Svava - 01.04.1898, Síða 30

462
COLDE I’ELL S LEYXDAUMALID.
— og c-g skíil Hytja þig langt bai't frá þessum sorgarinn-
:u’ stöðvum, til hinna sólríku fögru suðrænu landa/
’Freistið niín eklu. O, leiðið mig ckki í freistni/
bað hún, eius og lífskraftár hennar væru óðum að þverra.
’Jú, lofðu mér að leiða þig í froisni. — Eg elsko
þig svo innilega. — Eg skal gera þig farsæla, Hestir!
— Þessi tínii sorgarinnar skal iijá líða sem annar draum-
ur. — Sá tími skal koma, að þú munt blessa mig fvrir
að freista þín nú — freista þín til uð verða sæl.‘
’Það er óttuleg freisting. — Guð hjálpi mér og
styrki mig til að standast liaua/ sagði hún og titraði og
skalf af geðshræringu og hugarangist. Svo rétti hún sig
upp, seint og liægt, færði sig fjær og sagði með stað-
festu:
’Nei, é(j elfsl.a yður eldi, og þess vegna giftist ég
yður ekki. -- Iljónaband, án þess að það sé helgað of
ástinni .— er eyðilegging. ■— Þér sjáið hvernig það héfir
farið með mig. —Eg vil heldur líða háðung og for-
smán heimsins, en sökkva mér í þvílíkt hörmungadýki.‘
’Afsvar skal ekki lnæða mig burt,‘ sagði hann.—’Nei
— aldrei, meðan heimurinn er við liði, og þú ert lif-
andi.‘
’Eg læt ekki þessa freistingu sigra mig,‘ svaraði
hún alvarlega. ’Aldrei framar skal ég gera mér cða
nokkrum lifandi monni þau rangindi, að géfa hönd mína
i _
I