Svava - 01.04.1898, Blaðsíða 27

COLDE FELL’S LEYXDARMALID.
459
oiða, sem einnig var úttaugaður, ’þá urðu úrslitin Letri
en ðg nokkurn tíma dirfðist að vona, Hkuinar móti yðnr
voru svo sterkar.1
’En hvað get óg þá gertH liljóðaði hún í örvæntingu
sinni, ’livað verður úr mér? Skiljið þér ekki að slíkur
úrskurður hefir brennimerkt niig óafmúanlega?1
’Jú, égskií það,‘ sagði liann sorglega, ’og þó ekki
mikið meira en þeir hefðu úrskurðað yður saklausa.
Slíkar ákærur, og málsóknir eyðileggja alla, engiun sem í
því lendir einu sinni fær nokkurn tíma viðreisn, hversu
sem malið lyktai. Þér getið ekki, megið ekki halda á-
fram að lifa Jiér meðal fornvina yðar, þér verðið að leggja
niður nafn yðar, grafa liina liðnu tíð einhversstaðar þar
■seru enginn þeklcir yður, þér verðið að fara/
’Og ég er svo ein,‘ sagði hún þreytulega, ’svo alein
í þessari óttalegu víðlendu veröld. 0, Mr. Koss, það var
svo óttulegt — svo óttalegt, Dauðinn sjálfur hefði verið
miklu vægari en þetta. ‘
Hann kenndi svo í brjósti um hana, en þó reyndi
iiann að huglireysta liana.
’Keynið að vera hugrökk, Mrs. Blair, og glej'mið því
ekki, að })ótt himiuinn sé kafþykkur að morgni dags,
getur samt orðið sólskin um hádegi; þér hafið séð hinu
þrungna morgun og eigið eftir að sjá hinn sólskinsríka
aftan.‘