Morgunblaðið - 27.09.2016, Qupperneq 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 27. SEPTEMBER 2016
✝ Elísabet Sig-urbjarnadóttir,
alltaf kölluð Bettý,
fæddist í Reykjavík
26. október 1965.
Hún lést á heimili
sínu 17. september
2016.
Foreldrar henn-
ar eru Sigurbjarni
Guðnason renni-
smiður, f. 22. júlí
1931, og Jóhanna
Jakobsdóttir húsmóðir, f. 1. apríl
1936.
Hálfsystir Bettýjar samfeðra
er Sigurborg, f. 1. mars 1952,
maki Pétur P. Johnson og eiga
þau eina dóttur, Margréti Höllu,
f. 14. ágúst 1995. Alsystkini Bet-
týjar eru: 1) Guðni, f. 12. júlí
1957, d. 30. janúar 2000, giftist
Þorgerði Bergvinsdóttur, f. 24.
febrúar 1966. Börn þeirra eru: a)
Björk, f. 14. ágúst 1992, dóttir
hennar er Aníta Rán, f. 25. ágúst
2010, b) Arndís, f. 1. febrúar
1994, c) stjúpsonur Guðbjartur
Kristinn, f. 13. janúar 1983, á
hann tvö börn, Maren, f. 29.
október 2006, og Alexander
Guðni, f. 16. mars 2016. 2) Marta
Lilja, f. 8. október 1958, giftist
Hörður, f. 19. janúar 1963, í sam-
búð með Ernu Guðlaugsdóttur,
f. 24. nóvember 1964. Börn
þeirra eru: a) Agla, f. 7. janúar
1988, maki Salvar, f. 28. mars
1987. Börn þeirra eru: i) Rúrik, f.
1. mars 2012, ii) Ernir, f. 8. ágúst
2014. b) Atli, f. 30. maí 1990, í
sambúð með Þórunni, f. 19. júní
1995. c) Breki, f. 12. júní 1996.
Bettý var í sambúð með Ægi
Sigvaldasyni, f. 26. mars 1963.
Þau slitu samvistum, eignuðust
þau eina dóttur: Evu Maríu, f. 2.
október 1983, sambýliskona
hennar er Berglind Ósk, f. 2. júlí
1982.
Seinni sambýlismaður Bettýj-
ar var Kristján Sverrisson, f. 15.
júní 1963, þau slitu samvistum.
Eignuðust þau þrjá syni: 1)
Bjarni Þór, f. 19. júlí 1995, kær-
asta hans er Elísabet Eva, f. 2.
apríl 1998, 2) Sverrir Freyr, f. 1.
september 1996, 3) Róbert Óð-
inn, f. 21. september 1998, kær-
asta hans er Hera, f. 8. október
2001.
Bettý stundaði nám í Breiða-
gerðisskóla og lauk grunn-
skólanámi á Akranesi. Þar eftir
fór hún á vinnumarkaðinn og
vann þar ýmis störf, meðal ann-
ars í Prentsmiðju Odda og hjá Ó.
Johnson & Kaaber.
Einnig lauk Bettý námi frá
ritaraskólanum.
Útför Bettýjar fer fram frá
Bústaðakirkju í dag, 27. sept-
ember 2016, klukkan 13.
Garðari Sigur-
steinssyni, þau
skildu. Börn þeirra
eru: a) Jóhanna, f.
26. febrúar 1977,
maki Jóhann Ólaf-
ur, f. 2. mars 1976.
Börn þeirra eru: i)
Kristinn Kári, f. 4.
febrúar 2008, ii)
Ragnheiður Sara, f.
22. janúar 2010. b)
Hjörtur Freyr, f.
13. janúar 1984, í sambúð með
Hrafnhildi, f. 24. nóvember 1986.
c)Andrea Ósk, f. 7. janúar 1992.
3) Edda Sigríður, f. 13. október
1960, maki Pálmi Guðmundsson,
f. 31. október 1960. Börn Pálma
eru: a) Andrea, f. 9. júní 1985,
dóttir hennar er Bríet Svala, f.
30. desember 2012. b) Eyþór, f.
10. nóvember 1988. 4) Hanna
Birna, f. 19. janúar 1963, maki
Reynir Steinarsson, f. 19. októ-
ber 1962. Börn þeirra eru: a)
Anton Örn, f. 14. júlí 1984, í sam-
búð með Kim, f. 28. september
1986, börn þeirra eru: i) Katla, f.
