Morgunblaðið - 27.09.2016, Qupperneq 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 27. SEPTEMBER 2016
Elsku afi, það er
skrýtið að standa
frammi fyrir því að
þurfa kveðja þig í
síðasta skipti. Þó að þú sért
ekki meðal okkar lengur þá
skilur þú eftir þig arfleifð og
minningar sem ég mun varð-
veita að eilífu. Þegar ég lít til
baka þá eru bestu minningarnar
mínar úr barnæsku frá því þeg-
ar ég kom í heimsókn til þín og
ömmu í Kópavoginn. Ég man
eftir því hvað mér leið alltaf vel
þegar þú tókst á móti mér á
flugvellinum. Í hvert einasta
skipti sem ég kom þá fórum við
nafnarnir í Húsdýragarðinn.
Það var hefð hjá okkur. Ég man
það líka svo vel að þegar ég
kom til þín fengum við okkur
alltaf soðin egg, en þau voru í
miklu uppáhaldi hjá okkur. Í
minningunni var alltaf notalegt
að koma og þú hafðir alltaf
endalausan tíma fyrir mig. Í
einni heimsókninni minni til
ykkar gerðum við upp og mál-
uðum gamlan leikfangavélbát
sem þú hafðir eignast sem ung-
ur drengur, þegar Ásgeir
frændi þinn kom heim úr sigl-
ingu frá Englandi. Þú vildir að
ég myndi eiga vélbátinn því að
ég var skírður í höfuðið á þér.
Þessi bátur er mér afar kær og
mun ég varðveita hann og
minningarnar sem honum
tengjast. Þegar ég varð eldri þá
deildum við miklum áhuga á
íþróttum og eyddum miklum
tíma saman í það að horfa á fót-
bolta eða ræða úrslitin í síma.
Þú varst uppáhaldsmanneskjan
mín í heiminum og það var eng-
inn sem mér þótti eins vænt
um. Ég vildi alltaf vera hjá þér
og var það alltaf það erfiðasta
sem ég gerði að fara heim eftir
að hafa verið í heimsókn hjá
ykkur ömmu. Flugferðin heim
einkenndist oftar en ekki af
miklum gráti og var ég nær
óhuggandi af söknuði. Ég er
ótrúlega stoltur af því að bera
sama nafn og þú og ég mun
ávallt segja með stolti í framtíð-
inni frá hinum glæsilega afa
mínum sem ég er svo lánsamur
að hafa átt að. Þó að það sé erf-
itt að kveðja þig þá eru allar
þær yndislegu minningar sem
ég geymi um þig mikil huggun í
sorginni. Ég er feginn því að
hafa fengið að kveðja þig dag-
inn áður en þú yfirgafst þennan
heim. Það var gott að sjá hvað
þú varst friðsæll og sáttur.
Sigurður Ingvi Gunn-
þórsson.
Bróðir minn Sigurður Jóel
Friðfinnsson er látinn og mig
langar til að minnast hans með
nokkrum orðum.
Ég var litla systirin á heim-
ilinu að Húsafelli í Hafnarfirði
Sigurður Jóel
Friðfinnsson
✝ Sigurður JóelFriðfinnsson
fæddist 26.8. 1930.
Hann lést 10. sept-
ember 2016.
Útför Sigurðar
fór fram 26. sept-
ember 2016.
þar sem foreldrar
okkar Elín Málfríð-
ur Árnadóttir og
Friðfinnur Valdi-
mar Stefánsson
bjuggu. Við vorum
sex systkinin, þrír
strákar, Árni,
Kristinn og Siggi,
og af því að þau
voru svo miklir
jafnaðarmenn eign-
uðust þau þrjár
stelpur til að jafna metin,
Helgu, Sólveigu og mig, sem
var yngst. Ég man fyrst eftir
Sigga bróður heima á Húsafelli
þegar ég var lítil stelpa en þá
var oft galsi og gaman er allir
kepptust við að hirða heyið. En
foreldrar okkar voru með bú,
bæði kýr og kindur og allstórt
hænsnabú og svo átti pabbi allt-
af nokkra hesta, sem sumir
hverjir voru algjört úrval.
Þegar ég var enn smástelpa í
kringum 1950 var Siggi einn af
íþróttahetjum landsins og með-
limur hins fræga Gullaldarliðs.
