Morgunblaðið - 28.11.2016, Blaðsíða 26

26 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 28. NÓVEMBER 2016
✝ Sigrún RósaSteinsdóttir
fæddist 12.10. 1920
í Hafnarfirði. Hún
lést á Hrafnistu í
Hafnarfirði 16.11.
2016.
Sigrún, alltaf
kölluð Bíbí, var
dóttir hjónanna
Steins G. Her-
mannssonar, f. 1.
október 1887, d.
3.5. 1953, og Maríu Jónsdóttur, f.
18. febrúar 1895, d. 18. desem-
ber 1977. Tvíburasystir Sigrún-
ar er Þórdís Steinsdóttir, kölluð
Dídí, en hún lifir systur sína.
Uppeldisbróðir þeirra var Sig-
mar Guðmundsson, f. 25.12.
1916, d. 24.9. 1985.
Þann 14. júní 1947 giftist Sig-
rún Einari G. Ólafssyni vél-
stjóra, f. 13.3. 1921 , d. 2.12.
1984.
Börn þeirra eru 1) Steinunn
María, f. 11.7. 1949, d. 27.6. 2016,
gift Páli Einarssyni, börn þeirra
eru Sigrún, Einar og Gunnar
Þór. 2) Ólafur, f. 13.5. 1952, gift-
ur Drífu Kristjánsdóttur, börn
þeirra eru Fannar, Björt og Eld-
ur. 3) Gunnar, f. 25.5. 1955, gift-
ur Sigríði Dísu Gunnarsdóttur,
börn þeirra eru Hrafnhildur
María, Andri og Gunnur Líf.
Langömmubörnin
eru nítján og
langalangömmu-
börnin eru tvö.
Dætur Einars eru
Guðný Fríða, f.
1941, og Áslaug
Anna, f. 1947.
Sigrún ólst upp í
Hafnarfirði og gekk
í Barnaskóla Hafn-
arfjarðar en seinna
fór hún í Hús-
mæðraskólann í Reykjavík. Bíbí
vann í Apóteki Hafnarfjarðar og
í blómabúðunum Blóm og ávext-
ir og Sóley áður en hún giftist
Einari. Hún var mest heimavinn-
andi þegar börnin voru ung en
vann jafnframt ýmis störf jafn-
hliða heimilisstörfunum, svo sem
við ræstingar, netahnýtingar og
blómaskreytingar.
Lengst af vann hún með
manni sínum í íþróttahúsi Hafn-
arfjarðar við Strandgötu, eða í
tæp 20 ár.
Bíbí átti alltaf heima í Hafnar-
firði, lengst á Öldugötu 48 og
síðan á Hjallabraut 9. Hún fór á
hjúkrunarheimilið Hrafnistu
2015.
Sigrún Rósa verður jarð-
sungin frá Hafnarfjarðarkirkju í
dag, 28. nóvember 2016, og hefst
athöfnin klukkan 13.
Elskuleg móðir mín er nú látin
96 ára gömul. Hún lést með reisn
og að mér finnst sátt við sitt lífs-
hlaup. Hún kvaddi sitt fólk með
sínum hætti og var tilbúin að fara.
Ég vil trúa því að nú sé fagnaðar-
fundur þegar mamma, Steinunn
systir sem lést á þessu ári, pabbi
og amma María hittast, þar er
glatt á hjalla eins og á Öldugöt-
unni forðum. Upp í hugann koma
fjölmargar góðar og skemmtileg-
ar minningar, minningar um góða
móður sem var ávallt áhugasöm
um velferð barna sinna og allrar
fjölskyldunnar. Ekki síst var hún
hvetjandi þegar kom að menntun
og að styðja vel við þá sem minna
mega sín. Mamma var fróðleiks-
fús, las mikið, sérstaklega ævi-
sögur og frásagnir af högum
fólks. Áhugi á fólki var henni í
blóð borinn, hún fór ekki í mann-
greinarálit. Það var mamma sem
hvatti fólkið sitt mest til að ljúka
áföngum, ganga menntaveginn
eins og þá var gjarnan sagt.