3. ágúst 2011, ii) Alexander, f.
30. október 2015. b) Nadía Rut, f.
11. ágúst 1990, í sambúð með
Sigmari, f. 22. apríl 1992. 5)
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Kveðja frá
mömmu og pabba.
Elsku yngsta systir okkar dá-
in.
Lífið er svo ósanngjarnt, þeg-
ar allt var á uppleið hjá elsku
Bettý okkar, þá er hún tekin frá
okkur.
Laugardagurinn 17. septem-
ber síðastliðinn var mikill sorg-
ardagur.
Mamma hringir og tilkynnir
að Bettý sé dáin, við grétum
saman. amma er ekkert mikið
fyrir að hringja og vitandi að hún
væri að hringja, þá vissum við að
eitthvað alvarlegt hafi komið
upp á.
En aldrei áttum við von á
þessari harmafrétt. Sorg okkar
allra er mikil.
Líf Bettýjar var oft þyrnum
stráð og mörg ár mjög erfið, en
alltaf stóð hún upp grjóthörð og
rétti úr bakinu og hélt áfram.
Bettý var yndisleg sál, sem
ekkert aumt mátti sjá. Þó hún
ætti erfitt sjálf þá var hún ætíð
fús að hjálpa öðrum. Var mikill
vinur vina sína.
En að hún bæði sjálf um að-
stoð, var hennar síðasta úrræði.
Þegar hún bað um aðstoð vissum
við að það gengi afar illa hjá
henni.
Eins og hjá okkur öllum þá
koma dimmir dagar, en samt var
alltaf stutt í brosið hjá henni.
Bettý elskaði börnin sín afar
heitt og voru þau henni allt í
þessu lífi. Hún var lánsöm hvað
börn varðar og eignaðist fjögur
börn. Eva María, fædd 2. októ-
ber 1983, Bjarni Þór, fæddur 19.
júlí 1995, Sverrir Freyr, fæddur
1. september 1996 og Róbert Óð-
inn, fæddur 21. september
1998.Við biðjum almættið að
styrkja börnin hennar í sorg
sinni og elsku foreldra okkar
sem nú sjá á eftir öðru barni sínu
úr þessu lífi, en okkar ástkæri
elsti bróðir lést árið 2000 af völd-
um krabbameins.
Við grípum niður í það sem
Bettý skrifaði um Guðna bróður:
Þú ert kominn í faðm annarra ástvina,
elsku Guðni, og við biðjum almáttugan
Guð að varðveita þig um alla eilífð. Við
sjáumst seinna, elsku bróðir minn.
Þín systir,
Elísabet (Bettý).
Það er bara alltof snemma
sem þau systkinin okkar hittast.
Það væri hægt að skrifa heila
bók um æsku okkar saman, en
við látum þessi fátæklegu orð
duga og hlýjum okkar við ljúfar
minningar um yndislega systur
og vin.
Fundum eitt ljóð sem okkur
fannst passa vel við Bettý okkar.
Athvarf hlýtt við áttum hjá þér
ástrík skildir bros og tár.
Í samleik björt, sem sólskinsdagur
samfylgd þín um horfin ár.
Fyrir allt sem okkur varstu
ástarþakkir færum þér.
Gæði og tryggð er gafstu
í verki góðri konu vitni ber.
Aðalsmerkið: elska og fórna
yfir þínum sporum skín.
Hlý og björt í hugum okkar
hjartkær lifir minning þín.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Marta, Edda, Hanna Birna
og Hörður.
Þegar dauðann ber snögglega
að garði er fregnin enn sárari en
ella og veruleiki foreldra og
barna verður óbærilega óréttlát-
ur og ósanngjarn. Bettý frænka
var kölluð burt allt of fljótt en við
finnum huggun í því að nú er hún
komin til stóra bróður sem hún
leit svo upp til.
Bettý var ljúf og hæglát en
þegar hún tók sig til var ekkert
hik á henni.
Eitt árið ætluðum við að hekla
jólabjöllur, ég held mér hafi tek-
ist að gera tvær, en áður en hægt
var að snúa sér við var Bettý
komin í framleiðslu og hætti ekki
fyrr en allar ljósaseríur til að
hekla utan um voru ófáanlegar,
þannig var hún. Bettý skilur eft-
ir sig fjögur börn sem hver sem
er væri stoltur af, góð, sann-
gjörn, örlát og hafa þau í gegn-
um þennan byl staðið sig hetju-
lega þrátt fyrir ungan aldur.