En ég var svo ung þá að ég
kynntist því ekki öðruvísi en að
ég man óljóst eftir því að hann
og Árni voru alltaf að æfa
frjálsar íþróttir heima. Svo man
ég líka eftir mörgum verðlauna-
peningum sem Siggi hafði unnið
til og sumir þeirra voru úr gulli
og ég var montin að eiga svona
duglegan bróður að stökkva upp
í loftið. Hann var nefnilega
bestur í hástökki. Þegar ég varð
eldri kom það ósjaldan fyrir að
ókunnugir spurðu mig hvort ég
væri ekki systir hans Sigurðar
Friðfinnssonar „hástökkvara“
og mikil áhersla lögð á nafn-
bótina. Það gerðist meira að
segja síðastliðið sumar að ég
var stödd á bóndabæ úti á landi
að Siggi barst í tal og bóndinn,
sem hafði verið mikill aðdáandi
„Gullaldarliðsins“ fræga, ætlaði
vart að trúa því ég væri systir
hans. Svona lifir frægðin sem
góðir menn geta sér. Hins veg-
ar man ég helst eftir því hvað
Siggi var fljótur að hlaupa og
þá helst er hann þurfti nauðsyn-
lega að ná í strætó eins og til
dæmis þegar hann fór að eltast
við hana Siggu Einars, sem
hann náði í og varð konan hans
og studdi hann í einu og öllu til
hins síðasta og eignaðist með
honum fjórar yndislegar dætur,
sem ég stundum passaði þegar
þær voru litlar, elskurnar.
Nú er kappinn farinn á aðrar
slóðir og þar hefur örugglega
verið tekið vel á móti honum af
unnandi skyldmennum sem
þegar eru gengin og ég sé þá
fyrir mér bræðurna hann og
Árna að hækka aðeins slána í
hástökkinu til að komast örlítið
hærra og Siggi flýgur yfir og
vill hækka meira og þá skelli-
hlær Árni og hækkar.
Við Reynir vottum nánustu
aðstandendum dýpstu samúð og
hluttekningu.
Líney Friðfinnsdóttir.
Elsku bróðir minn, Þú varst
alltaf svo hress og lífsglaður,
þrátt fyrir háan aldur. Aldurinn
skipti ekki máli. Það var alltaf
svo stutt í glettnina og góða
skapið. Þú gast alltaf fengið
okkur til að hlæja, meira að
segja þegar þú áttir skammt
eftir ólifað, þegar við Líney
systir og Elín mágkona heim-
sóttum þig á spítalann. Nú
hrannast minningarnar upp og
ég minnist þín, bróðir minn,
þegar ég var lítil, á æskuheimili
okkar Húsafelli, þú varst alltaf
svo bóngóður og skaust oft að
mér aur, þegar minnst varði.
Íþróttir áttu hug þinn allan
og þú æfðir af krafti og elju-
semi og uppskarst eftir því. Ég
var nú oft stolt af honum bróð-
ur mínum og það þótti stór-
merkilegt í þá daga að fara til
útlanda og taka þátt í lands-
mótum. Þú varst einn af drengj-
unum í Gullaldarliði íslenskra
frjálsíþróttamanna, sem svo
sannarlega gerðu garðinn fræg-
an. Þú elskaðir að ferðast og
sem ungur maður hafðir þú
komið til fjölmargra landa. Þú
ferðaðist alltaf mikið og nú síð-
ast í vor með stórfjölskyldunni
til Flórída.
Eitt skipti hitti ég þig á förn-
um vegi eftir að ég var orðin
ekkja og spurði þig frétta og þá
sagðir þú: Ég er á leiðinni til
Kanaríeyja, slæst þú ekki með í
för? Þannig bauðst þú mér með
bara si svona. Þetta var yndis-
leg ferð sem við áttum saman,
þú, ég og Sigga þín. Ég gleymi
því ekki þegar við sátum á
steinunum í fjöruborðinu og þú
fórst með hvert ljóðið eftir ann-
að sem þér var hugleikið. Þú
varst bæði ljóðelskur og hag-
mæltur eins og þú áttir kyn til.
