Fréttatíminn - 14.10.2016, Blaðsíða 22

Paratabs®
H
V
ÍT
A
H
Ú
S
IÐ
/
S
ÍA
/
A
ct
av
is
3
19
03
0

22 | FRÉTTATÍMINN | Föstudagur 14. október 2016
Popúlismi er að sækja í sig veðrið á
sviði stjórnmálanna hér sem annars
staðar með tilheyrandi stóryrðum
og jafnvel hálfsannleika. Fjölmiðla-
umræðan er oft grunn og lítið gert
til að fletta ofan að ósannindum og
rangfærslum. Margir nýir og gamlir
stjórnmálamenn notfæra sér þetta
til að koma málstað sínum hratt og
örugglega á framfæri. En hvað fær
fólk úti í bæ til að stofna stjórnmála-
flokka upp úr þurru og rjúka í fram-
boð með litla eða enga möguleika.
Eru þau hugsjónafólk eða popúlistar
og tækifærisssinnar?
Ég virði fyrir mér skrifstofu Flokks
fólksins sem er öll í bleikum tónum.
Ég spyr út í litavalið. „Já finnst þér
það ekki hlýlegt,“ segir hún bros-
andi. Það er ekki fyrr en seinna í
heimsókninni sem kemur í ljós að
Inga er litblind og sér bara í svart/
hvítu. „Hélstu að ég væri að lita
þetta allt bleikt,“ segir hún og tekur
bakföll af hlátri. „Ég sé engan mun
á litum.“
Hún ætlaði að klára lögfræðina í
vetur en pólitíkin tók of mikinn tíma
frá náminu. „Ég heillaðist af Hanni-
bal Valdimarssyni í sjónvarpinu
þegar ég var lítil, það er fyrsta póli-
tíska minningin mín, fyrir utan að
hann afi minn bar út Alþýðublaðið
og var mikill jafnaðarmaður.“
Ég ætlaði ekki að stofna stjórn-
málaflokk en þegar ég heyrði í út-
varpinu í vetur að 9 prósent barna á
Íslandi liðu skort, Þá bara brast eitt-
hvað inni í mér,” segir hún.
Inga segist alla tíð hafa verið krati
en hún sé afar ósátt við hvernig
hafi tekist til eftir hrun. „Afhverju
vorum við að vernda banka, kröf-
uhafa en segja ellilífeyrisþegum og
öryrkjum að bíða rólegir. Ég upp-
lifði mjög sterkt hvað margir áttu
bágt eftir hrunið. Forgangsröðin
var ósanngjörn og þessi svokallaða
jafnaðarstefna hafði snúist upp í
andhverfu sína. Ég var og er hund-
fúl út í kratana. Þau hentu tugum
og hundruðum milljarða í banka
og tryggingafélög en venjulegt fólk
mátti bara missa húsin sín. Hvað var
þetta fólk að gera. Þau eru hundlé-
leg. Það er engin hugsjón.“
Hún segir að svarið sé að finna í
flokksræðinu og fólk sem fari inná
þing með hugmyndir og hugsjónir
þurfi fljótlega að sitja og standa eins
og flokksbroddarnir vilji.
„Eða afhverju halda menn að
ágætustu þingmenn verði eins og
sprungin blaðra þegar þeir loksins
ná kosningu.“
Tilveran hrundi í kjölfarið
Inga er sjómannsdóttir frá Ólafsfirði
og fyrrverandi eiginkona sjómanns.
Hún segir ömurlegt að horfa uppá
hvernig sjávarþorpin hafa orðið sér-
hagsmunum að bráð vegna kvóta-
framsalsins. Hún var heimavinnandi
húsmóðir með fjögur börn í þorp-
inu, framan af á starfsævinni.
„Þannig á það auðvitað að vera,
að konurnar geti verið heima með
börnunum sínum,“ segir hún.
Ertu að boða að konur eigi að vera
inni á heimilunum til að sinna börn-
unum?
„Nei,“ segir hún. „Mér finnst hins-
vegar að þær eigi að eiga þess kost,
ef þær vilja. Hjón eiga að geta valið
um að annað þeirra sé heima með
börnunum, að það sé ekki fjárhags-
lega ókleift. Þetta var yndislegur
tími en það var brjálað að gera. Oft-
ast fór ég á fætur um klukkan sex og
það var yndislegt að byrja daginn á
gönguferð með yngstu börnin mín,
í fallegri náttúru og hreinu lofti.
