Tíðindi um stjórnarmálefni Íslands - 01.01.1875, Blaðsíða 122
114
ÍJM YFIRSETUKONUK.
1870. er um við 1. og 2. atriði, en það, sem á vantar, verði goldið af
5. nóvbr. íbúum hvers hðraðs, eptir sömu reglum, og jafnað er niður
auka-útsvari til fátækra.
Eptir að stjórnarráðið iieflr leitað álits um þetta mál hjá
amtmönnunum í vesturumdæminu og í norður- og austurumdæminu,
gefst yður til vitundar, yður fyi'st um sinn til leiðbeiningar, að
eins og það virðist ekki rett í sjálfu sér, að taka laun lianda
yfirsetukonum úr ríkissjóðnum, þannig mun viðbætir sá uppá 200
rd., sem stungið er uppá, okki bæta kjör yfirsetukvenna svo, að
nokkru muni, ef ekki jafnframt verður til fengið fé úr öðrum átt-
um í þessu skyni. En við þessu verður ekki búizt, þareð ekki
getur komiö til umtals nú sem stendur, eptir því, sem þér, herra
stiptamtmaður, sjálfur segið, að nokkuð verði lagt til launa handa
yfirsetukonum úr læknasjóðnum, og það með öllu er óvíst, livort
sjóöurinn nokkurn tíma, og að minnsta kosti ekki hvenær liann
muni veröa fær um þetta, ef ekki á að láta önnur mál, sem
nær liggja, sitja á hakanum. Stjórnarráðið verður því að álíta
það gagnslaust nú sem stendur, að veita stiptsyfirvöldunum mynd-
• ugleika til, þegar þar að kemur, að nota tekjur sjóðsins til þossa.
En að því leyti, er snertir uppástungu yöar um að skipta
landinu í nærkvennaliéruð, og skipa íbúum í hverju héraði, að
leggja nokkuð til handa héraðsyfirsetukonunni, þá virðist stjórnar-
ráðinu gagnslaust, að gjöra slíka ráöstöfun á moðan engin útsjón
er til að útvega það fé, sem allskostar þarf með til launa iianda
yfirsetukonum, og mundi það heldur ekki eiga við, að ákveða fyrir
fullt og fast, hvernig Jiéraða skiptingin skuli vera, þareð yfirvöldin
á íslandi iiefir greint mjög á um þetta, eða koma fram með uppá-
stungu um það, hvornig jafna eigi niður kostnaðinum, fyr en
sveitastjórnarmálið sé komið í kring.
Samt sem áður verðum vér að játa, að það sé að öllu leyti
æskilegt, að ráða bót á þessum anníharka, ef aðeins fé væri til
þess, og með því málinu er hreyft á ný, er þér, herra stiptamt-
maður, með bréfi 8. oktbr. f. á. senduð hingað bænarsh’á frá land-
lækni, jústizráði Jóni Hjaltalín, som þó ekki inniheldur noina uppá-
stungu með ástæðum, né neina áætlun um, hvernig koma eigi
málinu í lag, virðist oss vera ástæða til fyrst um sinn að leita