Svava - 01.04.1898, Qupperneq 10

442
COLBE FELL' S LEÍNDARMALID.
Skotlandi; með stórum glnggum, Inír og loftgóður, með
stoindu þaki.
Þeuna júnímorgun var þessi stóri salur fullur af
fólki. Geislai' sóiarinnar gerðu fagrar litbreyting-
ar. á hinu marglita gleri glugganna. Hinu skrautlegi
búningur ríkra hefðarkvenna og hinn dökki, alvarlegi
klæðnaður dómaranna, einkennishúningur lögregluþjón-
anna og ýmsra annara emhættismanna, gerði nokkurs kon-
ar samhland af létfúð og- alvöru; en marksmið alls þessa
grúa,var grannur, næstum harnslegur kvennmaður, íklædd
djúpum sorgarhúningi, sem stóð frammi fyrir dómpallin-
um. — Það var nýstárlegt fyrir fólkið að sjá svo unga
konu á slíkum stað, ákærða fyrir morð. Kn þegar þessi
unga, velvasna kona tók hlæjuna frá liinu fagra, harns-
lega, sakleysislega andliti, voru þeir margir sem grétu af
níeðlíðun.
Yndisfagra konu höfðu þeir húist við að sjá.— Ivonu,
fulla af stolti og fyrirlitning. -—Konu af lieimi þessum.
-— En þossi kona var það ekki. Húu var fögur — ynd-
isleg, cn feimin og ístöðulítil. Andlitið, sem hlaut að
hafa verið framúrskarandi fagurt, var nú fölt og þreytu-
legt af lífu’eynzlunni. 4
Eitthvert hljóð — hljóð fyrirlitningar og undrunar
heyrðist frá manngrúanum.
’Þetta l’agra, ístöðulitla, yndislega harn — kært um
í