Henni tókst því það sem við öll
sækjumst eftir og hluti af henni
lifir áfram í þeim.
Amma, afi, Eva, Bjarni,
Sverrir og Róbert, hugur okkar
er hjá ykkur í dag.
Jóhanna.
Við Bettý hittumst fyrst sem
unglingar vestur á Þingeyri þeg-
ar hún var þar við pössun eitt
sumar.
Það var síðan mörgum árum
síðar sem við kynntumst og hóf-
um okkar sambúð. Það sem heill-
aði mig við Bettý voru ekki bara
þessi stóru fallegu augu og að
hún væri sæt stelpa, heldur líka
þessi einstaki kærleikur og góð-
mennska sem hún hafði að
geyma. Fyrstu árin okkar saman
voru æðisleg, við urðum fljótt
mjög góðir vinir og gerðum einn-
ig mjög margt saman og ég
minnist þessara ára með miklum
hlýhug. Bettý tók það afar nærri
sér þegar amma mín dó og það
var mjög mikið áfall fyrir hana
þegar Guðni, bróðir hennar, dó
aðeins 10 mánuðum síðar.
Þrátt fyrir að Bettý glímdi æ
síðar við sjúkdóminn alkóhól-
isma og afleiðingar hans þá voru
þeir ófáir sigrarnir sem hún náði
í þeirri baráttu, bæði stórir og
smáir.
Á sl. ári var ánægjulegt að sjá
hversu góðum árangri hún hafði
náð í að koma sér í betra form.
Bettý hafði m.a. verið á
Reykjalundi og heilsuhælinu í
Hveragerði. Hún hafði orð á því
við mig sl. sumar að hún yrði að
koma sér í betra form áður en
barnabörnin færu að koma, enda
held ég að hún hafi hlakkað til
þess tíma.
Þegar við Bettý hófum bú-
skap þá átti hún fyrir eina dótt-
ur, Evu Maríu. Saman eignuð-
umst við þrjá yndislega syni,
Bjarna Þór, Sverri Frey og Ró-
bert Óðin. Missir þeirra er mikill
og stolt geta þau minnst móður
sinnar fyrir þann einstaka kær-
leika og góðmennsku sem hún
ávallt sýndi þeim og öðrum. Lát-
ið það verða arfleifð móður ykk-
ar að vera ávallt góð hvert við
annað.
Tæpri viku fyrir andlát Bet-
týjar héldum við sameiginlega
upp á 20 ára afmæli sonar okkar,
Sverris Freys. Þar geislaði hún
af gleði enda slíkir viðburðir
hennar hjartans mál.
Missir fjölskyldu Bettýjar er
mikill, bæði barna, foreldra,
systkina og annarra ástvina. Ég
vona að sá kærleikur sem hún
ávallt sýndi okkur veiti ykkur nú
styrk í sorg ykkar.
Ég kveð þig nú, kæra vinkona.
Kristján.
Elísabet Sigur-
bjarnadóttir
HINSTA KVEÐJA
Sólin er sest og nóttin langa
gengin í garð og tekið sér fanga.
Ranglega dæmd, ég skil ekki
dóminn,
lífinu gafst bæði blómin
og ljóminn.
Með söknuði og streði,
minnumst þín með gleði.
Því of fljótt er sumarið er liðið,
en þín bíður Guðni við gullna
hliðið.
Hjörtur Freyr Garðarsson.
Nú þegar ég
kveð tengdamóður
mína Margréti S.
Kjærnested rifjast upp minning-
ar síðustu 37 ára, frá því ég
kynntist dóttur hennar Margréti
Halldóru. Þá kom ég á Þorfinns-
götu 8 og hitti Margréti og Guð-
mund í fyrsta sinn. Vel var tekið
á móti mér og átti ég eftir að
njóta gestrisni og velvildar
þeirra hjóna alla tíð síðan.
Tengdamóðir mín var hlý mann-
eskja og kom okkur vel saman.
Ég varð þeirrar ánægju aðnjót-
andi að fá að ferðast með þeim
hjónum bæði innanlands og ut-
an. Eftirminnilegasta ferðin er
ferðin þegar við gengum frá Að-
alvík og yfir á Hesteyri, en þá
var Margrét 76 ára og munaði
hana ekkert um að að ganga
þessa leið. Eitt árið fórum við
með dóttur okkar Ástu á skíði
til Austurríkis og komu Margrét
og Guðmundur með okkur og
áttum við þar frábæran tíma í
fjallasal Austurríkis. Tengda-
móðir mín var mikil hannyrða-
kona, hún saumaði út, óf og
prjónaði. Mesti greiði sem ég
gerði henni var að biðja hana
um að prjóna vettlinga, húfu eða
sokka á mig og var það fljótgert.