Mamma var glaðvær, glæsileg
kona sem hafði gaman af sam-
skiptum við unga sem aldna. Sér-
staklega hafði hún gaman af
hverskyns mannfögnuðum og
samveru við stórfjölskylduna.
Hún naut þess að fara í ferðalög,
hlusta á góða tónlist og sækja
leikhús, vildi hafa líf og fjör í
kringum sig. Hún ræktaði sam-
skipti vel, við vini sína, frændfólk
og fjölskyldu, öll nálgun var á
uppbyggilegum nótum, hún mátti
aldrei neitt aumt sjá. Þessir eðl-
iskostir gerðu nærveru hennar
einstaklega góða, ég man ekki
eftir neinum sem ekki þótti vænt
um hana móður mína. Það var
hún sem hrósaði, hlustaði, hvatti
og faðmaði. Það var mamma sem
spurði hvernig börnunum liði,
fjölskyldunni, það var hún sem
mundi alla afmælisdaga og
hringdi reglulega í alla til að
spyrjast fyrir um hagi. Já það var
hún sem hélt með báðum liðum
þegar svo vildi til að fjölskyldu-
meðlimir voru hver í sínu liðinu.
Hún hélt alltaf með sínu fólki og
hún var stolt af því, sá eitthvað
frábært í hverjum og einum. Hún
hafði líka ríka réttlætiskennd,
þoldi ójöfnuð illa og vildi að allir
fengju tækifæri. Hún var jafnað-
armanneskja, hún var hafnfirsk-
ur krati eins og hún móðuramma
mín sem lengst af skúraði í Iðn-
skólanum í Hafnarfirði þegar ég
var gutti, þar hjálpaði ég stund-
um til ásamt mömmu, það voru
góðar stundir og oft hlegið mikið.
Mikla áherslu lagði mamma á
trúna og mátt bænarinnar,
kenndi okkur fjölmargar bænir
sem gott hefur verið að kunna á
lífsleiðinni. Hógværð og auðmýkt
koma líka upp í hugann núna. Það
kostaði miklar rökræður að fá
þær tvíburasystur, Bíbí, eins og
mamma var alltaf kölluð, og Dídí
systur hennar til að taka þátt í
auglýsingaherferð þar sem mynd
af þeim sem eineggja tvíburum
birtist m.a. framan á síma-
skránni, stórglæsilegar voru þær
þar án fyrirhafnar. Mamma vildi
ekki trana sér fram eða vera
áberandi, hún þurfti þess ekki,
hún hafði ekki þörf fyrir neinn
ytri hégóma, styrkur hennar lá í
innri gildum sem hún af staðfestu
fylgdi og vék ekki frá. Ég sakna
móður minnar, um leið og ég er
þakklátur fyrir leiðsögn hennar
og sanna væntumþykju í 61 ár.
Blessuð sé minning hennar
mömmu sem var mér og öðrum
svo góð fyrirmynd.
Gunnar Einarsson.
Tengdamóðir mín, Sigrún
Rósa Steinsdóttir, Bíbí, er látin.
Hún lést í hárri elli, 96 ára gömul.
Síðustu vikur og mánuðir voru
henni erfiðir og heilsu hennar
hrakaði ört en andleg færni henn-
ar var næstum óskert fram á það
síðasta.
Hún fæddist 1920 og var önnur
tvíbura. Hin er Þórdís og voru
þær alltaf kallaðar Bíbí og Dídí.
Þær ólust upp í Hafnarfirði og
voru einu börn foreldra sinna,
Maríu og Steins. Þær hlutu kær-
leiksríkt uppeldi og þeim var inn-
rætt að hjálpa öðrum eins og góð-
um hafnfirskum krötum sæmdi.
Það var oftar en ekki að þær voru
sendar með mat á heimili þar sem
fjárráð voru lakari en heima.
Þessi samhjálp var henni því í
blóð borin og var með henni alla
tíð.
Hún giftist Einari Ólafssyni
1947 en hann lést 1984. Börn
þeirra eru Steinunn, sem lést í
júní 2016, Ólafur og Gunnar.
Barnabörnin níu, barnabarna-
börnin 19 og barnabarnabarna-
börnin tvö. Geri aðrir betur! Jafn-
framt átti Einar dæturnar
Guðnýju Fríðu og Áslaugu Önnu
og kemur þaðan stór ættbogi.