Þótt minnið hafi svikið þig á
síðustu árum, þá gastu farið
með heilu ljóðabálkana og þá
var frændi okkar Jóhann Sig-
urjónsson þér oft ofarlega í
huga. Það hefði verið gaman að
taka saman allar vísurnar og
ljóðin sem þú samdir. Þú varst
oft liðtækur, þegar semja þurfti
vísu fyrir afmælisveislur eða
skrifa í gestabókina á ferðalög-
um, þar má sjá hversu næmur
þú varst að finna það sem gaf
lífinu lit.
Að leiðarlokum langar mig til
að þakka fyrir allar góðu stund-
irnar sem við áttum saman.
Innilegar samúðarkveðjur til
Siggu, dætranna og fjölskyldna
þeirra. Drottinn blessi minn-
ingu þína.
Þín elskandi systir,
Helga.
Minningin um Sigurð Frið-
finnsson, náfrænda og fjöl-
skylduvin, vitnar um traust og
glaðværð.
Við ólumst upp við það í for-
eldrahúsum að vera stoltir af
ættfólki okkar. Stórfjölskyldan
var fjölmenn í Hafnarfirði og
náið samband fólksins í frænd-
garði okkar. Þar var Sigurður
áberandi ásamt systkinum sín-
um sem öll voru mjög nákomin
fjölskyldu okkar.
Við ólumst upp við frásagnir
af afrekum Sigurðar í frjálsum
íþróttum, þar sem hann var í
fremstu röð, og við dáðumst að
því að eiga svo frækinn frænda.
En það sem þyngst vegur í
minningunni um vináttu okkar
og frændsemi var þessi leiftr-
andi jákvæðni og bjartsýni, en
um leið einlægur samhugur og
samlíðan í áföllum og erfiðleik-
um.
Sigurður var traustur jafn-
aðarmaður af gamla skólanum í
Alþýðuflokknum, þar sem jöfn-
uður, bræðralag og góð atvinna
fyrir alla var kjölfestan.
Hann var gildur hlekkur í
bakvarðasveitinni sem gegndi
alltaf svo stóru hlutverki í
flokknum. Hugsjónin um jafn-
rétti og bræðralag var rótgróin
í huga og hjarta Sigurðar, sem
lá ekki á liði sínu í baráttunni
þegar kallað var til sóknar. Þá
lét Sigurður hendur standa
fram úr ermum, ekki með há-
reysti eða fyrirgangi, heldur af
trúfesti við málstaðinn sem
hvatti samferðafólk til fylgis og
tendraði baráttuhug. Sigríður
Einarsdóttir, eiginkona hans,
var í forystusveit Alþýðuflokks-
ins í Kópavogi; var bæjarfulltrúi
flokksins um árabil og lagði
drjúgt að mörkum til farsældar
í bænum.
Sigríður og Sigurður voru
samhent á löngum ævivegi og
geisluðu alltaf af vonargleði sem
hafði svo jákvæð áhrif á nær-
umhverfi. Það var svo gott að
njóta samfélags með þeim, finna
fyrir greiðvikni þeirra og örlæti,
alltaf til þjónustu reiðubúin og
umhugað um velfarnað sam-
ferðafólks. Þeim var svo inngró-
ið að deila kjörum með fólki af
virðingu og ástinni við lífið.
Við verðum því miður fjarri
við útför Sigurðar starfa okkar
vegna, en biðjum fyrir kærar
kveðjur og þökkum samfylgd og
trausta vináttu og vottum Sig-
ríði og fjölskyldu innilega sam-
úð okkar.
Guð blessi minningu Sigurðar
Friðfinnssonar.
Guðmundur Árni og
Gunnlaugur Stefánssynir.
Tengdafaðir minn, Sigurður
Jóel Friðfinnsson, alltaf kallað-
ur Siggi, er látinn 86 ára að
aldri. Siggi átti viðburðaríka
ævi en síðustu árin voru honum
nokkuð erfið vegna veikinda.
Þegar ég kom inn í fjölskyldu
Sigga fyrir tæpum 30 árum þá
var honum tíðrætt um íþróttir,
en Siggi var afreksmaður í
frjálsum íþróttum á yngri árum.
Hann var keppnismaður allt til
loka og leiddist ekki að skora á
tengdasynina í kúluvarp eða
kringlukast.
Frá því að Siggi var á hátindi
ferils síns hafa aðstæður til iðk-
unar íþrótta breyst gríðarlega
til hins betra. Siggi fylgdist vel
með þessari þróun og hafði
gaman af því að ræða hvaða ár-
angri hefði líklega verið hægt
að ná í hans ungdæmi með betri
aðstöðu á þeim tíma. Siggi hafði
ánægju af því að horfa á íþróttir
allt til æviloka.