Margrét var mjög fróð um
Margrét Símonar-
dóttir Kjærnested
✝ Margrét AnnaSímonardóttir
Kjærnested fæddist
3. september 1923.
Hún andaðist 18.
september 2016.
Útför Margrétar
fór fram 26. sept-
ember 2016.
sögu miðbæjar
Reykjavíkur og það
var mjög gaman að
ganga með henni
um Þingholtin, því
hún vissi sögu
hvers einasta húss.
Ásta dóttir okkar
naut þess að um-
gangast ömmu sína
og var fallegt sam-
band á milli þeirra.
Ég kveð hana
með þakklæti fyrir allt sem hún
gerði fyrir mig og allar góðu
minningarnar sem hún skilur
eftir.
Pétur E. Oddson.
Yndisleg tengdamóðir mín,
Margrét Símonardóttir Kjærne-
sted, hefur kvatt þennan heim.
Hún var svo sannarlega tilbúin,
saknaði tengdapabba sem
kvaddi frekar skyndilega fyrir
ellefu árum, þau voru mjög sam-
rýnd og áttu skemmtilegt líf
saman. Ég kynntist Möggu fyrir
53 árum þegar við Símon, elsti
sonurinn, vorum að draga okkur
saman. Frá fyrstu kynnum tókst
með okkur mikill vinskapur sem
hélst alla tíð. Magga var einstök
kona, ræktaði sína fjölskyldu og
vini, mikil hannyrðakona og
liggja mörg falleg verk eftir
hana, langar mig að nefna verk
þar sem hún aðstoðaði Vigdísi
Kristjánsdóttur veflistakonu við
að vefa fyrir Reykjavíkurborg
1972-1974 „Ingólfur varpar önd-
vegissúlu fyrir borð“, sem er í
Ráðhúsi Reykjavíkurborgar.
Fangamerki hennar (MK) er á
verkinu. Ég minnist þín með
söknuði og virðingu.
Hver minning dýrmæt perla að liðn-
um lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug
þakka þér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Hvíl í friði, elsku Magga.
Þín tengdadóttir,
Elínborg (Ella).
Amma var einstök, róleg og
ljúf kona sem aldrei kvartaði.
Hún passaði alltaf upp á að allir
hefðu það sem þá vantaði og
setti sjálfa sig í síðasta sætið.
Hún var alltaf síðust að setjast
við matarborðið og fyrst að
standa upp þegar eitthvað vant-
aði. Þorfinnsgatan var alltaf til
staðar og var maður velkominn
þangað hvenær sem var og allt-
af var góðgæti dregið fram fyrir
gesti. Hádegismatur á virkum
dögum var fastur liður og nýtti
ég mér það mikið á mennta- og
háskólaárunum.
Á Þorfinnsgötunni leiddist
manni aldrei, amma passaði upp
á það. Hún kenndi mér að
prjóna, hekla, baka bollur, búa
til pönnukökur, vaska upp og
hengja upp þvott. Árlega var
tekið slátur og laufabrauð steikt.
Á seinni árum átti hún að vera
áhorfandi í sláturgerðinni en
þrátt fyrir aldur var hún alltaf
komin með puttana út í og farin
að aðstoða og gefa skipanir.
Garðurinn á Þorfinnsgötu var
hennar listaverk og naut hún
þess að vera úti í garði að hugsa
um blómin sín allt fram á síð-
asta ár.
Síðustu ár nutum við þess oft
að elda saman og var hennar
fyrsta val ávallt hvítlaukspasta.
Ef ég fékk að velja þá var eld-
aður Þorfinnsgötukjúklingur á
teini og alltaf var ísblóm í eft-
irrétt.
Elsku amma, ég veit að afi
hefur tekið vel á móti þér og
það hjálpar að vita að núna séuð
þið sameinuð á ný. Ég er svo
þakklát fyrir að hafa fengið að
eyða svona miklum tíma með
ykkur afa þegar ég var yngri og
munu minningarnar um yndis-
legar stundir á Þorfinnsgötunni
vera með mér alla tíð.
Þín
Ásta.