Bíbí hafði þann sérstaka eig-
inleika að láta öllum í þessum
stóra hópi líða jafn vel og sýndi
öllum mikið ástríki. Hún var
gegnheil og góð manneskja. Og
kurteis var hún. Aldrei talaði hún
illa um nokkurn mann en vissu-
lega voru til karakterar sem
henni var svolítið í nöp við. Kem-
ur þá helst upp í hugann Gordon
Brown þegar Icesave-deilan var
upp á sitt besta. Hún þoldi ekki
hroka og yfirgang hjá svipljótum
fúlum körlum. En kímnigáfa
hennar fleytti henni langt í því að
umbera svona kóna og gat hún þá
hlegið að þeim með sínum dillandi
og smitandi hlátri.
Það var ekkert sem hún vildi
ekki fyrir aðra gera og voru aðrir
settir skör ofar en hún sjálf.
Henni þótti fátt skemmtilegra en
að halda matarveislu, því fleiri
gestir þeim mun betra, og því
fleiri réttir þeim mun betra. Og
svo klykkt út með dýrindis
pönnukökum í eftirrétt.
Fjárráðin á heimilinu voru
stundum knöpp en alveg aðdáun-
arvert hvernig henni tókst að
halda á spöðunum, eignast íbúð
og bíl og koma börnum sínum til
mennta. Hún gerði það sem
þurfti að gera og allt var hægt.
Alltaf já.
Við kveðjum í dag góða mann-
eskju. Við syrgjum öll en sérstak-
lega er hugurinn hjá Þórdísi
(Dídí). Samband þeirra var fal-
legt og náið eins og eineggja tví-
bura er siður.
Páll Einarsson.
Bíbí tengdamamma er látin og
það eru margar minningar og
þakklæti sem streyma í gegnum
hugann. Það eru rúmlega fjörutíu
ár síðan ég fékk fyrsta faðmlagið
ofarlega í stigaganginum á Öldu-
götu 48 og frá þeim tímapunkti
áttum við Bíbí margar góðar og
ógleymanlegar stundir. Skömmu
eftir okkar fyrstu kynni lá leið
okkar hjóna til Þýskalands og
þangað komu þau Einar og Bíbí á
hverju ári. Það var alltaf mikil til-
hlökkun að fá þau í heimsókn. Á
þessum árum var ekki hringt en
mikið skrifað og Bíbí lét ákveðin
vita af því ef pósturinn kom ekki
reglulega inn um lúguna á Öldu-
götunni. Þau hjónin, Einar og
Bíbí, voru samhent við störf í
íþróttahúsinu við Strandgötu og
hann var einstakur kaffisopinn á
vaktinni hjá þeim. Bíbí hélt áfram
að vinna þar eftir að Einar lést ár-
ið 1984, allt þar til aldurinn sagði
til. Hún var í fyrstu ekki sátt við
að þurfa að hætta að vinna, full af
starfsorku, en var fljót að aðlag-
ast og við tóku nýir tímar. Bíbí
hafði mjög gaman að því að
ferðast og naut þess meðan heils-
an leyfði, sérstaklega voru
Bændaferðirnar með leiðsögn í
uppáhaldi. Eftir að hún fór á
Hrafnistu var það hennar draum-
ur að komast í síðustu utanlands-
ferðina. Spurði alltaf af og til, tak-
ið þig mig ekki með í eina ferð ef
ég fer að hressast. Því miður varð
ekki af því.
Bíbí hafði mikla ánægju að
vera með barnabörnunum og
mikill stuðningur var frá henni á
meðan á mínu námi stóð og börn-
in voru ung. Hún dekraði við þau,
já stundum um of. Eitt sinn sem
oftar passaði hún börnin í heila
viku og foreldrarnir voru í kjöl-
farið oft minntir á þann tíma með
söknuði, þegar pönnukökur voru í
morgunmat, farið í bíó oftar enn
einu sinni og keyrsla eftir pöntun.
