Tíðindi um stjórnarmálefni Íslands - 01.01.1875, Page 286
278
UM SPÍTALAGJALD.
3-872- málsgrein verði sett: ueptir verðlagsskrá þeirri, sem þá er í
12. febrúar. gildi” í staðinn fyrir „eptir verðlagsskrá næsta árs á undan”.
þingið reð til, að hiö lægsta stig sektar jeirrar, sem fyrir væri
mælt um í greininni, yrði látið vera 5 rd.
Ákvöröunina í 4. grein um, hvernig fara ætti að, þegar
lilutaðeigandi segðist ekki geta skýrt svo nákvæmlega frá, að
gjaldiö yrði ákveðið eptir því, áleit þingið að ætti að rýmka
nokkuð, á þann hátt, að hún ávallt skyldi gilda, þegar sá, sem
ætti að segja frá afla-upphæðinni, ekki skýrði svo nákvæmlega frá
henni, að sá, er gjaldið ætti að heimta, þættist geta þar á byggt
ákvörðun um upphæð gjaldsins, hvort sem sá, sem gjaldið á að
greiða, segist geta gefið svo nákvæmar skýrslur, sem þörf er
á, eða ekki. Ákvörðunin um, að hlutaðeigendur skyldi vinna eið
að því, að þeir eigi gæti geflð skýrsluna, virtist þá og eiga að
falla burtu. Svo framarlega sem ný sveitarstjórn kæmist á og
hreppsnefndir yrði skipaðar, áleit þingið það hagfelldast og
tryggilegast, að þeim, en ekki hreppstjórum, yrði falið á hendur
að ákveða upphæð gjaldsins, og í kaupstöðunum skyldi bcejarfull-
trúar hafa þetta ætlunarverk á höndum. Samkvæmt þessu yrði
þá síðasta málsgrein 4. greinar svo hljóðandi:
„Skýri þeir ekki svo nákvæmlega frá, að gjaldið verði ákveðið
eptir því, skulu sveitarstjórarnir og í kaúpstöðunum bæjarfull-
trúarnir, eptir að hafa útvegað þær ítarlegri upplýsingar, sem
fengnar verða, og jafnframt tekið til greina skýrslur annara gjald-
enda um þetta, ákveða uppliæð gjaldsins eptir því, sem þeir geta
næst komizt”.
Samkvæmt þessari breytingu á 4. grein, yrði það þá almenn
regla, að þeir, sem gæíi enga skýrslu um aflann, eða svo ófull-
komna skýrslu, að ekki yrði byggð á henni ákvörðun um upphæð
gjaldsins, yrði að sæta þeim kostum, að gjaldið yrði ákveðið á
þann liátt, sem fyrir væri mælt í greininni. En til þess að
þessi ákvörðun gæti orðið sem áreiðanlegust, áleit þingið að vísu
nauðsynlegt, að halda óbreyttri þeirri ákvörðun, sem er í 4. grein,
um, að hlutaðeigendur skyldi vera skyldir til að gefa uppá æru
og trú skýrslur þær, sem í þessu tilliti væri nauðsynlegar. Aptur
á móti virtist þinginu ekki næg ástæða til að láta sekta-ákvörð-