Fréttatíminn - 26.11.2016, Síða 24

Jól á slökkvistöð
„Pabbi vann vaktavinnu í slökkviliðinu á Keflavíkur-
flugvelli þegar ég var lítil stelpa og þurfti stundum að
vinna á jólum. Í stað þess að við myndum hanga einar
heima um jólin (þetta var áður en systkini mín komu í
heiminn) ákvað mamma ein jólin að renna í Reykjavík
og vera á aðfangadagskvöldi með systur sinni og henn-
ar fjölskyldu. Veðrið var slæmt en við vorum á eðal Ford
Bronco og lögðum á Reykjanesbrautina. Ferðin sóttist
hægt, blindbylur og læti og við lúsuðumst áfram í kófinu.
Við Straumsvík fór allt í strand. Broncoinn pikkfastur
og útlit fyrir að við myndum eyða aðfangadagskvöldi í
Bronco á brautinni! En sem betur fer var okkur komið í
skjól í slökkvistöðinni í Hafnarfirði. Þar eyddum við svo
aðfangadagskvöldi með þeim sem voru á vakt, úðuð-
um í okkur Machintosh og skoðuðum slökkvibíla. Þegar
líða fór á nóttina rættist úr og við komumst til frænku
í Reykjavík. Þessi jól reyndust svo eftirminnileg að nú,
rúmum 40 árum síðar, man ég þetta kvöld í smáatriðum
og brosi í kampinn.“
Hulda G. Geirsdóttir dagskrárgerðarkona
24 | FRÉTTATÍMINN | Laugardagur 26. nóvember 2016
Jólaflóðhestar
„Mín jól eru föst í forminu
og ég hef aldrei verið sérlega
ævintýragjarn í jólahaldi. Ég
fer bara vestur á Ísafjörð og
svo bara byrjar að snjóa. Í
mesta lagi fer rafmagnið.
Við erum hins vegar mikil
piparkökufjölskylda og tök-
um piparkökugerð alvarlega.
Ein saga varpar ljósi á það
hvernig öðruvísi jólahefðir
verða til. Fyrir piparkökurn-
ar notuðum við alltaf sömu
formin, sum voru eiginleg
kökuform en önnur komu úr
leirdóti og rötuðu inn í eld-
hús.
Hjá okkur bjó Jónas, frændi
minn frá Akureyri, einhleyp-
ur maður um þrítugt þegar
ég var á unglingsaldri. Hann
var búinn að búa hjá okkur í
fimm ár og borða piparkökur
öll jól þegar hann spurði allt í
einu upp úr þunnu hljóði: „Af hverju í ósköpunum búið þið til jóla-
flóðhesta?“ Við sprungum úr hlátri en þá hafði flóðhestaform úr
leirdótinu ratað í piparkökugerðina en enginn mundi hvernig eða
hvers vegna. Eftir þetta var öllum öðrum formum lagt og eftir það
bara gerðir jólaflóðhestar, heill her af þeim.“
Greipur Gíslason verkefnastjóri
Alls konar jól og
ekki alltaf gleðileg
Aðventan er hafin, svo blikkum við nokkrum
sinnum augum og það koma jól. Hátíðin
eru fastmótuð í hugum okkar flestra. Þegar
þau ganga í garð á allt að vera komið í fastar
skorður. Í gegnum árin tökum samt eftir því að
jólahaldið þróast hjá okkur og einstaka sinnum
getur eitthvað farið úrskeiðis. Fréttatíminn
fékk nokkrar sögur af alls konar á jólum. Þessi húseigandi er líklega með allt á hreinu um jólin, en samt veit maður aldrei.
Óperujól
„Jól fjölskyldunnar hafa oft verið
erlendis. Afslátturinn af kröfun-
um var mikill jólin 2007 þegar ég
þurfti að syngja í óperunni „Meist-
arasöngvararnir frá Nürnberg“ í
Halle í Þýskalandi. Það reyndist
erfitt að finna íbúð fyrir okkur og
að lokum fannst lítil kytra með
nægilega mörgum rúmum fyrir
fjölskylduna.