Það var alltaf mikill kraftur og
athafnarsemi í Bíbí, hún keyrði
bíl fram til níræðs, bjó heima til
95 ára. Hún var oftast búin að
þrífa heimilið að mestu áður en
heimilishjálpin kom til þess að
geta sest niður með henni og
spjallað. Hún hafði mikinn áhuga
á öllu sem var að gerast, fylgdist
vel með fréttum fram til síðasta
dags og spurði reglulega um fjöl-
skyldu, vini okkar og börnin
þeirra. Fyrir rétt um ári kom að
því að tengdamamma þurfti að
fara á hjúkrunarheimili þar sem
hún naut góðrar umönnunar
starfsfólks á Hrafnistu í Hafnar-
firði. Reyndar sagði hún stundum
að henni fyndist fólkið á Hrafn-
istu margt orðið dálítið fullorðið.
Það einkenndi tengdamömmu að
vera ung í anda, minning um hana
mun lifa.
Sigríður Dísa
Gunnarsdóttir.
Amma Bíbí var langsterkasta
kona sem ég hef kynnst. Mikið
hefði ég viljað geta eytt endalaus-
um stundum með henni. Það var
alltaf spennandi að heimsækja
ömmu Bíbí þegar við fjölskyldan
komum í borgina frá Vestmanna-
eyjum. Hún hafði alltaf eitthvað á
boðstólum og engin hætta á að
nokkur maður færi svangur heim.
Hún sagði okkur sögur frá stríðs-
árunum yfir nokkrum pönnukök-
um sem einkenndu þessa stór-
skemmtilegu konu sem amma
var. Það eru mikil forréttindi að
hafa kynnst henni og að hafa átt
hana sem ömmu en hún hefur
veitt mér mikinn innblástur og er
mín helsta fyrirmynd og hvatning
í lífinu.
Elsku amma, ósk þín uppfyllt-
ist, þú kvaddir í friði og ró. Þú
munt ávallt eiga stað í hjarta mér.
Takk fyrir lífið sem þú gafst mér.
Ég elska þig.
Hvíldu í friði.
Þín
Hrafnhildur.
Elsku amma Bía.
Það er ólíklegt að við systkinin
munum einhvern tímann aftur
kynnast manneskju sem var jafn
lífsglöð og þú.
Minningarnar streyma fram
og ekki er hægt að minnast þín án
þess að nefna stafla af nýbökuð-
um pönnukökum, eða lambalær-
isveislurnar þínar.
Þú naust þess svo sannarlega
að taka á móti gestum og gera vel
við þá. Það er okkur svo minn-
isstætt að þú varst ekki aðeins
amma okkar, heldur voru allir
okkar vinir sem kölluðu þig líka
ömmu Bíu því þú tókst þeim með
sömu hlýju líkt og þeir væru einn
af fjölskyldunni.
Þú varst hrókur alls fagnaðar
og öll vildum við hafa þig hjá okk-
ur á hátíðisdögum, sem og öllum
öðrum dögum. Það var varla af-
mæli, fermingarveisla né nokkur
mannamót sem þú misstir af og
það var aðdáunarvert hversu
mikla orku þú hafðir og hvað þú
varst alltaf til í allt. Við systkinin
munum t.d. eftir þér að spila
körfubolta á áttræðisaldri, róla í
aparólu með langömmubörnun-
um og síðast en ekki síst öllum
spilakvöldunum með okkur sem
oft teygðust fram á nótt.
Það var alltaf spennandi og
skemmtilegt að fá að gista hjá
ömmu Bíu en það var ávísun á
dekur, góðan mat (sem að sjálf-
sögðu við fengum að velja), og
þegar var komið að háttatíma þá
var lesin saga og farið með bæn-
irnar sem þú kenndir okkur öll-
um. Án undantekninga vaknaði
maður svo við ilminn af nýbök-
uðum pönnukökum.
Þú hafðir óskaplega gaman af
því að ferðast og við vorum öll svo
lánsöm að fá að ferðast með þér,
hvort sem það var innanlands eða
utan. Upp úr stendur fjölskyldu-
ferðin til Danmerkur sumarið
2004 þar sem við gistum á Frúar-
garðinum glæsilega á Jótlandi.