Siggi hóf sinn íþróttaferil í
Haukum en skipti ungur í FH
og var sannur FH-ingur eftir
það allt sitt líf. Frjálsíþrótta-
deild FH var ekki stór þegar
Siggi var upp á sitt besta en
hann neitaði alltaf að skipta um
félag þó að oft hafi slík ósk
komið frá öðrum félögum. Hann
fylgdist vel með sínu félagi og
var mjög stoltur að sjá frjáls-
íþróttadeild FH vaxa og dafna.
Fyrir utan fasta dagvinnu
var Siggi afkastamikill prentari
um áratugaskeið. Prentverki
sinnti hann allt þar til heilsan
leyfði ekki meira. Hann kom sér
upp tækjum til prentunar í bíl-
skúrnum á Kársnesbrautinni og
þegar Siggi var heima þá
heyrðist yfirleitt í prentvélun-
um úti í skúr. Hann hafði mik-
inn metnað fyrir prentverkinu
og vildi skila frá sér góðri
vinnu.
Siggi hafði gaman af því að
ferðast og við Helga ferðuðumst
talsvert með þeim Sigga og
Siggu, aðallega erlendis. Siggi
naut sín í þessum ferðum og
fannst gaman að eiga stund á
sólbekk og njóta sólarinnar.
Einnig var hann sundmaður
góður. Uppáhaldsljósmynd
Sigga var tekin af honum við
vatn í Austurríki þar sem hann
var að stinga sér til sunds af
stökkbretti.
Nú við ferðalok Sigga í þessu
lífi minnist ég af hlýhug og virð-
ingu manns sem með miklum
dugnaði náði að verða einn af
okkar fremstu frjálsíþrótta-
mönnum og síðar að halda utan
um stóra fjölskyldu af miklum
myndarbrag. Ég bið góðan Guð
að styðja Siggu, dætur þeirra
og fjölskyldur á þessum erfiðu
tímum.
Hvíldu í friði, minningarnar
um þig munu lifa.
Gunnar Bragason.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar við-
kvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
(Valdimar Briem)
Það var mikli umbreyting í
lífi mínu, átta ára hnátu á Höfn
í Hornafirði, að flytjast úr
tryggu umhverfi bernskuslóð-
anna til höfuðborgarinnar árið
1961. Tilhlökkunin var blandin
kvíða og óvissu um hvernig
höfuðborgin myndi taka á móti
mér. En ég var heppin. Ég
flutti í Goðheimana þar sem allt
iðaði af byggingarframkvæmd-
um, lífi og fjöri, eins og rithöf-
undurinn Einar Már Guð-
mundsson hefur lýst svo
ógleymanlega í Goðheimasög-
um sínum. Í húsinu við hliðina á
mér bjuggu meðal annarra
hjónin Ingibjörg Gunnarsdóttir
og Móses Aðalsteinsson og
dóttir þeirra Ragnheiður. Það
var gæfa mín að eignast Ragn-
heiði fyrir vinkonu og þar með
ævarandi vináttu þeirra allra.
Ingibjörg
Gunnarsdóttir
✝ IngibjörgGunnarsdóttir
fæddist 8. mars
1927. Hún lést 19.
september 2016.
Útför Ingibjarg-
ar fór fram 26.
september 2016.
Heimili Ingi-
bjargar og Móses-
ar var mikið menn-
ingarheimili. Þau
voru bæði miklir
listunnendur og
sóttu tónleika og
alls kyns sýningar
og ferðuðust til
framandi landa.
Ingibjörg sem var
ættuð úr Húna-
vatnssýslu og
Skagafirði var hrífandi kona.
Hún var stolt af uppruna sín-
um, sköruleg í framkomu, afar
hugmyndarík og hreif fólk með
sér. Hún var mikill ljóðaunn-
andi og eru ógleymanleg öll þau
skipti sem hún heillaði bæði
mig og aðra með flutningi heilu
ljóðabálkanna af þvílíkri innlif-
un að fáir geta eftir haft. Ingi-
björg hafði mjög gaman af því
að syngja og það leið ekki á
löngu þar til ég var búin að
læra Skín við sólu Skagafjörður
og fjölmörg önnur ljóð sem
tengdust bernskuslóðum henn-
ar. Ég var síðan tekin með í
ferðalag norður í land svo ég
gæti kynnst með eigin augum
bæði Stóru Giljá og Syðra Vall-
holti. Sú ferð er mér ógleym-
anleg.
