur farið fram að ósk hins látna.
.
Ættingjar og vinir.
Okkar ástkæra
EYGLÓ H. HALLDÓRSDÓTTIR,
lést á Hrafnistu, Reykjavík, 28. júní.
Útför hennar fer fram frá Fossvogskapellu
þriðjudaginn 19. júlí kl. 15.
Starfsfólki á deild F-3 á Hrafnistu eru
færðar bestu þakkir fyrir góða umönnun.
.
Aðstandendur.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SIGRÍÐUR GUÐNÝ BJARNVEIG
GEORGSDÓTTIR,
Skúlaskeiði 18, Hafnarfirði,
verður jarðsett frá Hafnarfjarðarkirkju
miðvikudaginn 13. júlí klukkan 13.
.
Guðrún Albertsdóttir, Sverrir Jakobsson,
Albert S. Albertsson, Ingibjörg H. Bjarnadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur faðir okkar og tengdafaðir,
GUÐLAUGUR HENRIKSEN,
Siglufirði,
lést miðvikudaginn 29. júní. Útförin fer fram
frá Siglufjarðarkirkju fimmtudaginn 14. júlí
klukkan 11.
.
Sigrún G. Henriksen, Petter Stokke,
Ásta Henriksen,
Ólafur H. Henriksen, Lilja Sveinsdóttir,
Elín Henriksen, Bjarni Sv. Ellertsson.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug vegna andláts og útfarar okkar
ástkæra
EIÐS JÓNSSONAR
frá Gauksstöðum á Skaga,
til heimilis að Heiðarbrún 2,
Stokkseyri.
Sérstakar þakkir til Íslenska gámafélagsins og Kvenfélags
Stokkseyrar.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
.
Hulda Rúnarsdóttir.
Mig langar að
minnast vinkonu
minnar, Guðríðar
Friðlaugar Guðjónsdóttur, eða
Laugu eins og hún var yfirleitt
kölluð.
Við Lauga kynntumst þegar ég
bjó með fjölskyldu minni á Dunki í
Hörðudal í Dalasýslu, en það er
stutt á milli Dunks og Emmu-
bergs þar sem Lauga og Guð-
mundur, maður hennar, bjuggu
með börnum sínum.
Við Lauga urðum fljótt góðar
vinkonur enda höfðum við mjög lík
áhugamál. Lauga hafði verið í hús-
mæðraskólanum á Staðarfelli og
hafði mikinn áhuga á allri handa-
vinnu. Um árabil prjónaði hún
lopapeysur og seldi. Lauga hafði
einnig mikinn áhuga á garðyrkju
og ræktaði fallegan blómagarð á
Emmubergi. Hún hafði ríka feg-
Guðríður Friðlaug
Guðjónsdóttir
✝ Guðríður Frið-laug Guðjóns-
dóttir fæddist 1.
nóvember 1926.
Hún lést 25. júní
2016.
Guðríður var
jarðsungin 5. júlí
2016.
urðartilfinningu og
falleg handavinna og
blómarækt veittu
henni mikla gleði.
Lauga og Guð-
mundur byggðu upp
jörðina Emmuberg
af miklum myndar-
skap. Þau keyptu
nærliggjandi jarðir
til að hafa meira land
fyrir skepnurnar og
byggðu nýtt íbúðar-
hús og útihús á jörðinni.
Lauga var glöð og kjarkmikil
kona og hún var einnig mjög dug-
leg. Hún hikaði ekki við að fara á
vertíð í fiskvinnu til að auka tekjur
heimilisins og í mörg haust unnu
hún og Kristín, dóttir hennar, í
sláturhúsinu í Búðardal, bæði við
slátrunina á daginn og þrif í slát-
urhúsinu á kvöldin.
Lauga og Guðmundur voru góð
heim að sækja, þau voru gestrisin
og höfðu gaman af að taka vel á
móti fólki.
Ég kveð góða vinkonu með
söknuði og þakka henni vináttu
hennar og góð og skemmtileg
kynni á liðnum árum.
Jóhanna Anna Einarsdóttir
frá Dunk.