Við minnumst þess að þér þótti
svo vænt um það og gaman að
þarna væru saman komnir fjórir
ættliðir. Þar sem þú varst ein-
staklega skemmtileg kona og
með mikinn húmor, þá stendur
upp úr hvað við nutum okkar
saman þessara daga og hlógum
mikið.
Afkomendahópurinn þinn er
orðinn ansi stór og þú náðir þeim
merka áfanga að fá fimm ættliði í
beinan kvenlegg og nú eru komn-
ar tvær langalangömmustelpur.
Það var ótrúlega gaman hvað þú
ljómaðir þegar þú varst innan um
börn, hvort sem það voru þín eig-
in eða annarra.
Við systkinin erum óendanlega
þakklát fyrir að hafa fengið að
hafa þig svona lengi með okkur.
Þakklát fyrir allar yndislegu sam-
verustundirnar, allt það sem þú
kenndir okkur og síðast en ekki
síst það sem þú skilur eftir þig
fyrir okkur hin.
Hvíldu í friði, elsku amma okk-
ar, og knúsaðu mömmu frá okkur.
Þín
Sigrún, Einar og
Gunnar Þór.
Ekki átti ég von á því þegar ég
hitti þig seinast að þetta yrði sein-
asta skiptið okkar saman. En nú
hittirðu elsku ömmu Steinu aftur.
Ég er svo þakklát fyrir allan
tímann okkar saman, að alast upp
með þig í næsta húsi og að fá að
eyða tíma með þér.
Borða engjaþykkni frammi í
sjónvarpsholi, lesa saman, púsla,
leika í garðinum á Hjallabraut á
róló, labba saman í fiskbúðina og
kaupfélagið, koma inn í heitar
pönnukökur og njóta nærveru
þinnar.
Fá að gista hjá ömmu, fara
með kvöldbænir saman og tala
um heima og geima.
Ómetanlegur tími og ótal
minningar sem koma upp í hug-
ann.
Sama hvenær ég kom, alltaf
var eldhúsborðið hlaðið veiting-
um og þú tókst á móti manni með
opinn faðm og bros á vör.
Mikið á ég eftir að sakna þess
að koma til þín og spjalla saman,
naglalakka þig og hlæja saman.
Það er ómetanlegt að hafa átt
langömmu sem er ein af þínum
traustustu og bestu vinkonum
líka.
Hvernig er hægt að þakka,
það sem verður aldrei nægjanlega
þakkað?
Hvers vegna að kveðja,
þann sem aldrei fer.
Við grátum af sorg og söknuði
en í rauninni ertu alltaf hér.
Höndin sem leiddi mig í æsku
mun gæta mín áfram minn veg.
Ég veit þó að víddin sé önnur
er nærveran nálægt mér.
Og sólin hún lýsir lífið
eins og sólin sem lýsti frá þér.
Þegar að stjörnurnar blika á himnum
finn ég bænirnar, sem þú baðst fyrir
mér.
Þegar morgunbirtan kyssir daginn,
finn ég kossana líka frá þér.
Þegar æskan spyr mig ráða,
man ég orðin sem þú sagðir mér.
Vegna alls þessa þerra ég tárin
því í hjarta mínu finn ég það,
að Guð hann þig amma mín geymir
á alheimsins besta stað.
Ótti minn er því enginn
er ég geng áfram lífsins leið.
Því með nestið sem amma mín gaf
mér,
veit ég að gatan hún verður greið.
Og þegar sú stundin hún líður
að verki mínu er lokið hér.
Þá veit ég að amma mín bíður
og með Guði tekur við mér.
(Sigga Dúa.)
Ég elska þig af öllu hjarta
amma, takk fyrir allt saman.
Þín
Berglind.
Þakklæti er okkur efst í huga
þegar við minnumst hennar Bíu
ömmu okkar. Þakklæti fyrir að
hafa fengið að njóta samfylgdar
hennar, hlýju og kærleika öll okk-
ar uppvaxtarár og fram á fullorð-
insaldur. Þakklæti fyrir að börnin
okkar hafi fengið að kynnast fal-
legu góðu Bíu ömmu okkar. Bíu
ömmu sem kenndi okkur svo
margt og var fyrirmynd okkar.