Á aðfangadagskvöld var lítið
ferðagervijólatré í stað glæstra
lifandi trjáa fyrri ára, enginn ham-
borgarhryggur þar sem enginn var
ofninn í eldhúsinu og sjálfur varð
ég að fara varlega í jólamatinn því
daginn eftir beið mín aðalhlutverk
í fimm klukkutíma óperusýningu.
Þrátt fyrir þessa annmarka tókst
okkur að eiga gott aðfangadags-
kvöld en ég get vel játað að jóla-
dagur var ekki sá léttasti sem ég
hef lifað, enda er Wagner enginn
léttavara.
Drengirnir þrír, sem þá voru 7,
9 og 13 ára, virtust áhugasamari
um óperuna en við áttum von á.
Þeim var boðið að mæta og horfa
á fyrsta þátt en gætu síðan farið í
íbúðina til að njóta gjafanna sinna.
Þeir vildu ekki fara heim eftir
fyrsta þáttinn og sátu alla fimm
klukkutímana og tuttugu mín-
úturnar og fylgdust með pabba
sínum þjösnast í gegnum hlutverk
Walters von Stolzing.“
Gunnar Guðbjörnsson
óperusöngvari
Trjálaust í Aix
„Ég hef líkast til verið 10 að verða
11 ára og bjó þá í Aix en Provence,
mamma var í doktorsnámi og
námslánin komu mjög seint þetta
ár. Þau komu reyndar svo seint að
við komumst ekki í að kaupa jóla-
tréð fyrr en á aðfangadag. Eitthvað
var orðið lítið um jólatré í borginni
en mamma brá á það ráð að taka
leigubíl milli jólatrésala. Við
þræddum bæinn en fengum ekki
tré og leigubílstjórinn var farinn
að finna til með okkur. Við komum
seint heim og jólatrélausar. Í minn-
ingunni voru þetta ömurleg jól, ég
komst aldrei almennilega í jólaskap
og jólin í Frakklandi voru, miðað
við íslensku jólin sem ég hafði upp-
lifað árinu áður, mjög óhátíðleg.“
Móheiður Hlíf Geirlaugsdóttir
verkefnastjóri
Hangikjötið dýra
„Eins og fleiri sem ólust upp á landsbyggðinni man ég vel þegar raf-
magnið fór oft á aðfangadag í gamla daga. Ég er alin upp í Ólafsvík og
þetta gerðist þegar síst skyldi rétt áður en allt varð heilagt. Vatnið var
hitað með rafmagni þannig að jólabaðið var stundum kalt.
Síðar vorum við búsett á sveitabæ á Jótlandi. Í næsta húsi bjuggu eldri
bændahjón sem voru dálítið eins og afi og amma barnanna. Við fengum,
eins og fleiri Íslendingar, sendingu með alls konar góðgæti að heiman
fyrir jólin. Þar var auðvitað hangikjót sem við vorum mjög spennt fyrir
að borða og vildum leyfa bændahjónunum góðu að njóta með okkur.
Við bjuggumst við því að þau yrðu himinlifandi en þetta voru pen hjón
sem samt áttu erfitt með að leyna því að þeim fannst hangikjötið alls
ekki gott. Mér þótti þetta hundfúlt og ákvað að bjóða óvönum aldrei aft-
ur upp á svona fínirí, dauðsá eftir þessu dýrmæta hangikjöti. En þetta
segir manni að það er ekki svo sjálfsagt að færa hefðirnar milli landa.“
Rakel Sigurðardóttir þjónustufulltrúi
lÍs en ku
ALPARNIR
s
Erum flutt í Ármúla 40 // 108 Reykjavík // Sími 534 2727 // www.alparnir.is // e-mail: alparnir@alparnir.is
Opið föstudaga 10-18 og laugardag 11-15
BLACK FRIDAY
25% afsl. af öllum vörum í verslun
50% afsl. af völdum skóm og bakpokum
Erum
flutt í
Ármúla 40