Tímarit Hjúkrunarfélags Íslands - 01.12.1969, Blaðsíða 45

varða fjölmörg líknar- og vel-
ferðarmál og fagnaði þeim fram-
förum, sem urðu á þessum svið-
um.
Engin tök eru á því að telja
upp alla þá, sem þessi ágæta
kona varð til blessunar á einn
veg eða annan, allt fram á þetta
síðasta ár ævi sinnar, né heldur
að geta hennar mörgu góðu
verka,, sem enginn er fær um
að launa nema Guð einn. Auð-
vitað koma fyrst í huga manns
allar þær bágstöddu manneskj-
ur, af mörgum stéttum, stöðum
og aldursskeiðum, sem hún líkn-
aði með huga og höndum. En
hún gerði líka gott mörgu heil-
brigðu fólki með vináttu, tryggð,
mannviti og hjartahlýju. Allt
þetta skapaði umhverfis hana
það andrúmsloft, sem gerði lífið
gleðilegt og bjart. Og það vita
þeir, sem þekktu Ólafíu, að hún
var ein hinna ógleymanlegu.
Jóhann Hannesson.
t
Miimiiig
ÓI.Al'íl .lÓVSIIÓIIIIt
iijiikruuarkoiiu.
Hér kvödd er konan mæta
weð kærleik vildi bæta
allt bræöra- og systraböl.
Hún góöum Guöi treysti,
meö göfgi sinni leysti
úr fjöldans sárri sjúkdómskvöl.
4 starfs þíns stranga degi
þú stráðir rósum vegi,
svo gladdist angraó ge'ö.
Hr endar æviraunin
bú uppskerö sigurlaunin
þér veglegt stargiö veröur léö.
Hn „Lampadís“ meö Ijósiö
þjá lýöum öölast hrósiö
1 þeirra hóp varst þú.
HeÖ Ijós í hönd og hjarta
a himins vegi bjarta
a GuÖs þíns fund þú gengur nú.
Lilja Björnsdóttir.
MINNINGARORÐ
Helga Ingibjörg
hjúkrunarkona
Fædd 29. maí 1899, dáin 17.
september 1969. Hún var dóttir
hjónanna Margrétar Björns-
dóttur og Jóhanns Sigurðsson-
ar, verkstjóra og bónda á Seyð-
isfirði. Helga var yngst af fimm
börnum þeirra hjóna. Hin eru
talin eftir aldri: Svanhvít og
Sigurbjörn, bæði búsett í Banda-
ríkjunum, Aðalsteinn og Lauf-
ey. Helga ólst upp ásamt syst-
kinum sínum á heimili foreldra
þeirra á Seyðisfirði. Þegar hún
var um tvítugt, fór hún til
Winnipeg í Kanada, en þar átti
þá Svanhvít systir hennar
heima. Helga dvelur þar nokk-
ur næstu ár og lærir hjúkrun.
Síðan snýr hún aftur heim til
átthaganna á Seyðisfirði og ger-
ist hjúkrunarkona við spítalann
þar. Það er þó aðeins skammur
tími, sem hún helgar sig ein-
göngu hj úkrunarstarfinu, því að
árið 1926 giftist hún Benedikt
Jónassyni, verzlunarstjóra á
Vestdalseyri við norðanverðan
Seyðisfjörð. Heimili þeirra
Helgu og Benedikts var með
miklum myndar- og menningar-
brag, enda hjónin bæði listelsk
og bókhneigð.
Fyrstu hjúskaparárin bjuggu
þau nokkuð utan við Seyðis-
fjarðarkaupstað og mun Helga
mest þess vegna hafa hætt föst-
um störfum við spítalann. Hún
vann þar þó alltaf meira eða
minna, t. d. mun hún svo til
ævinlega hafa aðstoðað lækn-
inn við uppskurði og leyst af
hjúkrunarkonur. Helga missti
mann sinn snemma vors árið
Jóhannsdóttir
1959 og hafði hún þá stundað
hann í langri og erfiðri bana-
legu. Eftir dauða manns síns
fór hún að vinna meira og stöð-
ugt við spítalann og hélt hún
því áfram meðan kraftar entust.
Árið 1964 kenndi hún fyrst
þess sjúkdóms, sem síðar dró
hana til dauða. Hún virtist þó
hafa náð fullri heilsu þar til hún
veiktist s.l. vor, og varð þá brátt
ljóts að hverju stefndi. Síðustu
mánuðina dvaldi hún sjúk á
spítalanum á Seyðisfirði, þar
sem hún hafði unnið svo mikið
og gott starf. Þar naut hún
hinnar beztu umönnunar sinna
fyrri starfsfélaga. Hún andaðist
að kvöldi hins 17. september s.l.
Helga var mikil mannkosta-
kona. örugg og traust í starfi.
Gædd mikilli starfsgleði, fórn-
arlund og góðvilja, alltaf vin-
gjarnleg og hjálpsöm, enda naut
hún mikillar virðingar í starfi
og einkalífi. Við sem þekktum
hana persónulega, finnum, að
hennar sæti verður í huga okk-
ar aldrei fyllt.
S. H.
TÍMARIT HJÚKRUNARFÉLAGS ÍSLANDS 135