Bíu ömmu sem hafði einlægan
áhuga á lífi afkomenda sinna og
velferð. Bíu ömmu sem alltaf var
boðin og búin til að aðstoða. Sem
var alltaf svo stolt af okkur og
tilbúin að sjá það jákvæða. Við
vorum líka stolt af henni. Þessari
glæsilegu konu sem allt fram til
síðasta dags gaf frá sér þá hlýju
og birtu sem einkenndi hennar líf
og við vorum svo lánsöm að fá að
njóta. Takk fyrir allt, elsku Bía
amma!
Hrafnhildur María,
Andri og Gunnur Líf.
Í minningunni verður Bíbí
móðursystir mín ávallt með bros-
ið sitt bjarta. Bros sem lýsti henni
svo vel: lífsgleðinni, elskusem-
inni, velviljanum í garð annarra
og lönguninni til að skapa gott
andrúmsloft í kringum sig.
Þær voru tvíburasystur Bíbí
og móðir mín. Bíbí og Dídí, svo
líkar að margir þekktu þær ekki í
sundur og ekki hjálpuðu gælu-
nöfnin til. Þær voru mjög nánar
og háðar hvor annarri. Eftir situr
nú Dídí ein á Hrafnistu. Þær voru
fæddar og uppaldar í Hafnarfirði.
Þar bjuggu þær alla tíð og aldrei
langt hvor frá annarri eftir að
þær stofnuðu heimili. Þær töluð-
ust við í síma yfirleitt oftar en
einu sinni á dag, næðu þær ekki
að hittast þann daginn. Þær gátu
verið ósammála og deilt, en svo
var það gleymt. Samskipti og
samhjálp voru mikil milli fjöl-
skyldnanna. Eftir að Steinn afi
lést og æskuheimili þeirra systra
var selt bjó María amma á heim-
ilum systranna til skiptis.
Eins og í lífi flestra skiptust á
skin og skúrir á langri ævi Bíbíar.
Í erfiðleikum sýndi hún ávallt
mikinn styrk og æðruleysi en hún
kunni líka að njóta góðu daganna.
Það sem einkenndi Bíbí ekki síst
voru seigla og ósérhlífni. Hún var
kjarkmikil og óeigingjörn og
hugsaði meira um aðra en sjálfa
sig. Henni var mjög annt um fjöl-
skyldu sína og var umhyggjusöm
eiginkona og móðir. Einnig var
hún ræktarsöm við frændgarð
sinn og vini.
Vaxandi heilsubrestur og elli-
hrumleiki ollu því að síðustu
misserin urðu Bíbí erfið. Dýpra
varð á brosinu. Það átti ekki við
Bíbí að vera öðrum háð um flesta
hluti og hafa síminnkandi getu til
þátttöku í lífinu. Hún var í eðli
sínu félagslynd, hafði áhuga á
fólki og vildi geta gert gagn og
gefið af sér. Erfið veikindi
tveggja barna hennar síðustu ár-
in og síðan andlát Steinunnar
dóttur hennar síðastliðið sumar
voru henni þungbær.
Að leiðarlokum er mér efst í
huga þakklæti fyrir ástúðina og
tryggðina sem móðursystir mín
sýndi mér allt frá fyrstu tíð. Fari
hún í friði.
María Þ. Gunnlaugsdóttir.
Sigrún Rósa
Steinsdóttir
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar endurgjaldslaust
alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og við-
eigandi liður, „Senda inn minning-
argrein,“ valinn úr
felliglugganum. Einnig er hægt
að slá inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar en
á hádegi tveimur virkum dögum
fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt
að senda lengri grein. Lengri
greinar eru eingöngu birtar á
vefnum. Hægt er að senda ör-
stutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5-15 línur.
Formáli | Minningargreinum
fylgir formáli sem nánustu að-
standendur senda inn. Þar koma
fram upplýsingar um hvar og hve-
nær sá sem fjallað er um fæddist,
hvar og hvenær hann lést og loks
hvaðan og klukkan hvað útförin
fer fram. Þar mega einnig koma
fram upplýsingar um foreldra,
systkini, maka og börn. Ætlast er
til að þetta komi aðeins fram í for-
málanum, sem er feitletraður, en
ekki í minningargreinunum.
Minningargreinar