Ingibjörg og Móses voru
vinamörg og héldu fjölmargar
veislur, bæði í Goðheimunum
og síðar á Fremristekk. Þar
naut Ingibjörg sín vel, glæsi-
lega klædd og geislandi af
Innilegar þakkir fyrir samúð
og vinarhug við andlát og útför
UNNAR KOLBEINSDÓTTUR.
Séstakar þakkir til starfsfólks Eirar
og Útfararstofu Íslands.
.
Ingi Tryggvason,
Kolbeinn, Þórunn, Jón, Guðbjartur,
Guðrún Sigríður og Katrín Sigurðarbörn,
tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn.
Frumkvöðull í ís-
lenskri heilbrigðis-
þjónustu er fallinn
frá. Við kynntumst
Guðmundi við störf hjá Land-
læknisembættinu og í frum-
kvöðlastarfi hans á vettvangi
tölvuvæðingar sjúkraskráa. Eftir
læknanám starfaði Guðmundur í
rúman áratug sem heilsugæslu-
læknir á Egilsstöðum. Á þeim
tíma hafði hann forystu um rann-
sókn til undirbúnings tölvuskrán-
ingu sjúkraskráa í heilsugæslu.
Rannsóknin var gerð í kjölfar
nýrra laga um heilbrigðisþjónustu
Guðmundur
Sigurðsson
✝ GuðmundurSigurðsson
fæddist 20. júlí
1942. Hann lést 5.
september 2016.
Útför Guðmundar
var gerð 19. sept-
ember 2016.
sem mæltu fyrir um
uppbyggingu heilsu-
gæslustöðva um
land allt. Þessi upp-
bygging skapaði
þörf fyrir viðeigandi
skráningu og betri
yfirsýn yfir heilsu-
vanda skjólstæð-
inga. Afurðin af Eg-
ilsstaðarannsókninni
var Egilsstaðakerf-
ið, tölvukerfi sem
ætlað var til skráningar samskipta
í heilsugæslu. Kerfið var innleitt á
landsvísu og var notað nær ein-
göngu til skráningar í heilsugæslu
næstu 20 árin. Sú hugmyndafræði
sem endurspeglaðist í Egilsstaða-
kerfinu, innsýn, framsýni og þekk-
ing Guðmundar og samstarfs-
fólks, leiddi til þess að íslensk
heilsugæsla varð mörgum árum á
undan nágrannalöndunum í raf-
rænni skráningu í heilsugæslu.
Katrín Briem var
ljós í mínum heimi.
Við kynntumst þegar
ég var átta ára og fór
í fyrsta kúrsinn við
Myndlistaskólann í Reykjavík.
Hann stóð við Hlemm á þeim tíma,
árið 1981. Ég var náttúrulega svo
lítill að við kynntumst ekkert, ég
bara virti fyrir mér og dýrkaði
þessa stóru, fögru veru sem var að
kenna okkur litlu krílunum eitt-
hvað sem kallað er myndlist. Eig-
inlega var það samt bara eitthvað
annað, þetta var ekki myndlist,
heldur málning og pappír, og að
✝ Katrín Briemfæddist 16.
ágúst 1945. Hún
lést 14. september.
Útför hennar fór
fram 24. september
2016.
klippa, leira og
föndra í stórri stofu
með stóru borði.
Katrín fól okkur alls
konar verkefni, og
það var eins og það
væri einhver gjörn-
ingur í gangi, ég man
þó það. Hún gerði
eitthvað allt annað
um leið og hún
kenndi okkur. Marg-
ir hefðu getað kennt
fólki að klippa og lita og leira, en fá-
ir kennarar eru eins og hún var.
Hún kenndi mér einn kúrs, en lifði
og dvaldi eins og skínandi kertalogi
í sinni mínu næstu 30 árin. Sumum
einstaklingum er lagið að gera
hlutina þannig að unun er að, og án
þess að ég hefði vit til að skilja
nokkuð í þá áttina, gerðist það að
maður hélt áfram að stunda þessa
kúrsa, fullur sjálfstrausts og ein-
Katrín Briem