Tímarit Hjúkrunarfélags Íslands - 01.12.1969, Qupperneq 9

Kristján Thorlacius, form. B.S.R.B., afhendir gjöf bandalagsins til H.F.Í.
á 50 ára afmælishátíöinni. — Ljósm. Sveinn Þormóðsson.
einn til góða gert, góðminnug-
ur þess jafnan vert“. Þar bera
hæst nöfn þeirra Harriet Kjær,
sem var fyrsti formaður Félags
íslenzkra hjúkrunarkvenna, og
frú Christophine Jtirgensen
Bjarnhéðinsson, sem var einn
helzti hvatamaður að stofnun
þessa félags og 3. formaðurinn,
báðar þjóðkunnar og velmetnar.
Tæp 5 ár voru þessar dönsku
konur í forustu, en meðstjórn-
endur íslenzkar hjúkrunarkon-
ur. Frú Bjarnhéðinsson hafði
sér við hlið ungan, efnilegan
ritara, og sá að nú var tími til
kominn fyrir íslenzkar hjúkr-
unarkonur að vera sjálfar í for-
ustu, og hér væri fundið leið-
togaefni, sem einnig hafði það
sér til ágætis að vera ógift. Við-
horfið til hjúkrunarkonunnar
hefur gjörbreytzt á þessu hálfr-
ar aldar tímabili, bæði þær kröf-
ur, sem gerðar eru til hennar,
en ekki síður þær, sem hún gerir
fyrir sjálfa sig, en þá máttu
hjúkrunarkonur velja um ann-
aðhvort hjúkrunarstarf eða
hjónaband, hvort tveggja fór
ekki saman.
Frú Bjarnhéðinsson reyndist
sannspá. Hún hafði fundið rétt
foringjaefni, er brást henni þó
í einu, því hún Sigríður okkar
Eiríks gifti sig og Finnbogi Rút-
ur fékk í heimanmund með
henni Félag íslenzkra hjúkrun-
arkvenna, bjó með báðum í far-
sælu hjónabandi áratugum sam-
an, og blessaður veri hann fyrir
það, en leitt að hann ekki gat
verið með okkur í kvöld. Hefði
Sigríður ekki látið sjá sig spáss-
érandi úti með sínum tilvonandi,
hefði hún áreiðanlega fengið
styrk til framhaldsnáms við
Bedford College, sem hana
dreymdi um eins og fleiri, en
frú Bjarnhéðinsson hafði lieyrt
að hún væri komin út á hála
braut og því óráðlegt að spand-
éra þar fé til framhaldsmennt-
unar.
Hún Sigríður hefur mótað og
eflt félagið okkar, hafði til þess
aflað sér góðrar menntunar, sí-
bætandi við þekkingu sína um
hjúkrunarstéttarmál, ekki sízt
vegna samstarfsins við forustu-
konur innan Samvinnu hjúkrun-
arkvenna, en í þeirri félagssam-
vinnu og í alþjóðasamstarfinu,
var hún einnig þekkt, virt og
elskuð vegna baráttumála sinna
og liugsjóna, en hennar eigin
persóna, drenglyndi og mannleg-
heit réðu þar miklu um vin-
sældir. Ekki vildi hún láta neitt
fram hjá sér fara á norrænu
fundunum, og því eðlilegt að
fundarkonur yrðu nokkuð ugg-
andi, eitt sinn er greiða átti
atkvæði um mikilvægt málefni
og frú Thorvaldsson var hvergi
að finna. Það hlaut að vera gild
ástæða fyrir þessu, og fresta
varð atkvæðagreiðslu og taka
næsta mál á dagskrá, en fegn-
ar urðu fundarkonur er frúin
laumaðist inn aftur með öskju
í hendinni, og skildu allir, að nýr
hattur frá útlandinu skipti engu
síður miklu máli en norræn sam-
vinna hjúkrunarkvenna.
Sigríður Eiríksdóttir var í
forustu til ársins 1960 og leiddi
farsællega til lykta mörg rétt-
indamál, sem yngri hjúkrunar-
konum finnst sjálfsagt að þeim
beri, en ekki voru alltaf auð-
fengin, eru þó grundvöllurinn
sem síðar hefur verið byggt á.
30 ár eru liðin síðan fjölmennt
norrænt hjúkrunarkvennaþing
var haldið hér, og lengi minnt-
TÍMARIT HJÚKRUNARFÉLAGS ÍSLANDS 99