Tíðindi um stjórnarmálefni Íslands - 01.01.1875, Blaðsíða 106
98
UM LÖGSÓKN FYRIR HÝSING PRESTS.
1870 . 84. Bref dómsmálastjórnarinnar til norður- og austur-
2i. septbr. amtsins, um lögsókn fyrir að hýsa katólskan
prest.
í bréíi 12. febr. þ. á. sltýrði amtmaður Havstein frá því, að
katólsknr klerkur nokkur, að nafni Baudoin, sem á heima í Reykja-
vík, liafi ferðazt til norðurlands sumarið 1868, og dvalizt l’/z
mánuð hjá Einari bónda Ásmundssyni í Nesi í pingeyjarsýslu, án
þess þó að öðru leyti að brjóta gegn lögum landsins; segir amt-
maður, að sér haíi fundizt ástæða til að láta hefja lögsókn gegn
téðum Einari Ásmundssyni, samkvæmt D. L. 6—1—3, sbr. 1—
24—16, og tilskipun 24. janúar 1838, 1. gr. og 3. gr., fyrir
það, að hann liafl hýst katólskan prest. Stjórnarráðið tillcynnti þá
amtmanni, í bréfl 13. maí f. á., að bæði af því, að þá var í orði
að löggilda hin almennu borgaralegu hegningarlög 10. febr. 1866
á íslandi, en samkvæmt þeim er það ekld framar lagabrot, sem
getið er um í nefndri grein D. L., og svo af því, að menn nú um
langan aldur hafa litið á þesskonar athöfn öðrum augum, en áður,
þá geti stjórnarráðið ekki fallizt á, að hann hafl gjört þessar ráð-
stafanir án þess að bera málið upp við stjórnina fyrirfram, og
mæltist til, að hann sendi útskript í lagaformi af öllu því, sem
fram færi í málinu, undireins og dómur væri fallinn og áður en
noklrað væri gjört til að fullnægja honum. Með bréfi 2. febr. þ.
á. lieflr amtmaður Havstein sent hingað útskriptina, og af henni
sést, að Einar Ásmundsson er dæmdur í héraðsdómi sýkn af ákæru
réttvísinnar 12. oktbrm. f. á., og málskostnaður lagður á hið opin-
bera. Hérumbil um sama leyti hefir stjórnarráðinu borizt bænar-
skrá, þar sem téður Einar Ásmundsson biður um vernd gegn of-
sóknum Havsteins amtmanns, og kvartar undan, að þó svo hafi
farið, að hann sé dæmdur sýkn, hafi lögsóknin samt rýrt mjög
vinnuafla sinn og spillt lánstrausti sínu, að því ótöldu, að til tals
kom að kyrsetja eigur hans; hann skýrði einnig frá, að einmitt það,
að hann var- ákærður til stórsekta, hafi ollað sér og fólki sínu
mikilla skaprauna, og rýrt virðingu sína manna ámilli.
Útaf þessu gefst amtinu iiérmeð til ,vitundar, til leiðbeiningar
og eptirbreytni, að stjórnarráðinu finnst ekki vera ástæða til, að