Þarna á ég heima, hjartað slær alltaf
á Ólafsfirði.“
Inga skildi árið 2000 en maðurinn
hennar handleggsbrotnaði árið 1994
og læknirinn sem var á vakt á Ólafs-
firði bjó svo illa um brotið að það
greri skakkt; „Læknirinn sem tók
við málinu spurði hvort dýralæknir
hefði bundið um brotið. Það hrundi
öll okkar tilvera í kjölfarið. Við vor-
um næstu sex árin að reyna að vinda
ofan af þessum mistökum og maður-
inn minn, sem hafði verið fótbolta-
strákur og sjómaður var svo að segja
einhentur og óvinnufær. Árið 2000
skildum við siðan uppgefin eftir allt
þetta strit og vonleysi,“ segir hún.
Hún segist alveg bit á því hvern-
ig komið sé fyrir heilbrigðiskerfinu.
„Ég var einu sinni stödd á kaffistof-
unni á Kjarvalsstöðum einn sól-
skinsdag og heyrði tvo menn ræða
saman, annar er kunnur auðmað-
ur og hinn þjóðþekktur úr stjórn-
málunum. Þeir voru að ræða um
að það þyrfti að fjölga fjárfestingar-
möguleikum í heilbrigðisþjónust-
unni. Þar væru langmestu tækifær-
in. Siðan höfum við hlustað á fréttir
um myglaðan Landspítala, úrelt
lækningatæki, landflótta heilbrigð-
isstarfsfólk og fólk að sligast und-
an komugjöldum. Það er verið að
undirbúa jarðveginn, bráðum fer
þetta sömu leið og fiskurinn, rafork-
an, bankarnir, þar sem fáir græða en
almenningur tapar.“
Með þykk svört gleraugu
Inga hafði þó ekki alltaf siglt lygn-
an sjó, enda nærri blind frá blautu
barnsbeini en hún fékk heilahimnu-
bólgu nokkurra mánaða gömul og
missti sjónina, að mestu, í kjölfar-
ið. „Ég fékk fyrstu gleraugun tíu
mánaða gömul og losnaði ekki við
þau upp úr því. Mér var strítt þegar
ég var krakki, enda var ég með þykk
svört gleraugu, eins og flöskubotna.
Ég var alltaf hrasandi og dettandi og
krakkarnir léku sér að því að henda í
mig snjóboltum eða bregða fyrir mig
fæti. Krakkar eru og verða krakk-
ar og ég brást við með því að klaga í
bróður minn sem var tveimur árum
eldri,“ segir hún og hlær.
Uppáhaldsiðja Ingu, þegar hún
var smástelpa, var að sitja við hliðina
á útvarpinu með gítar og syngja
með. „Ég kunni öll lög sem voru spil-
uð og alla texta.“
Inga Sæland hjá Flokki fólksins
er óumdeildur stjörnufram-
bjóðandi smáflokkanna sex sem
hafa aldrei komið manni að. Af
þeim sex flokkum sem keppa
um þingsæti virðist orðið sem
Viðreisn eigi ein möguleika. Og
þó. Mánuði fyrir síðustu Al-
þingiskosningar voru Píratar á
svipuðu róli. Allt getur gerst. Og
þótt Flokkur fólksins tapi kosn-
ingunni hefur hann samt á einn
eða annan hátt unnið kosninga-
baráttuna með Ingu Sæland við
stjórnvölinn. Þegar hún opnar
munninn og slær um sig, þagna
aðrir. Þessi sjónskerta kona
sem er hátt á sextugsaldri, talar
auðugt og litríkt mál og nær
til tilfinninganna. Hún hefur
áhrifavald og útgeislun sem
marga reynda stjórnmálamenn
dreymir um.
Þóra Kristín Ásgeirsdóttir
tka@frettatiminn.is
Fólkið gerði mig að
stjórnmálamanni
Inga segist ekki
hafa haft svona
mikið að gera
síðan hún var
heimavinnandi
húsmóðir.
Myndir | Hari