Læknablaðið - 01.09.2016, Blaðsíða 36

404 LÆKNAblaðið 2016/102
Leit að núvitund?
En það er greinilegt að það er slökunin og
þessi hreinsun hugans að geta gleymt öllu
amstri dagsins sem helst laðar þá félaga að
kórsöng.
Eiríkur: Ég hef velt fyrir mér þessu
með slökunina og því að maður leggur
sálina í púkkið og hættir að vera einstakl-
ingur þennan tíma sem verið er að æfa og
syngja, verður hluti af hópnum. Í því er
mikil hvíld og það er mjög frelsandi að af-
sala sér þessu persónulega rými. Að þessu
leyti geri ég ekki greinarmun á æfingum
og tónleikum.
Sverrir: Tónleikarnir eru nú ekki eins
slakandi og æfingarnar, oft mikið stress
í kringum þá, þeir eru allt öðruvísi. Æf-
ingarnar eru bara góður tími sem maður á
með félögunum.
Jón Steinar: Þessu er ég sammála,
maður verður hluti af eigin rödd og fær
stuðning frá henni og verður svo hluti
af öllum kórnum. Ég las einhvern tíma í
grein um núvitund að hugleiðslu mætti
stunda víðar en lokaður af einn í herbergi.
Til dæmis er hægt að íhuga og ná fram
slökun úti á göngu og í kór. Svo las ég
grein þar sem sagt var frá því að kórsöng-
ur virtist styrkja ónæmiskerfið. Þetta var
þó ekki vísindaleg rannsókn en ákveðin
vísbending. Mér finnst ég líka sjá það
þegar ég lít yfir þennan stóra hóp að hann
virðist vera ansi frískur, þannig að slök-
un af þessu tagi gæti haft jákvæð áhrif á
heilsuna.
Sverrir: Í Búddatrú kyrja menn mikið
og það er þetta sama í raun og veru, eitt
form af sefjun. Þetta á líka við um íþróttir
eins og golf, leikirnir taka fjóra-fimm tíma
og maður hittir fullt af fólki sem er allt
á sömu línunni. Maður kúplar sig alveg
út og síminn er gleymdur. Það eina sem
truflaði mig var ef ég var á bakvakt. Þetta
er ekkert ósvipað og að fara á kóræfingu.
Jón Steinar: Þessi upplifun að gleyma
sér er ekki bundin við þetta hobbí. Mað-
ur fer í eitthvað sem er núna og gleymir
öllu öðru, ekkert sem getur truflað það.
Kannski er þetta kjarninn, leit að einhverri
núvitund. Kórsöngur hefur þó áreiðanlega
dálítið annan karakter en golf eða skot-
veiði.
Eiríkur: Já, maður er löglega afsakaður.
Að sumu leyti er þetta eins og að vera í
aðgerð á skurðstofu, maður er lokaður af
frá öllu utanaðkomandi áreiti. Það er ekki
hægt að hringja í mann. Prósessinn tekur
af þér ráðin á þægilegan hátt.
Sverrir: Já, mér finnst kóræfing einmitt
vera þannig.
Í spjallinu kom fram að þeir séu stoltir
af því að fá að syngja í þessum 100 ára
gamla kór sem sé merkileg stofnun í
samfélaginu. Haldið verður upp á afmæli
kórsins með tónleikum í Eldborg í Hörpu
í lok nóvember. Þar gefst þeim tækifæri
til að verða veitendur í salnum þar sem
margir læknar njóta þess að vera þiggj-
endur þeirra gjafa sem Sinfóníuhljómsveit
Íslands er svo örlát á. Að því loknu fá þeir
klapp á bakið eins og vera ber.
Hann er vörpulegur Fóstbræðrakórinn þegar hann stillir sér upp í Hörpu – og hljómurinn rosalegur. Ljósmynd Karl Petersen.