Eftir eitt besta sumar í
manna minnum kveðjum við
elskulega móðursystur okkar,
Margréti Símonardóttur. Magga
frænka bjó allan sinn búskap á
Þorfinnsgötu 8, húsinu sem afi
okkar, Símon Símonarson,
byggði af mikilli atorku á fjórða
áratug síðustu aldar. Fjölskyld-
an hafði búið við þröngan húsa-
kost á Nönnugötu í Reykjavík í
nokkur ár og flutt svo 1934 í
stórhýsið Þorfinnsgötu 8. Þá var
Magga 11 ára. Hún gekk í Aust-
urbæjarskólann og svo Ingi-
marsskóla. Hún kynntist ung
myndarlegum manni úr Vestur-
bænum, Guðmundi Kjærnested,
og til eru stórkostlegar ljós-
myndir af unga parinu frá
Hreðavatni 1944. Magga og
Guðmundur bjuggu svo á fyrstu
hæðinni á Þorfinnsgötunni
ásamt börnum sínum fjórum,
móðir okkar Kristín og við börn-
in á miðhæðinni og amma, Ingi-
björg Gissurardóttir, og Símon
afi á þriðju hæðinni. Oftast
bjuggu einnig í húsinu, háaloft-
inu og kjallaranum ættingjar og
vinir afa og ömmu í styttri og
lengri tíma. Þetta var á tímum
húsnæðiseklu í Reykjavík.
Magga frænka var þriðja í
systkinaröðinni og sú sem síðast
kveður. Hún var falleg kona,
grannvaxin og kvik og allt fram
á síðustu ár var hún vel á sig
komin, hafði yndi af útiveru og
ferðalögum. Hún var af þeirri
kynslóð kvenna sem sinntu
heimili sínu, manni og börnum.
Heitur matur í hádeginu og á
kvöldin, öll föt heimasaumuð eða
prjónuð, stórþvottar þvegnir,
garðurinn ræktaður og slátur
tekið að hausti. Öll verk voru
unnin af vandvirkni og alúð og
mikil samvinna meðal
kvennanna í húsinu, ömmu og
dætranna. Magga var annáluð
handavinnukona, hvort sem var
prjónaskapur eða saumar, en
hún hafði einnig lært vefnað og
eftir hana liggja mikil listaverk
á því sviði. Guðmundur var oft
lengi að heiman vegna starfa
sinna sem skipherra hjá Land-
helgisgæslunni, og yfir því starfi
hvíldi nokkur dulúð. Vafalaust
hafa langar útilegur og erfið
störf eiginmanns á sjó tekið á
eiginkonuna, en aldrei urðum
við krakkarnir varir við það. Það
var bara þegar Guðmundur var í
landi, þá minnti amma okkur á
að hafa nú ekki hátt, það yrði að
taka tillit til húsbóndans á neðri
hæðinni. Tilvera okkar systkin-
anna á miðhæðinni var samofin
stórfjölskyldunni sem bjó í hús-
inu á Þorfinnsgötunni og við
bjuggum þarna við sannkallað
mæðraveldi.
Seinni árin fækkaði í húsinu
og urðu þá samskiptin milli
systranna enn nánari. Áfram
héldu þær að sinna fjölskyldum
sínum, barnabörnum og síðar
börnum þeirra. Þegar dætur
okkar eignuðust sín fyrstu börn
kom pakki frá Möggu frænku,
langömmusystur, teppi sem hún
hafði prjónað af sinni alkunnu
snilld, mikil gersemi. Eftir að
mamma var farin var gott að
koma til Möggu og fletta með
henni myndaalbúmum og skoða
myndir. Hún gat rifjað upp sög-
urnar í gegnum myndirnar. Nú
haustar og tími uppskeru er
kominn. Þetta er sá tími sem
mæðurnar á Þorfinnsgötunni
sultuðu, söftuðu, suðu niður,
tóku upp, tóku slátur, fólu upp.
Það er táknrænt að þá skuli
Magga frænka kveðja. Við syst-
ur flytjum fjölskyldunni allri
samúðarkveðjur. Blessuð sé
minning Margrétar Símonar-
dóttur.
Lára V. Júlíusdóttir,
Ingibjörg Júlíusdóttir.
Ástkær eiginkona mín,
MAGNÚSÍNA SIGURÐARDÓTTIR
SORNING,
Bía,
Vogatungu 89, Kópavogi,
lést á líknardeild LSH í Kópavogi,
sunnudaginn 25. september.
Fyrir hönd aðstandenda,
.
Vilhjálmur Þ. Vilhjámsson.